ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ;

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Το "no country for old men" δεν το έχω δει αλλά έχω ακούσει καλά λόγια, ίσως το δω κάποια στιγμή...αλλά ναι, ταινίες δράσεις δεν βλέπω...αυτές που σου πρότεινα είναι όλες κοινωνικές δεν ξέρω αν σου αρέσει το είδος...αν ναι, να δεις οπωσδήποτε το "Η θάλασσα μέσα μου", ο Javier Bardem δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας κι επιπλέον έχει κερδίσει το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας...
James Bond έβλεπα παλιά όταν ακόμα πρωταγωνιστούσε ο Sean Connery, μετά απ' αυτόν κανείς δεν μου άρεσε στο συγκεκριμένο ρόλο...

---

Νομιζω οτι υπαρχουν αντρικες ταινιες και γυναικειες , πχ . ' ο εξολοθρευτης 1-2-3΄με τον Α. Σβαρτσ. , ε , αυτο αποκλειεται να σου αρεσει, οπως κι τα Τζεημς Μποντ , ο Ντανιελ Κρεγκ μαρεσει πολυ στον ρολο αυτο ....... δεν εχω και πολλες ευαισθησιες , σε αντιθεση μεσενα ......το ' no country for old men ' αστο , εχει πολυ βια .......... αλλα μπορω να ξεχωρισω εναν καλο ηθοποιο .........τελικα , ολα ειναι θεμα γουστου , ειναι φυσικο να μην μαρεσει ο Χαρυ Ποττερ ,αφου δεν βλεπω τετοια ,και αναιρω τον ορο ΄σκουπιδι ΄, ειναι μεροληπτικος ..........

.................................................. ......................................

οι δικοι μου τσακωνονται κι εγω κλεινομαι στο δωματιο σα μωρο παιδι...δεν μπορω τους τσακωμους και τις φωνες.φοβαμαι

Quote:

---

Originally Posted by σακης

.

---

το χω προσεξει αυτο αλλα δεν εχω καταλαβει που οφειλεται με το που βελτιωνεται ο καιρος πχ βλεπω καπια ματια να γυαλιζουν κατω απο το πεπλο της παπιας :)

ε επειδη ειμαι καλο παιδι και αξιο παλικαρι το εσβησα χαχα...

θα το εσβηνα ετσι κι αλλιως. αλλα με προλαβες.δεν γαμιεται...

Ολοι δικαιουμαστε μερες απαλεψιας,... τι να κανουμε

Quote:

---

Originally Posted by boo

οι δικοι μου τσακωνονται κι εγω κλεινομαι στο δωματιο σα μωρο παιδι...δεν μπορω τους τσακωμους και τις φωνες.φοβαμαι

---

Τι μου θυμισες....

Παιδιά, αύριο ξημερώνει μία καινούργια μέρα... αφόρητα κλισέ και τετρημένη έκφραση, αλλά ισχύει. Αυτή θα είναι η σκέψη με την οποία θα κοιμηθώ αποψέ. ....Ας προσπαθήσουμε απλώς κάθε μέρα που περνάει να γελάμε λίγο περισσότερο απ την προηγούμενη.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Ioannis2 καταλαβαινω τι θες να πεις...αλλα δεν χρειαζεται να τα βλεπεις τοσο ασχημα τα πραγματα,βλεπω αισθανεσαι θυμο...εστω και υπαρχουν μονο γνωριμιες στη ζωη μας με διαβαθμησεις...ναι για να καλυπτουνε κενα...και; Γιατι ειναι κακο αυτο; Ωραια εχουμε γνωριμιες, αλλες πιο τυπικες αλλες πιο κοντινες, πανε κι ερχονται...το αντιθετο και καλυτερο πιο θα ηταν εφοσον αυτο το θεωρεις κακο; Τι θα επρεπε να περιμενω; Να ειναι οι αλλοι ανθρωποι υπευθυνοι για τα συναισθηματα μου, τη ζωη μου, το τι κανω η δε κανω, να γατζωνομαστε ο ενας πανω στον αλλον και να καλυπτουμε τα κενα μας με ακομα πιο απαιτητικο και αποκλειστικο τροπο; Σκεψου ποσα σου λειπουν στη ζωη σου, σκεψου να ηταν παντα εκει ενας ανθρωπος σταθερος και παντα παρων και δεδομενος και αφοσιωμενος να στα καλυπτει. Και σκεψου οτι πεθαινει, τον πατησε νταλικα. Και μετα; Το χαος. Βλεπεις γιατι δεν γινεται; Επισης ναι, καλο ειναι να βαζουμε τον εαυτο μας στη θεση του αλλου για να μη κραταμε αυτο τον θυμο μεσα μας...εχει αλλα δικα του πραγματα που θελει ο καθενας και ναι δε γινεται παντα να συμπιπτουν, δεν μας χρωσταει κατι αν δεν ταιριαζουν οι ποριες μας, χρωσταει στον ευατο του να κανει αυτο που ο ιδιος χρειαζεται.
Αυτο που εσυ εμμεσα εννοεις ως επιθυμητο το κανουν οι κηδεμονες μας...οι γονεις μας μονο....αμα το εχει στερηθει καποιος μικρος λογικο να το αποζητα οπου να ναι μετα. Αλλα ελα μου που κανεις δε χρωσταει τιποτα σε κανεναν;
Νιωθεις οτι μικρος πηρες αγαπη και προσοχη απο τους γονεις σου; Οχι τι κανανε η δεν κανανε θεωρητικα. Εσυ το ενιωθες;

---

Δυστυχώς δεν θέλω ούτε να φορτωθώ ούτε να λύσω προβλήματα των άλλων! Κι από τη σκοπια τους, αν ειναι συνειδητοποιημένοι ανθρωποι, ειναι ελλειψη σεβασμού σ αυτον που ήδη σε σέβεται αφου επιζητεί την παρέα σου προσφέροντας σου τον καλύτερο του εαυτο. Έχω εξαποστείλει μερικούς αυτο το διαστημα.
Το μόνο πρόβλημα είναι πως το κενο παρεας γεμίζει με μοναξια και τα αναλογα αισθηματα.

Κι αν δώσεις την εντυπωση του καταδεκτικού, του καλοσυνάτου, του υποχωρητικού για να περναει καλα με τους αλλους και του ευγενικού τότε θα μετατραπείς σε μαλακομαγνήτη. Θα ελκύεις τον κάθε περιπτωσάρα, τον κάθε προβληματικό, τοξικούς ανθρωπους. Θα αποτυχεις να τραβηξεις θετικούς, καλύτερους σου και ευχαριστους ανθρωπους.

Για την ειδικη περιπτωση των εντονων ψυχαναγκασμων και της υπερευαισθησιας
Η κατανόηση και η αποδοχη του εαυτου,αρχιζω να καταλαβαινω οτι δεν ωφελουν σε αυτην την περιπτωση τόσο,η τουλαχιστον ειναι δευτερεύουσες
παρατηρω οτι ειναι αποτελεσματικοτερη η αυτο-αμφισβητηση,η επαγρυπνηση και η 'επιθετικότητα',γιατι εχουμε να κανουμε με κομματια του εαυτου που λειτουργουν
εις βαρος της συνοχης.
Βλεπω βελτιωση σε μενα,ακολουθωντας την λογικη να 'αποπροσανατολιζω' τις αδυναμες σκεψεις και να ξεγελαω τον εαυτο μου.Η απάτη ειναι χρησιμη και αποτελεσματικη
και χρησιμοποιει την αλλαγη της παρατηρησης.

Σαπουνακι!!!!
Επαγρυπνηση ειναι η λεξη. Στην πραγματικότητα νομιζω πως δεν μπορουμε ευκολα να διαλευκανουμε την πραγματικη διασταση των πραγματων. Κινουμαστε στα ακρα. Υπερβάλλουμε ή μειονεκτουμε. Δεν αφηνουμε περιθωριο για μια θέαση πιο κοντα στην πραγματικότητα. Διανυουμε αλματα προς τη μια ή την αλλη κατεύθυνση και προσπερνάμε αυτο που εχουμε μαθει να προσπερνάμε. Την πραγματικότητα.
Ειμαστε δεμένοι σε αυτο, γιατι έτσι μας μαθανε και τώρα σαν καλοι παπαγαλοι το αναπαραγουμε συνεχως. Θελει πολλα κοτσια και πολλα κιλα δύναμη για να το αλλαξουμε αυτό. Στον καθένα μας, κατι εξυπηρετεί το να μένουμε μεσα στη φυλακη μας.

Πόσο χάλια είναι η ψυχολογια μου όταν μια καλή κουβέντα που θα μου πει καποιος μου αλλάζει τη διάθεση?

Σαπουνάκι μπάνιου και Nefeli28 καταντήσαμε υπεραναλυτικοί, για να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας για τις αποτυχίες μας και για να αποφύγουμε να κανουμε πράξεις που θα αντρέψουν αυτα που μας καταπιέζουν στη ζωη μας. Η σκέψη μας, λειτουργεί δηλαδή σε βάρος μας.
"Προσπερνάμε την πραγματικότητα" για εμενα σημαινει "ζούμε στο κεφάλι μας", "στη φαντασία μας". Η πραγματικότητα, μας είναι αδιάφορη διότι βιώνουμε ευτυχία στην φαντασία μας στην οποία ουσιαστικά ζούμε. "Επαγρυπνώ" σημαίνει ζω στην πραγματικότητα, ζω την καθε στιγμη και μολις δω ευκαιρια ή κάτι που με ενοχλεί αμέσως κάνω κίνηση, πράξη.
"Ψυχαναγκασμοί και υπερευαισθησία" ίσως πάνε μαζί. Η διαστρέβλωση στη σκεψη, στην οποία επιμένω ψυχναγκαστικά, είναι αλληλένδετη με αισθήματα έντασης, θυμού, αγωνίας και λοιπα συναφη αισθηματα, αισθήματα τα οποία άμεσα τα προκαλούν τετοιου ειδους σκέψεις και άρα με γινομαι πιο ευαίσθητος γενικά πλέον ως προς το καθε τι που μου συμβαινει στη ζωη.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Σαπουνάκι μπάνιου και Nefeli28 καταντήσαμε υπεραναλυτικοί, για να δικαιολογήσουμε τον εαυτό μας για τις αποτυχίες μας και για να αποφύγουμε να κανουμε πράξεις που θα αντρέψουν αυτα που μας καταπιέζουν στη ζωη μας. Η σκέψη μας, λειτουργεί δηλαδή σε βάρος μας.
"Προσπερνάμε την πραγματικότητα" για εμενα σημαινει "ζούμε στο κεφάλι μας", "στη φαντασία μας". Η πραγματικότητα, μας είναι αδιάφορη διότι βιώνουμε ευτυχία στην φαντασία μας στην οποία ουσιαστικά ζούμε. "Επαγρυπνώ" σημαίνει ζω στην πραγματικότητα, ζω την καθε στιγμη και μολις δω ευκαιρια ή κάτι που με ενοχλεί αμέσως κάνω κίνηση, πράξη.
"Ψυχαναγκασμοί και υπερευαισθησία" ίσως πάνε μαζί. Η διαστρέβλωση στη σκεψη, στην οποία επιμένω ψυχναγκαστικά, είναι αλληλένδετη με αισθήματα έντασης, θυμού, αγωνίας και λοιπα συναφη αισθηματα, αισθήματα τα οποία άμεσα τα προκαλούν τετοιου ειδους σκέψεις και άρα με γινομαι πιο ευαίσθητος γενικά πλέον ως προς το καθε τι που μου συμβαινει στη ζωη.

---

Ολα αυτα ομως που αναφερεις, ειναι στοιχεια ιδιοσυγκρασιας και ισως γονιδιων. Δεν ειναι συνειδητες επιλογές. Συνειδητη επιλογη γίνεται κατι απο τη στιγμή που αναγνωρισω την παθολογία και παρολα αυτα επιμεινω σε αυτην. Ψυχαναγκασμοι και υπερευαισθησία ειναι ενας φαυλος κυκλος, ο οποίος για να σπασει θελει πρωτα συνειδητοποίηση κι υστερα προσπαθεια για να βελτιωθεί.
Ναι, οι έχοντες αυτά, ζουν στο κεφαλι τους, στη δικη τους πραγματικότητα, σε ενα φαντασιακό χωρο. Η επαφη με την πραγματικότητα ειναι εξαιρετικά δυσκολη, καθως έχουν εγκατασταθεί μηχανισμοι που λειτουργούν αυτόματα, για να μειωνουν φαινομενικα το αγχος.
Θέλει πολυ μεγαλη θεληση και ισχυρά κινητρα για να αλλαξει αυτο.