Originally Posted by
Natalia_sups
Ioannis2 καταλαβαινω τι θες να πεις...αλλα δεν χρειαζεται να τα βλεπεις τοσο ασχημα τα πραγματα,βλεπω αισθανεσαι θυμο...εστω και υπαρχουν μονο γνωριμιες στη ζωη μας με διαβαθμησεις...ναι για να καλυπτουνε κενα...και; Γιατι ειναι κακο αυτο; Ωραια εχουμε γνωριμιες, αλλες πιο τυπικες αλλες πιο κοντινες, πανε κι ερχονται...το αντιθετο και καλυτερο πιο θα ηταν εφοσον αυτο το θεωρεις κακο; Τι θα επρεπε να περιμενω; Να ειναι οι αλλοι ανθρωποι υπευθυνοι για τα συναισθηματα μου, τη ζωη μου, το τι κανω η δε κανω, να γατζωνομαστε ο ενας πανω στον αλλον και να καλυπτουμε τα κενα μας με ακομα πιο απαιτητικο και αποκλειστικο τροπο; Σκεψου ποσα σου λειπουν στη ζωη σου, σκεψου να ηταν παντα εκει ενας ανθρωπος σταθερος και παντα παρων και δεδομενος και αφοσιωμενος να στα καλυπτει. Και σκεψου οτι πεθαινει, τον πατησε νταλικα. Και μετα; Το χαος. Βλεπεις γιατι δεν γινεται; Επισης ναι, καλο ειναι να βαζουμε τον εαυτο μας στη θεση του αλλου για να μη κραταμε αυτο τον θυμο μεσα μας...εχει αλλα δικα του πραγματα που θελει ο καθενας και ναι δε γινεται παντα να συμπιπτουν, δεν μας χρωσταει κατι αν δεν ταιριαζουν οι ποριες μας, χρωσταει στον ευατο του να κανει αυτο που ο ιδιος χρειαζεται.
Αυτο που εσυ εμμεσα εννοεις ως επιθυμητο το κανουν οι κηδεμονες μας...οι γονεις μας μονο....αμα το εχει στερηθει καποιος μικρος λογικο να το αποζητα οπου να ναι μετα. Αλλα ελα μου που κανεις δε χρωσταει τιποτα σε κανεναν;
Νιωθεις οτι μικρος πηρες αγαπη και προσοχη απο τους γονεις σου; Οχι τι κανανε η δεν κανανε θεωρητικα. Εσυ το ενιωθες;