Αμα δεν βρισκεις ενδιαφερον στον ιδιο σου τον εαυτο , δεν θα βρεις πουθενα .................η εξευρεση ενος σκοπου , οτι ναναι , ειναι αντιδοτο στην καταθλιψη .....
Printable View
οι ψυχαναγκασμοί έχουν κι άλλη όψη: με λίγη απατη,για να τους ξεγελασεις
και επιβολή,τροφοδοτούν ΜΟΝΟ την θετικη πλευρα.ψυχαναγκαστικά :)
επισης,διευκρινηση*** θετικη σκεψη μάλλον δεν ειναι μια σκεψη που εχει ενα αντικειμενο ως επιβεβλημενο σκοπό(εικονα δύναμης/φιλοδοξιας/αισιοδοξιας)
αλλά περισσοτερο μια ταση αυθεντικοτητας που θα οδηγησει σε οτι σου αναλογεί ούτως η άλλως
η θετικη σκεψη που αντι για τον εαυτό χρησιμοποιεί ως ειδωλο ένα οποιοδηποτε επίτευγμα με την μορφή "λαφυρου",ειναι αναγκη επιβεβαίωσης
και ειναι μικρότερης δυναμικής γιατι ειναι "φτιαχτή"
Νιωθω εντονο ψυχωτικο αγχος και σκεφτομαι οτι ο θεος θα μμε τιμωρησει και θα μου αφαιρεσει τη ζωη επειδη εκανα ταττου τα αρχικα CFH που σημαινουν cowboys from hell και ειναι τιτλος του αγαπημενου μου τραγουδιου....επισης νιωθω καποιες στιγμες οτι η τηλεοραση αναφερεται σε μενα
Για υποτροπή μου μυρίζει kavkaz.Ενημέρωσε τον γιατρό σου.
Υπαρκει κανενας που περνει ρισπερνταλ και να χει καταφερει να χει χασει κιλα? Η εστω να περνει αντιψυχωτικα και να χει χασει? Το λεω γιατι θελω να χασω 3-4 παραπανισια κιλα εχω κοψει τη ζαχαρη και τα τζανκ φουνυ και υο βραδυ τρωω ενα μηλο....
Αλλα καυι μου λεει οτι τα αντιψυχωτικα δεν αυξανουν μονο την ορεξη αλλα μπλοκαρουν το μεταβολισμο και κανουν κατακρατηση....
Καπου διαβαζα οτι ανρβαζουν και την γλυκοζη στο αιμα...
Αν ισχυει καυι τετοιο ξερετε κανενα φαρμακο να μην εχει αυτες τις παρενεργειες? Αμα ειναι να αλλαξω
Κavkaz, δεν είμαι καμια καλή χριστιανή (με την κλασσική έννοια τουλάχιστον...) αλλά πιστεύω πραγματικά ότι ο ΘΕΟΣ είναι πολύ πιο καλός, πιο δίκαιος και πιο "έξυπνος" απ΄ότι πιστευουμε εμεις οι απλοί άνθρωποι...και σίγουρα θα ξέρει ότι τα αρχικά του τατού σου αναφέρονται σε στίχους τραγουδιού και δεν είναι βλασφημία απέναντι σε αυτόν...επομένως μην ανυσυχεις !!
παιδιά έχω αγχωθεί..
το ξέρω μπαίνω εδώ γράφω τον πόνο μου, πολλές φορές ούτε απαντάω, και μετά βγαίνω γιατί τα έχω πει, μου έχει περάσει ο καημός προσωρινά όμως γιατί μετά μου ξανάρχεται ο πόνος κι ο καημός και ξαναμπαίνω εδώ, πάλι γράφω τον πόνο μου και πάει λέγοντας..
Λοιπόν.. είμαι 28μιση χρονών.. δεν έχω δουλέψει ποτέ.. πηγαινοέρχομαι σε μια σχολή 10 χρόνια τώρα με διακοπές όμως, και χωρίς αποτέλεσμα.. δεν έχω περάσει μαθήματα παρά μόνο πολύ λίγα στην αρχή.. συγκεκριμένα μόνο 4..
Τελείωσα και ένα ιεκ για να πω ότι κάτι έκανα.. δεν με ενδιαφέρει το αντικείμενό του.. τζάμπα ο χρόνος και τα λεφτά..
δεν θα ασχοληθώ ποτέ με αυτό..
Τώρα έχω βάλει στο μυαλό πάλι την παλιά σχολή..
Το θέμα είναι δεν μπορώ να διαβάσω όσο πρέπει.. διαβάζω μία ώρα τη μέρα και αν.. δεν διαβάζω κάθε μέρα δλδ..
Και επίσης βαριέμαι να αρχίσω να πηγαινοέρχομαι πάλι σε αυτήν την σχολή.. την έχω βαρεθεί..
Ως ένα βαθμό βαριέμαι και το αντικείμενο της σχολής (φιλολογία) αλλά θα προτιμούσα να μπορούσα να την τελειώσω παρά να αναγκαζόμουν να κάνω οποιαδήποτε άλλη δουλειά..
Επίσης το πρόβλημά μου είναι ότι θεωρώ τη δουλειά χάσιμο χρόνου και ψυχής..
Δεν θέλω να δουλέψω.. μάλλον γι' αυτό δεν έχω δουλέψει μέχρι τώρα..
Θα ήθελα να μην έχω το άγχος με το τί δουλειά θα κάνω και να είχα απεριόριστο ελεύθερο χρόνο για να διαβάζω, όσο μπορώ πάντα, να έγραφα, όποτε ήθελα, να έβγαινα βόλτες, να γνώριζα ανθρώπους..
Δεν αντέχω τη δουλειά.. τη θεωρώ αναγκαίο κακό στη ζωή μας.. έτσι τη βλέπω..
Φοβάμαι θα καταλήξω στα παγκάκια..
Ποσο ποντάρουμε σε κάποιους ανθρώπους, ποσο επενδυουμε στην αλληλεπιδραση μαζι τους και ποσο εντελως ξαφνικα και απρόσμενα ερχεται μια στιγμή που εκεινοι απλως δεν ειναι εκει. Ισως τελικά να μην ηταν και ποτέ εκει. Ισως εμεις τελικά να ειχαμε αυταπάτες...
Εχω 24 ποντους , 8 παρατηρησεις , ξερει κανεις στα ποσα καιγεσαι ?
Δεν επενδύω σε κανέναν. Όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο μόνος νιώθω. Τον τελευταίο καιρό το κινητό μου κτυπάει ελάχιστα, συνηθως για δουλειες.
Εχω διώξει τοξικούς ανθρωπους, προτίμησα τη μοναξιά (σε καποιο βαθμο).
Στις σχέσεις είμαι εκει που ήμουν πριν 10 χρόνια. Υπάρχουν γυρω μου παρα πολλες ευκαιρίες αλλά δεν εχω κάνει κανενα αποφασιστικό βήμα. Άρα όσο περνανε τα χρόνια λιγοστευουν λόγω ηλικίας οι επιλογές.
Ζηλεύω πολλούς, αυτους που πραγματικά νιωθω ως δικούς μου δεν τους ζηλεύω αλλά χαίρομαι που τους βλεπω να ειναι καλα. Ζηλεύω ακόμα και στο παραμικρό τους υπολοιπους 99%.
Η διάθεση μου δεν είναι καθόλου καλή τον τελευταιο καιρό, ιδίως μετα από καποια μη ευχαριστα πραγματικά περιστατικά που μου προκαλεσαν έντονη ανησυχία ή απλά εκνευρισμό, τα οποια εξακολουθουν.
Εχω δώσει αρκετα λεφτα στους ψυχολογους όλα αυτα τα χρόνια (ήδη έχω σταματησει να πηγαινω αφου οτι ηταν να παρω το πήρα) και πιστευω πως δεν εχω αλλάξει καθολου. Ηδη σας είπα κάποια σημάδια.
Βλέπω άλλους να τα καταφέρνουν, σε διάφορους τομείς της ζωης, με λιγότερο κόπο σε σχέση με εμένα. Μπορει να μην έχουν παει σχεδόν ποτέ τους σε κλαμπ και μπαρ και να εχουν βρει τη γυναικα της ζωης τους ή μπορεί να βγάζουν περισσότερα λεφτά από εμένα σχεδόν χωρίς να έχουν ανοίξει βιβλίο ή να έχουν πολλές και πραγματικές φιλίες χωρίς να παρακαλάν τον καθένα και χωρίς να γυρίζουν από χώρο σε χώρο συνάρθροισης και με λιγότερες χειραψίες και τηλέφωνα.
Σημασία έχει να κάνουμε το αποφασιστικό βημα με αυτοπεποιθηση, διοτι χλιαρες κινησεις στη ζωη ή ρόλος θεατή ίσον στασιμότητα. Εχω πει πολλές φορές ότι πρεπει να βγαλω στην επιφανεια τις ψυχικες δυναμεις, να αξιοποιησω το απαν των δυνατοτητων μου. Τελικα διαπιστωνω πως κοροιδεύω τον εαυτο μου με ψευδαισθησεις για να μην με κυριεύσει η καταπτωση.
Νιωθω να θελω να ξαναπαω ταξιδάκι λίγες μέρες. Το ζήτημα είναι αν θα ξαναντέξω μόνος ώστε να περάσω ωραία. Το βεβαιο είναι πως οσο ωραία και αν περάσω θα επιστρέψω στην ίδια πραγματικότητα, ίδιος στα ίδια. Ίσως η αναγκη απαιτει να πάω σε χωρο ηρεμίας.
Αυτοι που εχουν ισορροπια στη ζωη τους δεν κανουν τετοιες σκεψεις. Αρα η σκεψη τους επικεντρωνεται σε πιο δημιουργικά πράγματα διοτι δεν καλύπτεται μέρος της από διαστρεβλώσεις. Γι αυτο τους βλεπω ως επιτυχημένους σε τομείς όπως δουλειά, γυναίκες, οικογένεια, κοινωνικότητα, χόμπις.