ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

Tη χρονιά που πέρασε,

Σε σπούδασα στο ρήμα της αγάπης,

Σε ανίχνευσα,
σε διερεύνησα,
χωρίς υστεροβουλία.

Μου δίδαξες την αγάπη γιατί μπόρεσα να αγαπήσω τον εχθρό μου,
αγάπησα τα χτυπήματά σου,
και μέσα από το χάος μου, που εσύ προκάλεσες,
σε είδα με αγάπη.

Στον πόλεμο που ζήσαμε,
εμείς που δήθεν παλέψαμε για την ισότητα
και τη δικαιοσύνη,
γνωρίσαμε την αλήθεια.

Η αλήθεια μ' έπνιξε,
με γέμισε αστέρια,
τόσα αστέρια που σκέφτηκα να στα χαρίσω.

Κράτησέ τα,
για να θυμάσαι τον άδικο πόλεμο,
αυτό τον πόλεμο
που μόνο οι "ισχυροί τολμούν".

Κάποτε η γνώση θα σου λείψει,
γιατί την ανάλωσες, για το εγώ σου,
στα άσκοπα πιστεύω και αγαπώ
και τότε θα νιώσεις
πόσο υπήρξες άδικος,
κάποτε θα πεις πως ήσουν λάθος
και τότε θα νιώσεις πολλά, ..τότε θα θυμηθείς..

Don't bury me I'm not yet dead
Don't bury me I'm not yet dead
Don't bury me I'm not yet dead
Not a walking zombie with no head
Not a Stepford wife made to obey
Don't want to go through life that way
I'm alive,
I'm alive,
That's what I say
I'm alive,
I'm aliveGonna live that way
I'm alive,
I'm alive,
That's what I say
I'm alive and
I'm gonna live todayDo robots dream of electric sheep?
I need to live my dreams not just in my sleep
I've been holed up here but it's time to leave
I need to make my move while I've air to breath
Don't give me drugs
No novocaine
I must be alive 'cause I still feel pain
We were born with wings
We were made to fly
We were meant to live while we're still alive im alive,im alive thats what i say im alive, im alive and im gonna live that way

________________________________________



Σ’ όποιον σε ταλαιπώρησε να πεις:

“όταν με πολεμούσες,
εγώ ευχόμουνα για σένα
κι όταν τύφλωνες τα μάτια μου
δίχως έλεος,
σου 'λεγα ευχαριστώ.

Όταν μου έπαιρνες τις τελευταίες
σταγόνες ζωής,
κι έβλεπα με τρόμο το σκοτεινό χαμό
να με ντύνει με ομίχλες,
προσπαθούσα να σου πω
πως δεν είμαστε εχθροί.

Όταν με οδήγησες σε οδύνες θανάτου,
σε είδα με βλέμμα αγάπης
και συμπόνιας.

Όταν μου αφαιρούσες τα όνειρα
σου χρωμάτιζα τα μάτια σου
κι εκείνα έπαιρναν το χρώμα του ουρανού.

Μέσα στο χάος και στο χαμό μου
με χτύπησες χωρίς έλεος,
έτσι απλά σκληρά,
με πάτησες από θέσεως ισχύος.

Παρ όλα αυτά
δεν μ' άγγιξες αρνητικά
δεν είμαστε πολέμιοι εμείς
και έχουμε το χρόνο γιατρό.

Είδα την αύρα σου
τη γνώρισα
και σου 'δωσα έλεος”.
_________________

Χάθηκε ο ήλιος και έχει έρθει παγωνιά,
έβγαλε ψύχρα στην ματιά,
στην καρδιά χιονιά και στον πλανήτη ερημιά.
Είναι του Prozac η γενιά.

Μοναδικοί επιζώντες κάπου στη Γη,
σε χρόνο που κανένα δεν νοιάζει,
εφόσον όσοι μείναν έχουν τρελαθεί.
Ότι αγάπησαν έχει χαθεί,
το μόνο που υπάρχει μέσα τους και μένει είναι ότι έχουν σιχαθεί.
Μισούν πια το είδος τους, κάποιος αυτοκτονεί.
Τα μάτια πάλι θόλωσαν, δεν έχει τι να πει.
Μια μερίδα ανθρώπων να επιζήσει αδυνατεί,
αφού δεν έχει τίποτα να οργανωθεί.
Όλα γκρεμίζονται και σβήνουνε, πάνε στην τελική.
Μονάχα κόκκαλα και θρύψαλα σε δρόμους επειδή παρασιτεί
σ' όλο τον κόσμο ένας ιός, σκέτη φρίκη.
Πρόβλημα είναι ότι εξαπλώνεται σαν γρίπη
κι οι επιζήσαντες κάνουν τ' αγρίμι στο καβούκι τους,
όλα πια κυλάνε έξω από το λούκι τους.
Φοβάμαι, τα χάπια με βοηθάν να μην κοιμάμαι.
Τρέμω πια το βλέμμα τους. Δίπλα όσο προχωράμε,
με κοιτάνε πρόσωπα που φέρνουνε σε ζόμπι για ταινία.
Χτυπάει η καρδιά μου μ' αρρυθμία.
Στον πανικό μου βλέπω φλόγες στην αστυνομία
και μια σελίδα που' γράφε <<Βοήθεια, επιδημία μας σκοτώνει. Μείνετε ενωμένοι,
γιατί μόνοι θα μείνετε καθώς μια νέα μέρα ξημερώνει>>.
Την χλεύασα, την πέταξα κάτω και γέλασα.
Απ' εκεί που έπαιζα μικρός μόλις πέρασα.
Είδα μια σκιά και χαμογέλασα,
το σκέφτηκα καλύτερα και δυνατά γέλασα.
Μόνος, γύρισα στο σπίτι μόνος
και σήμερα τους ξέφυγα μόνος.

Είναι θολός ο κόσμος γύρω μου, νιώθω πως δεν με αισθάνονται
τα χέρια που απλώνονται, μετά από λίγο χάνονται
και κρύβομαι.
Μέσα μου θλίβομαι,
παρ' όλα αυτά δεν ανοίγομαι
σε κανέναν.
Τα πάντα γύρω μου θυμίζουνε τοπία από πόλεμο καμένα.
Είναι όνειρα κατεστραμμένα.
Κι ας όλα κάηκαν, να ξέρεις πως όλα αυτά ειν' για μένα.

Έκρυψαν την αθωότητα απ' τα παιδιά
σε φυλακή χωρίς κλειδιά.
Το χαμόγελο κουράστηκε να σπαρταρά,
αφού δεν έβρισκε χαρά.

Γερασμένες φάτσες πάνω σε παιδικά σώματα.
Χαμόγελα δεν βλέπω να σχηματίζουν τα στόματα,
μόνο πικρόχολα λόγια.
Γύρω μου ανθρώποι λαμόγια
κι αν κάτι τους κάνει να μην πονάνε τα ντρόγκια είναι.
Με συμβουλεύουν φίλοι <<Ίδιος με μας γίνε,
όποτε βλέπεις άδικο στον δρόμο σου τα μάτια κλείνε.
Μην μιλάς, μην φέρεσαι σαν κάτι μοναδικό.
Μόνο Θεό σ' αυτό τον κόσμο έχουμε το ρευστό>>,
δεν έχουμε άδικο σκέφτηκα γυρνώντας την πλάτη μου.
24/7 γι' αυτό γυαλίζει το μάτι μου.
Παίρνω άλλο δρόμο, μήπως αλλάξω διάθεση.
Τον νόμο βλέπω να διατάζει χέρια στην ανάταση,
κεφάλι κολλημένο στο καπό
κι ένα ξύλο σε σχήμα Γ να αφήνει μωβ σημάδια έτσι... για το καλό.
Τα παρακαλώ να μην πιάνουνε τόπο και το από ποιο τόπο είσαι να σε βγάζει σε κακό.
Από αηδία γυρνάω αλλού το βλέμμα, γύρω μου κτίρια καμένα.
Μέσα παιδιά εγκαταλειμμένα
σε δρόμους πέντε.
Ίσως το αίμα να μην πονάει τόσο αν συνεχίσει να βγαίνει από το δέρμα.
Αυτό σκέφτομαι κι' αυτό ίσως δεν λυπάμαι,
ίσως ξέχασα τα αισθήματά μου αφού μόνος κοιμάμαι.
Αφού μόνοι στο σπίτι γυρνάμε
εγώ και συ είμαστε ένα, κανέναν δεν αγαπάμε.
Μια αρρώστια κατασπάραξε τα εντόσθια μας,
γι' αυτό δεν νομίζω πως πλέον υπάρχει Θεός για μας.
Μόνοι μας μέσα στο αύριο και το χθες,
πολεμάμε για επιβίωση όσο έχουμε αντοχές.

Και αν ο δρόμος τελικά δεν βγάζει πουθενά
γιατί να περπατάς μπροστά;
Δεν μου λείψαν οι ανθρώποι αλλά η ανθρωπιά.
Είναι του Prozac η γενιά.

Ax, ΚΕΝΟ,

το βράδυ 12 και ένα λεπτό,

έρχομαι να πω τα κάλαντα, να είσαι εδώ... :)

Quote:

---

Originally Posted by marika

Ax, ΚΕΝΟ,

το βράδυ 12 και ένα λεπτό,έρχομαι να πω τα κάλαντα, να είσαι εδώ... :)

---

Το Πλάσμα της Αγάπης, της Αυτοθυσίας, και του Πόνου, Ο Κύριoς, μας έκανε γνωστό ότι ο σπόρος που βάζουμε στο χώμα πεθαίνει κι εμείς βλέπουμε αργότερα ένα καινούργιο βλαστό. O σπόρος εσύ, εγώ, πεθαίνουμε κάθε μέρα, (κατά το: κάθε μέρα αποθνήσκω..) και η θλίψη μας αυτή, έχει κι αυτή το σκοπό της, Κενό, εργάζεται μέσα μας την υπομονή..

-παγωνιά, ψύχρα κι ερημιά όπως τα λες στο ποίημα ..(όλα για την ανακύκλωση)..και να ήταν μόνο αυτό;

Τόσες αναφορές σε πολέμους, καταστροφές, τιμωρίες, συμφορές κ.λ.π.? Αυτό τι σημαίνει; Είναι απλό..
Ο φόβος και οι απειλές χρησιμοποιήθηκαν πάντοτε ως παιδαγωγικοί σύμβουλοι για τον άνθρωπο, που από πολύ παλιά, λόγω της νοητικής του καταστάσεως δεν ήταν δυνατόν, να ανταποκριθεί στα Θεία κελεύσματα, χωρίς υποσχέσεις, χωρίς απειλές, χωρίς ανταμοιβή. Μας εμφάνιζαν ένα Θεό μεροληπτικό, εκδικητικό κ.λ.π. Αυτό όμως απαιτούσαν οι καιροί, καιροί οι οποίοι άλλαξαν με την έλευση του Χριστού, ο οποίος στη θέση του φόβου εναπόθεσε την ΑΓΑΠΗ, και στη θέση του Μωσαϊκού Νόμου τις περιεκτικές εντολές Του.

Από τότε η νόηση της ανθρώπινης οντότητας, παραπλανούσε ακόμα το φως και ενίσχυε το σκότος. Οι ανθρώπινες ψυχές πορεύονταν εντός του σκότους, νεκρές κατά την νόηση και ο πλανήτης ανίκανος να αντιδράσει και να κινηθεί περιφερόταν επίσης στο σκότος. Η στασιμότητα των πάντων, άγγιζε την πορεία των όντων αρνητικά και μέσα στο σκοτάδι της άγνοιας και της αγριότητας απο την άγνοια, ο άνθρωπος όδευε σε οδούς δεισιδαιμονίας χωρίς πνευματικές διεξόδους. Τότε και κάτω από αυτές τις συνθήκες με κείμενα φόβου συμπορεύθηκαν οι άνθρωποι κι αυτά χρησίμευσαν ως μοναδικό όπλο στους αγώνες άμυνας, στον ιερό πόλεμο, που διεξήγαγε η Αρετή κατά των παθών και της έκλυτης ζωής.

http://www.youtube.com/watch?v=GnI072W9g0g

Αυτά τα λόγια με σφίξανε σαν πένσα,
τα είπε χθες το βράδυ μια ψυχή
κι ένας φαλάκρας, απ’ έξω και από μέσα χαμογελούσε,
ναι, γιατί να σκοτιστεί.

Θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία
και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία;
τώρα κοκορεύεσαι επάνω στον εξώστη
και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη.

Στη φοιτητριούλα που σ’ έχει ερωτευτεί
θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή.
Τζάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω
το νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό.

Εκείνο που υψώνεται και σε εκμηδενίζει
είναι της καρδούλας μου το φως που ξεχειλίζει
και ότι σε γλιτώνει και σου δίνει την αιτία
είναι που χρειάζεται και η γραφειοκρατία.

Ο πρώτος προβοκάτορας απ’ όλους στη ζωή μου
είναι η αφεντιά σου που αντιγράφει την φωνή μου.
άλλαξες το σώμα μου με έπιπλα και σκεύη
σαν τον σοσιαλισμό που σε βολεύει.

Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις
παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
απ’ το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα.

Ψυχή και σώμα

Τα δύο στοιχεία, οι δύο όψεις που συνθέτουν
την ανθρώπινη ύπαρξη,
μια σύζευξη πνεύματος και ύλης, ορατού και αοράτου.

Με μόνο εφόδιο μια μικρή βάρκα
που συμβολίζει τις ανθρώπινες αισθήσεις
o άνθρωπος νιώθει σαν χαμένος
στους απέραντους ωκεανούς του σύμπαντος.

Ανικανοποίητος από τις φτωχές γνώσεις του,
γνώσεις που αφορούν το γήινο γίγνεσθαι,
ζωγράφος, που προσπαθεί απεγνωσμένα να ερευνήσει
τα απάτητα και αδιερεύνητα,
αυτά που συνθέτουν την άλλη όψη,
δηλαδή τον άυλο κόσμο των αξιών της τελειότητας.

Το παραδείσιο πουλί συμβολίζει τη ματαιότητα
της υλικής πλευράς και της προσκόλλησης στις εξαρτήσεις.

Το παγόνι είναι η προσωποποίηση της έλλειψης ταπεινότητας,
είναι η έκφραση της ωραιοπάθειας,
που συνοδεύεται πάντοτε από την κακώς
εννοούμενη υπερηφάνεια.

Το πουγγί με τις λίρες συμβολίζει ένα άλλο θλιβερό ανθρώπινο πάθος,
πάθος της ψυχής, τη φιλαργυρία, τη λατρεία του χρήματος,
που αποτελεί σίγουρα μια αλλαγή,
μια εκτροπή του ανθρώπου από τη φυσική πορεία του.

Ο Κώστας Βάρναλης απαγγέλλει την "Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου"

http://www.youtube.com/watch?v=5QJdtTQyLs8


Δε λυγάνε τα ξεράδια
και πονάνε τα ρημάδια!
Kούτσα μια και κούτσα δυο,
της ζωής το ρημαδιό.

Mεροδούλι, ξενοδούλι!
Δέρναν ούλοι: αφέντες, δούλοι·
ούλοι: δούλοι, αφεντικό
και μ' αφήναν νηστικό.

Tα παιδιά, τα καλοπαίδια,
παραβγαίνανε στην παίδεια,
με κοτρώνια στα ψαχνά,
φούχτες μύγα στ' αχαμνά!

Aνωχώρι, Kατωχώρι,
ανηφόρι, κατηφόρι
και με κάμα και βροχή,
ώσπου μού βγαινε η ψυχή.

Eίκοσι χρονώ γομάρι
σήκωσα όλο το νταμάρι
κ' έχτισα, στην εμπασιά
του χωριού, την εκκλησιά.

Kαι ζεβγάρι με το βόδι
(άλλο μπόι κι άλλο πόδι)
όργωνα στα ρέματα
τ' αφεντός τα στρέμματα.

Kαι στον πόλεμ' "όλα για όλα"
κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί
για τ' αφέντη το φαΐ.

Kαι γι' αφτόνε τον ερίφη
εκουβάλησα τη νύφη
και την προίκα της βουνό,
την τιμή της ουρανό!

Aλλ' εμένα σε μια σφήνα
μ' έδεναν το Mάη το μήνα
στο χωράφι το γυμνό
να γκαρίζω, να θρηνώ.

Kι ο παπάς με την κοιλιά του
μ' έπαιρνε για τη δουλειά του
και μου μίλαε κουνιστός:
― Σε καβάλησε ο Xριστός!

Δούλεβε για να στουμπώσει
όλ' η Xώρα κ' οι Kαμπόσοι.
Mη ρωτάς το πώς και τί,
να ζητάς την αρετή!

― Δε βαστάω! Θα πέσω κάπου!
― Nτράπου! Tις προγόνοι ντράπου!
― Aντραλίζομαι!... Πεινώ!...
― Σουτ! Θα φας στον ουρανό!

K' έλεα: όταν μιαν ημέρα
παρασφίξουνε τα γέρα,
θα ξεκουραστώ κ' εγώ,
του θεού τ' αβασταγό!

Όχι ξύλο! Φόρτωμα όχι!
Θα μου δώσουνε μια κόχη,
λίγο πιόμα και σανό,
σύνταξη τόσω χρονώ!

Kι όταν ένα καλό βράδι
θα τελειώσει μου το λάδι
κι αμολήσω την πνοή
(ένα πουφ! είν' η ζωή),

η ψυχή μου θενά δράμει
στη ζεστή αγκαλιά τ' Aβράμη,
τ' άσπρα, τ' αχερένια του
να φιλάει τα γένια του!...

Γέρασα κι ως δε φελούσα
κι αχαΐρευτος κυλούσα,
με πετάξανε μακριά
να με φάνε τα θεριά.

Kωλοσούρθηκα και βρίσκω
στη σπηλιά τον Άη Φραγκίσκο:
-"Xαίρε φως αληθινόν
και προστάτη των κτηνών!

Σώσε το γέρο κυρ Mέντη
απ' την αδικιά τ' αφέντη
συ που δίδαξες αρνί
τον κυρ λύκο να γενεί!

Tο σκληρόν αφέντη κάνε
από λύκο άνθρωπο κάνε!..."
Mα με την κουβέντ' αφτή
πόρτα μού κλεισε κι αφτί.

Tότενες το μάβρο φίδι
το διπλό του το γλωσσίδι
πίσου από την αστοιβιά
βγάζει και κουνάει με βια:

― "Φως ζητάνε τα χαϊβάνια
κ' οι ραγιάδες απ' τα ουράνια,
μα θεοί κι οξαποδώ
κει δεν είναι παρά δω.

Aν το δίκιο θες, καλέ μου,
με το δίκιο του πολέμου
θα το βρείς. Oπού ποθεί
λεφτεριά, παίρνει σπαθί.

Mη χτυπάς τον αδερφό σου -
τον αφέντη τον κουφό σου!
Kαι στον ίδρο το δικό
γίνε συ τ' αφεντικό.

Xάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο,
χάιντε Σύμβολον αιώνιο!
Aν ξυπνήσεις, μονομιάς
θά ρτει ανάποδα ο ντουνιάς.

Kοίτα! Oι άλλοι έχουν κινήσει
κ' έχ' η πλάση κοκκινήσει
κι άλλος ήλιος έχει βγει
σ' άλλη θάλασσ', άλλη γη".

Νίκος Ξυλούρης - Η μπαλάντα του Κυρ Μέντιου
http://www.youtube.com/watch?v=hU4h3pMNXfA

Επάνω ένας καινούργιος φωτεινός Κόσμος,

μια άλλη σφαίρα Ζωής,

ζωγραφίστηκε,
και περιμένει όλους όσους έχουν ευαισθητοποιηθεί
στην Αγάπη και στην Συμπόνια.

Αυτό είναι το το Καινούργιο

Ενστερνίσoυ αβίαστα την Αγάπη και την Συμπόνια,
όχι γιατί το λέει, άνθρωπος
όχι γιατί το λέει η θρησκεία σου,
αλλά γιατί το θέλεις,
το αισθάνεσαι, το λαχταράς
έτσι απλά και ειλικρινά,
γιατί η νοητικότητα σου τώρα
είναι τόσο αναπτυγμένη,
ώστε να μην έχει ανάγκη
από καποια εξωτερική επιταγή
για να πράξει όλα αυτά.
Προχώρησε ελεύθερα χωρίς κανένα φόβο,
καμιά προτροπή.

Σπάσε κάθε τι που σε συνδέει με το σκοτεινό χθες,
σπάσε αλυσίδες που σε συνδέουν με εσφαλμένες παραδοχές,
ελευθερώσου από το βάρος και την αγωνία
που μας κληροδότησε η λανθασμένη πορεία μας
και ελεύθερος δέξου το Φως
και γίνε ένα με το Φως.
_________________

.


Ερευνητή,

αφού αποκτήσεις μια λίγο πολύ συγκροτημένη εικόνα
της νέας εσωτερικής σου κατάστασης,
θα νιώσεις την ανάγκη να αρχίσεις έμπρακτα
να ζεις σ’ αυτή την νέα διάσταση
που θα σου προκαλεί η παρουσία του Εγώ
και να παρατηρείς απ’ αυτήν
τα δρώμενα στην περιοχή της σκέψης,
του συναισθήματος και των αισθήσεων.
Θα μπορείς να αρχίσεις μια πραγματική έρευνα
των τάσεων που διαπερνούν τις τρεις περιοχές
δηλαδή βρίσκεσαι μπροστά στο αντικείμενο της έρευνάς σου.
Θα νιώσεις απόλυτα δικαιωμένος
Καθώς θα χρησιμοποιείς την κτητική αντωνυμία «μου».
Γιατί τώρα θα ζεις ενσυνείδητα στην παρουσία του εγώ.
Θα διαπιστώσεις ότι δεν ήξερες τι επιδίωκαν
οι τρεις περιοχές, σκέψη, συναίσθημα, αίσθηση
που σκόπευες να εξερευνήσεις
δεν ήξερες που σε πήγαιναν τι ζητούσαν από σένα.
Είχες βέβαια μέχρι τώρα τάξει στόχους στη ζωή σου
και είχες επιδιώξει την επίτευξή τους, αλλά ποιος
θα σε βεβαίωνε ότι οι στόχοι σου ήταν αυθεντικοί
και όχι προϊόν κρυφής μίμησης και πλαστών προτύπων;
Έπειτα οι επιδιώξεις σου συχνά τορπιλίζονταν
από κάποια αντίθετη τάση που εμφανιζόταν
απροσδόκητα στο προσκήνιο.
Είχες ζήσει μέχρι τώρα χωρίς να ξέρεις τι περιείχε το μέσα σου,
ούτε πως σε οδηγούσαν τα περιεχόμενα σου.
Είχες έναν εαυτό με τρεις ορόφους
σκέψη-συναίσθημα-αισθήσεις,
κι ένα εγώ σε κατάσταση ύπνου, κι όμως δεν γνώριζες τίποτα.
Μην αφήσεις να σε κατακλύσει το αίσθημα ντροπής,
καθώς θα αναλογιστείς ότι είχες δοσμένη την προσοχή σου
σε εξωτερικές γνώσεις
Μπορεί να είχες κάνει ανώτερες σπουδές,
όμως δεν ήξερες το σπουδαιότερο,
το πιο κοντινό και το πιο οικείο, τον εαυτό σου.
Ευτυχώς όμως για σένα
έχει σημάνει η στιγμή να αλλάξεις κατεύθυνση...

Τα παιδιά στη γειτονιά κάνουνε πλάκα
και στη πλατεία κοροϊδεύουνε τον βλάκα
στον δεύτερο πάλι γαμάνε την *******
δεν έχω διάβασμα παράτα με ρε μάνα
Μέρα τη μέρα, κάθε Δευτέρα
είναι η ανάγκη που ξυπνάει τον πατέρα
και σου σφινώσανε μες στο μυαλό μια σφαίρα
να γίνεις λέρα για να κυβερνάς γαλέρα
είναι η οικογένεια, μες στη σχιζοφρένεια
ο κοινωνικός ιστός έχει σπάσει με κάθε έννοια
γι'αυτό πηδάνε τα κάγκελα του σχολείου
για να πά'να χτυπηθούν με τα ΜΑΤ μες στη Σταδίου
δεν φταίει η 7, δεν φταίει η 13
δεν φταίει η Original, φταίει η διαιτησία
γι'αυτό ήσουνα στα κάγκελα της 4 προχθές
γι'αυτό θυμάσαι μάγκα μου τη σκεπαστή και κλαις
Δεν παίζει ελπίδα, παίζει αδιαφορία
έξω από το σπίτι βία, μέσα η αγωνία
πάλι τα ίδια, αυτή είναι η αλήθεια
στέλνουν ακόμα μια γενιά μες στα σκουπίδια

Δεν παίζει ελπίδα, μάγκα το είδα
θέλουν ακόμα μια γενιά με αλυσίδα
γιατί είναι αρχίδια, πάλι τα ίδια
θέλουν ακόμα μια γενιά μες στα σκουπίδια

Είναι η οργάνωση, μες στην αποχαύνωση
παίζει ελευθερία λόγου μα δεν έχεις άποψη
δεν φταις εσύ, φταίει η ******* η τιβί
και ένα σχολείο που σε πήγε σα πρόβατο στο σφαγείο
σαν τον μπαμπά σου, σαν τον παππού σου
σ'έχουν για πέταμα σαν όλους τους δικούς σου
γι'αυτό σου φταίνε όλα και σ'ακούω να βρίζεις
γι'αυτό αυτούς που ψήφισαν αυτοί και εσύ ψηφίζεις
είναι η αλυσίδα, είναι η σφίγγα
που σέρνει όλες τις γενιές μες στα σκουπίδια
και έσυ κάθε 25η και ογδόη
πιόνι μου κρεμάς τη σημαία έξω απ'το μπαλκόνι
είναι το story που'μαθαν στο αγόρι
για όταν τραβάει η ζωή το ανηφόρι
και αν είναι ίδιο το παιδί, ίδιο να μείνει
το κράτος, σκοτώνει το αλλιώτικο με ηρωίνη
τα παιδιά στην γειτονιά δεν κάνουν πλάκα
και στην πλατεία τον τρελάνανε τον βλάκα
στον δεύτερο μάλλον παντρεύτηκε η *******
και ένα χρόνο τώρα μου'χεις λείψει μάνα

Δεν παίζει ελπίδα, μάγκα το είδα
θέλουν ακόμα μια γενιά με αλυσίδα
γιατί είναι αρχίδια, πάλι τα ίδια
θέλουν ακόμα μια γενιά μες στα σκουπίδια


Ημερολόγιο μηχανών. Ημέρα 203.
Ακούω βήματα απ'έξω και η περίμετρος σωπαίνει
Οι μηχανές μας πείσανε πως για όλα φταίνε οι άλλοι.
Ο διπλανός και ο από πάνω. Ο δυνατός και ο αδύνατος.
Και εμείς ζαλισμένοι από αρώματα.
Συνεχίζαμε να κοιτάμε τις οθόνες του τίποτα.
Και τώρα που μας κάναν χίλια κομμάτια, βρήκαμε μάτια για να δούμε και φωνή για να φωνάξουμε.
Στη σφραγίδα των μηχανών, υπάρχει μια φράση:
"Εκεί κρύβεται η αλήθεια, αλλά τώρα είναι αργά".
Αργά για να νιώσουμε...

So would you tell me now
Are life and death a symmetry
Balanced on scales, either side chosen
And could these moments balance out against eternity
Promise inferred, words never spoken

My life is burning
Could you read by the light
Letters I've written, never to follow
Poets and madmen all defy reason
Still in my mind I know
I want to live my life with you
Dying hard
Play the whole hand 'til it's through
Dying hard


And in your arctic night
You contemplate eternity
Walking on water
Frozen in silence
And in that moment would you
Turn around and turn to me
Laughing away night's darker tyrants


Some nights I spend alone inside my head
But it's better than losing it
And if you want to turn it all around
It's your life you're choosing it

I want to live my life with you
Dying hard
Play the whole hand 'til it's through
Dying hard
Dying hard
Dying hard
Dying hard

http://www.youtube.com/watch?v=f8r_zgT8yPU

Quote:

---

Originally Posted by marika

________________________________________



Σ’ όποιον σε ταλαιπώρησε να πεις:

“όταν με πολεμούσες,
εγώ ευχόμουνα για σένα
κι όταν τύφλωνες τα μάτια μου
δίχως έλεος,
σου 'λεγα ευχαριστώ.

Όταν μου έπαιρνες τις τελευταίες
σταγόνες ζωής,
κι έβλεπα με τρόμο το σκοτεινό χαμό
να με ντύνει με ομίχλες,
προσπαθούσα να σου πω
πως δεν είμαστε εχθροί.

Όταν με οδήγησες σε οδύνες θανάτου,
σε είδα με βλέμμα αγάπης
και συμπόνιας.

Όταν μου αφαιρούσες τα όνειρα
σου χρωμάτιζα τα μάτια σου
κι εκείνα έπαιρναν το χρώμα του ουρανού.

Μέσα στο χάος και στο χαμό μου
με χτύπησες χωρίς έλεος,
έτσι απλά σκληρά,
με πάτησες από θέσεως ισχύος.

Παρ όλα αυτά
δεν μ' άγγιξες αρνητικά
δεν είμαστε πολέμιοι εμείς
και έχουμε το χρόνο γιατρό.

Είδα την αύρα σου
τη γνώρισα
και σου 'δωσα έλεος”.
_________________

---

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=QxEpxxpbKU4

T.S. Elliot - The hollow men

Between the idea
And the reality
Between the motion
And the act
Falls the Shadow
For Thine is the Kingdom

Between the conception
And the creation
Between the emotion
And the response
Falls the Shadow
Life is very long

Between the desire
And the spasm
Between the potency
And the existence
Between the essence
And the descent
Falls the Shadow
For Thine is the Kingdom

For Thine is
Life is
For Thine is the

This is the way the world ends


##

Is it like this
In deathʼs other kingdom
Waking alone
At the hour when we are
Trembling with tenderness
Lips that would kiss
Form prayers to broken stone

Γιά την Μπουμπού

Είμαι Γυφτάκι

Φοίβος Δεληβοριάς
Στίχοι - Μουσική: Τζίμης Πανούσης
http://www.youtube.com/watch?v=KYvKCyBxTb0


Είμαι γυφτάκι στην Πανεπιστημίου
με τα τραγούδια, πατσαβούρια μου,
γυαλίζω το παρμπρίζ και τα όνειρά σας
σε στάσεις λεωφορείου
με τα λουλούδια, τα κουλούρια μου,
πουλάω και την ψυχή μου

Στα παιδιά σας σε τάφους Γυμνασίου
τα σουσαμένια μου μπουμπούκια βουτηγμένα σε χολή
γλώσσα σφουγγάρι,
δαίμων του κυλικείου
στο μαυροπίνακα καρφώνω τους σπασίκλες μαθητές

Και τα τσιράκια του άρχοντα ηλιθίου,
τους κοπαδίτες, τους μουγκούς,
τους σιωπηλούς πλειοψηφούντες
δουλειές με φούντες, μπαίνω με τα τσαρούχια
στο σαλονάκι της Ευρώπης
μια ζωή πρετ α πορτέ με περιμένει

Κάνω παιχνίδια με λόγια και με νότες
έχω κρυμμένα τραγουδάκια στα μανίκια, στα μπατζάκια
γητεύω κότες, άγουρα κοριτσάκια
και τα φυτεύω στο κρεβάτι με τα κέρατα να εξέχουν

Στα τασάκια από έρωτες καπότες
με γουρουνάκια κουμπαράδες να κυλιέμαι στα λεφτά
βαράω κουδούνι στης καφετζούς τις πόρτες
η σκονισμένη νεολαία σαβανωμένη συνολάκια

Κάνει νάζια σε ντίσκο καρμανιόλες
θεατές και νικημένοι, ονειρώξεων λεκέδες
είμαστε όλες ένα μάτσο βιόλες
σας σιχάθηκε η ψυχή μου,
καρκινάκια του πλανήτη,
σκατοκαριόλες.

Boy you're so dope
Your love is deadly
Tell me life is beautiful
They think I have it all

I've nothing without you
All my dreams and all the lights mean nothing without you....

Nothing, if I can't have you

αυτο που η σκεψη δε θα αντεξει
καποτε μας κολλησε στο τοιχο
και οταν τα χειλη δε βγαζουν λεξη
θα εκφραστουν πιο ευκολα με στιχο

ειναι δικος μου στιχος...

"Bist du bei mir"
Aria in the Notebook for Anna Magdalena Bach.

Bist du bei mir, geh ich mit Freuden
zum Sterben und zu meiner Ruh.
Ach, wie vergnügt wär so mein Ende,
es drückten deine schönen Hände
mir die getreuen Augen zu..

If you are with me, then I will go gladly
unto [my] death and to my rest.
Ah, what a pleasant end for me,
if your dear hands be the last I see,
closing shut my faithful eyes to rest..

Una furtiva lagrima

A single furtive tear
from her eyes sprang:
As if of those playful youths
envious she appeared to become.
What more need I look for?
What more need I look for?
She loves me! Yes, she loves me, I see it. I see it.
Just for an instant the beating of
her beautiful heart I felt!
And my sighs became as one
fleetingly with her sighs!
Her heart beating, her heart beating to feel,
our sighs confounded as one...
Heavens! Yes I could, I could die!
More I can't ask, I can't ask.
Oh, heavens! Yes I could! Yes I could die!
More I can't ask, I can't ask.
Yes I could die! If I could die of love..

Η κότα η στρουμπουλή

Μια κότα στρουμπουλή, μια κάτασπρη πουλάδα
ξεκίνησε η τρελή για βόλτα στη λιακάδα
Κι ένα μαύρο πετεινάρι κικιρίκου την κορτάρει
κικιρίκου την κορτάρει ένα μαύρο πετεινάρι

Η κότα η πονηρή λοξές ματιές του ρίχνει
κι εκείνος το λειρί με πονηριά της δείχνει
- Κρίμα κότα στο κοτέτσι, αχ να περνάει η ζωή σου έτσι
να περνάει η ζωή σου έτσι, κρίμα κότα στο κοτέτσι

Να μην πολυλογώ, φιλάκι με φιλάκι
εβγήκε απ' τ' αυγό μαύρο κοτοπουλάκι
Κι ο θυμός του κόκορά της ξέσπασε στ' άσπρα φτερά της
ξέσπασε στ' άσπρα φτερά της ο θυμός του κόκορά της

Η κότα η στρουμπουλή, η περιφρονημένη
γεμάτη προσβολή στο φίλο της πηγαίνει
Μα το μαύρο πετεινάρι άλλη κότα πια κορτάρει
άλλη κότα πια κορτάρει το μαύρο πετεινάρι

Νίκος Γούναρης


http://www.youtube.com/watch?v=6b_ySdAWZsg

"Yπαρχουν νυχτες που τπτ δεν με ηρεμειιι
Γαμα τ'αλκοολ γαμα τη φουντα οταν ο νους παραληρρειιι"



"Υπαρχουν νυχτες που ουτ'οι φιλοι σου δε σε θελουν κονταα
Εισαι μοναχος κατω απτ'αστρα με κεφαλι σκαττααα"




"Υπαρχουν νυχτες που η αληθεια ειναι τοσο απλη
Ειναι ο καθενας για τη παρτη του και μονο για αυτη
Κι οσοι πιστευουν το αντιθετο ειν'οι ρομαντικοι
Που δε φαγαν τη σφαλιαρα για να δουν τι εστιιιι!!!"


Τραγουδι:Βορεια αστερια,Πελινα-Υπαρχουν νυχτες

Στις δανεικές τις προσευχές
δε πιάνουν τόπο οι ευχές
ένα σου γίνονται οι φωνές
και συνηθίζεις με το χθες
τις δανεικές τις προσευχές
μάθε να μη λες.
Στις δανεικές τις προσευχές
πονάς για άλλων τις πληγές
κι αν οι ανάσες οι παλιές
τώρα σου ακούγονται κραυγές
στις δικές σου προσευχές
ζήτα ότι θες.

Στις δανεικές τις προσευχές
κουμάντο κάνουν οι ενοχές
και στων αγγέλων τις γιορτές
οι κλεμμένες οι στιγμές
πάντα θα μοιάζουν με ευχές
ψέμα όπως θες. Στις δανεικές τις προσευχές
πρέπει για όλα εσύ να φταις
κάποιοι σου λέγαν πως σ’ αυτές
ξεπλένονται οι ψυχές
με τις δικές τους προσευχές
γέρασες και κλαις.

All right!

You wanna know my political persuasion?
Well, sugar, I howl at the moon
At the moon - can you dig it?

Would you like some more information?
There´s a buzzkiller in the room
In the room - can you dig it?

Party´s over you all gotta go
The wolfman is coming out
Party´s over you all gotta go
The sooner the better
The wolfman is coming out

Let me tell you about my strategy
I sense my fire?
Drop me again, drop me again -
I think you know what I´m talking about!

Yeah!

Your ma told you not to come but you´re here to find out
Girl you shoud´ve listened
Your pa bid you not to come but you´re here to find out
Well, now you know!
Well, now you know!

I swear it´s not you - I promise it´s me
When the sun goes down - I tend to lunacy?
I swear it´s not you - I promise it´s me
When the sun goes down - I tend to lunacy?

Yeah!

So many people tell me my mind is a ghetto
Obviously they´ve been gentrified
Gentrified - and I got no time for that!

Μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις...
Στα δύο, είπες πως θα κοπεί η ζωή σου...
Πώς να ημερέψει ο νους μ' ένα σεντόνι;
Πώς να δεθεί η Μεσόγειος με σχοινιά;
Ποιά νυχτωδία το φως σου έχει πάρει
και σε ποιόν γαλαξία να σε βρω;
Εδώ είναι Αττική, φαιό νταμάρι
κι εγώ ένα πεδίο βολής φτηνό
που ασκούνται, βρίζοντας ξένοι φαντάροι...

Αν μ' αγαπάς
θα περνάς
το ίδιο δύσκολα μ' εμένα...

http://www.youtube.com/watch?v=dNpTJ62DLMQ

"Καθε πικριλα σου αφηνει και μια γλυκεια ξινιλα
Μα περναει μετα,παλιωνει κι ειν'ωραια...
Κι οταν θα παθεις,και θα τη ξαναπαθεις
τοτε σεβεσαι τα λαθη σου γιατι απ'αυτα θα μαθεις..."

It doesn't matter what I want
itt doesn't matter what I need
it doesn't matter if I cry
don't matter if I bleed...
I've been on a road
don't know where it goes or where it leads...
You've been in a cage
throw you to the wind, you fly away...

http://www.youtube.com/watch?v=sn-kKFlstF8

It doesn't matter - Alison Krauss

Στις δανεικές τις προσευχές
δε πιάνουν τόπο οι ευχές
ένα σου γίνονται οι φωνές
και συνηθίζεις με το χθες
τις δανεικές τις προσευχές
μάθε να μη λες.
Στις δανεικές τις προσευχές
πονάς για άλλων τις πληγές
κι αν οι ανάσες οι παλιές
τώρα σου ακούγονται κραυγές
στις δικές σου προσευχές
ζήτα ότι θες.

Στις δανεικές τις προσευχές
κουμάντο κάνουν οι ενοχές
και στων αγγέλων τις γιορτές
οι κλεμμένες οι στιγμές
πάντα θα μοιάζουν με ευχές
ψέμα όπως θες. Στις δανεικές τις προσευχές
πρέπει για όλα εσύ να φταις
κάποιοι σου λέγαν πως σ’ αυτές
ξεπλένονται οι ψυχές
με τις δικές τους προσευχές
γέρασες και κλαις.

Τα ΄χω όλα κρυμμένα
και ούτε αγάπες, ούτε μίση
δείχνω πια...
Δεν είμαι εδώ για κανένα,
από εδώ κι απ' όλα λείπω
δεν είμαι εδώ, δεν έχει χτύπο η καρδιά,
δε ζω για κανένα...
Δεν είμαι εδώ για κανένα,
λέω πως δεν είμαι εδώ και λείπω
δεν περιμένει άλλο τίποτα η καρδιά,
μονάχα εσένα..

http://www.youtube.com/watch?v=9fgLiOEjlcE
Δεν είμαι εδώ για κανένα - Μιχάλης Χατζηγιάννης

I'm paranoid
watching over you
are you looking this way
talking this way
so paranoid
i hide from you
so just stop breathing
delude
veracity
life has no meaning
when it's not justified
so paranoid
breath
belong
comply

Επιβάτης

Επιβάτης στην εξουσία αυτού του κράτους
που τα κάγκελά του χτίζει
υπογράφοντας θανάτους.
Επιβάτης στην υστερία αυτού του τόπου
που τα κόκαλα τσακίζει
και τα όνειρα του ανθρώπου.

Έβγαλα εισιτήριο
στο γήπεδο και στο νοσοκομείο
έβγαλα εισιτήριο στο κρατητήριο.
Έβγαλα εισιτήριο
σαν επιβάτης...
στη χώρα αυτή που τρώει τα παιδιά της.

Επιβάτης στην υποψία αυτή του πλήθους
που ζωές υποστηρίζει
ανατρέποντας τους μύθους.
Επιβάτης στη γεωγραφία αυτού του τόπου
που νεκρούς υπερασπίζει
στις φωτιές της λεωφόρου.


Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης


Επιβάτης ~ Μ. Φαραντούρη, Μ. Θεοδωράκης (στον Αλέξη)
http://www.youtube.com/watch?v=uty92OqFgmU

Χρωματίζω πουλιά

Τόσα άστρα και 'γω να λιμοκτονώ
χρωματίζω πουλιά, χάρτινα πουλιά
και περιμένω να κελαηδήσουν,
και περιμένω να κελαηδήσουν
γιατί χειμώνιασε

Τόσα άστρα και εγώ να λιμοκτονώ
κάνε λοιπόν Kύριε
να ‘χει κανείς ένα φίλο
δώσ' του ένα σκυλί
ή ένα φανάρι του δρόμου
γιατί χειμώνιασε

Τάσος Λειβαδίτης


The Walkabouts - Radiant

So many stars and still we starve
So many stars and still we starve

Don't you tire of this hunger
Of the spirit... That you've spent
It's a wasted road, we wander
When only one love
Is radiant

Radiant skin
Touch me again
Love will not kill you
But wisdom sure will

Last night I saw the ghosts
Jumpin' from the train
Chased em' as they walked away
Asked em', if they knew your name

So many stars and still we starve
So many stars and still we starve


The Walkabouts - Radiant
Στίχοι: (και) Τάσος Λειβαδίτης
http://www.youtube.com/watch?v=6g5Df0bHCOY

I find the answers aren't so clear
Wish I could find a way to disappear
All these thoughts they make no sense
I find bliss in ignorance
Nothing seems to go away
Over and over again..

http://www.youtube.com/watch?v=F_wtHnZytyQ

Linkin Park-One step closer

That fool who digs his own grave
I'm still trying to find my way out!
But if it's the long way
I'll sleep in this bed I've made

The kids have fallen on blades
It's too late to figure out
It's too late for babies to beg for their beds

It's too late to ignore the storm up ahead
It's too dark to see my way out
Now all I can do about anything wrong
Is dig further down
Further down

When we finally awake
We'll burn our bodies on stakes
A tower of ashes and sawdust will lie
Where our castles were made

(lyrics οn screen)
η καλύτερη εκδοχή του Suicide is painless


Johnny Mandel - Suicide is painless
http://www.youtube.com/watch?v=2-BtquTKw78


δηλ το μουσικό θέμα του MASH
(φιλμ και αμερικάνικο σίριαλ βασισμένο
σε αληθινές ιστορίες τριών χειρουργών
σε κινητό στρατιωτικό νοσοκομείο, κωμωδία ήταν)


Suicide is Painless (M.A.S.H Theme)
http://www.youtube.com/watch?v=4gO7uemm6Yo


καλό και με manic street preachers


Manic Street Preachers - Suicide Is Painless (with lyrics)
http://www.youtube.com/watch?v=zN7q8PInMYI


και με marilyn manson


Marilyn manson - Suicide is painless with lyrics
http://www.youtube.com/watch?v=M9dFYpDy0UQ

audio only


U2 - Beautiful Day
http://www.youtube.com/watch?v=sicg1wXWKgg

People change, cuz when I look back I feel strange

Παίζει να το 'χω ξαναβάλει.

Now I know there's beauty in darkness.. It is cold and you feel alone… but the darkest winter is always in our hearts…