Εσύ, Eli μου, είσαι δικός μου άνθρωπος! Σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο!
Στο πατρικό μου το περίεργο ήταν ότι αυτή τη φορά με παρότρυναν να φάω. ʼκουγα, έβαλες στο παιδί να φάει? Πεινάει το παιδί? Θα φάει το παιδί? Καμία σχέση με άλλες φορές... Εγώ ήμουν αυτή που έτρωγα ελάχιστα, γιατί πνιγόμουν. Και τι δεν είχε εκεί! Μακαρόνια με κιμά, μπριζόλες χοιρινές με πατάτες, κοτόπουλο με ρύζι, πίτσα σπιτική, όλα μαμαδίστικα φαγητά κι εγώ μακρυά νυχτωμένη.. Μου τα φόρτωσαν όλα και άλλα επιπλέον και αγχώνομαι τώρα, γιατί μάλλον θα τα πετάξω. Δεν έχω όρεξη, ούτε καν για πακοτίνια. Το μόνο που θα ήθελα είναι να πάω κάπου ήσυχα, να είμαι μόνη στη φύση, να κάτσω λίγες μέρες χωρίς πρέπει, χωρίς υποχρεώσεις και να σκεφτώ για μένα...
