Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

Το σουκου είναι όντως για νύχια ουράνιο τόξο (pride αυριο!) αλλά δεν έχω τόσα χρώματα :( Άσε που μάλλον θα δουλεύω και δεν θα πάω και πολυ το'χω στενοχώρια. Πολύ θα ήθλα να είμαι εκεί ειδικά φέτος λόγω έξαρσης ΧΑοτικών φαινομένων. Έχουν μοιραστεί και απειλητικά φειγ βολάν κλπ κλπ αλλά η άγνοια είναι ευλογία... Δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ κανείς απ'αυτους την οργή της τρανς, της νταλίκας και του αρκούδου... Πάντως είλικρινά θα το χαιρόμουν αν έπαιρναν τις κοπελιες τους (ή τα αγόρια τους) και ερχόντουσαν για να κάνουμε όλοι μαζί πάρτυ. Αυτοί χάνουν...
Μισογυνισμός... Όταν εμεις οι ίδιες πέφτουμε στη λούμπα του, τί περιμένεις; Αυτό το οτι οι γυναίκες περιποιούνται τον εαυτό τους και ντύνονται και στολίζονται όχι για τους άντρες αλλά για το ίδιο τους το φύλο είναι τόσο μα τόσο αληθινο... δεν θυμάμαι και ποιος το είπε. Ο αποκλεισμός απο μας ξεκινά. Και καταφέρνουμε χιλιάδες χρόνια να πέφτουμε στα δίχτυα του αποπροσανατολισμού, απ'όπου και αν προέρχεται. Όχι δεν καίω τα σουτιέν μου ούτε αφήνω την τρίχα κάγκελο (σήμερις έτυχε μόνο...) αλλά το χάσαμε και το μέτρο και τη στάθμη.
Εδω το χάσανε οι φουκαράδες οι σερνικοί, οι παντοδύναμοι (πρωην) και γινήκανε μετροσέξουαλ και ευνουχίστηκαν απο την έξαρση δυναμισμού των γυναικών (πως είπες;;) και δώσε μανι-πενι και δωσε ενυδατωση και δώσε κονσίλερ (διακριτικό πάντα) να μην φανούν οι κύκλοι απο το ξενύχτι (για δουλεια πάντα!). Για να μην αναφέρω καν το "σιξ πακ φιβερ" (σε απταιστα αγγλικά) και προτιμάνε να κάνουν διακοπές κατω απο το σολάριουμ παρα να βγουν στη παραλία πλαδαροι και ασπροι. Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε μωρε... Απλά εμεις τα κορίτσια βράζουμε μερικες χιλιάδες χρόνια παραπάνω.
Αλλά να σου πω. Αν ενα καλό έκαναν οι γονείς μου ηταν να με απενοχοποιήσουν σε σχεση με το σωμα μου. Η γύμνια ήταν πάντα φυσιολογική και ατέλειες ακόμα περισσότερο.
Ετσι λοιπόν, όπως κάθε χρόνο, θα βγάλω όξω την κοιλίτσα μου να πάρει και χρώμα, να νιωσει κι αυτή καλοκαίρι! Και θα γουστάρω κιολας.
Θα μαζευτούμε όμως για λόγους υγείας και γιατι θέλουμε να μείνουμε όσο περισσότερα χρόνια γίνεται με τον άνθρωπο που αγαπάμε και να μην μας στείλει άκαιρα κανενα εμφραγμα. Και ο άνθρωπος που αγαπαμε θα μαζευτεί γιατι έχει κάνει κι αυτή διπλόβυζα, μη νομίζεις.

Υ.Γ.Ξες τι μου τη δίνει πιο πολύ απ'όλα; Και αναφέρομαι στις 2 τελευταίες προτάσεις σου. Το οτι δεν το βλέπουμε το "διαίρει και βασίλευε" και ας είναι μες στα μουτρα μας.

Ζέστη σήμερα...
Είμαι στη δουλειά και δεν μπορώ ούτε μύγες να βαρέσω γιατι ακόμα κι αυτές βαριούνται να μπουν μεσα.
Άντε 2 ωρίτσες έμειναν ακόμα!
Είμαι καλα :)

Πήγα για μπάνοι λοιπον χθες, δεν το χάρηκα και πολύ λόγω του οτι δεν έπεφτε καρφίτσα στην παραλία αλλά καλό καλοκαίρι ενιγουεϊ!
Το κακό είναι οτι δεν ξεκουραστηκα καθόλου το σουκου και είμαι λίγο κουρέλι σήμερα. Δεν ήθελα με τίποτα να ξυπνήσω το πρωι... δεν ήμουν και πολύ στα καλά μου.
Βέβαια θα επαναφέρω το θέμα της περιόδου. Πάντα οταν περιμένω περίοδο είμαι πιο ευάλωτη σε άγχη και ψυχοσωματικά κλπ αλλά σε πιο ήπιο βαθμό. Δεν ξέρω αν καμια κοπελία απο δω μεσα παθαίνει το ίδιο. Μου έχει τύχει δλδ ακόμα και να έχω μια ψιλοκρίση πανικού έτσι χωρίς λόγο και την επόμενη μέρα έχω περίοδο και ισιώνω γιατι αρχίζουν τα άλλα προβληματα (πόνοι κλπ).
Σε γενικές γραμμές καλά είμαι, ακόμα σε αναζήτηση κάποιου σοβαρού ανθρώπου για να με "ψυχοθεραπεύσει".
Μου λείπει πολυ ο μεσημεριανός ύπνος...

Blue ειχα ανοιξει ενα παρομοιο θεμα και εγω παλιοτερα.Η περιοδος με επηρρεαζει.Οταν περιμενω oι ιδεοληψιες μου βαρανε κοκκινο.
Μπορει να ειναι προεμμηνορρυσιακο συνδρομο.Μερικες φορες ομως ειναι και καθαρα θεμα σκεψης.Πχ εχει συνδυασει την περιοδο με τον πανικο κλπ και επηρρεαζεσαι ισως ασυνειδητα.

Επειδή είμαι καλά τον περισσότερο καιρό χωρίς άγχη σημαντικά και πανικούς, όταν νιώσω κάτι χτυπάνε καμπανάκια και σχεδόν ποτέ δεν το συνδέω με την περίοδο γιατι σχεδόν ποτέ δεν είμαι με το ημερολόγιο στο χέρι έτσι ωστε να πείς οτι αφού το περιμένω θα το πάθω κιολας. Νομίζω οτι απλα συμβαίνει επειδή πέφτουν οι άμυνες του οργανισμού μας. Όπως και όταν πρόκειται να αρρωστήσω με γρίπη ή κανενα κρύωμα. Ακόμα και τότε είμαι πιο ευάλωτη σε κρίσεις πανικού. Νομίζω οτι σε πολύ μεγαλο ποσοστό εξαρτάται απο το πόσο υγειές είναι το σώμα μας.

Μήπως έχεις συνδέσει κατά κάποιο τρόπο στη σκέψη σου "περίοδος- είμαι ευάλωτη", "ίωση- είμαι ευάλωτη" , τάδε δείνα- είμαι ευάλωτη, και περιμένεις την κρίση πανικού? Μήπως δηλαδή εσύ η ίδια με τον τρόπο σκέψης προετοιμάζεις την κρίση με αυτό το ιδεολόγημα της ευαλωτότητας? Με λίγα λόγια αυτό που κατάλαβα είναι πως ΣυνΔημιουργείς την κρίση, εφόσον συναινείς εσωτερικά με το να σε βάζεις σε πλαίσιο ευαλωτότητας σε αυτήν. Μία μου σκέψη. Καλημέρα.

Quote:

---

Originally Posted by RainAndWind

Μήπως έχεις συνδέσει κατά κάποιο τρόπο στη σκέψη σου "περίοδος- είμαι ευάλωτη", "ίωση- είμαι ευάλωτη" , τάδε δείνα- είμαι ευάλωτη, και περιμένεις την κρίση πανικού? Μήπως δηλαδή εσύ η ίδια με τον τρόπο σκέψης προετοιμάζεις την κρίση με αυτό το ιδεολόγημα της ευαλωτότητας? Με λίγα λόγια αυτό που κατάλαβα είναι πως ΣυνΔημιουργείς την κρίση, εφόσον συναινείς εσωτερικά με το να σε βάζεις σε πλαίσιο ευαλωτότητας σε αυτήν. Μία μου σκέψη. Καλημέρα.

---

Καλημέρα!
Μπορεί και να έχεις δίκιο... Μπορεί να προετοιμάζω τον εαυτό μου για κάτι τέτοιο. Με βολεύει κιολας απο την άποψη οτι το ρίχνω μάλλον στο οτι έχουν πέσει οι άμυνές μου άρα οι πανικοί ή η κακή διαθεση είναι φυσιολογικές αντιδράσεις και αναμενόμενες. Τωρα που το σκέφτομαι με καθησυχάζει. Δηλαδή προτιμώ να έχω "λόγο" απο το να συμβαίνουν εν αιθρία.
Αδιαθέτησα πάντως (έτσι σε περίπτωση που το είχε κανείς αγωνία) και αν και πονεμένη, αισθάνομαι καλύτερα.
Με τη ζέστη δεν την παλεύω καθόλου.

Πιστή στο ραντεβού μου!
Σήμερα δεν είναι απο τις καλές μου μέρες. Ούτε η νύχτα ήταν καλή. Ξύπνησα στις 2 με πολύ έντονη ζαλάδα και πάλι στις 8 με ζαλάδα και ένα ακαθόριστο άγχος.
Ακόμα και τώρα δε με λές ήρεμη. Έχω μια γενική ταραχή. Προσπαθώ να εντοπίσω την αιτία αλλά είναι ασαφής. Είναι λίγο απ'ολα.
Ο Φρόυντ λέει οτι πίσω απο τις κρίσεις πανικού κρύβεται ο φόβος θανάτου, είτε του δικού μας είτε των δικών μας.
Δεν ξέρω αν είναι μόνο αυτό αλλά σίγουρα εχω φοβο θανάτου (καραμπινάτο). Το θέμα είναι μην γίνει φόβος ζωής γιατι εκεί την πατήσαμε άσχημα!
Έπεσα σήμερα αρκετά λόγω όλου αυτού και ξενερώνω όταν πέφτω... Καμιά φορά λέω οτι έχω θράσσος να γράφω στα νήματα άλλων λόγια που βαθειά τα πιστευω (αλήθεια) και ενα σκαμπανεύασμά μου να με ρίχνει. Καλά δεν είμαι και χάλια απλά είμαι πιο σκεπτική σήμερα. Γεμάτη απορίες και "γιατί", οχι ρητορικά και μοιρολατρικά, επι της ουσίας ερωτήματα. Αλλά και πάλι λεω μήπως πολύ τα ψειρίζω;
Ας κάνω οτι δεν ακουω λοιπόν.

Blue .... γεια σου. και εγω μια απο τα ιδια σημερα... φοβος για ολα... πως θα κοιμηθω γιατι εχω καουρα ..
Γιατι εκεινο.. γιατι σε μενα??

Ποτε θα σταματησουνε οι ερωτησεις αραγε?

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Αλλά και πάλι λεω μήπως πολύ τα ψειρίζω;
Ας κάνω οτι δεν ακουω λοιπόν.

---

Λες να το καταφερουμε ποτε??? πολυ καλο αυτο που εγραψες. που δινει θαρρος και μενα σημερα. περναω χαλια μερα

Κάνε το κορόιδο...δεν θα δει φως και θα φύγει.
Φυσικά και θα τα καταφέρουμε :)
Είπαμε! Ή εμείς ή αυτό.
Δεν εχουμε επιλογή όσο χάλια και να είμαστε.

μπλου δυο πραγματα εχω να πω :

1)oτι παρα τις "αδυναμιες" σου, εισαι πολυ δυνατη, αισιοδοξη και συγκροτημενη κοπελα!!!
(και ευφυης επισης :))

2)συνεχισε να μας μιλας!!!
δεν ξερεις ποση δυναμη εχω αντλησει απο τα λογια σου!!!
λενε πως αυτος που μπορει να σε βοηθησει να σηκωθεις οταν εισαι πεσμενος, ειναι αυτος που ξερει πως ειναι να εισαι κατω...
και νομιζω πως αυτο το γνωμικο εχει πολυ ζουμι και επαληθευεται σε τουτο το σωτηριο φορουμ!!!

υ.γ. αυτο με το καρδιοχτυπι και το απροσδιοριστο αγχος μολις ξυπναω, το εχω και γω.
δεν ξερω που οφειλεται (δεν πολυπιστευω τις φρουδικες αντιληψεις), αλλα ξερω ποσο βασανιστικο ειναι.
αλλα οπως μου εχεις πει κ συ στο νημα μου "ολα τα δυσκολα ειναι προσωρινα"..."ολα περνανε".
οπως διαβασα και σε ενα αλλο θρεντ "ολα αλλαζουν εκτος απο το θανατο"!!!!

συνεχισε γερα κοπελια!!!!:)

Quote:

---

Originally Posted by fragile

μπλου δυο πραγματα εχω να πω :

1)oτι παρα τις "αδυναμιες" σου, εισαι πολυ δυνατη, αισιοδοξη και συγκροτημενη κοπελα!!!
(και ευφυης επισης :))

2)συνεχισε να μας μιλας!!!
δεν ξερεις ποση δυναμη εχω αντλησει απο τα λογια σου!!!
λενε πως αυτος που μπορει να σε βοηθησει να σηκωθεις οταν εισαι πεσμενος, ειναι αυτος που ξερει πως ειναι να εισαι κατω...
και νομιζω πως αυτο το γνωμικο εχει πολυ ζουμι και επαληθευεται σε τουτο το σωτηριο φορουμ!!!

υ.γ. αυτο με το καρδιοχτυπι και το απροσδιοριστο αγχος μολις ξυπναω, το εχω και γω.
δεν ξερω που οφειλεται (δεν πολυπιστευω τις φρουδικες αντιληψεις), αλλα ξερω ποσο βασανιστικο ειναι.
αλλα οπως μου εχεις πει κ συ στο νημα μου "ολα τα δυσκολα ειναι προσωρινα"..."ολα περνανε".
οπως διαβασα και σε ενα αλλο θρεντ "ολα αλλαζουν εκτος απο το θανατο"!!!!

συνεχισε γερα κοπελια!!!!:)

---

Με συγκινείς και εσυ και όλοι όσοι έχουν γράψει στο νήμα αυτό :)
Ξέρεις, το οτι συνεχίζω και μιλάω (και δεν το βουλώνω!) είναι γιατι αφενός μου κάνει πολύ καλό και αφετέρου το χρωστάω στο φόρουμ αυτό.
Προ ετων, πάλι σε κακή κατάσταση, είχα βρεί καταφύγιο εδω. Μόλις συνήλθα το ξέχασα και το φόρουμ και όσους μου είχαν πει εναν λόγο που με κράτησε.
Πάντα με "έτρωγε" αυτό αλλά ποτε δεν έβρισκα χρόνο (βαριόμουν για την ακρίβεια) να μπω και να δω τι παίζει.
Τώρα όμως το οφείλω στον κόσμο του φόρουμ που είναι κόσμος πονεμένος, τρομαγμένος, επελπισμένος και χίλια δυο άλλα όπως ήμουν και εγω και είμαι ακόμα κατα καιρούς. Πραγματικά, όση στήριξη και αν έχω στον "εξω κόσμο" αν δεν ήταν τα παιδια του φόρουμ στο ατέλειωτο δεκάωρο στη δουλειά, δεν ξέρω πως θα την πάλευα.
Ακόμα και σήμερα που απο το πρωι ξεκίνησε άσχημα η μέρα, η πρώτη μου σκέψη ήταν να μπω να γράψω.
Δεν αξίζει σε κανέναν μας αυτό που περνάμε και την αδικία δεν την θέλω.
Αν λεω δυο πράγματα που μπορεί να μαλακώσουν τη στιγμή κάποιου, χαρά μου και τιμή μου. Σίγουρα τα λόγια όλων των παιδιών μαλάκωσαν χιλιάδες στιγμές δικές μου.
Πολυτιμότερα απο οποιονδήποτε ψυχολόγο, ψυχίατρο, ψυχο-πες το οπως θες.
Δεν είμαι πια τρομοκρατημένη. Κούραση μου βγαίνει και μερικές φορές απογοήτευση όταν δεν είμαι πολυ καλά. Αλλά ποτέ δεν ήμουν πεσιμίστρια και δεν ειναι καιρός να γίνω τώρα. Όταν δεν είμαι καλά, περιμένω. Μετά κατι γίνεται και συνέρχομαι. Όντως όλα τα άσχημα κρατάνε λίγο κι ας φαίνεται οτι μας έκατσαν στην πλάτη για πάντα.
Σήμερα εχω και τα νευρα μου. Όλα με ενοχλούν. Καλο αυτό! Σημάδι οτι έχω νευρα και λειτουργούν :)

Εγω πάλι νιώθω μία πλήρης απογοήτευση .. Οι δικοί μου λένε οτι παραιτούμαι εύκολα... Μάλλον ισχύει. Αλλα μέσα την μαυρίλα τι καλο να δεις;;;;

Η παραίτηση όντως σε πάει πίσω. Και εγω αυτό έκανα για πολλά χρόνια. Μόνο η επιμονή και η έκθεση σε όσα σε φοβίζουν μπορεί να έχει αποτέλεσμα.
Ακόμα και μες στη μαυρίλα, την πλήρη απογοήτευση, τη φάση "δεν θέλω να μιλάω και να βλέπω κανέναν" πρέπει να βρείς τη δύναμη να κάνεις πράγματα.
Όχι μόνο για να ξεχαστείς αλλά κυρίως για να βεβαιωθείς οτι μπορείς να τα κάνεις.
Προσπάθησε να κάνεις πράγματα που πριν σε ευχαριστουσαν. Ή ακόμα να κάνεις ενα μεγαααααλο απολαυστικό μπάνιο. Θα αλλάξει αμέσως η διάθεσή σου.
Ασχολήσου με τον εαυτό σου. Βάψε τα νύχια σου, δεν ξέρω, οτι εσυ νομίζεις.
Μην μένεις αδρανής όμως γιατι οι μαυρες σκέψεις θα βρουν έδαφος και θα αλωνίζουν. Μπλόκαρέ το μαυρο συννεφο.
Δεν είναι ευκολα όλα αυτά ουτε γίνονται απο τη μια στιγμη στην άλλη.
Προ ετων, σε μια μεγαλη πτώση μου είχα να κάνω μπανιο 2 εβδομάδες. Δεν είχα διάθεση. Και να φανταστείς οτι χωρις μπανιο καθημερινο (τωρα το καλοκαιρι όσες φορες μπορω!) αισθάνομαι άρρωστη.
Για να έχεις έργο, πρέπει να καταναλώσεις ενέργεια.
Θέλει κότσια και πείσμα και το έχεις. Είσαι και μικρή και αυτό το κάνει πιο εύκολο.