Printable View
Στοιχοι απο το τραγουδι των TXC μη φοβασαι .... Χρονια οδηγος μου αυτο το τραγουδι
για όλα τα χρόνια που παραμένω σταθερός
σε ότι επιλέγω σ’ ότι πιστεύω
χωρίς να ξεφεύγω
ποτέ δεν ντράπηκα για `κείνο που `θελα να γίνω
ξέρω να κρίνω
και αυτό που είμαι αυτό θα μείνω
πάντοτε μέσα μου είχα ένα δίλημμα που μ’ έκαιγε
μα πάντα ακολουθούσα τη φωνή εκείνη που έλεγε
"Ποτέ μη λυπάσαι γι’ αυτό που διάλεξες να `σαι
δε χρωστάς σε κανένα γι’ αυτό κανένα μη φοβάσαι
Οταν ο εγωισμος σου σε εχει παραφουσκωσει , οταν πλεον ενα δωματιο δεν ειναι αρκετο για να χωρεσει την αυτου μεγαλειοτητα που εχεις δημιουργησει με την παροδο των χρονων και ολο αυτο το φορτιο που εβαλες επανω στον εαυτο σου να τα κουβαλας μεσα σου και εκεινα τα ποδια σου που αμα ειχαν στομα θα σε εβριζαν προ πολου .... Τοσα χρονια δουλευουν ασταματητα για να σε κρατανε στο. υψος σου για να μπορεις να βλεπεις απο ψηλα τον υπολοιπο κοσμο . Εφτασε λοιπον ο καιρος φιλε μου να παρεις ενα μαθημα ταπεινοφροσυνης ,πρεπει η φουσκα αυτη που εχεις μεσα στο κεφαλι σου να ξεφουσκωσει και να αραξεις στα κυβικα σου .... Η αληθεια ειναι παντοτε αληθεια και σιγουρα ποναει αλλα μικρε , γιατι μικρος εισαι ακομα το σωστο ειναι οτι παραδεχεσαι τα λαθη σου και αυτο ειναι που μετραει . Στα λεω αυτα γιατι εγω σε ζω , εγω ζω την καθημερινη σου λυπη και επειδη δε μπορω να σου τα εκφρασω κοιταζοντας τον εαυτο μου στο καθρεφτι.....
Ξερω σε ενοχλησε ,ξερω σε πληγωσε ,ξερω ακριβως πως νιωθεις γιατι το νιωθω και εγω ..... Οπως ειπε και καποιος που θα μπορουσα να τον πω αδερφο , αυτα ειναι μαθηματα ζωης , δε περιμενει κανενας να σε πει οτι ειχες αδικο η να παραδεχτεις το λαθος σου ... Αυτο που περιμενουν ολοι ειναι να προχωρισεις για αλλη μια φορα ....
ελα λοιπον μαζεψε τα κομματια του εαυτου σου και κανε περα τον εγωισμο σου... Ο δρομος θα ανοιξει για λλη μια φορα μπροστα σου .... Δε ξερεις εαν θα ειναι ισιος η θα εχει εμποδια αλλα σιγουρα εχεις ακομα δρομο μπροστα σου.... Μην γινεσαι πηλινος γιγαντας , ολοι τα εχουμε περασει αυτα....
Οταν ο εγωισμος σου σε εχει παραφουσκωσει , οταν πλεον ενα δωματιο δεν ειναι αρκετο για να χωρεσει την αυτου μεγαλειοτητα που εχεις δημιουργησει με την παροδο των χρονων και ολο αυτο το φορτιο που εβαλες επανω στον εαυτο σου να τα κουβαλας μεσα σου και εκεινα τα ποδια σου που αμα ειχαν στομα θα σε εβριζαν προ πολου .... Τοσα χρονια δουλευουν ασταματητα για να σε κρατανε στο. υψος σου για να μπορεις να βλεπεις απο ψηλα τον υπολοιπο κοσμο . Εφτασε λοιπον ο καιρος φιλε μου να παρεις ενα μαθημα ταπεινοφροσυνης ,πρεπει η φουσκα αυτη που εχεις μεσα στο κεφαλι σου να ξεφουσκωσει και να αραξεις στα κυβικα σου .... Η αληθεια ειναι παντοτε αληθεια και σιγουρα ποναει αλλα μικρε , γιατι μικρος εισαι ακομα το σωστο ειναι οτι παραδεχεσαι τα λαθη σου και αυτο ειναι που μετραει . Στα λεω αυτα γιατι εγω σε ζω , εγω ζω την καθημερινη σου λυπη και επειδη δε μπορω να σου τα εκφρασω κοιταζοντας τον εαυτο μου στο καθρεφτι.....
Ξερω σε ενοχλησε ,ξερω σε πληγωσε ,ξερω ακριβως πως νιωθεις γιατι το νιωθω και εγω ..... Οπως ειπε και καποιος που θα μπορουσα να τον πω αδερφο , αυτα ειναι μαθηματα ζωης , δε περιμενει κανενας να σε πει οτι ειχες αδικο η να παραδεχτεις το λαθος σου ... Αυτο που περιμενουν ολοι ειναι να προχωρισεις για αλλη μια φορα ....
ελα λοιπον μαζεψε τα κομματια του εαυτου σου και κανε περα τον εγωισμο σου... Ο δρομος θα ανοιξει για λλη μια φορα μπροστα σου .... Δε ξερεις εαν θα ειναι ισιος η θα εχει εμποδια αλλα σιγουρα εχεις ακομα δρομο μπροστα σου.... Μην γινεσαι πηλινος γιγαντας , ολοι τα εχουμε περασει αυτα....
Κανενας βεβαια δε θα ξερει που θα σε βγαλει αλλα εσυ πανω απο ιλα θα ξερεις για το που βαδιζεις .... Ελα απο ολους εσυ ξερεις καλυτερα γιατι το εχεις
.
Aντιλαμβάνεσαι πως δεν υπήρξες ποτέ παρόν
ένα ανύπαρκτο παρόν
στα σχήματα των γεγονότων της παρουσίας σου.
Η ανύπαρκτη εμφάνισή σου στο παρόν
ήταν ντυμένη με τα παρελθόντα,
τα παρελθόντα της μαγευτικής δύσης.
Αυτά τα παρελθόντα
τ’ αγάπησες ασφυκτικά
γιατί καθόρισαν την ανυπαρξία σου
στα παρόντα.
Αυτά τα παρελθόντα πασχίζεις να γνωρίσεις
με πόθο και πάθος
και αφού τα συναντήσεις
να ρωτήσεις
γιατί σου αφαίρεσαν το παρόν.
Καμια φορα ενα ξεσπασμα ισως ειναι ο μονος τροπος για να χαλαρωσεις απο τον ολο φορτο που σε ταλαιπωρει..... Νιωθω παναλαφρος.....
συμφωνω μαζι σου Αντετ Και οσο πιο πολυ "διαρκεια" εχει το ξεσπασμα τοσο πιο, αναλαφρος αισθανεσαι :)Quote:
Originally Posted by undetermined
Αντετ ,καλη χρονια ,και χαλαρη για ολους μας :)
Ειναι οντως αληθεια σοφτ , ισως απλα ειναι ειναι και αντιδραση του εαυτου μας για να αποβαλλει το βαρος .... Το χρειαζομουν αυτο ,νιωθω ετσι ακριβως πριν να μου γινουν ολα αυτα .... Σε ευχαριστω ,καλη χρονια επισης .... Οτι επιθυμεις ευχομαι να σου ερθει με το νεο ετος και να εχεις πανω απο ολα την υγεια σουQuote:
Originally Posted by soft
Iστορία του τέταρτου ταξιδιού
του Σεβάχ του Θαλασσινού
"...Μάθετε, ω αδέρφια μου,
πως κάμποσο καιρό μετά το γυρισμό μου από το τρίτο μου ταξίδι,
ενώ μέσα στα γλέντια και στα ξεφαντώματα με τους φίλους μου και τις παλλακίδες μου,
λησμονούσα όλους τους κινδύνους και τις ταλαιπωρίες που υπέφερα στα ταξίδια μου
κι ούτε τα συλλογιζόμουνα καθόλου,
ξαφνικά, μια μέρα, ήρθαν και μου κάνανε βίζιτα μερικοί πραματευτάδες,
που κάθισαν και μου μίλησαν για ταξίδια και για εμπόριο σε ξένες χώρες,
ώσπου ο παλιός κακός άνθρωπος μέσα μου ξύπνησε πάλι
και λαχτάρησε να πάει μαζί τους
ν' απολαύσει άλλη μια φορά τη θέα ξένων μερών
και τη συναναστροφή διάφορων φυλών της ανθρωπότητας,
μα πιο πολύ τη χαρά του εμπορίου και του κέρδους.
Αποφάσισα λοιπόν να ταξιδέψω μαζί τους,
κι αφού αγόρασα όλα τα αναγκαία για ένα μακρινό ταξίδι
και μεγάλες ποσότητες εμπορευμάτων μεγάλης αξίας,
μεγαλύτερης από κάθε άλλη φορά,
τα μετέφερα από τη Βαγδάτη στη Βασσόρα,
όπου μαζί με τους εμπόρους μισθώσαμε ένα καράβι,
κι αναχωρήσαμε με την πεποίθησή μας και τις ελπίδες μας στον πανάγαθο Θεό.
Ταξιδέψαμε μ' ευνοϊκό άνεμο και γελαστό ουρανό από θάλασσα σε θάλασσα,
κι από στεριά σε στεριά, ώσπου μια μέρα, σηκώθηκε ενάντιος καιρός,
κι ο καπετάνιος έριξε τις άγκυρες κι έκανε το πλοίο να σταματήσει
από το φόβο μη βουλιάξουμε καταμεσής στον ωκεανό..."
από τη σειρά ανατολίτικων παραμυθιών
"Χίλιες και μία νύχτες"
από το παραμύθι
Σεβάχ ο Θαλασσινός
.
Αυτά τα κλειδιά σας περιμένουν αφύλακτα κατά την έξοδό σας από τη γήινη περιπλάνηση.
Είναι ανάγκη όμως να τα εντοπίσετε, να εντοπίσετε τη θέση τους γιατί τότε μόνο θα γίνουν δικά σας.
Είναι τα κλειδιά της πίστης, της αγάπης και της σοφίας και έχουν σχήμα ασφάλειας και ακρίβειας.
Απλά σας προσφέρετε η δυνατότητα να αντιληφθείτε ότι θα εργασθείτε για σας
με Κεφαλή όλων μας τον Κύριο της Αγάπης.
Για σένα άνθρωπε,
Έφτιαξα ουρανούς και
Τους επίλεκτους και επιλεγμένους
Αιθερικούς κόσμους,
Για να στεγάσεις τα όνειρά σου
Με φως,
Όμοιο με εκείνο της αύρας σου.
Στέγασε τα όνειρά σου
Στους κόσμους
Που ακούνε τη μουσική των Αγγέλων,
Που ακούνε τις συμπαντικές φωνές,
Που ακούνε τη μελωδία της αγάπης
Και συνεννοούνται με τους λευκούς
Ανέμους.
Για σένα, άνθρωπε,
Αναζήτησα τους ουράνιους αρχιτέκτονες,
Αυτούς που κτίζουν
Λευκόχρυσα όνειρα.
Αυτοί θα κτίσουν τα όνειρά σου
Σε επιλεγμένους χώρους
Και θα τα στολίσουν με την αύρα σου
Για να ποτίζονται με φως
Και ευαισθησία.
Ξέρω την αύρα σου.
Είναι χρυσόλευκη και λευκόχρυση.
Η αύρα σου σε πρόδωσε σε μένα,
Αφού οίδα
Ό,τι δεν οίδες.
Kοιτάω τριγύρω..ολα ομορφα ..κοιταω παραεξω ..ολα καλά...κοιτάω μεσα μου ..νιωθω καλα...περα απο την ύλη ενα πνευματικο λουλουδι..η ψυχή μου αιωρείται χωρίς φόβο..δύναμη στα μάτια που βλέπουν την ασχήμια ..στο στομα που θελει να ξεστομίσει παραπονα ...ενώνω τα χερια μου κ κλεινω τα μάτια μου κ σίγουρα νιωθω ενα χαδι..αυτο μου αρκεί για να γεμίσει η ζωή μου με κήπους ...κ θελω να μοιραστώ αυτους τους κήπους...κ εχω κατι όμορφους ανθρώπους που θα τους λαχταρίσουν κ κάποιους που θα τους γνωρίσουν λέγοντας κάτι για δηθεν αγάπη ....αδιαφορία.... διαφορετικοι ανθρωποι..ας είναι...οι ευκαιρίες ταξιδεύουν γρήγορα...κ η ζωή επίσης...παω να τρεξω στους κήπους μου ..την πορτα την αφησα ανοιχτή...(για δυο ανθρώπους που με ειδαν παιδι)
Σαν μια ταινια περνανε ολα μπροστα απο τα ματια μου , αναμνησεις ,λυπες στιγμες που εζησα ... Περιθωριακος οπως παντα να μη με βλεπουν , σαν την ομιχλη να περναω και να μην αφηνω πουθενα στιγμα ... Μια πορεια με φως τις σκεψεις μου , μια πορεια διχως προορισμο .... Θυμαμαι σαν εχθες που περπατουσα και σκεφτομουν το τι θα με ξημερωσει το αυριο και ομως περασαν 10 χρονια απο εκεινη την στιγμη , καθως περνουσα τις πυλες της κολασεως , μια κολαση που την εζησα μεχρι το τελευταιο πορο του δερματος μου .... Ολα φαινοντε τοσο μακρινα αλλα και τοσο κοντινα .... Μια μικρη πικρια που την νιωθω στα χειλη μου καθε φορα που το μυαλο μου φερνει αυτες τις σκεψεις στην επιφανεια ... Ποσο μικρος νιωθεις και ποσο μεγαλος θα μπορουσες να εισαι???? Ερωτηματα ταλανιζουν τον εαυτο σου συνεχως και μια αναθεματισμενη τρελα σε κυριευει οποτε σκεφτεσαι αυτες τις μερες .... Εχω την αναγκη να εκφραζομαι καθε φορα που ζωντανευουν στην μνημη μου αυτες οι παγερες στιγμες ..... Εμειναν πισω εκει στις κρυες νυχτες του χειμωνα μεσα σε ενα καμαρακι με ενα μικρο ραδιοφωνο να καλμαρει τον εαυτο μου .... Ζεις !!! το νιωθεις και θα συνεχισεις να το νιωθεις ............ Ενα μικρο καψιμο για να σου υπενθυμιζει το ποιος ησουν , το ποιος εισαι και το ποιος θα συνεχιζεις να εισαι
Δε χρειαζονται πολλα για να εισαι ευτυχισμένος ... Ενα χαμογελο αρκει
Ειναι στιγμες που αναρωτιεμαι εαν εχασα την εμπιστοσυνη μου στους ανθρωπους η απλα επαψψα να εμπιστευομαι τον εαυτο μου? Αλλες φορες παλι προβληματιζομαι συνεχως για πραγματα μη ουσιωδη.... Ολα μου φανταζουν αδιεξοδο αλλα ολα κρατανε πολυ λιγο, ενα κλασμα δευτερολεπτου ισως?η φυση του ανθρωπου ειναι να προβληματιζεται , αυτο ηταν που τον εφτασε και εδω που βρισκεται τωρα... Δεν υπαρχουν προβληματα διχως λυση..... Ακομα και εαν υπαρχουν τα προσπερναμε... Ο δρομος ειναι μπροστα
I will return victorious
Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί..... Ζίγκμουντ Φρόυντ
http://tokleidi.wordpress.com/