Originally Posted by
Tomhet
Βρήκα αυτό το φορουμ όπως είχα πει επειδή ένιωθα μοναξιά και μελαγχολία. Την δική μου μοναξιά και την δική μου μελαγχολία.
Ανακάλυψα γρήγορα πως η πλειοψηφία το χρησιμοποιεί απλά για να εκφράσει κάποιο παράπονο αξαιτίας κάποιου πικραμένου παιδιάστικου έρωτα.
Συνάντησα (δε θα κάνω το λάθος να πω γνωρισα όπως κάνετε οι περισσότεροι) και περίπου 7-10 ανθρώπους που κατα κάποιο τρόπο με έκαναν να νιώθω καλύτερα γιατί μου έδειξαν το πως είναι να είσαι πραγματικά ψυχικά άρρωστος.
Και εγώ δεν είμαι. Είμαι απλά αποστασιοποιημένος απο τα πάντα.
Σας δείχνουν καλοσύνη και την λέτε βλακία. Ακριβώς όπως κάνουν όλοι και έξω...επιτίθεστε με ότι μέσο έχετε, με λύσσα και μανία χωρίς να δίνεται δεκάρα για αιτιολογήσεις, για λόγους, για αφορμές. Ακριβώς όπως κάνουν όλοι και έξω.
Δεν είμαι ειδικός, δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με την ψυχολογία....αλλά μου φαίνεστε ψυχικά άρρωστοι ορισμένοι.
Καμία έκπληξη βέβαια καθότι το φόρουμ είναι (μαλλον) φορουμ ψυχολογίας.
Είναι τέτοια η φύση μου που παρά την όποια ευαισθησία έχω, έχω στο μυαλό μου αρκετά σάπιες εικόνες απο το μόνο πράγμα που αγγίζει τέτοια όρια και μου αρέσει. Την μουσική που ακούω. Και στα μάτια μου ορισμένοι φαίνεστε ακριβώς τόσο σάπιοι όσο και τα gore εξώφυλλα απο κάποιες death metal μπαντες που έχω υπόψη.
Λες και σας έδωσαν ένα δώρο, το σώμα σας και το έχετε κάνει τσουβάλι για σήψη, αρρώστια, και σκουλίκια. Και κυκλοφορείτε ανάμεσα στον κόσμο κρυμμένοι.
Δεν τα ακούω γιατί δοξάζουν την σήψη. Τα ακούω γιατί μου την δείχνουν και μου μαθαίνουν να την αναγνωρίζω. Και απο εκεί και πέρα κάνω τις επιλογές μου, όπως και έχω κάνει.
Μεγαλύτερη αλαζονία απο το να βγάζεις έτσι την αρρώστια σου πάνω στον άλλο υπάρχει?
Θα μου ξαναπείτε...φορουμ ψυχολογίας είναι τι περιμένεις...αρρώστια θα κυκλοφορεί.
Είναι μάλλον παράξενο που για μένα το μηδεν είναι η καλοσύνη, και κάποιοι θεωρούν πως το δικό τους μηδεν πρέπει να ιδρώσω για να το κερδίσω οπότε ξεκινούν απο το -1000 με κακία γιατί έχουν βγάλει ήδη τα πορίσματα τους πριν καν με γνωρίσουν. Τι θα πάθετε αν ξεκινήσετε απο το μηδέν με καλοσύνη επίσης? Γράφουν όλοι για το πως πέφτουμε, μαθαίνουμε και σηκωνόμαστε. Γιατί δε το ακολουθούν κιόλας? Γιατί δεν ξεκινάτε απο το μηδεν και αν κάτι σας χαλάσει τότε να φύγετε? Δεν είναι κανένας υποχρεωμένος να κερδίσει την καλοσύνη σας, καθως δεν είστε κάτι το ιδιαίτερο. Γιαυτό εγώ ξεκινώ απο το μηδέν.
Αν μου επιτεθείτε όμως θα ρίξω και εγώ τον πήχη ανάλογα. Και τότε σας κάνει εντύπωση και λέτε "να...είδες? αυτός είσαι πραγματικά" ...όχι δεν είμαι αυτός. Αυτός είμαι για σένα που δεν ξεκινησες απο το μηδεν.
Και δεν θα αλλάξω ποτέ να γίνω σαν και σένα και να ξεκινώ απο το -1000 να αντιμετωπίζω τους άλλους...
Με ξαφνιάζει επίσης το πόσος εγωισμός υπάρχει ανεξάρτητα απο την αρρώστια.
Ότι έχω πει ποτέ συνοδεύεται απο επιχειρήματα και την λογική διαδικασία σκέψης που με οδήγησε σε αυτό. Και βλέπω τους πάντες να εκτοξεύουν αρλούμπες χωρίς να νιώθουν την υποχρέωση να δώσουν παράλληλα και κανένα λόγο. Ακολουθεί μετά το "απολύτως λογικό" του, σιγα μη κατσω να δωσω και λόγο....αν δε το κατάλαβες είσαι χαζός...δεν έχω ανάγκη εγώ απο τέτοια...ειμαι υπεράνω..
Τότε προς τι η κακία ? Γιατί δεν την κρατάτε όλοι για τον εαυτό σας?
Επειδή πήγατε στον ζωολογικό κήπο να γελάσετε με τα ζώα και δεν τα βρήκατε τόσο χαζά, σας βγήκε σε κακία λοιπόν? Και πέρνετε μια πέτρα και την πετάτε γιατί είστε ανώτεροι. Και αν το ζώο ανταποδώσει τότε βάζετε τις φωνές ότι τάχα σας επιτέθηκε και είναι άγριο.
Μόνο εγώ νιώθω ότι είμαι αφάνταστα μικρός πάνω στον πλανήτη αυτό που περιστρέφεται?
Γιατί συμπεριφέρεστε λες και για σας είναι και τα δύο αυτά αντίστροφα?
