αρα το θεμα λυθηκε :)
επαφιεται σε αυτους που ξερουν να διαβαζουν....:)
Printable View
αρα το θεμα λυθηκε :)
επαφιεται σε αυτους που ξερουν να διαβαζουν....:)
ρε κηπ απο τα λιγα που διαβασα γνωρισεσ μια γκομενα η οποια σε ενεργοποιησε κ αρχισεσ να προσπαθεισ να την εντυπωσιασεισ ειτε γτ σου αρεσε η παρεα ειτε γενικα γτ μπερδευτηκεσ;συγνωμη κι ολασ αλλα αυτο για μενα ειναι το ζουμι
Εχμ αυτο με εβαλε σε σκεψεις , αλλα ξερω οτι ειναι νορμαλ. Απο κει και περα ισως να ειμαι και υπερβολικος , τωρα πχ που εχω καλη διαθεση τετοια πραγματα δεν με απασχολουν.:) Αλλα που και που με ταλανιζει αυτη η σκεψη. Βεβαια το θεμα ξεφυγε με τους καυγαδες αλλα οκ. Αν βρεθω στην καταλληλη ψυχολογια μπορει να κανω μια προσπαθεια παλι να το περιγραψω. Νομιζω ειναι ανασφαλεια απο μερους μου γιατι πχ το καιρο που ημουν αρωστος , νομιζα οτι ειμαι καθυστερημενος...αυτο ειναι μια ιδεα.Quote:
Originally Posted by elis
φιλε Κηπ.νομιζω οτι κομπλαρεις μες τον κοσμο και δεν μπορεις να λειτουργεις φυσιολογικα και τοτε φαινεσαι στους αλλους καπως περιεργος και λιγοτερο εξυπνος απο οτι πραγματικα εισαι..
Κιπ, αντιπαρέρχομαι όσα προηγήθηκαν και επιχειρώ να απαντήσω στην αναρώτησή σου, βασιζόμενος σε προσωπικά βιώματα.
Το πρόβλημα είναι στην προσπάθεια. Οταν προσπαθώ να φανώ έξυπνος, να γίνω αρεστός, να πω μιά ατάκα, να γίνω κατανοητός κ.λ.π. αποτυγχάνω. Γιατί? Επειδή επικεντρώνομαι στον εαυτό μου και όχι στους άλλους. Οσες φορές είμαι σε μιά παρέα ή απέναντι σε έναν άνθρωπο κα απλά απολαμβάνω τη χαρά της συνύπαρξης, ανιχνεύω τις ανάγκες του άλλου, κατανοώ τον ψυχισμό του και το μήνυμα που προσπαθεί να μου περάσει, τότε μου βγαίνουν αυθόρμητα οι ατάκες. Γιατί μπαίνω στη ροή. Κι εκεί βγάζω τν πραγματκό μου εαυτό, απροσποίητα και ανεπιτήδευτα.
Μην προσπαθείς να δείξεις στον άλλο μά συγκεκριμένη εικόνα του εαυτού σου. Αν είσαι αυθεντικός, αν πιστέψεις στο μήνυμα που στέλνεις, θα βρεις τις λέξεις να το στείλεις...
Μ'αρεσει η προσεγγιση του nick cave, ειναι λογικοτατη.
Αλλα... οταν καποιος εχει μειωμενη αντιληψη και ισως IQ, πιστευω οτι οσο αυθεντικος και να ειναι δεν θα του βγουν οι ατακες.
Φυσικα αυτο δεν ισχυει για τον αγαπητο περιπατητη ο οποιος... "το εχει" απο τα λιγα που εχω διαβασει. ;)
Aν όμως κάποιος με χαμηλό IQ προσπαθήσει, θα τα κάνει ακόμα χειρότερα...:)Quote:
Originally Posted by angelos
Κι όπως ξέρουμε πλέον, φίλε Αγγελε, το IQ δεν είναι το παν. Μπορεί κάποιος να μην έχει ευστροφία, αλλά να έχει ενσυναίσθηση. Και μπορεί ο πρώτος να έχει περισσότερους οπαδούς, αλλά ο δεύτερος θα έχει μάλλον περισσότερους φίλους...:)
Θα συμφωνησω και σε αυτο... ^
Και μιας και η αποψη σου εχει ενδιαφερον, μπορεις να μου εξηγησεις γιατι εγω αισθανομαι επιλεκτικα εξυπνος?
Δηλαδη σε πραγματα/εργασιες που μου αρεσουν... αισθανομαι (και κανω) εξυπνα πραγματα, ενω σε εργασιες που δεν με ενδιαφερουν ειμαι... αδεξιος με αποτελεσμα καποιος να με... θεωρησει ισως και χαζο. :) Το ιδιο συμβαινει οταν εχω απεναντι μου ανθρωπους, και οχι εργασιες.
Ναι , καλη η προσεγγιση το νικ .... το θεμα ειναι να ευχαριστιεσαι την επικοινωνια. Αλλα υπαρχουν στιγμες που δεν θες και τοσο να επικοινωνησεις αλλα πρεπει . Φυσικα στην συνεχεια "ζεσταινεσαι" , οπως λεμε "τρωγοντας ανοιγει η ορεξη" . Εγω για παραδειγμα οταν επικοινωνω με καποιον που ισως η χημεια δεν ειναι τοσο καλη ή ειναι σχετικα αγνωστος...."μπαινω" αγχωμενα και κατοπιν ελευθερωνομαι. Καποιες φορες δεν ελευθερωνομαι εαν ειναι πολυ κακη η επικοινωνια , οπως οταν δεν καταλαβαινεις ας πουμε τι λεει ο αλλος γιατι εχει ιδιαζουσα προφορα:). Παντως σε ολους νομιζω συμβαινει να επικοινωνουνε ισως λιγο μηχανικα και ουσιαστικη επικοινωνια που να σε γεμισει και να τη θυμασαι μετα με χαμογελα να ειναι πιο σπανια:)
Επιλεκτικα εξυπνος , επιλεκτικη μνημη κλπ. Ναι ισχυει σε ολους. Δινεις την ψυχη σου σε κατι και επειδη σου αρεσει τα καταφερνεις. Αν σου αρεσει και εισαι και παθιασμενος με αυτο ειναι η καλυτερη συνταγη. Μπορω να θυμαμε απιστευτα πραγματα στα αντικειμενα που με ενδιαφερουν και να μην θυμαμαι τα πιο γελοια πραγματα, οσες φορες και να τα επαναλαβω. Ειναι σαν να μην υπαρχουν.Quote:
Originally Posted by angelos
Ειμαστε "περιεργες" μηχανες:P
Και σιγουρα οταν εχεις καποιον ανθρωπο που σε γεμιζει , ενα ενδιαφερον ατομο , τοτε ειναι πολυ καλα. Εαν τον βαριεσαι τοτε δεν παει καλα η δουλεια. Σωστη αποψη αγγελε . Ειχα κανει και ενα θεμα παλια με τα 7 θανασιμα αμαρτηματα της σημερινης εποχης , της ταχυτατης σημερινης εποχης που ενα απο το πιο σοβαρα "αμαρτηματα" ειναι να εισαι βαρετος:)Quote:
Θα συμφωνησω και σε αυτο... ^
Και μιας και η αποψη σου εχει ενδιαφερον, μπορεις να μου εξηγησεις γιατι εγω αισθανομαι επιλεκτικα εξυπνος?
Δηλαδη σε πραγματα/εργασιες που μου αρεσουν... αισθανομαι (και κανω) εξυπνα πραγματα, ενω σε εργασιες που δεν με ενδιαφερουν ειμαι... αδεξιος με αποτελεσμα καποιος να με... θεωρησει ισως και χαζο. :) Το ιδιο συμβαινει οταν εχω απεναντι μου ανθρωπους, και οχι εργασιες.
Και για να ανακεφαλαιωσω. Πιστευω οτι αυτο που φταιει ειναι ανασφαλεια δικια μου (δεν θα μπορουσε να φταιει και αλλος:p) , και οφειλεται σε αρκετες αιτιες μαλλον. Επειδη αυτο το φαινομενο παρουσιαστηκε μετα το ψυχωτικο επεισοδιο , θα ελεγα οτι περασα μια περιοδο που αισθανομουν παντελως ηλιθιος και φυσικα και οι γυρω μου με ειχαν για παντελως ηλιθιο. Δεν το εχω ξεπερασει μαλλον , οχι οσο θα ηθελα.
Λυση πιστευω ειναι να εντρυφησω περισσοτερο στην επικοινωνια , "σκασε και κολυμπα":P , δεν βλεπω κατι αλλο , μεχρι να βρω αυτο που θελω. Οχι σαν αγγαρεια φυσικα:)
εχω την υποψια, μετα απο τα διαφορα που σταδιακα επεξηγησες στο θεμα σου, οτι ο βαθυτερος προβληματισμος σου αφορα περισσοτερο την σχεση των δυο φυλων (αλλα και τις φιλικες).
ακομα και το θανασιμο αμαρτημα "βαρετος" που περιγραφεις παραπανω, ειναι υποκειμενικο. ενας "βαρετος" για εμενα μπορει να ειναι πολυ ενδιαφερων και ερωτευσιμος για καποια αλλη.
νομιζω οτι ολο το προβλημα επικεντρωνεται στην φραση "προσπαθεια να φανεις" .
αν προσπαθεις να βελτιωθεις, να "γινεις" και οχι να "φανεις", ολα ειναι μια χαρα. και δεν μιλαω για εξυπναδα αποκλειστικα, αλλα για οποιαδηποτε αρετη: μορφωση, ομορφαδα, ενδιαφερον, γοητεια εντελει....
οταν προσπαθεις να φανεις, θα βγει οπωσδηποτε η "προσπαθεια". αμηχανια δλδ που μπορει να καλυπτει τις πραγματικες αρετες που μπορει να εχεις.
η λυση για εμενα ειναι στην αεναη αυτοβελτιωση κατα μονας και την χαλαροτητα και απλοτητα με παρεα.
οτι εισαι και οτι καταφερες, θα φανει, δεν χρειαζεται αγχος η προσπαθεια.
Quote:
Originally Posted by angelos
Είναι πολύ φυσικό. Οταν έχεις απέναντί σου κάτι ή κάποιον που σε ενδιαφέρει,, έχεις σε αυτό/ν επικεντρωμένη όλη την προσοχή σου, γι αυτό αλληλεπιδράς αποτελεσματικά. Οταν έχεις κάτι/κάποιον που βρίσκεις βαρετό, του αφιερώνεις ελάχιστη από την προσοχή σου, σκεφτόμενος "αντε να τελειώνουμε"...
Πολύ εύστοχο αυτό που είπες. Ακόμα και σε καταστάσεις που μας φαίνονται βαρετές, μπορούμε να ανακαλύψουμε σημεία που έχουν ενδιαφέρον και να γυρίσουμε το παιχνίδι. Αλλωστε, όταν κάνουμε κάτι από υποχρέωση και μόνο, γιατί να μην προσπαθήσουμε συνειδητά να το ευχαριστηθούμε κιόλας...:)Quote:
Originally Posted by keep_walking