ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΔΕΣΜΑ...

Quote:

---

Originally Posted by fterwto

..την βλεπω να θελει να φυγει απο αυτο.Οχι επειδη δεν αγαπαει και δεν αισθανεται,αλλα επειδη φοβαται οτι ολο αυτο θα επανελθει και μετα δεν θα μπορει να μαζεψει τα κομματια της.Απο την αλλη μου λεει συνεχως οτι δεν ξερει πως θα ειναι χωρις εμενα.Νιωθω οτι με αγαπαει τοσο πολυ...Δεν ξερω ειλικρινα...

---

Εδώ χρειάζεται να σκεφτείς αντικειμενικά και για το δικό της συμφέρον κι αν θες όπως είπες παραπάνω να την προστατέψεις..
Δεν είν' εύκολο κι ειδικά στη δική σας περίπτωση, που είναι και πιό πολύπλοκο, αλλά είναι προτιμότερο ένα τέλος με πόνο,
για το καλό της/σας, παρά ένας πόνος και για τις δυό χωρίς τέλος.

Κοίτα τώρα, αυτό το σε αγαπάει τόσο πολύ.. για ένα άτομο με χαμηλή αυτοεκτίμηση, φόβους κι ανασφάλειες, είναι σαν να θέλει από σένα,
ίσως τώρα λέμε, να της δώσεις την γονεϊκή αγάπη που πιθανόν στερήθηκε.. Μόνο που ο ρόλος της ενήλικης σχέσης δεν είν' αυτός..
οπότε μάλλον επόμενο είναι να υπάρχουν το τέλμα, ο πόνος κι οι συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ σας.

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

Εδώ χρειάζεται να σκεφτείς αντικειμενικά και για το δικό της συμφέρον κι αν θες όπως είπες παραπάνω να την προστατέψεις..
Δεν είν' εύκολο κι ειδικά στη δική σας περίπτωση, που είναι και πιό πολύπλοκο, αλλά είναι προτιμότερο ένα τέλος με πόνο,
για το καλό της/σας, παρά ένας πόνος και για τις δυό χωρίς τέλος.

Κοίτα τώρα, αυτό το σε αγαπάει τόσο πολύ.. για ένα άτομο με χαμηλή αυτοεκτίμηση, φόβους κι ανασφάλειες, είναι σαν να θέλει από σένα,
ίσως τώρα λέμε, να της δώσεις την γονεϊκή αγάπη που πιθανόν στερήθηκε.. Μόνο που ο ρόλος της ενήλικης σχέσης δεν είν' αυτός..
οπότε μάλλον επόμενο είναι να υπάρχουν το τέλμα, ο πόνος κι οι συνεχείς συγκρούσεις μεταξύ σας.

---

Απλα ξερεις τη νιωθω Μαρκελα?Οτι μαλακιστηκαμε τοσο μα τοσο πολυ με την ολη κατασταση και το τραγικο ειναι οτι αγαπιομαστε.Το βλεπω.Πλησιαζουν οι μερες να φυγω και ειμαστε συνεχεια αγκαλια και μιλαμε.Υπαρχει αυτη η συντροφικοτητα και η αλληλεγγυη ,που απλα αναρωτιεσαι εαν τελικα αξιζει για λαθος επιλογες,οχι προδοσιες,αλλα λαθος επιλογες λογω φοβου,να χασεις εναν ανθρωπο που τοσο αγαπας και δινεις.Κ ειναι αμοιβαιο.Με τρωει και μεσα μου το κλισε προτιμω να το ζησω και να μετανιωσω ,παρα να μην το ζησω και μεινω μια ζωη με την αποροια.Το ιδιο νιωθει και αυτη.Και μου λεει οτι δεν ξερω εαν θα ξανα μοιραστει τοσα με μια ψυχη.Οι συγκρουσεις συμβαινουν για πραγματα που δεν ζυγισαμε σωστα στο παρελθον,για τους ορους που δεν θεσαμε.Στην καθημερινοτητα μας,ταιριαζουμε απολυτα.Ολα αυτα σκεφτομαι και τρελαινομαι.Κ πρεπει να παρω μια αποφαση.Και δεν πρεπει να ειναι και βιαστικη διοτι εχει αντικτυπο και στα επαγγελματικα μου και στα παντα.Θελει ψυχραιμια.Διοτι εαν φυγω τωρα απο Αθηνα,αφηνω πολλα στα επαγγελματικα,βηματα τα οποια χτιζονται με κοπο στα καλλιτεχνικα.Η ιδια μου λεει οτι δεν θελει να με πιεσει να φυγω,μεχρι να μπορεσω να σταθω και στα υπολοιπα και στις οποιες αλλαγες.Καπου μεσα της μου λεει οτι δεν θελει να φυγω γενικοτερα.Εγω ομως,εχω φαει φρικη.Δεν μπορω να νιωθω στο ελαχιστο οτι μπορει καποιος να πιεζεται με την παρουσια μου στο χωρο του.Δεν το γουσταρω καθολου.Αλλα σιγουρα για να αλλαξω καποια πραγματα διαμονης,χριεαζεται χρονος.
Η Δ.ειναι παιδι χωρισμενων γονιων.Ειναι μπαλακι απο τα 5 της.Πολυ ανασφαλης και ευαισθητη.Ειναι απιστευτα ομορφη και γλυκια και η ιδια δεν αγαπαει καθολου τον εαυτο της,Μου λεει συνεχως οτι καταστρεφει ζωες και οτι πρωτη φευγει απο τις σχεσεις γιατι ειναι σκατανθρωπος.Πιστευει ακομη και οτι η ιδια δεν ητανε αρκετη για να κρατησει τους γονεις της μαζι... :( Εγω πιστευω οτι λογω βιωσης χωρισμου σε τοση τρυφερη ηλικια,θελει να φευγει πρωτη για να ''γλυτωνει'' τον πονο και τις επιπτωσεις του.Οπως και τωρα.Της το ειπα μηπως λειτουργει ετσι και το παραδεχτηκε.Oποτε ολα αυτα τα ζυγιζω.

Καπου διαβασα κατι που μαρεσε πολυ.....οι μεγαλες αποφασεις θελουν ενστικτο...οι μικρες λογικη....

Quote:

---

Originally Posted by nflu

Καπου διαβασα κατι που μαρεσε πολυ.....οι μεγαλες αποφασεις θελουν ενστικτο...οι μικρες λογικη....

---

:)
Το κραταω...

Kαλες γιορτες σε ολους!Αν και δεν ειμαι πολυ των τυπικων εορτων:p ...Ηρθα πατριδα τελικα.πριν φυγω απο αθηνα,εκανα οτι δουλειες ειχα,για να μπορεσω να φυγω κανα 2 βδομαδο να χαλαρωσει λιγο η ατμοσφαιρα.Πριν φυγω ,τα πραγματα ητανε πολυ ζεστα.Φευγοντας,η μικρη ητανε χαλια.Και εγω,απλα εδειξα ψυχραιμια.Της ζητησα οσο λειπω να μην επικοινωνει καθολου μαζι μου,για να μπορεσει να παρει λιγο χρονο και χορο να σκεφτει.Κυριως το κομματι της συγκατοικησης που ειναι συμαντικο.Της κακοφανηκε,αλλα νομιζω πηρα την σωστη αποφαση.Θα δειξει.Αισθανομαι περιεργα.Το μερος που βρισκομαι δεν με βοηθαει ιδιαιτερα καθοτι,στις παρεες εδω,υπαρχουνε αντρες που εχουμε κοινο παρελθον,αλλα τουλαχιστον με βοηθαει να μεινω οσο μπορω αποστασιωποιημενη.Αυτα...

.


Φτερωτή, άργησα να δω το θέμα σου, ίσως καποια στιγμή, δεις κι αυτό,

Η σχέση μας με τους άλλους ανθρώπους ακολουθεί την πορεία που ακολουθεί η συνειδητότητα.
Όσο υπάρχει μια στενή και εγωκεντρική συνειδητότητα δεν βλέπουμε τίποτα άλλο
από τις εγωκεντρικές ανάγκες και επιδιώξεις μας και την στηρότητά μας.
Η αγάπη για κάποιο άλλο πλάσμα εξυπηρετεί τους σκοπούς αυτού του στενού εγωκεντρισμού.

Με λίγα λόγια δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να αγαπήσουν.
Πολλοί χρησιμοποιούν τους άλλους για να καλύψουν το άγχος μια στενής, στεγνής ύπαρξης.
Στην περίπτωση που αρχίζει όμως μέσα μας μια δεύτερη φάση,
ο άνθρωπος λέει στο αγαπημένο πρόσωπο: επειδή σ’ αγαπώ αγαπώ όλο τον κόσμο.
Αλλά ο άνθρωπος που βρίσκεται πέρα από τον ανθρωποκεντρισμό λέει στο αγαπημένο πρόσωπο:
Επειδή είμαι ανοικτός σ’ ολόκληρο τον κόσμο είμαι ανοικτός και σε σένα,
γιατί δεν είσαι διαφορετικός από τον Κόσμο.
Είσαι μια μικρή λεπτομέρεια στην απεραντοσύνη του Κόσμου.
Σ’ αυτή τη δεύτερη φάση η αγάπη μεταμορφώνεται.
Εδώ μπορείς να αγαπήσεις αλλά σαν παιδί της φύσης.
Ο σκοπός αυτής της αγάπης (που την έζησα) ήταν η αγάπη για την αγάπη.
Τίποτα πέρα από αυτό. Αλλά όταν αγαπούσα μ’ αυτό τον τρόπο, ολόκληρη η Ζωή και η Φύση συμμετείχαν.
Επειδή το είναι μου είχε ανοίξει στον πλούτο της ζωής και της φύσης,
η αγάπη δεν ήταν μια επιτακτική ανάγκη,
και όταν έφευγε εξακολουθούσα να είμαι ανοικτή στην απεραντοσύνη της ζωής
και της φύσης όπως και προτού αγαπήσω.
Η αγάπη για ένα πρόσωπο ήταν απλά μια λεπτομέρεια μέσα στην απεραντοσύνη της ζωής.
Τώρα όμως που κολυμπώ σε ευρύτερο χώρο η αγάπη για το άλλο πρόσωπο άλλαξε μορφή.
Αρχίζει να περιέχεται στον άπλετο χώρο του διαστήματος
και να έχει σχέση με τους νόμους που διέπουν το συμπαντικό Κόσμο.. ..δες το κι έτσι...