AΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ

να σται καλα
σε 1 μηνα θα ειμαι μονη μου με το παιδακι μου!σε ενα καινουργιο σπιτι καινουργια γειτονια
...θελω να πιστευω οτι θα μας κανει καλο μιας κ η ζωη κ τους 2 μας τα 2 τελευταια χρονια μας εφυτσε στην κυριολεξια
θα προσπαθησω ν ατην αλλαξω οσο ειναι στο χερι μου
οχι για μενα αλλα για το μικρο
γιατι αν εμενα η ζωη μου γυρισε στα 28 την πλατη τοτε ηταν που πεθανε ο αντρας μου
στο γιο μου του τη γυρισε απο τα 3 κ στα 5 του δςσε αλλο γερο χαστουκι
για αυτον θα κανς ο,τι μπορω ο,τι περναει απο το χερι μου

o πατερας μου παιρνει συνεχεια τηλεφωνα να ζητησει λεει συγνωμη
οι δικοι μου με πιεζουν
εγω οταν βλεπω αποκρυωη στον ασυρματο τρεμω κ τρελλαινομαι

interappted καταλαβαίνω τα όσα έχεις περασει με τον πατέρα σου όμως θα πρέπει να σκευτείς πολύ καλά αυτό που σου ζητάει΄. Η συγνώμη μπορεί να είναι η αρχή για την άνοιξη σου . Δεν είσαι περιστέρι εσύ και οι άλλοι κοράκια, δέξου τις ευθύνες σου, δώσε και ζήτα συγνώμη .

ανεμε,
καθετ τι στο καιρο του και ο κολιος τον αυγουστο.

ετσι ειναι krino δεν ειμαι ετοιμη ακομα για κατι τετοιο κ δεν νιωθω οτι πρεπει να ακουσω μια συγνωμη γιατι δεν εκανα κατι κακο να μου το κανει αυτο.Το θεμα ειναι οτι παιρνοντασ με τηλ με κανει κ αναβιωνω ολα οσα εζησα κ στο συγκεκριμενο θεμα οχι κ τοσο συνειδητα ισως αλλα εχω αναπτυξει πολυ καλες αμυνες τισ οποιες η πιεση απο την οικογενεια κ τα τηλ του μου σπανε για αρκετες στιγμες

..ίντερ?

ο γιατρός σου τί λέει για την πίεση της οικογένειας και τα τηλέφωνα?

καταλαβαίνω πολύ καλά τι λες με το \'αναπτύσσω άμυνες\' και μου τις γκρεμίζουν- μιλάμε για το δυσκολότερο πόνημα..

o γιατρος μου λεει να μην επιρρεαζομαι απο κανεναν κ να μην ακουω τις ενοχες τουσ για την πατρικη φιγουρα απο τη στιγμη που εγινε ο παραλιγο δολοφονος μου!πιστευει οτι θα μου κανει κακο ,θα σπασει η αμυνα μου αν του μιλησω κι οτι εγω που το βιωσα εγω θα αποφασισω αν κ ποτε θα δεχτω αυτη την συγγνωμη..πιο πολυ που ηταν μπροστα ο γιος μου δεν συγχωρω!κι οτι ειμαι σε κατασταση πενθους κ μου \"σταθηκε\"με αυτον τον τροπο

οταν σου γκρεμιζουν αμυνες ισως σπας για ωρες αλλα μετα θελω να πιστευω οτι ισχυροποιουνται

ημαστε μαζι σου και διπλα σου καλη μου..να το ξερεισ!!!

το νιωθω Adzik κ σας ευχαριστω.Στηριζομαι απο το γιατρο μου, απο το παιδι μου, απο τα ατομα εδω μεσα που μπορουν να με νιωσουν μα με τιποτα στην οικογενεια μου..τα λογια που ακουω ακομα κ απο την ιδια μου την μανα με απογοητευουν αλλα συνεχιζω να υπαρχω

Quote:

---

Originally posted by anemos
interappted καταλαβαίνω τα όσα έχεις περασει με τον πατέρα σου όμως θα πρέπει να σκευτείς πολύ καλά αυτό που σου ζητάει΄. Η συγνώμη μπορεί να είναι η αρχή για την άνοιξη σου . Δεν είσαι περιστέρι εσύ και οι άλλοι κοράκια, δέξου τις ευθύνες σου, δώσε και ζήτα συγνώμη .

---

Να δεχτεί την συγνώμη ενός ατόμου-πατέρα της κιόλας-που ήθελε να την σκοτώσει;;;Που η ίδια τρέμει από το πρωί ως το βράδυ;;;;Που φαντάζομαι ότι θα βλέπει φαντάσματα στην πόρτα με τον πατέρα της και θα πετάγεται όρθια από τρόμο τα βράδια;;;;Που παίρνει πενήντα κιλά χάπια για να μην επαναλαμβάνει την ίδια σκηνή στο μυαλό της;;;Που αν δεν ήταν σε καταστολή ποιός ξέρει αν ο πατέρας της θα ζούσε από τα δικά της χέρια και τον θυμό;;;Ο ίδιος της ο πατέρας..Σκέψου........

Πώς μετά θα αγαπήσει αυτή η γυναίκα άντρα και δεν θα θέλει να τον πληγώσει;;;Επιβάρυνε πολλούς τομείς της Ιωάννας αυτή η κίνηση νομίζω....

kassi με επιασες εδω ακουω τη λεξη Κορυδαλος...κ τρελλαινομαι
δεν λεω πατερας μου ειναι ο,τι σκατα κ να κανει αλλα δεν μπορω να δεχυω συγνωμη απο τη στιγμη που δεν εφταιξα
κι αν ημουν νευρικη..τουλαχιστον αυτος απο ψυχολογικα επρεπε να σκαμπαζει κ να δειξει κατανοηση κι οχι να μου φορτωσει κι αλλο σοκ!!!!εγω καθομουν με τις ωρες κ ελεγα μπαμπα τι εχεις κ τι νιωθεις ..τρομαρα μου..τελικα το μισος κ η αγαπη ενιοτε γινονται ενα

Αν ήταν ο παλιός καλός πατέρας, θα ζητούσε μια παλιά καλή συγνώμη και θα το σκεφτόσουν.

Τώρα, τίποτε δεν είναι όπως παλιά. Μην μπαίνεις καν στη διαδικασία της συγχώρεσης. Αν είναι κάποιος που πρέπει να συγχωρέσεις είναι ο εαυτός σου, με όσα τον άφησες να υποστεί και ακόμα υφίσταται μπαίνοντας σε αυτό το φριχτό έργο, να διαχωρίσεις το μίσος από την αγάπη.

Δεν χρειάζεται καν inter. Ξεκουράσου.

Quote:

---

Originally posted by Reina


Αν είναι κάποιος που πρέπει να συγχωρέσεις είναι ο εαυτός σου, με όσα τον άφησες να υποστεί και ακόμα υφίσταται μπαίνοντας σε αυτό το φριχτό έργο, να διαχωρίσεις το μίσος από την αγάπη.

---

Μου άρεσε αυτό Ρέινα....Όπως και το \"Να διαχωρίσεις το μίσος από την αγάπη\"...Εκεί καταλήξαμε..Να μην μπορούμε να ξεχωρίσουμε το μίσος από την αγάπη,το καλό από το κακό...Μα μερικές φορές να μην ξέρω αν αυτός είναι καλός ή αυτός ή αυτός ή είναι κακός ή τι;Να μην μπορώ να ξεχωρίσω ποιός πραγματικά με αγαπάει και ποιός με μισεί;;;;Και φαντάζομαι πόσο περισσότερο η Ίντερ που έχει όλη την διαταραχή....Βασικά μερικές φορές δίνεις συγνώμη γιατί περιμένεις την αποδοχή του άλλου που σε πλήγωσε......Εγώ πλέον το θεωρώ αδυναμία μου....Γιατί όταν κατ\'εξακολούθηση ο άλλος σε πληγώνει,δεν σε σέβεται και ρίχνεις κι εσύ πολύ τα στάνταρ σου,την αξιοπρέπειά σου και κάθεσαι και περιμένεις αποδοχή από κάποιον που δεν αποδέχτηκε τον εαυτό του...

Reina σε ευχαριστω πολυ ησουν πολυ ευστοχη
οχι δεν ειμαι ετοιμη για καμια συγγνωμη
το να μπερδευω το μισος με την αγαπη ειναι τελικα κατι που ενσταλλαξαν οι δικοι μου μεσα μου με αποκορυφωμα την αποπειρα του πατερα μου!μ αγαπουσε η με μισουσε σε ολη του τη ζωη?????