Καλυτερα είσαι σήμερα? Πες μας τι σε απασχολεί τόσο έντονα αν θες.....ειναι απρόσωπα εδώ οποτε μην ντρέπεσαι......ειμαστε ολο αυτιά πάντως ( ματια δηλαδή χαχα)
Printable View
Καλυτερα είσαι σήμερα? Πες μας τι σε απασχολεί τόσο έντονα αν θες.....ειναι απρόσωπα εδώ οποτε μην ντρέπεσαι......ειμαστε ολο αυτιά πάντως ( ματια δηλαδή χαχα)
Theodore, εδώ μέσα πιστεύω όλοι έχουμε περάσει και περνάμε πολλά εξού και οι καταστάσεις που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Δεν στο λέω γιατί θέλω να υποβαθμίσω το πρόβλημά σου, σε καμία περίπτωση, αλλά λύση υπάρχει και δεν είναι αυτή που σκέφτεσαι. Το έχω σκεφτεί άπειρες φορές κι εγώ και κρατήθηκα ούτε ξέρω γιατί. Η ζωή όμως που απέδειξε ότι πολύ καλά έκανα. Υπάρχει ελπίδα, ακόμα κι όταν δεν αχνοφαίνεται καν στον ορίζοντα. Μίλα, έστω κι εδώ σε παρακαλώ. Τί συμβαίνει? Εάν αφορά ΙΔΨ, εγώ έχω πάρα πολλά χρόνια κι έχω βρεθεί πολλές φορές σε άθλια κατάσταση. Τέτοια που δεν πιστεύω ότι μπορεί να διανοηθεί άνθρωπος. Και παρά ταύτα παλεύω. Και δεν είμαι δυνατή ούτε υπομονετική, πίστεψέ με. Η μεγαλύτερη χέστρα είμαι....Όλα λύνονται. Ξέσπασε εδώQuote:
Originally Posted by theodore82
Marouliw παρεπιμπτόντως εσύ πως πάς? Εκτός φαρμάκων ακόμα? Την παλεύεις?Quote:
Originally Posted by marouliw
Γεια σου....ε θα πάρω αυτές τις μέρες γτ έχουν πέσει και μαζεμένα κ δν παλεύεται....εσυ καλυτερα είσαι?
[QUOTE=marouliw;561570]Γεια σου....ε θα πάρω αυτές τις μέρες γτ έχουν πέσει και μαζεμένα κ δν παλεύεται....εσυ καλυτερα είσαι?[/QUOT
Μπα που τέτοια τύχη? Χάλια μαύρα.....Ήρθα στη δουλειά στην οποία παρεπιμπτόντως αρνούμαι να κάνω το παραμικρό. Όταν ήμουν έξω νόμιζα πως θα λιποθυμήσω. Όταν μιλάω με τους ανθρώπους είμαι πεποισμένη ότι θα πω μαλα.....ες και θα με καταλάβουν όλοι. Άσε που όλο σκέφτομαι ότι θα αρχίσω να βλέπω εικόνες και θα αποτρελαθώ. Άσε επίσης που σκέφτομαι ότι μπορώ και να το πετύχω.....Για κλάματα ρε γαμώτο
Και γω κάτι παρόμοιο....αισθανομαι ότι ολα γύρω μου με κρουβουν , ότι δεν προλαβαίνω τπτ και εχω τρελο άγχος, γεννησε κ η αδερφη μου και ολο εχω εννοια το παιδι μην παθει τπτ......ασε.....πρεπει κάποια στιγμή να συγκρουστούμε με αυτές τις τρελοφοβιες μας και να κατανοησουμε ότι δεν είναι τπτ παρα μόνο στο μυαλό μας......αλλα ποτε θα γίνει αυτό άραγε?
Παιδια η ιδψ ειναι ενα τερατακι που απλα αλλαζει προσωπα-φοβους για να σε κανει σκλαβο της.Φαρμκα οπωσδηποτε,ψυχοθεραπεια και οσο το δυνατον λιγοτερο αγχος κι αυτη απλα θα ελαχιστοποιηθει.
Spr1980 βρηκα επιτελους ενα ατομο που χει καρμπον τα συμπτωματα μου.
Ωραία και μετα τα φάρμακα τι γίνεται όμως? Τα παιρνουμε εφόρου ζωής? Γαμωτο
Άστα Άγγελε, δράμα. Να μην υπάρξει άνθρωπος στην κατάστασή μου εν μέσω κρίσης (οι οποίες μέχρι τώρα ήταν 4). Η φαντασία μου αχαλίνωτη. Ο φόβος κι ο τρόμος απερίγραπτος. Σωματικά κουρέλι. Με αίσθημα ανημπόριας και παραφροσύνης. Να θέλω τόσο να σωθώ και παράλληλα σαν να μη θέλω. Πολύ περίεργη κατάσταση. Κ δώστου οι φοβίες να γιγαντώνονται και δώστου να κλείνομαι στον ευατό μου. Δεν έχω καν κουράγιο να τα περιγράψω. Μάλλον ξέρεις, λίγο ή πολύ. Αύριο έχω ραντεβού με τον ψυχίατρο για φάρμακα (ξανά). Στενοχωριέμαι που δεν έχω βρει ακόμα τον τρόπο να το κουμαντάρω, αν κι έκανα ψυχοθεραπεία για 1 χρόνο κι αναγνωρίζω την πάθηση (προσπαθώ δηλ. γιατί συχνά τα συμπτώματα είναι τόσο έντονα που με αποσυντονίζει τελείως και λέω πάει αυτό ήταν, τρελάθηκα!). Μακάρι σύντομα να ανακουφιστώ λίγο και να σας μεταφέρω καλά νέα. Μέχρι τότε, θα είμαι στην τσίτα και την μαυρίλα. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς!!!!!! Αν θες κάτι, στείλε πμQuote:
Originally Posted by aggelos11
Οι λόγοι σου πάντως εσένα, δεν είναι τουλάχιστον παράλογοι. Δηλ. εγώ σε ανάλογη περίπτωση (γέννα) στο παρελθόν είχα σκεφτεί ότι μπορώ να προκαλέσω κακό στο παιδί γιατί είμαι δαιμονισμένη....Ότι να'ναι. Και θυμάμαι ότι από την μία παρακαλούσα τον ευατό μου να μην το κάνει και από την άλλη τον προκαλούσα. Είπες κάτι????Quote:
Originally Posted by marouliw
χαωτικές σκέψεις και οδυνηρά συναισθήματα
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΧΑΛΙΑQuote:
Originally Posted by spr1980
Αλλα αυτές ειναι απλα σκεψεις ρε γαμωτο....ποτε θα το καταλάβουμε.....κατσε ναρθει καμια πραγματικη καταστροφή να σου πω εγώ για ποτε θα επανέλθουμε στην πραγματικότητα......τι να μας πω........εσυ έχεις παιδάκι? Μήπως αυτό μας λείπει? Μια αγάπη άνευ όρων?
spr1980 ακριβως αυτο το συναισθημα.Το ενα μερος του εγκεφαλου μαχεται το αλλο.Απο την μια δεν θες να ακους τις παραλογες σκεψεις κι απο την αλλη λες βρε μπας κι εχουν δικιο?Εχω περασει απο διαφορες σκεψεις κι εγω κι θυμαμαι καθε μια απο αυτες.Απο το οτι μπορει να μην ειμαι ανθρωπος,να μην υπαρχω,να μην ζω στον πραγματικο κοσμο,να ναι οι αλλοι δαιμονισμενοι γυρω μου μεχρι το οτι καθε φορα που αναπνεω πεθαινουν ανθρωποι κι το οτι μου ελεγχουν την σκεψη.Ειμαι περιπτωση:PΚι ναι μαρουλιω,αν την κληρονομησες απο καπου θα τα παιρνεις για παντα.Ευελπιστω οτι η προοδος της τεχνολογιας στην επομενη δεκαετια θα βρει κατι κι θα μας ανακουφισει.
Έτσι ακριβώς Άγγελε! Δεν μπορεί να το καταλάβει κάποιος που δεν το έχει βιώσει. Καταιγιστικές σκέψεις που σε καταβάλουν. Εγώ στην παρούσα φάση νιώθω τα πάντα ξένα (τον κόσμο, εμένα, τα πράγματα), οτιδηποτε μπορεί να μου πυροδοτήσει σκέψεις, ενώ σωματικά από την ένταση, ζαλίζομαι και τρέμω. Κι εννοείται για κερασάκι στην τούρτα προσπαθώ διακαώς να πείσω τον ευατό μου ότι τρελάθηκα και ότι χάνω τον έλεγχο, που αποτελεί και τον μεγαλύτερό μου φόβο!!! Γίνεατι ρε γαμώτο ποτέ αυτό το πράγμα διαχειρίσιμο? Εγώ προσπάθησα, αλλά απέτυχα...Quote:
Originally Posted by aggelos11