Printable View
Οχι δεν εδωσες πονο, θα σταθω πως οποιος δεν μπορει να ειναι ειλικρινης με τον εαυτο του κατ επεκταση δεν ειναι με κανεναν, το οποιο μαλακωνει την ψυχη οταν αηδιαζεις και φρικαρεις με τους "αλλους". Δε ξερω, σε μια παρομοια φαση ειμαι... ποιον να εμπιστευτω οταν τωρα κανω βηματα ουσιαστικα για την προσωπικη μου ανακαλυψη ?
Πλας, ειναι ομορφο οι ανθρωποι να "συναντωνται" με νεους ορους και ειλικρινεις αυτη τη φορα.
ειχα μια φίλη απο το σχολειο, 20 χρονια και βάλε κολητες. ειχε πάντα καταθλιψη και στις χειροτερες υποτροπες της, ενω όλοι οι άλλοι την έβριζαν για να σηκωθει απο τον καναπέ εγω ήμουν διπλα της και την στήριζα. καποια στιγμη εφυγε απο την αθηνα να πάει να ζησει με τον δικο της στο χωριό του. Σταμάτησε κάθε επαφη..δεν απαντουσε στα τηλέφωνα ...για 2 ολοκληρα χρονια εξαφανισμενη. μεχρι που επικοινωνησα με την αδερφη της να δω αν ειναι καλα γιατι εξαφανιστηκε ετσι..η οποια καποτε στην καταθλιψη της την κατηγορουσε περισσοτερο απο όλους ...ειχανε επαφες και να μην ανυσηχω ειναι καλα... εγω ημουν μονη ..και στις αρχες της καταθλιψης μου και εκεινη το γνωριζε οταν εξαφανιστηκε. 2 χρόνια μετα εμφανιστηκε σαν να μην τρεχει τιποτα..ουτε καν μια συγνωμη ,με την δικαιολογια οτι δεν προλάβαινε και οκ πάμε... ηταν αργα πια ομως
ειχα εναν αλλο κολητο τοτε, ειχαμε μεγαλώσει μαζι. στον χωρισμο του κολησαμε..ειχε αναγκη απο φιλους και δεν υπήρχε αλλος εκει για να μπορει να μιλησει..ξενυχτια μαζι, παραταγα ραντεβου με γκομενους για πάρτη του, να μοιραζομαστε την μοιζερια του, τους φοβους του τα σκατα του. γνωρισε μια κοπέλα και απλα σταμάτησε"μοιραστηκαμε ολες τις λυπες σου και τις αγωνίες σου μαζι.. και ηθελα τοσο πολυ να μοιραστουμε και την χαρα σου ρε φιλε" ημουν τοσο χαρουμενη που επιτελους βρηκε την αγαπη...με εκοψε απλα! αφοτου χωρησε 2-3 χρονια μετα και με αυτην μου ειπε πως ηθελε να κανει παρεα με ζευγαρια μονο.
ειχα ηδη γινει κολητη με μια κοπέλα που καναμε παρεα παλιοτερα, δεν ξερω ποια ηταν η αρρωστεια της, πάντως ολες της οι φιλες την εβριζαν και την μειωναν δειαρκως, μπροστα και πίσω απο την πλατη της, ολοι ακομα και οι γκομενοι της φεροντουσαν σαν να ναι σκουπίδι. προσπαθουσα δειαρκως να την κανω να αισθανθει καλυτερα για τονα εαυτο της... ωρες ατελειωτες μιλουσαμε..με ευχαριστουσε και μου ζητουσε συγνωμη που παλιοτερα δεν μου χε σταθει σε εναν χωρισμο μου. προσπαθησα να μιλησω και στις φιλες της για να σταματησουν να την κατακρίνουν δειαρκως..αλλα ματαια..ειχαν αναγκη να ξεδινουν τα απωθυμενα τους καπου και η συγκεκριμενη ηταν ιδανικη. οταν καταλαβαν οτι δεν προκειται να συμμετεχω στον σαδισμο της παρέας με εκοψαν και... εκεινη μαζι τους... λιγες μερες αφοτου της εκμηστηρευτικα οτι ειχα αρχισει να παιρνω χαπια για την καταθλιψη μου.
σαφως και εχουμε προσωπικη ευθυνη στις επιλογες μας στους φιλους μας. κολαμε σε αυτους που αισθανομαστε οτι μας εχουν αναγκη νιωθουμε καλα να βοηθαμε..οταν εμας δεν μας βοηθαει κανεις..ξερουμε την αξια της στηριξης ..εδω εμαθα να μιλάω για μενα, να ανοιγομαι να αφηνω το βαρος της υπαρξης μου σε αλλους ανθρωπους χωρις να αισθανομαι ασχημα... τα ορια μας ειναι αγνωστα .. αισθανεσαι τυψεις οταν δεν συπαραστεκεσαι στον ανθρωπο που αγαπας και νοιαζεσαι...και η αξαντληση σου δεν εχει καμια σημασια την δεδομενη στιγμη... και ενας λογος που εμπλεκα σε "κατεστραμενες υποθεσεις" ήταν γιατι ετσι αισθανομουν και εγω για μενα.
Δεν ειναι τεραστια συνειδητοποιηση ρεακι αυτο ?Quote:
Originally Posted by rea
Να δεις οτι "πιστευεις βαθια πως εσυ πρεπει να δινεις παντα αλλά δε πειραζει ο αλλος να μην δωσει" Να σε εγκαταλειπουν και παλι να λες, οκ... ακομα ενα ατομο στη λιστα.
Ολο αυτο δεν ειναι η βαση για να πουμε ενα πρωι μεσημερι βραδυ οτι να ναι, ενα ΤΕΡΜΑ.
Ηρθε ο καιρος να δωσω στην Ρεα οτι δεν ελαβε, να γινω εγω το ατομο που θα δινω στηριξη, φροντιδα, προσοχη, κατανοηση ?
Ηθελα να σου πω Καλη αρχη στην θεραπεια και στην διατροφη. Ειναι παρα πολυ σημαντικο ρεακι. :)
η απομονωση μου ωφειλεται απο αυτην την αγνοια των προσωπικων μου οριων... και ακομα και τωρα δεν αισθανομαι ικανη να θεσω μια υγιή σχεση με την ανθρωπότητα ...βημα βημα .. τωρα πια με καθαρο μυαλο τα βλέπω ολα καθαρα..για αυτο ανοιγω αυτα τα θεματα..με βοηθατε πολυ με τα ποστ σας και μου δινετε κουραγιο να αντιμετωπισω τους δαιμονες μου.
η διατροφη μου χει σπασει τα νευρα.. μου λειπει ο πιο πιστος μου φιλος...το πιττογυρο!!:p
Ναι αυτό που λες ακριβώς.. "μαλακώνει την ψυχή". Δηλαδή αν έχεις φάει τόσα στραπάτσα στις διαπροσωπικές σχέσεις, κάπου χάνεις την ελπίδα και λες είναι όλοι ζώα και όσο τους παίρνει πατάνε αν δε βάλεις στοπ.. αλλά τι νόημα έχει να κάνεις τον τροχονόμο σε "σχέσεις αγάπης".. και φτάνεις να τα μηδενίζεις όλα και να σιχαίνεσαι το ανθρώπινο είδος. Έχω "πέσει' πολύ σκεπτόμενη με αυτόν ακριβώς τον τρόπο. Η ελπίδα έρχεται άμα κοιτάξεις μέσα σου και δεις και τη δική σου καμπούρα.. όλα αυτά που προσποιήθηκες, αυτά που ανέχτηκες, αυτά που έκανες τα στραβά μάτια.. και τελικά βλέπεις ότι κανείς δεν πάτησε τα αυθεντικά σου στοιχεία άλλα τα "κατασκευασμένα". Άρα υπάρχει ελπίδα αν γίνεις εσύ πιο αληθινός, να γίνουν και οι σχέσεις γύρω σου. Αυτό με τους "νέους όρους" το έχω δοκιμάσει μερικές φορές τον τελευταίο καιρό που πάω σε ψυχολόγο και είναι όντως πολύ όμορφο. Παίρνεις κουράγιο όταν βλέπεις ότι αρκούν 2-3 συνειδητοποιημένες κουβέντες να πεις στον άλλον και αμέσως αλλάζει συμπεριφορά. Η απομακρύνεστε ή προσπαθεί και αυτός να αλλάξει. Ό,τι και να γίνει, ας πούμε ότι είναι για καλό..
Και εγω βημα βημα συντροφισσα...
Σε ολα. Αλλά σημερα εχω μια διαθεση του τυπου - αν δεν ειμασταν τοσο ανθρωπινοι τοτε δεν θα ειμασταν εδω μεσα- ειμαστε καλα αλλά ειμαστε μειονοτητα μαλλον και λογω ελλειπους επικοινωνιακης και ψυχικης κατανοησης αυτο τιμωρουμαστε επι 100.
Σε θελω πεισμων στην διατροφη γιατι απο οτι σου ειπε η ντοκ θα σε βοηθησει πολυ και στην βελτιωση της ψυχολογιας σου.
Εμενα ξερεις κλασσικα τι μου λειπει, μη γινομαι κουραστικη... :p
Ωπ έχασα 3 ποστ όσο έγραφα , τα διαβάζω τώρα
Ε... παλι εχεις δικιο και μου αρεσει. Εγω ακομα δεν ειμαι ετοιμη να κανω ανοιγμα γιατι ακομα δεν εχω σταθεροποιησει τα νεα δεδομενα μου και ναι φοβαμαι.Quote:
Originally Posted by zerox
Φοβαμαι να στραπατσαριστω ή στη τελικη εφοσον δεν νιωθω 100% σιγουρη για εμενα το πιθανοτερο ειναι να προσελκυσω εγω η ιδια καποιον/α που εκμεταλευεται την ελλειψη οριων μου.
Καταλαβες εσυ :rolleyes:
χαχαχα... κουραγιο συντροφισσα!!!Quote:
Originally Posted by Constantly curious
ναι βεβαια δεν κανω βημα πισω ..αλλα γκρινιαζω ... ειναι η μονη πολυτελεια που μου εχει απομεινει!
και εγω συμφωνω απολυτα!!..μπραβο zerox.. αν θες πες και εσυ την ιστορια σου περι φιλίας, μπορει να νιωσεις καλυτερα :)Quote:
Originally Posted by zerox
Εμενα παντως με εριξε παρα πολυ η επιθετικη αντιμετωπιση της σε φαση εντονης κρισης αγχους μου . Ενω ειχα εξηγησει οτι ειμαι ευαλωτη πριν το σκηνικο. Εχω ακομα την εικονα της να ναι σχεδον ειρωνικη απεναντι μου την ωρα που ελεγα - το μονο που μπορεις να κανεις σε παρακαλω ειναι αν θες να μου κανεις μια αγκαλια - .
Μετα απο αυτο παγωσα εντελως. Καταλαβα οτι δεν εχει καλα αισθηματα. Ειχε τυχει να ζησω κοπελα που την πηγαμε νοσοκομειο απο κριση πανικου, δεν εβγαλα οικτο ή εκατσα να εξιστορησω την ιστορια μου. Απλα της κραταγα το χερι αφου της ειχαν δωσει ηρεμιστικο.
Αναρωτιεμαι, ημουν σκληρη ΄με την δικη μ "φιλη" ?
Αυτοματα παιρνω απαντηση ΟΧΙ.
τι ακριβως εγινε με την δικη σου φιλη? δεν πολυκαταλαβαQuote:
Originally Posted by Constantly curious
Επαθα κριση αγχους - υπερβολικα εντονη - της ειχα ηδη εξηγησει τι περναω 12 μηνες νωριτερα και αντεδρασε σαν να της ελεγα ΨΕΜΜΑ.
Επιθεση, ειρωνια, αμφισβητηση και θυμο εβγαλε.
Δεν ηταν "η γνωστη μου" γνωριζομασταν χρονια. Προφανως σε καποια φαση επαψε να νιωθει καλα με εμενα και απλα αναδειχθηκε σε εκεινη την κρισιμη στιγμη.
Τι επαθα εγω μετα απο αυτο ?
Αποσυντονιστηκα φουλ
ζηλιαρα,εγωκεντρικη ή απλα ηλιθια?Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Ρεα δεν ξερω.
Το μονο που ξερω ειναι οτι εκει ειδα την αληθινη της φατσα.
Επρεπε μετα απο αυτο να δεχθω την δικη μου ηττα, κριση, την δικη της "απωλεια" και ολες τις αλλες αλλαγες που ηρθαν.
* Το θετικο της υποθεσης ειναι πως δεν μου λειπει. Συνδεσα τα κομματια του "παζλ της σχεσης" μας. Ειδα... πενθησα... τελειωσε.