Originally Posted by
ioannis2
Ο φίλος στην αναγκη φαίνεται. Αν ήταν φίλες της (και όχι γνωστες, παρέα, κολλητες κι οπως αλλιως θες πες το) όχι απλα δεν θα της γυριζαν πλάτη, θα προσπαθούσαν να την βοηθήσουν με κάθε τρόπο και θα έδειχναν με δική τους πρωτοβουλία ενδιαφερον, έστω με τα λίγα που ξέρουν περι ψυχολογιας, με ενα καλό λόγο, ειλικρινές ενδιαφέρον, συμβουλή, συμπαρασταση.
Πολλές φορες ειμαστε επιπολαιοι, θεωρουμε καποιον ως φίλο, ενώ απ τη δικη του πλευρα του ειμαστε απλα γνωστοί. Η διάρκεια μιας γνωριμίας (πχ απ το δημοτικό) και το καθημερινό συναπαντημα, ακόμα κι αν συνοδεύεται από ευχαριστες στιγμές, από μονα τους δεν αρκουν για να χαρακτηρισουν το όλο ως φιλια. Χρειαζεται κατι πιο περισσότερο... Πχ εδώ, αν οι φίλες της boo ποτέ τους δεν της ξανοίχθηκαν για τα δικά τους, για πιο προσωπικά τους θέματα δλδ, αυτό από μόνο του ήταν καλή ένδειξη ότι δεν έπρεπε να μιλήσει.