Originally Posted by
Natalia_sups
Συμφωνω σε οσα λες εκτος απο εκει με το bold...δεν ειναι απαραιτητο να αρχιζει εκει το παραμυθι. Βρηκα στην ηλεκτρονικα δημοσιευμενη υλη ενος καθηγητη κοινωνικης ψυχολογιας απο το Παντειο (Παναγιωτης Κορδούτης) ενα κειμενο σχετικα με τα 3 συστατικα της "αγαπης" ας πουμε. Τα δυο τα εχουμε αναφερει λιγο πολυ. Εχουμε την εγγυτητα, την οικειοτητα, τον συναισθηματικο δεσμο απο τη μια και το παθος και το σεξ απο την αλλη. Ε εκει αναφερεται και ενα τριτο συστατικο, η αποφαση (!). Παρ'οτι η απαοφαση ειναι παραγοντας ηδη απο την αρχη (οτι αποφασισα πως εχω σχεση ξερω γω) φανταζομαι πως μπορει να παιξει εναν σημαντικο ρολο και στο σταδιο που περιγραφεις. Ειναι αυτο που ειχε καταληξει και ο αρθρογραφος του πρωτου αρθρου, οτι η αγαπη δηλαδη ειναι μια σειρα αποφασεων. Εγω το βλεπω σαν εναν κυκλο που παει ως εξης:
Παιρνω καθε μερα αποφασεις που καλλιεργουν και βοηθουν τη σχεση μου, αυτες οι αποφασεις με τη σειρα τους δημιουργουν και συντηρουν εναν συγκεκριμενο επιπεδο επενδυσης και ιδανικα το αυξανουν κι ολας, με αποτελεσμα η σχεση να προσφερει μια αισθηση ικανοποιησης οταν η "επενδυση" αποφερει καρπους και λογω αυτης της ικανοποιησης συνεχιζουμε να παιρνουμε θετικες προς την διατηρηση και εξελιξη της σχεσης αποφασεις και ξανα μανα ο κυκλος (και ετσι δεν φθινει τουλαχιστον το δεσιμο και γιατι να μην ανανεωνεται και το παθος. Καλα ιδιο δε παιζει να ειναι αλλα δε χρειαζεται να ισοπεδωθει).
Τωρα για να αποφασισει καποιος να λαμβανει τετοιες αποφασεις και να "χτιζει" και να "ανακαινιζει" αδιακοπα τη σχεση του χρειαζονται υποθετω δυο πραγματα: το πρωτο ειναι να πειθεται οτι ειναι προσφορη και γονιμη η περιπτωση της εκαστοτε σχεσης, οτι αξιζει δηλαδη και του ταιριαζει το αλλο ατομο ωστε να αρχισει να επενδυει. Βεβαια για να γινει αυτο χρειαζεται ενας μεγαλος βαθμος αυτογνωσιας και ικανοτητας να κρινεις και τους αλλους σωστα και να ξερεις σε ενα θεμελιωδες επιπεδο ποιος εισαι που πας και τι κανεις στη ζωη σου.
Το δευτερο κομματι που χρειαζεται για να παρει κανεις μια τετοια αποφαση πιστευω ειναι οσα περιγραφει παρα πολυ ωραια η favvel.
Δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο οτι εκει ναι, παιζει ρολο το ποιος εισαι και τι μπορεις, ειναι κατα καποιο τροπο δεξιοτητα η "αγαπη"....οποτε παλι καταληγουμε παλι στο αρχικο αρθρο που εξηγει γιατι δεν ειναι ενα απτο υπαρκτο συναισθημα. Ειναι κατι πολυ ευρυτερο και πιο πολυπλευρο απο ενα απλο συναισθημα.
Και ειναι δυσκολο και θελει κοπο.
Αυτα ηθελα να πω για να μην αρχισουν να χαιρονται εδω μεσα τυχον αντρικα μελη με σκεπτικα τυπου "δε βαριεσαι" :P