Printable View
ο μεγαλυτερος στοχος απ ολους ειναι να αξιζεις και ολα τα υπολυπα απο το ενα αυτι να μπαινουν και απο το αλλο να βγαινουν οσο αδιαφορεις κατα ενα περιεργο τροπο οι αλλοι θα ρθουν κοντα σου η για να στη πουν η για να σε θαυμασουν αφου το υψος προκαλει το βαθος.
το πιο δυσκολο πραγμα που υπαρχει ειναι να μινεις αδιαφορος σε κατι που αξιζει.
η θα το θαψεις η θα το θαυμασεις.
Μέγα Αλέξανδρε, τι έγραψες! Πολύ σωστό και προσυπογράφω!Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Αν έμεινε κάτι καλό από όλη αυτή την ιστορία, είναι ο απόηχός της, το 10-αρι και οι γνώσεις που αποκόμισα από το μάθημα που έκανα στο προηγούμενο εξάμηνο. Μου έχουν χαραχθεί ανεξίτηλα!
Με κράζεις με θαυμάζεις ? χαχQuote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Εγώ δεν κατάλαβα γιατί να είσαι αδιάφορος... άμα δεις κάτι , γιατί να μην το θαυμάσεις ?
Και εμένα ακριβώς αυτό μου πέρασε από το μυαλό...! Το ρητό του Σωκράτη (όχι του Αρχαίου, του Νεοέλληνα!).Quote:
Originally Posted by cube
Θέλει να πει, πως εγώ όλα αυτά που έκανα, δεν τα έκανα για μένα, αλλά για αυτή.
Στη ζωή, αν κάνουμε κάτι, αυτό πρέπει κυρίως να το κάνουμε για μας και όχι για τους άλλους.
'Επονται και οι πράξεις ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, αλτρουισμού, αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι και όχι λύκοι!
Σκιάχτηκε αυτή τώρα, που εγώ της έγραψα 10 και που για ο, τι ήθελε ήμουν κερί αναμμένο... Σκασίλα της και σκορδοκαΐλα της για μένα!
Ε δηλαδή εσύ είδες την καθηγήτρια και αντί να θαύμαζες την ομορφιά της, να ήσουν αδιάφορος για να έρθει αυτή κοντά σου να σε θαυμάσει ??? Εγώ αυτό κατάλαβα....Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Κοίτα, δεν λέμε όλα να μας έρχονται ως μάννα εξ ουρανού. Το ξέρουμε καλά αυτό, όλοι σε αυτή τη ζωή. Δεν μας προσφέρεται τίποτα απλόχερα στο πιάτο.Quote:
Originally Posted by cube
Απλά, δεν γίνεται να κάνεις υπερβολές. Αν σε θέλει κάποια, θα σε προσεγγίσει και αυτή με τη σειρά της. Αν σε ψάχνει κάποια, θα σε βρει, όπως θα την έβρισκες και εσύ. Με δεδομένο πάντα ότι και εσύ της αρέσεις. Η αστείρευτη επιμονή μου, δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Και το χειρότερο είναι ότι έκανα "τυφλά χτυπήματα", μη γνωρίζοντας ότι είναι δεσμευμένη. Εκεί ήταν το μέγιστο λάθος που έκανα. Ακόμη και αν δεν ήταν, δεν ξέρω αν θα έβρισκα θετική ανταπόκριση.
Από τη συμπάθεια, πήγαμε στον θαυμασμό, μετά στην αγάπη, έπειτα στον έρωτα και από τον έρωτα στην ερωτική ψύχωση (ερωτομανία)!
Δεν πρέπει να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό εν ολίγοις! Ας ζήσουμε την στιγμή όπως μας έρχεται!
Μου θύμησες τον εαυτό μου και αυτό που βιώνω εδώ και 6 μήνες με μία πανέμορφη κοπέλα λίγο μεγαλύτερη μου! Έρωτας όχι μόνο με την πρώτη ματιά αλλά και σε κάθε ματιά! Προσπάθησα για χάρη της να αποδώσω καλύτερα στη δουλειά μου (το δικό μου θετικό από την ιστορία), την οποία κι εγώ χρησιμοποίησα ως "Δούρειο Ίππο" προκειμένου να την εντυπωσιάσω και να την προσεγγίσω!
Βγήκαμε μερικές φορές έξω, συνήθως με παρέα, και έβλεπα στο βλέμμα της, στον τρόπο της, στη συμπεριφορά της ένα ενδιαφέρον (ή έτσι τουλάχιστον νόμιζα). Ώσπου αποφάσισα μετά από 4 μήνες να της κάνω κι εγώ ερωτική εξομολόγηση, επίσης από μακριά μέσω μηνύματος, σε μια στιγμή αδυναμίας ένα καλοκαιρινό βράδυ. Η απάντηση της με εξέπληξε... μου αρέσεις αλλά εδώ και λίγο καιρό τα βρήκα με τον πρώην! ΣΟΚ! Αποφάσισα να αποσυρθώ διακριτικά κρατώντας μεν επαφή αλλά σε αυστηρά επαγγελματικό επίπεδο. Ούτε προσωπικά μηνύματα ούτε τίποτα. Της είπα μάλιστα ενόψει και των αυγουστιάτικων διακοπών ότι θα τα πούμε στο τέλος του καλοκαιριού!
Εκεί που της έστελνα μηνύματα καθημερινά, έστω και για το τυπικό, ξαφνικά χάθηκα για 20 μέρες έστω κι αν την σκεφτόμουν ολημερίς και οληνυχτίς! Και εδώ μάλλον κάπου κολλάει και η αδιαφορία (δεν μπορώ να βρω άλλη εξήγηση) που είπε πριν και ο "Μέγας Αλέξανδρος"! Γυρνώντας από διακοπές στέλνει αμέσως μήνυμα να βρεθούμε! Οι δυο μας αυτή τη φορά! Βρισκόμαστε και εκεί που ηρέμησα άντε ξανά στα ίδια! Καθημερινά μηνύματα, στην αρχή τυπικά αλλά πόσο να αντέξω; Στο ενδιάμεσο βγήκαμε και για καφέ, κανονίσαμε και για βράδυ (το οποίο όμως ακυρώθηκε λόγω δουλειάς) δείχνοντας ότι θέλει να βρισκόμαστε!
Ένα βράδυ, και αφού είχα πιει φυσικά, ξανά ερωτική εξομολόγηση εγώ πάλι μέσω μηνύματος, με αφορμή αυτή τη φορά μια φωτογραφία της που μου έστειλε η ίδια με μήνυμα ρωτώντας αν μου αρέσει! Τι να κάνω κι εγώ; Πόσο να κρατηθώ;
Αισθάνθηκα άσχημα όμως μιας και της είχα υποσχεθεί ότι δεν την ενοχλήσω ξανά για το θέμα για να μη τη φέρω και σε δύσκολη θέση! Η απάντηση της ξανά με εξέπληξε! Δεν ενοχλείς, δεν με πειράζει που είσαι καψουρεμένος μαζί μου, δεν είσαι σαν τους άλλους (σημ: τους λιγούρηδες), εσένα σε νιώθω πιο κοντινό, στέλνεις γλυκά μηνύματα, να συνεχίσεις να στέλνεις ότι θες! Δεύτερο ΣΟΚ!
Πέρα απ' όλα αυτά η ίδια απολύτως τυπική! Δύσκολα να εκφραστεί, δύσκολα να στείλει πρώτη μήνυμα κι εγώ ξανά όπως είπα και πριν πάλι στα ίδια! Κολλημένος και μπερδεμένος! Με δουλεύει; Παίζει μαζί μου; Απλά με συμπαθεί; Για ποιο λόγο να μου δίνει θάρρος;
Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να σου πω επειδή ήδη κούρασα αρκετά, είναι ότι δεν είσαι ο μόνος. Πολλοί περνάμε το ίδιο λούκι. Αν σου αρέσει μια γυναίκα κυνήγα την. Εξέφρασε τα συναισθήματα σου κι ας φας και τα μούτρα σου. Καλύτερα εξάλλου να μετανιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες. Κράτα όμως και την αξιοπρέπεια σου και άστην να φύγει. Ακολούθα απλά τη συμβουλή του "Μεγάλου Αλεξάνδρου". Και όπως διάβασα και κάπου... αγάπα πρώτα τον εαυτό σου και κοίτα πρώτα το δικό σου καλό. Γιατί αν δεν αγαπάς εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου, πως περιμένεις από τους άλλους να σε αγαπήσουν;
Φίλε Άρη, χαίρομαι που λίγο έως πολύ, πολλά μέλη του forum και εσύ μαζί τους, βρίσκετε τον εαυτό σας σε αυτή την ιστορία, για διαφορετικούς λόγους.
Κοίτα, η κοπέλα που σ'αρέσει, δεν θέλει να σε πληγώσει. Εγώ αυτό καταλαβαίνω. Ξέρει πως αν σου αντιμιλήσει ή αν σε τιμωρήσει με τη σιωπή της και την αδιαφορία της, θα στεναχωρηθείς πάρα πολύ και δεν θέλει να είναι εκείνη που θα σε κάνει να καταντήσεις σαν κουρέλι. Η κοπέλα αυτή είναι αρκετά έντιμη και όσο και αν σου φαίνεται παράξενο, εκτιμώ την συμπεριφορά της. Σε κρατά σε απόσταση, με τον πιο γλυκό τρόπο που υπάρχει. Πίστεψέ με! Αν σε γούσταρε, θα έκανε κίνηση. Δεν θα σε άφηνε να βράζεις στο ζουμί σου!
Εμένα με τσάκισε "η τιμωρία της σιωπής και της αδιαφορίας". Ας νόμιζε η κυρία (η δόκτορας πιο συγκεκριμένα), πως έτσι θα ξεμπέρδευε αναίμακτα μαζί μου, η τιμωρία όμως αυτή, με ρήμαξε όσο δεν φαντάζεσαι. Ήταν ένα αργό μαρτύριο αυτό που ζούσα όλο το καλοκαίρι. Το μαρτύριο της σταγόνας! Και είναι σαν να βιώνεις ένα πένθος! Γιατί ο άνθρωπος που αγάπησες (έστω και με αυτό τον αρρωστημένο τρόπο), δεν είναι εδώ για να σου δώσει εξηγήσεις! Είναι σαν να έχει πεθάνει!
Μακάρι μια φορά, να μου έδινε εξηγήσεις και να ξεμπέρδευα μια ώρα αρχύτερα!
Σημασία έχει, πως ακόμη και τώρα, ξεμπέρδεψα!
Μα πως είναι δυνατόν να με κρατά σε απόσταση όταν μου λέει πως της αρέσω, ότι σκέφτηκε στην αρχή της γνωριμίας μας να κάνει κάτι μαζί μου, όταν κάθε φορά που αδιαφορώ στέλνει, όταν μου λέει να συνεχίσω ελεύθερα να της λέω γλυκόλογα; Της έχω πει ότι πρέπει να ξεκολλήσω μαζί της γιατί βασανίζομαι αλλά αυτή μόνο "πράσινο φως" μου δίνει με τη συμπεριφορά της! Από τη μια σέβομαι τη σχέση της και δεν κάνω τίποτα παραπάνω και από την άλλη κάθομαι και σκέφτομαι όλα αυτά και αναρωτιέμαι τι γίνεται! Μπέρδεμα...
Στη δική σου περίπτωση τώρα, όταν λες σιωπή και αδιαφορία εννοείς προφανώς μετά την εξομολόγηση σου. Χωρίς να γνωρίζω τα αισθήματα της θεωρώ ότι το είδος της "σχέσης" σας σε συνδυασμό με το ηλικιακό και τον γάμο της ήταν τροχοπέδη. Ακόμα δλδ και να ένιωθε κάτι για σένα, δύσκολα να εκφραζόταν ή να έπαιρνε οποιαδήποτε πρωτοβουλία. Ίσως κι εσύ, σαν και μένα, να άργησες να εκφράσεις τα συναισθήματα σου. Ποιος ξέρει;
Όσο κι αν το εύχομαι πάντως ειλικρινά, άσχετα αν δεν σε γνωρίζω, πιστεύω ότι δεν ξεμπέρδεψες όπως δεν ξεμπέρδεψα κι εγώ. Αν ξεμπέρδευες δεν θα ήσουν εδώ μέσα και ούτε θα σπαταλούσες τον χρόνο σου συζητώντας το. Το καταλαβαίνω γιατί κι εγώ τα ίδια με σένα περνάω. Κι εγώ ήμουν χάλια το καλοκαίρι, όχι στον ίδιο βαθμό βέβαια, αλλά ήμουν χάλια. Η διακοπή κάθε είδους επικοινωνίας με έκανε να βρω τον εαυτό μου και να νιώσω καλύτερα. Όπως και να έχει, εύχομαι σύντομα όλα αυτά να τα θυμάσαι και να γελάς!
Φίλε μου, επειδή το thread είναι τεράστιο, δεν ξέρω αν το διάβασες λεπτομερώς. Μπορεί να σου διαφεύγουν λεπτομέρειες και το βρίσκω απόλυτα λογικό. Η διακοπή της επικοινωνίας μας έγινε την μέρα που ανακοινώθηκε η βαθμολογία και έκανα προσπάθειες να της ξαναμιλήσω, βρίσκοντας (επιτέλους!) το προφίλ της στο FB (όπου χωρίς να μου δώσει εξηγήσεις, με απέρριψε και κλείδωσε γενικά τα αιτήματα φιλίας για 1 εβδομάδα). Αφού πέρασαν δυο μήνες από τη μέρα που μιλήσαμε για τελευταία φορά, έστειλα την ερωτική εξομολόγηση και με έναν παράδοξο τρόπο, έμαθα ότι παντρεύτηκε την ίδια μέρα! Αυτή, μια χαρά γνώριζε ότι την φλέρταρα και ότι της είχα κάνει τις 3 τελευταίες εβδομάδες πριν την εξεταστική στενότατο μαρκάρισμα (της είχα δώσει τον αριθμό του κινητού μου, την βομβάρδιζα με κοπλιμέντα του στυλ: "είμαι τυχερός και υπερήφανος που γνώρισα μια γυναίκα σαν και εσάς", "Μόνος μου δεν θα τα κατάφερνα! Τι θα έκανα χωρίς εσάς;", "Όταν μιλάτε, με αγγίζετε στην ψυχή!"). Αυτή απλά έλεγε ευχαριστώ και κοιτούσε χαμογελώντας ντροπαλά το πάτωμα!Quote:
Originally Posted by Aris83
Την μέρα που της έστειλα την ερωτική εξομολόγηση, ένιωσα άλλος άνθρωπος! Σαν να με απελευθέρωσαν από τα δεσμά μου!
Ακόμη πιο ελεύθερος, όταν έμαθα ότι παντρεύτηκε!
Τώρα η δική σου, φίλε μου, σε έχει βάλει στην friend zone, απλά φοβάται να το παραδεχθεί. Ξεκάθαρα και νομίζω ότι δεν θέλει περαιτέρω ανάλυση.
Δηλαδή, τι θα γίνεται μια ζωή; Θα φτάσει σε σημείο να αρραβωνιαστεί με άλλον και να έχει και εσένα να της λες γλυκόλογα; Ίσως τελικά να θέλει να ακούει τα γλυκόλογα για να θρέψει το εγώ της! Δεν νομίζω ότι μπορεί να συμβαίνει κάτι άλλο!
Ε, σκέψου τώρα! Αν η τύπισσα σε γούσταρε, θα περνούσε στην αντεπίθεση και θα σου έλεγε και αυτή τι πραγματικά αισθάνεται για σένα!
οι περισσοτεροι μολις ανακαλυψουν το τι θες πολυ τη βρισκουν να σου λενε οχι σκεφτονται οτι παιρνουν ποντους με αυτο το τροποQuote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
ειναι σα να σε οδηγουν ολο και περισσοτερο στο να τους λες τα αναποδα απο οσα πιστευεις για να σου πουν τελικα και αυτοι ναι
αρα μονο το μεγα θεατρο σε κανει μεγα.
το να τους λες οτι τους θελεις αυτο θα τους αφησει αδιαφορους...
@PositiveWave
Δεν νομίζω να με έχει βάλει στη friendzone. Καμία γυναίκα δεν μπορεί να το κάνει αυτό σε κάποιον που συνέχεια τη φλερτάρει. Δεν μπορεί να περιμένει να είμαστε φίλοι από τη στιγμή που ξέρει πως νιώθω. Ίσα ίσα πιστεύω ότι παίρνει τον χρόνο της. Να γνωριστούμε καλύτερα, να δει πως πάει το πράγμα και να ξεκαθαρίσει τι θέλει. Γι' αυτό τώρα τελευταία μου λέει να κάνουμε συχνότερα παρέα και να συνεχίσω να της στέλνω γλυκά μηνύματα. Μου έχει πει άλλωστε ήδη ότι της αρέσω και μεταξύ μας πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να γίνει το κορίτσι μου:)
Στην περίπτωση σου, το ίδιο λέμε. Μπορεί εσύ να είχες δώσει εμφανή σημάδια των προθέσεων σου αλλά η ιδιότητα της (καθηγήτρια σου) σε συνδυασμό με το ηλικιακό και τον επικείμενο γάμο της, την εμπόδιζαν να πάρει κάποια πρωτοβουλία ή και να δείξει κάτι, ακόμα κι αν ήθελε. Νομίζω θα έπρεπε να της κάνεις εξομολόγηση όσο είχατε ακόμα επαφή για να δεις και πως θα αντιδράσει την επόμενη φορά που θα σε δει από κοντά και όχι να περιμένεις τόσοοοοο πολύ, δύο μήνες μετά την διακοπή οποιασδήποτε επικοινωνίας. Γι' αυτό είπα ότι ήταν θέμα bad timing. Και αυτόν τον πληθυντικό, τι τον ήθελες; Έπρεπε να βρεις ευκαιρία να τον κόψεις κάποια στιγμή για να αποκτήσει και περισσότερη οικειότητα μαζί σου.
Τέλος πάντων. Ότι έγινε, έγινε. Και αυτό που έγινε ίσως τελικά να ήταν και καλύτερο. Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Το θέμα είναι εσύ να μην απογοητεύεσαι. Και αν τη θέλεις τόσο πολύ, που ξέρεις; Ίσως οι δρόμοι σας ξανασυναντηθούν κάποτε. Απλά, να διώξεις τις όποιες αρνητικές σκέψεις, να σταματήσεις να κατηγορείς τον εαυτό σου, να μη νιώθεις τύψεις, να τη θυμάσαι με αγάπη σαν μια γλυκιά ανάμνηση και να την αφήσεις να φύγει (από το μυαλό σου).
Πάντως έχεις δίκιο. Με την εξομολόγηση κι εγώ ένιωσα ελεύθερος! Σαν να μου έφυγε ένα μεγάλο βάρος...
Άρη, άβυσσος η ψυχή της γυναίκας! Μακάρι να ξέραμε τι θέλει η δικιά σου! Ας μας το ξεκαθαρίσει, για να το καταλάβουμε και εμείς οι κοινοί θνητοί!
Τώρα στο θέμα του thread, εγώ ήθελα να της δώσω να καταλάβει πως την γουστάρω. Δεν ήθελα άμεσα να της πω τα πάντα. Προσδοκούσα πως στο μέλλον θα εκφραζόμουν. Βασικά στο θέμα timing ήμουν τυχερός στην ατυχία μου (όπως στις πλείστες περιπτώσεις στη ζωή μου). Στο πάρα 1' της είπα τι ένιωθα για αυτή.
Αυτό που με στεναχώρησε και που με απογοήτευσε είναι ότι απέρριψε κάθε επικοινωνία μαζί μου, λες και ήμουν κάποιος εντελώς άγνωστος για αυτήν. Είχα την εντύπωση ότι ήμουν στο αμφιθέατρο ο αγαπημένος της φοιτητής, ο The Special One (σαν τον Μουρίνιο ένα πράγμα, που by the way, έφαγε τα μούτρα του σήμερα απέναντι στον Γκουαρδιόλα, 1-2 η Σίτυ την Γιουναϊτεντ... :cool: ) και ότι σε σχέση με τους άλλους έχω άλλη μεταχείριση από εκείνη!
Λίγη σημασία έχει τι έγινε! Πάμε μπροστά!
Δεν ξέρω τι είδους επικοινωνία είχατε πιο μπροστά (αν ήταν μέσω μηνυμάτων, πόσο συχνή ήταν κλπ) αλλά θα σου πρότεινα να της στείλεις ένα ακόμα τελευταίο μήνυμα και να της εξηγήσεις όλες σου τις σκέψεις. Τα πάντα όμως με όλες τις λεπτομέρειες. Τι νιώθεις γι' αυτήν, πως την ερωτεύτηκες, τι έκανες για να κερδίσεις την προσοχή της, πως μπορεί να παρεξήγησες μέχρι και τη συμπεριφορά της, να ζητήσεις και μια συγγνώμη αν άθελα σου την έφερες σε δύσκολη θέση.
Να της πεις επίσης ότι σε πληγώνει που χωρίς εξήγηση έκοψε τόσο ξαφνικά οποιαδήποτε επικοινωνία γιατί ναι, νόμιζες ότι ήσουν ο αγαπημένος της φοιτητής, να την ρωτήσεις άμα έκανες κάτι που το παρεξήγησε ή την στεναχώρησε και να της πεις ότι θα ήθελες να έχεις έστω και μια τυπική - φιλική επαφή μαζί της. Να της ξεκαθαρίσεις ότι δεν έχεις κανένα πρόβλημα μαζί της και ότι δεν θα την ενοχλήσεις ξανά (για αυτό το θέμα) και τέλος, να της ευχηθείς να είναι χαρούμενη και ευτυχισμένη με όποιον και να είναι γιατί το αξίζει. Πίστεψε με, άσχετα αν απαντήσει ή μη, θα το εκτιμήσει!
Καλή συνέχεια και να είσαι πάντα καλά εύχομαι
Αν διαβάσεις με προσοχή το thread, θα καταλάβεις τι είδους επικοινωνία είχα με εκείνη.
Το μήνυμά που της έστειλα πριν λίγες μέρες ήταν ένα ολόκληρο κατεβατό. Δεν ήταν ένα απλό "σ'αγαπώ". Ένα πεντάλεπτο το θέλεις για να το διαβάσεις ολόκληρο. Δεν ξέρω αν το έχει διαβάσει, ούτε έχω λάβει απάντηση μετά από τόσες μέρες. Ο,τι μου πρότεινες να της πω, της το είπα και το μήνυμα αυτό τότε, το έγραψα έχοντας στο μυαλό ότι ίσως ήταν η τελευταία φορά που της μιλούσα.
Και ναι, μάλλον ήταν η τελευταία!