Originally Posted by
Poet
Την Παρασκευή της είπα να σβήσει κάποιες φωτογραφίες από το Fb που την είχα βγάλει εγώ. Στην αρχή αρνήθηκε, αλλά μετά το δέχτηκε. Με ρώτησε το λόγο που θέλω να γίνει αυτό. Με τα πολλά πολλά της πρότεινα να διαγραφούμε, επειδή αυτή η κατάσταση δεν μας βοηθάει, πως είμαι χάλια και πως δεν μπορώ να την δω σαν φίλη όπως μου έλεγε εκείνη. Το κλείσαμε ήρεμα... συνέχεια έλεγε πως με αγαπάει! Πως ζήσαμε κάτι όμορφο και πως δεν θα με ξεχάσει. Μου είπε πως αγαπηθήκαμε πραγματικά! Πως κάθε γυναίκα θα ήθελε έναν άνδρα με αυτή τη συμπεριφορά, αλλά απλώς δεν τα βρήκαμε σε ορισμένα ζητήματα, και τελικά είπαμε το αντίο. Είμαι πολύ μπερδεμένος αυτή τη στιγμή! Ξεσπάω ξανά σε κλάματα, νιώθω απέχθεια για τον εαυτό μου, προσπαθώ να καταλάβω πως μπορεί ένας άνθρωπος που σου λέει σε αγαπώ, θέλει να σε αφήσει! Κάνει τα πάντα για να σε αφήσει και όχι να σε κρατήσει! Δεν αντέχω άλλο! Έχω καταστραφεί σαν άνθρωπος! Μετά από δύο ημέρες, μου έστειλε μήνυμα και μου έκανε χιούμορ! Ζήτησε συγγνώμη αμέσως μετά. Όταν της απάντησα γιατί μου έστειλε μήνυμα ενώ διαγραφήκαμε για να ηρεμήσουμε, μου απάντησε πως δεν ήξερε σε ποιον άλλον να στείλει μήνυμα, και πως πρώτα σκέφτηκε εμένα, και ζήτησε ξανά συγγνώμη! Είναι ψυχοφθόρο αυτό που συμβαίνει! Δεν μπορώ να μελαγχολώ κάθε ημέρα! Δεν μπορώ να κοιμάμαι αλλά και να ξυπνάω κάθε ημέρα με δάκρυα στα μάτια! Είναι μαρτύριο! Έπεσα πάλι! Έχω καταρρεύσει! Δεν μπορώ να το χωνέψω αυτό που συμβαίνει! Ναι και άλλοι χωρίζουν, και μάλιστα με χειρότερο τρόπο, και πάνε παρακάτω. Μάλλον εγώ πρέπει να μείνω ξανά μόνος! Δεν κάνω για σχέσεις! Δένομαι πολύ εύκολα! Πιστεύω πολύ εύκολα επίσης στα μεγάλα λόγια, στα ερωτικά και τρυφερά λόγια! Νιώθω πως αυτός ο γκρεμός που έχω πέσει, δεν έχει τέλος! Βρίσκομαι πλέον σε απόγνωση! Κι εκείνη βρίσκεται παντού! Σε φωτογραφίες, βίντεο, μηνύματα... στα αντικείμενα που μου χάρισε... ακόμη και το ίδιο μου το σπίτι μου την θυμίζει εφόσον έμεινε εδώ για λίγες ημέρες! Δεν μπορώ να ζήσω άλλο έτσι! Δεν μπορώ!