Quote:
Originally posted by click
απλα τα εκανα ολα. εζησα και την αλλαγη και την ομορφια και την αισιοδοξια και το στοχο, τον ενθουσιασμο, την ανταποκριση, την κοινωνικοποιηση, τις συναναστροφες, τον ερωτα.
αλλα ερχεται μια στιγμη που ξανα γκρεμιζονται τα παντα και κουραστηκα. ο,τι χρειαζεται να κανει κανεις για να ξεφυγει, τα χω κανει ολα. και τωρα μου φαινεται ματαιο. απλα κουραστηκα.
θα μου πεις, ετσι ειναι η ζωη με τα πανω της και τα κατω της. ε δεν ξερω μαλλον ειμαι πολυ λαπας για να ανταπεξελθω.
υπηρξε περιοδος που μπορουσα να κανω τα παντα, η μπαταρια δεν τελειωνε με τιποτα. ε τωρα ψαχνω φορτιστη και δε βρισκω :P
και μου τη σπαει που εχω καταντησει τοσο μαρθα βουρτση, γιατι δεν ειμαι. αλλα μου βγαινει ανεξελεγκτα πλεον η απαισιοδοξια
Δεν τα εκανες ολα εχεις πολλα ακομα να κανεις.Αντι να περνας απο τη λαμπερη προτεινη ζωη στην τωρινη μαυρη,θα σου προτεινα να σκεφτεις οτι προσωρινα εισαι σε μια γκριζα ζωνη.Ναι!Υπαρχει κ το γκριζο στη ζωη!!Το γκριζο μπορει π.χ.να ειναι μια μικρη βολτα ενας καφες π.χ.ακομα κ ενα τηλεφωνο κ οχι ολα η τιποτα.Τωρα μολις δεχτεις το γκριζο θα βαλεις μικρους τροπους να το διαχειριστεις.Αν εχεις ορεξη μεγαλωνεις τη βολτα.Αν δε θες καθολου να βγεις πας εξω απο το σπιτι σου ενα 5λεπτο περπατημα π.χ.χωρις να συγκρινεις τι εκανες παλια στο σουπερ ,