Printable View
μαρία ,δν ξέρουμε για όλα να απαντήσουμε, ούτε καν τον wikipedia δεν έχει όλες τις απαντήσεις. νομίζω είχες ζητήσει γνώμες για έναν γιατρό, εγώ ούτε καν τον έχω ξανακούσει.
αν θες όμως συζήτηση γύρω από αυτό που σε απασχολεί κ προτάσεις κ ανθρώπους να συμπάσχουν, εδώ είμαστε!
σε τι φάση βρίσκεσαι?
πίστευα πως οι περισσότεροι θα την έχετε τουλάχιστον ακουστά!τελοσπάντων,δεν πειράζει.είμαι στην ίδια φάση που ήμουν όταν σας έγραψα πρώτη φορά.δεν μπορώ να ξεκολλήσω με τίποτα.
δεν μπορεί να είσαι στην ίδια φάση. έχεις μπει στο φόρουμ της καρδιάς μας! άρα σημαίνει οτι ψάχνεσαι.
κάτι θα έχεις ανακαλύψει κάποια διαπίστωση θα έχεις κάνει
Η μονη διαπιστωση που εχω κανει ειναι οτι δεν μπορω.ΘΕΛΩ αλλα δεν μπορω.
είσαι σίγουρη οτι θέλεις?μήπως τα κιλά σου παρέχουν μιαν ασφάλεια κ γιαυτό δεν μπορείς να τα χάσεις? τι νέα από το μέτωπο πιλάτες, βιβλία αυτοβοήθειας, ψυχολόγος, μια διατροφή κτλ κτλ?
μην νιώθεις οτι σε πιέζω απλά προσπαθώ να αλληλοβοηθηθούμε. κεγώ είμαι σε φάση παραίτησης. καταλαβαίνω πως νιώθεις.
Η ΣΚΕΨΗ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΗ , ΜΑΡΙΑ. ΚΑΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ Ή ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΗΝ . ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ?ΜΗΠΩΣ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΟΥ? ΘΕΛΩ? ΑΣ ΣΚΕΦΤΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ. Π. Χ. ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΕΡΑ (Ή ΒΔΟΜΑΔΑ ) ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΤΑΚΤΙΚΗ ΣΤΙΣ ΩΡΕΣ ΤΩΝ ΓΕΥΜΑΤΩΝ ΜΟΥ...Ή ΝΑ ΦΆΩ ΣΑΛΑΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΕ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥΝΟ ΜΟΥ ΜΕ ΜΙΑ ΚΟΥΤΑΛΙΑ ΛΑΔΙ....ΕΧΕΙ ΤΟΣΕΣ ΑΛΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ...ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ. ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΜΠΟΔΙΟ...Quote:
Originally posted by maria26
Η μονη διαπιστωση που εχω κανει ειναι οτι δεν μπορω.ΘΕΛΩ αλλα δεν μπορω.
Ναι ισως τελικα να μου προσφερουν μια ασφαλεια υποσυνειδητα.γτ φοβαμαι πως αν τα χασω θα φανουν ολες μου οι αδυναμιες.ακομα και αν φαω σαλατα με ψαρι οπως εφαγα το μεσημερι μετα θα θελω να φαω βλακειες οπως λιγη σοκολατα.παω να κανω κατι και μετα το χαλαω.και ο καιρος περναει.το ιδανικο θα ταν να τρωω οτι μου κατεβει.πιλατες ψυχολογος ακυρα γτ θελουν λεφτα και εφοσον δεν δουλευω δεν γινεται.ασε που δεν θελω να με βλεπουν.περσυ πηγα και πληρωσα συνδρομη για ενα χρονο σε γυμναστηριο που ειχε πολυ ωραια ομαδικα και πολλα οργανα αλλα δεν πατησα ποτε.το ηθελα ομως με το που πατησα το ποδι μου για να παω να πληρωσω σαν να μου κοπηκε η αναπνοη.ενιωσα πολυ αβολα.και μετα το ανεβαλα συνεχως ωσπου περασε ο καιρος και τελος.θελω να βγω απαυτο το τελμα δεν αντεχω αλλο.δεν ζω απλα υπαρχω.αυτοπεποιθηση μηδεν αυτοεκτιμηση μηδεν επιτυχια μηδεν
maria26 γι αυτο π λες οτι μετα το ψάρι θες και λίγη σοκολάτα δεν ειναι κακό!
Δεν το θεωρώ κακό να φάμε 2-3 σειρές σοκολάτα .. Άμα νιώσεις πως τη θέλεις φάτη!
Δεν σημαίνει οτι χάλασες τη δίαιτα!
Το θέμα είναι να μάθεις να τρως για πάντα.. κ στο για πάντα είναι μέσα και η σοκολάτα και τα μακαρόνια και τα σουβλάκια..
Κι εκεί έρχεται το μέτρο!η προσοχή στην ποσότητα..
Και εγώ στο γυμναστήριο ειδικά όταν όλες είναι κοκαλιάρες και γυμνασμένες ντρέπομαι να πηγαίνω..Αλλά το δοκίμασα και τελικά ένιωθα καλά με τον εαυτό μου γιατί έκανα κάτι για το πρόβλημα! Και στο γυμναστήριο ο καθένας κοιτά τον εαυτό του και τι κάνει δεν ασχολείται με τους άλλους.. Κι αν δεν θές να σε βλέπουν και δεν νιώθεις άνετα βγές μια βόλτα για περπατημα..
Εγώ το έκανα αυτό πολύ συχνά.. Στο χάος της Αθήνας δεν σε προσέχει κ κανείς...!
maria μου τολμώ να σε διορθώσω: άρα δν είναι οτι θέλεις. δεν θέλεις κ δεν μπορεις. συ είπας.
ξεκίνα να δουλεύεις το "γιατί δεν θέλεις". νομίζω οτι με ένα ψάξιμο στο φόρουμ κ στα σαιτ, θα βρεις πολλά γκρουπ αυτοβοήθειας δωρεάν και ομάδες υπερφαγικών στην Αθήνα, όπου θα συζητήσεις κ θα μιλήσεις κ με άλλους ,να βρεις την αρχή του νήματος.
http://www.mazi.org.gr/ (κοπι παιστ απο μαρουλένια)
όσο για τα γυμναστήρια, στο δικό μου κυκλοφορούν διάφοροι "διαφορετικοί"(άνδρες που μοιάζουν με γυναίκες κ τούμπαλιν,κάτι πρισμένοι από πρωτείνες κτλ κτλ)
που κ αυτούς ούτε καν τους προσέχουν κ ούτε καν τους σχολιάζουν. νομίζεις θα σχολιάσει κάποιος εσένα επειδή έχεις κάποια κιλά παραπάνω? εγώ μία φορά είχα πάει για πιλάτες κ έπεσα από την μπάλα σε πρόγραμμα αίθουσας,πολύ άγαρμπα κιόλας, περίμενα να γελάσουν όλοι ,γύρισα το κεφάλι μου κ κανείς δν είχε προσέξει τίποτα, όλοι ήταν απορροφημένοι στον εαυτό τους.
στα συνοικιακά μικρά είναι ίσως διαφορετικά τα πράματα, αλλά στα μεγάλα γυμναστήρια βλέπεις τα πάντα.
αλλά αν δεν είσαι έτοιμη είναι κ αυτό λογικό.
όπως προτείνουν κ από πάνω καθιέρωσε να πηγαίνεις κάθε μέρα μισή ώρα περπάτημα ,πάρε την μουσική σου με τα αγαπημένα σου κομμάτια κ βγες έξω.
επίσης έχει άπειρα βιντεάκια στο youtube με ασκήσεις,ακόμα κ zumba για να κάνεις σπίτι
Λοιπόν σε ότι αφορά το θέμα της γυμναστικής: εγώ έχω πληρώσει άπειρες συνδρομές, οι οποίες πήγαν πανηγυρικά χαμένες.. Όταν πριν από 2 χρόνια που ξεκίνησα με πίεσε η διατροφολόγος μου να ξεκινήσω πήγα με βαριά καρδιά και σίγουρη ότι θα πληρώσω ακόμα μία συνδρομή τσάμπα.. Στο γυμναστήριο βρήκα τα ομαδικά που μου άρεσαν και δειλά δειλά ξεκίνησα.. Γύρω μου υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν γυναίκες με πολύ πιο ωραίο σώμα από το δικό μου.. Αδιαφορώ παντελώς.. Αν είναι έτσι να μην βγαίνω και στο δρόμο γιατί και εκεί μπορεί να περάσει κάποια με τις αναλογίες της gisele.. Δεν προσπαθούμε να μοιάσουμε σε καμία κορίτσια.. προσπαθούμε να φτάσουμε στην καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού μας.. Εγώ ποτέ δεν ένιωσα ότι με κοιτάνε στο γυμναστήριο.. Αλλά αν με κοιτάνε και τους χαλάω την αισθητική υπάρχει λύση.. Ας φύγουν εκείνοι.. Εγώ θα κάνω αυτό που πρέπει.. Κι αν νομίζετε ότι μου ήταν εύκολο να φτάσω σε αυτό το σημείο παραδοχής του εαυτού μου, σας διαβεβαιώ ότι ήταν παλούκι... αλλά με πολύ κουβέντα με τον εαυτό μου τα κατάφερα.. Τι είμαι εγώ ο Αϊνστάιν της δίαιτας;;; Όλοι μπορούμε!!! Πιστέψτε το!!!Quote:
Originally posted by maria26
Ναι ισως τελικα να μου προσφερουν μια ασφαλεια υποσυνειδητα.γτ φοβαμαι πως αν τα χασω θα φανουν ολες μου οι αδυναμιες.ακομα και αν φαω σαλατα με ψαρι οπως εφαγα το μεσημερι μετα θα θελω να φαω βλακειες οπως λιγη σοκολατα.παω να κανω κατι και μετα το χαλαω.και ο καιρος περναει.το ιδανικο θα ταν να τρωω οτι μου κατεβει.πιλατες ψυχολογος ακυρα γτ θελουν λεφτα και εφοσον δεν δουλευω δεν γινεται.ασε που δεν θελω να με βλεπουν.περσυ πηγα και πληρωσα συνδρομη για ενα χρονο σε γυμναστηριο που ειχε πολυ ωραια ομαδικα και πολλα οργανα αλλα δεν πατησα ποτε.το ηθελα ομως με το που πατησα το ποδι μου για να παω να πληρωσω σαν να μου κοπηκε η αναπνοη.ενιωσα πολυ αβολα.και μετα το ανεβαλα συνεχως ωσπου περασε ο καιρος και τελος.θελω να βγω απαυτο το τελμα δεν αντεχω αλλο.δεν ζω απλα υπαρχω.αυτοπεποιθηση μηδεν αυτοεκτιμηση μηδεν επιτυχια μηδεν
Χμ για γυμναστήριο συνήθως καλή ιδέα είναι και τα δημοτικά. Στην περιοχή μου είναι δωρεάν για ανέργους και συνήθως πηγαίνουν κυρίες και κύριοι μεγάλης ηλικίας με τα πιασιματάκια τους. Αλλά και δωρεάν να μην είναι συνήθως έχουν ένα κόστος γύρω στα 20 ευρώ το μήνα και δε σε δεσμέυουν με προσφορές όπως κάνουν τα μεγάλα..
Επίσης το παραπάνω site το βρήκα τυχαία ψάχνοντας κι εγώ για φτηνές λύσεις, αλλά δεν τους έχω μιλήσει ακόμα, αλλά ναι ίσως να αξίζει τον κόπο να μπεις σε μια τέτοια διαδικασία. Γιατί κάτι σε μπλοκάρει και πρέπει να το βρεις για να συνεχίσεις..
Κι είναι κρίμα γιατί είσαι μικρή κι έχεις τόσα να χαρείς!
Εμένα σε τέτοιες περιστάσεις είναι βοηθός μου το νερό . Να το ξέρεις. Λένε πως το κέντρο της δίψας και της πείνας είναι πολύ κοντά και καμια φορά ή συχνά εκλαμβάνουμε την δίψα ως πείνα. Εγώ συχνά το ένιωθα μετά το μεσημεριανό ιδίως αυτό το αίσθημα, ότι συνεχίζω να πεινάω. Ακόμα έχω το μπουκάλι το νερό αυτές τις ώρες για βοηθό μου, (τρίτος μήνας διατροφής) και προσφεύγω σε αυτό ...Quote:
Originally posted by maria26
ς.ακομα και αν φαω σαλατα με ψαρι οπως εφαγα το μεσημερι μετα θα θελω να φαω βλακειες οπως λιγη σοκολατα.
Ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας!θα τις λαβω υποψιν!ισως να ειμαι υπερφαγικη τελικα.ευτυχως δεν εχω φτασει στο σημειο να κανω εμετους.κατι με μπλοκαρει γενικοτερα και ισως κρυβεται πισω απτα κιλα και θα πρεπει να το βρω.μονιμως νιωθω οτι εχει πεσει πανω μου νταλικα και δεν μπορω να σηκωθω με τπτ.σαν να πρεπει να μεινω εκει,στον πατο.ενω εχω κανει προσπαθειες στο τελος καταρρεουν γτ θα αρχισω τα λαθη παλι.οσο για το γυμναστηριο δεν θελω δεν εχω την ορεξη να με βλεπει κανενας.μπορει να μην ασχολουνται μαζι μου αλλα και μονο που θα βρισκομαι σε τοσο κοσμο κατι με πιανει.δεν ξερω πως να το προσδιορισω.αυτο για το περπατημα το χω ξανακουσει 1000000 φορες αλλα ειναι η μονη μου λυση τωρα.αντε και καμια ασκηση στο σπιτι.γενικοτερα αρνουμαι να πιστεψω οτι εχω φτασει ως εδω.στον καθρεφτη ειναι σαν να βλεπω τοκεφαλι μου στο σωμα μιας αλλης.επισης ισως εχει χαλασει και το στομαχι μου ωρες ωρες νιωθω να μου ανεβαινει το φαγητο,να θελω να κανω εμετο.νερο πινω ελαχιστο.εχω χασει παρα πολλα λογω της ντροπης μου για τον εαυτο μου.αισθανομαι πως τα καλυτερα μου χρονια περασαν και δεν τα εζησα οπως επρεπε και αυτο με ποναει και με στενοχωρει πολυ.
Καλέ πιπίνι είσαι ακόμα!!! Η ζωή είναι όλη μπροστα σου και ΘΑ ΤΗΝ ΖΗΣΕΙΣ! Ακούς; ΘΑ ΤΗΝ ΖΉΣΕΙΣ!!
Σε νιωθω παντως με το γυμναστήριο, κι αυτό στο λέει ένας ανθρωπος που κόπηκε στην κωλοτούμπα στο σχολείο, δεν κατάφερε να μάθει σκοινάκι και χουλαχουπ και στο ποδήλατο έφτασε μέχρι τις βοηθητικές ρόδες. Ίσως θα πρέπει να επενδύσεις σε ενα στατικό ποδήλατο (πχ σε αγγελίες με μεταχειρισμένα) ή αν δε φοβάσαι για τα γόνατα σου σε ένα στεπ, η και προπονήσεις με σκοινάκι.. Αν έχεις μεγαλύτερο μπατζετ έχει και κάτι κονσόλες που έχουν προγράμματα και καλά παίζω τένις, κάνω γιόγκα ή χορογραφία. Κάτι βρε παιδάκι μου που μπορείς να το χρησιμοποιείς και στο σαλόνι σου..
Παχουλο πιπινι!χαχα!τωρα αμα σου πω οτι εχω ποδηλατο αλλα δεν ανεβαινω τι θα μου πεις?εχω παραιτηθει τελειως.δεν μπορω να ανακαμψω με τιποτα.