αν μου αρεσε και η αναποδη πλευρα του, ισως θα ειχα προβλημα μαζοχισμου.Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Μου αρεσε-δε μου αρεσε ομως, επετρεψα στον εαυτο μου να ανεχτει πολλα ασχημα.
Printable View
αν μου αρεσε και η αναποδη πλευρα του, ισως θα ειχα προβλημα μαζοχισμου.Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Μου αρεσε-δε μου αρεσε ομως, επετρεψα στον εαυτο μου να ανεχτει πολλα ασχημα.
ο μαζοχισμος εχει ενα οριο ομως
νορμαλ η οχι μονο ετσι βλεπω να συνεχιζεται το εργο αλλιως θα πρεπει να καλυφθεις το σταθερο δε γινεται με αυτονQuote:
Originally Posted by terpsis
πικρες αληθειες. δυστυχως.Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Δεν εχω καταλαβει πολλα πραγματα στην ασθενεια αυτη, υποθετοντας οτι ειναι αυτη και οχι οποιαδηποτε αλλη ή οτιδηποτε αλλο.
Κανεις δεν ξερει ακριβως εφοσον αρνειται να παει σε ψυχιατρο και με το νευρολογο του δεν μου επιτρεπει να εχω επαφη,
ουτε σε μενα ουτε στους γονεις του.
Σε ποσο βαθμο η διπολικη διαταραχη καθοριζει την προσωπικοτητα μας;
Εφ οσον εξαιτιας της διαταραχης ενα ατομο εξαναγκαζεται να συμπεριφερεται με εναν τροπο που εχει ακραιες διακυμανσεις,
πώς ξεχωριζουμε ποια ειναι η κυριαρχη προσωπικοτητα;
Ειναι η καλη πλευρα; Ειναι η δυσκολη και ασχημη πλευρα; Ειναι και τα δυο; Προφανως και τα δυο.
Οταν το ατομο εχει επιγνωση επιπτωσεων και προσεχει ωστε να μην ξεσπασει δημοσιως σε τυχαια ατομα,
ουτως ωστε να μην κινδυνευσει η εργασια του και η δημοσια εικονα του, τοτε;
Ειναι αυτο αναμενομενο στη διαταραχη αυτη; Ειναι συνδυασμος και με καποια αλλη, φερειπειν ναρκισσιστικη διαταραχη κλπ;
Σε ποιο βαθμο εμεις οι οικειοι ενος ατομου με διπολικη μπορουμε να δικαιολογησουμε τις κακες-κακιστες συμπεριφορες
βασει της διαταραχης;
Ή ισχυει περισσοτερο αυτο που συχνα λεγεται εδω, οτι η διαταραχη δεν ειναι το ιδιο το ατομο, ειναι απλα μια εκφανση της ζωης του;
Στην περιπτωση αυτη, η πολλη κακη συμπεριφορα, εφοσον δεν μπορει να εξιλεωνεται καθε φορα στα πλαισια μιας διαταραχης,
μπορει να χαρακτηρισει ενα ατομο ως παλιοχαρακτηρα, ανηθικο κλπ;
Ερωτησεις...γιατι χανω κι εμενα εδω περα.
terpsis, καλή μου, χρόνια πολλά κατ αρχάς! Δες εδώ:
http://bioneurologics.gr/astheneies/...ata-eggefaloy/
Kασσανδρα, ευχαριστω. Επισης χρονια πολλα σε σενα και σε ολους εδω μεσα!
Aνατρεχοντας στο μεηλ μου βρηκα ενα παλιο δικο μου μηνυμα που του ειχα στειλει επι 2008 !
Διαβαζοντας το επαθα χρονομεταθεση! Οσα του εγραφα τοτε, αυτα τα ιδια συμβαινουν και τωρα, πλην της λεξης "διαζυγιο". Ολα τα αλλα τα ιδια.
Με μισουσε, το εδειχνε, το ελεγε, το φωναζε με παθος. Ηταν καθημερινα οξυθυμος, ενιοτε απειλητικος εως βιαιος, και ειχε απο τοτε εναν μονιμο φοβο οτι θα πεθαινε συντομα.
Κοιτα να δεις που μια δεκαετια μετα, οι φοβοι του δεν επαληθευτηκαν, εγω χρειαστηκε να αφησω αρον αρον τοτε το σπιτι μας και να αρπαξω απο τα μαλλια μια εργασιακη ευκαιρια ωστε να αλλαξω πολη. Και οταν μας χωρισε ο χρονος και η αποσταση, τοτε με ηθελε παλι. Με διεκδικησε παλι, θυμηθηκε πως του ελειπα ή με ειχε αναγκη ή απεκτησε ενοχές ή οτιδηποτε αλλο που μονο αυτος ξερει. Του εκανα προωθηση αυτο το αρχαιο πια μηνυμα και τον ρωτησα αν βρισκει ομοιοτητες με τη σημερινη κατασταση. Ειναι τοσο αρνητικος που δεν θελει καν να το διαβασει ποσο μαλλον να το σχολιασει. Αλλωστε τον εκνευριζει η υποψια να εχει αδικο σε κατι.
Ειμαι στο σημειο οπου δεν ξερω ποιος ακριβως ειναι ο αντρας που παντρευτηκα, ποια ειναι η προσωπικοτητα του, πού οριοθετειται και πού ξεκιναει η οποιαδηποτε -υποθετική ή πραγματικη- διαταραχη του. Ποιον αγαπησα; Ποιος μου εκανε τη ζωη δυσκολη; Με ποιον ζω σε διασταση;
Με ποιον κανω συμφωνιες που μετα σπανε; Με ποιον προσπαθουσα να επικοινωνησω και συναντουσα τοιχο; Πού ειναι εκεινο το αγορι που γνωρισα; Ποιος το εξαφανισε;
Ποιος ειναι αυτος που τον αντικατεστησε; Δεν τον αναγνωριζω.
Ακομα και αν ολοι αλλαζουμε με το περασμα του χρονου ολο και κατι απο τον ατοφιο εαυτο μας διατηρουμε, εκεινο το ξεχωριστο στοιχειο που μας κανει να ειμαστε μοναδικοι.
Το δικο του "ατοφιο" αυτο κομματι εχει πλεον κατακερματιστει.
στην αρχη δε φαινεται αν ταιριαζεις με καπιον θα φανει αργοτερα
ετσι ηταν απο την αρχη
απλα το καταλαβες οταν σε εβγαλε απο τη προσωπικη ζωη του οτι κατι δε πηγαινε καλα
μια φθορα δικαιολογηται οταν περασουν πολα χρονια αλλα να μη τον αναγνωριζεις οχι.
Αναρωτιεμαι αν το ευγενικο κομματι της προσωπικοτητας του του ανηκει οντως ή το εχει εφευρει εξ αρχης.
Δηλαδη, δεν ειμαι σιγουρη αν υποκρινόταν τον καλο, ευγενικο κλπ ή αν πραγματικα ηταν καποτε με μενα και εξακολουθει να ειναι με τις πιο τυπικες συναναστροφες του πια.
Πώς γινεται, να ειναι μελισταλαχτος με την υπαλληλο στα διοδια πχ, και ευχαριστω-παρακαλω κλπ με φωνη να χαϊδευει τα αυτια, ενω σε μενα να μιλαει κοφτα, αποτομα, θυμωμενα, προσβλητικα. Μονο.
Επισης, στους γονεις του μιλαει ασχημα, σχεδον οπως σε μενα.
Οι φορες που ξεφευγει δημοσια ειναι οταν οδηγει και με καποιους γειτονες που ειχε προστριβες.
Οπουδηποτε αλλου, εχει μια πολυ προσεκτικα χτισμενη καλη δημοσια εικονα.
Οπωσ λεει κι η ναταλια οταν βραζεισ στο καζανι αλλοσ γινεται πετρα κι αλλοσ κρεμα ο δικοσ σου εχασε τον εαυτο του δεν εχει κατι αλλο περα απο αυτο
Αυτο μου ειπε κι εκεινος με διαφορετικα λογια.Quote:
Originally Posted by elis
Οτι εχει στραγγιξει απο αντοχες.
Το παθαινουν οι αντρεσ πρεπει να το φιλοσοφησει οι γυναικεσ ξεκινανε αδυναμεσ κ στα τριαντα εξισωσονονται με τουσ αντρεσ οι αντρεσ τα αναποδα μετα τα τριαντα πεντε πεφτουν πρεπει να το φιλοσοφησει να ειστε μαζι αλλα να μην ασχολειται μαζι σου δεν το εχεισ αναγκη
σε λιγο θα φαει κραξιμο και αυτη αν τον γνωρισει καλυτερα απλα ετσι ειναι μεχρι να βαρεθει η υπαληλος δε τον ξερει καλυτερα.
Μαντευω οτι οποιαδηποτε συναναστροφη του καταληξει να γινει καθημερινη, θα τιναχτει στον αερα απο την οργη του και μαλιστα οχι αργα, αλλα γρηγορα. Ο ανθρωπος δεν αντεχει ουτε την ιδια του την οικογενεια, βρισκει συνεχως σφαλματα, ατελειες και αρνητικα ακομα και στους ανθρωπους που τον γεννησαν και τον αναθρεψαν.Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Αντι να εργαστει πανω στον εαυτο του και να ανακαλυψει τι τον δυσκολευει και πηγαζει απο μεσα του, ψαχνει μανιωδως να βρει σφαλματα στο περιβαλλον του.