Θέλω να ξεπεράσω έναν άνθρωπο που έχω κάνει ΘΕΟ!

Αγαπητη μου MDASK
οταν διαβασεις την δικη μου ιστορια ..........................

ειμαι 25 χρονων και μετρω 7 μηνες που παντρευτηκαμε με τον συζυγο μου................
ειμαστε μαζι σχεδον 8 χρονια.
οταν γνωριστηκαμε ερωτευτηκαμε ο ενας τον αλλον παραφορα.δεν χαναμε στιγμη να περασει χωρις να ειμαστε μαζι.
ημασταν το τελειο ζευγαρι που ποτε δεν θα χωριζε.που ολοι ζηλευαν.αγορασαμε πριν 3 χρονια ενα μικρο διαμερισματακι με δανειο φυσικα και με πολυ κοπο.
εδω και 1.5 χρονο ειχαμε καποια προβληματα λογω της δουλειας του που επειδη ειναι αστυνομικος δουλευε απο τις 4 το απογευμα εως τις 4 το πρωι.ειχα συνηθισει αυτο γιατι εδω και 7 χρονια ειναι αστυνομικος αλλα το ειχε συνδιασει και με μια αλλη δουλεια που και εκεινη ειχε πολλες ωρες και ευθυνες.
υπεφερα αρκετα γιατι ειχαμε απομακρυνθει παρα πολυ.σε σημειο που περνουσε βδομαδα και δεν βρεθομασταν.η βρεθομασταν 1-2 ωρες.
με πολλους τσακωμους μειωσε τις ωρες του στην δευτερη δουλεια και βρηκαμε καπως χρονο.αλλα πιστευω πως η μαγεια ειχε χαθει.φυσικα οταν εισαι 8 χρονια με καποιον σιγουρα η μαγεια θα χαθει.μενουν λιγα..........
μετρω 2 μηνες που αρχισε να δειχνει εκεινος το προβλημα στην επιφανεια ενω κατα καιρους του ελεγα πως δεν βλεπω να με αγαπας οπως παλια και μου ελεγε πως δεν ειναι ετσι.
εβλεπα τωρα τελευταια μια συμπεριφορα περιεργη,σαν να ηταν αλλος ανθρωπος.σαν να με μισουσε.σαν να ημουν η τελευταια γυναικα που θα κοιταζε.μου μιλουσε ασχημα.με μειωνε.
αρχισε να κανει αυτα που τον ευχαριστουσαν τις πολυ λιγες ωρες που ειχαν μεινει για εμας,τοτε αρχισαμε παλι τους τσακωμους.τσακωνομασταν αλλα εκανε αυτα που ηθελε τελικα.ειχαμε φτασει στο σημειο να κοιμομαστε σε διαφορετικα κρεβατια.μου ειχε πει θα συζητουσαμε μια νυχτα και καλεσε την οικογενεια του για φαγητο για να αποφυγει την συζητηση.μαλιστα ηρθε σπιτι και μου εδειχνε ποσο με αγαπα και μου ειχε πει πως το δωρο των χριστουγεννων για εμενα θα ηταν ενα μωρακι.

και ετσι μια νυχτα μου ειπε πως εμεις οι δυο δεν εχουμε μελλον μαζι και παμε να γινουμε σαν τους δικους του(ειναι παντρεμενοι ζουνε μαζι αλλα ειναι σαν χωρισμενοι,απλα συζουνε).ντυθηκε μεσα στα μεσανυχτα εκλεισε το τηλεφωνο του και με αφησε μονη να αναρωτιεμε τι συνεβη ακομα.
εμεινα ξυπνια μεχρι το πρωι βαζοντας καθε μια ωρα το ραδιο αφου ανησυχουσα απο την συμπεριφορα του και δεν ηξερα ουτε καν που κοιμηθηκε.
ξημερωσε και πηρα την μητερα του τηλεφωνο μηπως και ειχε κοιμηθει εκει.αφαντος.ανησυχησε και αυτη.
λιγες ωρες μετα τον ειχε βρει και με ειχε παρει η μητερα του να ερθει σπιτι μου να μου μιλησει.
ηρθε εκει και μου ειπε πως τον καταπιεζω μονο αυτο ελεγε.τον επιασα τηλεφωνο και ηρθε στο σπιτι μας να μιλησουμε.
μου ειπε πως δεν νοιωθει τιποτα για εμενα και πως δεν με αγαπα και πως θελει να φυγει απο σπιτι να παει να μεινει στην μαμα του να σκεφτει.ηθελε να του δωσω χρονο.

θα σας αφησω στην αγωνια γιατι θελω ακομα σιγουρα πολλες ωρες να σας πω πως εξελιχθηκαν............................ ......

Χθές όταν γύρισα σπίτι δε μπορούσα να σταματήσω να κλαίω...
Αφού έκλαιγα για μια ώρα περίπου με λυγμούς, αποφάσισα να τον πάρω τηλ.
Δεν ηθελα να τον παρακαλέσω, δεν ήθελα να ζητήσω εξηγήσεις, ήθελα μόνο να κουβεντιάσω μαζί του.

Τον πήρα, μιλήσαμε, εγώ βέβαια κάποιες στιγμές ανάμεσα σε κλάματα και λέγοντάς του πως πονάω πολύ όχι για να με λυπηθεί, αλλά για να μου συμπαρασταθεί, έτσι όπως θα το έκανε μια φίλη μου...

Ηταν συγκαταβατικός, ευσυγκίνητος, δε μου κρατάει κακία για τίποτα, είπε πως αν φάνηκε κάποιες στιγμές έτσι ήταν γιατί νόμισε πως θα μου το έκανε πιό εύκολο να το πάρω απόφαση, πως μου καταλογίζει μόνο ότι δε μπόρεσα να κάνω υπομονή αλλά αναγνωρίζει ότι προσπάθησα.

Τον ρώτησα πως θα πορευτεί από εδώ και μπρος, μου είπε πως θα αγοράσει το μαγαζί και θα ασχοληθεί με αυτό. Και από αγάπη , ρώτησα. Και απάντησε πως σε 2-3 χρόνια θα ασχοληθεί και με αυτό, θα έρθει είπε στην ώρα του.

Το σίγουρο είναι πως ηρέμησα πολύ μετά το τηλεφώνημα... Δεν άντεχα τη σκέψη πως δεν ενδιαφέρεται καθόλου ή πως δεν πονάει και εκείνος. Ειλικρινά γαλήνεψα, ξέροντας πως δεν έκανα λάθος που τον αγάπησα...

Ρώτησα πώς είναι το σπίτι μας ( γύρισε από τις ελιές , δεν το ήξερα όταν του τηλεφώνησα ) και απάντησε κρύο και άδειο. Εκεί μου ανέφερε κιόλας: \"Θα το αφήσω το σπίτι\" πράγμα που με έκανε να αναρωτηθώ, αν μου το λέει για να μου δώσει προθεσμία σαν να με παρακινεί να κινηθώ και να συμβιβαστώ πριν είναι αργά; Ή απολογείται κατά κάποιο τρόπο; Δεν ξέρω τί να υποθέσω...

Ξέρω πως αν χειριστώ την κατάσταση θα μπορέσω να τον ξανακερδίσω... Ειλικρινά όμως δεν ξέρω αν μπορώ να συμβιβαστώ με τα πάντα.
Δε μπορώ να παραδοθώ άνευ όρων...

Του πρότεινα να βρεθούμε μόνο για να \"περάσουμε καλά\", μου απάντησε θα δούμε... Το έχω και το έχει ανάγκη, είμαι σίγουρη πως θα δεχτεί.

Δεν ξέρω τι θέλω, σίγουρα δεν μου αρκεί μόνο αυτό, ίσως όμως έρθει πιό ανώδυνα ο αποχωρισμός. Να ζω και να ζει τη ζωή του , να ξέρω όμως πως είναι καλά, να παίρνω λίγη τρυφερότητα ώσπου ίσως να βρεθεί κάτι άλλο ή για μένα ή για εκείνον...

Είμαι σίγουρη πως σας φαίνεται λάθος, όμως δε μπορώ να απαγκιστρωθώ από αυτόν τον άνθρωπο...

Δεν αντέχω έτσι ξαφνικά να τα εγκαταλείψω όλα...

Τι να πω, πείτε μου κι εσείς τη γνώμη σας...

μπρος γκρεμος και πισω ρεμα ε?
σε καταλαβαινω απολυτα, αλλα το να τρυγιρνας γυρω απο το εγκλημα δεν θα αναστησεις το σκοτωμενο....
Απο την αλλη δεν εχει νοημα να πιεστεις, κανε οτι αντεχεις.
Εστω και αν σε οδηγησει σε αδιεξοδο (που για εκει πας) τουλαχιστον θα εισαι ο εαυτος σου.

Εγώ πάντως πιστεύω πως εκτός από τον έρωτα, υπάρχει και κάτι που λέγεται σωστό timing, που κι αυτό παίζει ρόλο στις σχέσεις μας, να είσαι δηλ. σε ανάλογη φάση ζωής με τον άλλο. Προφανώς ο φίλος σου έχει θέσει άλλες προτεραιότητες αυτή την περίοδο, δεν λέω ότι αυτό είναι κάτι αμετακίνητο, αλλά χρειάζεται πολύ προσπάθεια και πολύ θέληση και από τους δύο κι όταν κάτι χαλάει, δεν νομίζω ότι έχει να κάνει τόσο με τον πραγματικό χρόνο που αφιερώνει κάποιος, αλλά με κάτι γενικότερο. Τώρα για το ότι μπορείς να τον ξανακερδίσεις, ναι…πολύ πιθανό, αλλά αν είστε πάλι με τους ίδιους ρυθμούς ζωής θα νιώθεις καλά; Σίγουρα όταν θες κάποιον θες να σαι μαζί του, αλλά από την άλλη είναι ψυχοφθόρο να είσαι μαζί αλλά να μην περνάς καλά και να γεμίζεις παράπονα. θέλω να πω με αυτό πως αν όντως θες να προσπαθήσετε πάλι, και το θέλει και κείνος βέβαια, θα πρέπει να κάνετε έναν επαναπροδιορισμό της σχέσης και των απαιτήσεων που έχετε και οι δύο, ο ένας από τον άλλο, ώστε να λειτουργήσει η σχέση.
Οσο για το αν είναι λάθος να βρισκόσαστε, σε αυτά τα θέματα δεν υπάρχει σωστό και λάθος…σε μένα πχ έτσι θα ερχόταν πιο επώδυνα και όχι πιο ανώδυνα ο χωρισμός, δεν ξέρω καν αν θα συνειδητοποίούσα ότι υπάρχει χωρισμός ή αν θα γέμιζα ελπίδες κτλ. αλλά εάν θες εσύ να το ζήσεις να το κάνεις, κριτήριο σε αυτά σίγουρα δεν είναι μόνο το πόσο θα πονέσουμε.μόνο εσύ μπορείς και πρέπει να αποφασίσεις τι θέλεις ή...όπως είπε κι ο κρίνο τί αντέχεις να κάνεις. Πάντως, πέρα από όλα τα άλλα, εγώ θα προσπαθούσα να του αφήσω χώρο, ψυχικά εννοώ κυρίως, φαίνεσαι να σε έχει κατακλύσει το συναίσθημα και ίσως αυτό να εισπράττεται σαν πίεση…και εξάλλου νομίζω πως και σε σένα θα κάνει καλό να προσπαθήσεις να ηρεμήσεις και να αποφεύγεις χαρακτηρισμούς που σε κάνουν χειρότερα, όπως ότι δεν άξιζε κτλ., δέξου την επιλογή σου ακόμα κι αν δεν αποβεί σε βάθος χρόνου σωστή, ήταν σωστή για όσο υπήρχε στην ζωή σου, τα αισθήματα και οι στιγμές που περνάμε με κάποιον δεν ακυρώνονται αναδρομικά. Νομίζω δηλ. ότι σε κάποια σημεία πονάς εσύ η ίδια τον εαυτό σου, ενώ μπορεί πολύ απλά να είσαστε σε άλλη φάση ζωής ή ακόμα και να άλλαξε κάτι, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξε ποτέ. Καταλαβαίνω ότι δεν είσαι σε εύκολη στιγμή, κι όταν είμαστε έτσι δύσκολα σκεφτόμαστε ψύχραιμα, αλλά τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο άσπρο-μαύρο, ειδικά όταν δεν έχουμε εμείς οι ίδιοι την αποφασιστικότητα να τα δούμε έτσι.

Δεν εχει σημασια αν μας φαινεται σωστο η λαθος αλλα τι ειναι καλυτερο για σενα.Κ μαλιστα σκεψου το μακροχρονια.Γιατι μπορει να νιωθεις καλυτερα τωρα αλλα μετα να ξαναφτασετε στα ιδια κ να πληγωθεις περισσοτερο γιατι θα εχεις ξαναενισχυσει τις ελπιδες αλλαγης του.Δεν ειναι ομως πολυ \'λογικο\' να λεει πως θα ασχοληθει με την αγαπη μετα απο 2-3 χρονια?Προγραμματισμο στην αγαπη κανει?Σε καταλαβαινω παντως.Σκεψου τη ζωη σου με αυτον τον ανθρωπο στο μελλον οπως ειναι κ οχι οπως τον φανταζεσαι πως θα αλλαξει.Μπορεις να αντεξεις μια ζωη μαζι του ετσι?Νομιζω πως καπου απαντησες οχι.Κ καπου ειπες πως δεν εβλεπες τα σημαδια.Δες τα τωρα ξανα.Για να μη χασεις το χρονο σου κ ξαναπληγωθεις ξανα.Κατσε σκεψου τα κ αν δεν αντεχεις τιποτα δεν ειναι κακο κ να ξαναπληγωθεις τουλαχιστον θα εισαι ο εαυτος σου που λεει κ ο krino.

Εγω mdask,
το εχω ξαναπει και αλλου:

Ειμαι υπερ του να ακολουθουμε τα παθη μας....
Κανενα συμβιβασμο πουθενα.
Απο κει και περα κανε οτι νομιζεις.

Τι πάει να πει ότι θα ασχοληθεί με την αγάπη σε 2-3 χρόνια?

Και τόσα χρόνια μαζί τι κάνατε? Κουκιά σπέρνατε?

Εσύ τον ξέρεις καλύτερα από όλους
Αν τον θες, κυνήγησε τον αν υπάρχουν περιθώρια

Quote:

---

Originally posted by costantinap84
Αγαπητη μου MDASK
οταν διαβασεις την δικη μου ιστορια ..........................

ειμαι 25 χρονων και μετρω 7 μηνες που παντρευτηκαμε με τον συζυγο μου................
ειμαστε μαζι σχεδον 8 χρονια.
οταν γνωριστηκαμε ερωτευτηκαμε ο ενας τον αλλον παραφορα.δεν χαναμε στιγμη να περασει χωρις να ειμαστε μαζι.
ημασταν το τελειο ζευγαρι που ποτε δεν θα χωριζε.που ολοι ζηλευαν.αγορασαμε πριν 3 χρονια ενα μικρο διαμερισματακι με δανειο φυσικα και με πολυ κοπο.
εδω και 1.5 χρονο ειχαμε καποια προβληματα λογω της δουλειας του που επειδη ειναι αστυνομικος δουλευε απο τις 4 το απογευμα εως τις 4 το πρωι.ειχα συνηθισει αυτο γιατι εδω και 7 χρονια ειναι αστυνομικος αλλα το ειχε συνδιασει και με μια αλλη δουλεια που και εκεινη ειχε πολλες ωρες και ευθυνες.
υπεφερα αρκετα γιατι ειχαμε απομακρυνθει παρα πολυ.σε σημειο που περνουσε βδομαδα και δεν βρεθομασταν.η βρεθομασταν 1-2 ωρες.
με πολλους τσακωμους μειωσε τις ωρες του στην δευτερη δουλεια και βρηκαμε καπως χρονο.αλλα πιστευω πως η μαγεια ειχε χαθει.φυσικα οταν εισαι 8 χρονια με καποιον σιγουρα η μαγεια θα χαθει.μενουν λιγα..........
μετρω 2 μηνες που αρχισε να δειχνει εκεινος το προβλημα στην επιφανεια ενω κατα καιρους του ελεγα πως δεν βλεπω να με αγαπας οπως παλια και μου ελεγε πως δεν ειναι ετσι.
εβλεπα τωρα τελευταια μια συμπεριφορα περιεργη,σαν να ηταν αλλος ανθρωπος.σαν να με μισουσε.σαν να ημουν η τελευταια γυναικα που θα κοιταζε.μου μιλουσε ασχημα.με μειωνε.
αρχισε να κανει αυτα που τον ευχαριστουσαν τις πολυ λιγες ωρες που ειχαν μεινει για εμας,τοτε αρχισαμε παλι τους τσακωμους.τσακωνομασταν αλλα εκανε αυτα που ηθελε τελικα.ειχαμε φτασει στο σημειο να κοιμομαστε σε διαφορετικα κρεβατια.μου ειχε πει θα συζητουσαμε μια νυχτα και καλεσε την οικογενεια του για φαγητο για να αποφυγει την συζητηση.μαλιστα ηρθε σπιτι και μου εδειχνε ποσο με αγαπα και μου ειχε πει πως το δωρο των χριστουγεννων για εμενα θα ηταν ενα μωρακι.

και ετσι μια νυχτα μου ειπε πως εμεις οι δυο δεν εχουμε μελλον μαζι και παμε να γινουμε σαν τους δικους του(ειναι παντρεμενοι ζουνε μαζι αλλα ειναι σαν χωρισμενοι,απλα συζουνε).ντυθηκε μεσα στα μεσανυχτα εκλεισε το τηλεφωνο του και με αφησε μονη να αναρωτιεμε τι συνεβη ακομα.
εμεινα ξυπνια μεχρι το πρωι βαζοντας καθε μια ωρα το ραδιο αφου ανησυχουσα απο την συμπεριφορα του και δεν ηξερα ουτε καν που κοιμηθηκε.
ξημερωσε και πηρα την μητερα του τηλεφωνο μηπως και ειχε κοιμηθει εκει.αφαντος.ανησυχησε και αυτη.
λιγες ωρες μετα τον ειχε βρει και με ειχε παρει η μητερα του να ερθει σπιτι μου να μου μιλησει.
ηρθε εκει και μου ειπε πως τον καταπιεζω μονο αυτο ελεγε.τον επιασα τηλεφωνο και ηρθε στο σπιτι μας να μιλησουμε.
μου ειπε πως δεν νοιωθει τιποτα για εμενα και πως δεν με αγαπα και πως θελει να φυγει απο σπιτι να παει να μεινει στην μαμα του να σκεφτει.ηθελε να του δωσω χρονο.

θα σας αφησω στην αγωνια γιατι θελω ακομα σιγουρα πολλες ωρες να σας πω πως εξελιχθηκαν............................ ......

---

Ας μου επιστρέψει η φίλη μας να κάνω εδώ μια παρένθεση: Κωνσταντίνα συγγνώμη που θα το πω αλλά όλες αυτές οι ενδείξεις, τρίτο πρόσωπο μου θυμίζουν...μακάρι να πεφτω έξω!

Quote:

---

Originally posted by MDASK
Χθές όταν γύρισα σπίτι δε μπορούσα να σταματήσω να κλαίω...
Αφού έκλαιγα για μια ώρα περίπου με λυγμούς, αποφάσισα να τον πάρω τηλ.
Δεν ηθελα να τον παρακαλέσω, δεν ήθελα να ζητήσω εξηγήσεις, ήθελα μόνο να κουβεντιάσω μαζί του.

Τον πήρα, μιλήσαμε, εγώ βέβαια κάποιες στιγμές ανάμεσα σε κλάματα και λέγοντάς του πως πονάω πολύ όχι για να με λυπηθεί, αλλά για να μου συμπαρασταθεί, έτσι όπως θα το έκανε μια φίλη μου...

Ηταν συγκαταβατικός, ευσυγκίνητος, δε μου κρατάει κακία για τίποτα, είπε πως αν φάνηκε κάποιες στιγμές έτσι ήταν γιατί νόμισε πως θα μου το έκανε πιό εύκολο να το πάρω απόφαση, πως μου καταλογίζει μόνο ότι δε μπόρεσα να κάνω υπομονή αλλά αναγνωρίζει ότι προσπάθησα.

Τον ρώτησα πως θα πορευτεί από εδώ και μπρος, μου είπε πως θα αγοράσει το μαγαζί και θα ασχοληθεί με αυτό. Και από αγάπη , ρώτησα. Και απάντησε πως σε 2-3 χρόνια θα ασχοληθεί και με αυτό, θα έρθει είπε στην ώρα του.

Το σίγουρο είναι πως ηρέμησα πολύ μετά το τηλεφώνημα... Δεν άντεχα τη σκέψη πως δεν ενδιαφέρεται καθόλου ή πως δεν πονάει και εκείνος. Ειλικρινά γαλήνεψα, ξέροντας πως δεν έκανα λάθος που τον αγάπησα...

Ρώτησα πώς είναι το σπίτι μας ( γύρισε από τις ελιές , δεν το ήξερα όταν του τηλεφώνησα ) και απάντησε κρύο και άδειο. Εκεί μου ανέφερε κιόλας: \"Θα το αφήσω το σπίτι\" πράγμα που με έκανε να αναρωτηθώ, αν μου το λέει για να μου δώσει προθεσμία σαν να με παρακινεί να κινηθώ και να συμβιβαστώ πριν είναι αργά; Ή απολογείται κατά κάποιο τρόπο; Δεν ξέρω τί να υποθέσω...

Ξέρω πως αν χειριστώ την κατάσταση θα μπορέσω να τον ξανακερδίσω... Ειλικρινά όμως δεν ξέρω αν μπορώ να συμβιβαστώ με τα πάντα.
Δε μπορώ να παραδοθώ άνευ όρων...

Του πρότεινα να βρεθούμε μόνο για να \"περάσουμε καλά\", μου απάντησε θα δούμε... Το έχω και το έχει ανάγκη, είμαι σίγουρη πως θα δεχτεί.

Δεν ξέρω τι θέλω, σίγουρα δεν μου αρκεί μόνο αυτό, ίσως όμως έρθει πιό ανώδυνα ο αποχωρισμός. Να ζω και να ζει τη ζωή του , να ξέρω όμως πως είναι καλά, να παίρνω λίγη τρυφερότητα ώσπου ίσως να βρεθεί κάτι άλλο ή για μένα ή για εκείνον...

Είμαι σίγουρη πως σας φαίνεται λάθος, όμως δε μπορώ να απαγκιστρωθώ από αυτόν τον άνθρωπο...

Δεν αντέχω έτσι ξαφνικά να τα εγκαταλείψω όλα...

Τι να πω, πείτε μου κι εσείς τη γνώμη σας...

---

Ένα μέλος εδώ (δεν θυμάμαι όνομα) μίλησε για το πόσο έντονη είναι η ενοχή που νιώθεις.
Και μόνο με την φράση \"δεν έκανα λάθος που τον αγάπησα\" είναι προφανές...ποιός σου είπε πως όταν αγαπάμε-ακόμη και τον χειρότερο άνθρωπο- σφάλουμε;

Η αγάπη δεν είναι λάθος. Οι επιλογές κατόπιν συγκεκριμένων καταστάσεων είναι λάθος. Το να τον παίρνεις τηλέφωνο ενώ σου μιλάει λες και βαριέται κι όλας είναι λάθος. Αυτό σε κάνει χειρότερα διότι μπαίνεις από μόνη σου στην διαδικασία να επιβεβαιώνεις καθημερινά την απόρριψη εκείνου που αγαπάς.

Ξέρω καλά πως είναι να έχεις έναν άνθρωπο στην ζωή σου, όχι 3 αλλά 6 χρόνια, πως είναι να θες να τρέξεις να του πεις τα νέα σου και να ζήσετε ξανά την καθημερινότητά σας....αλλά...

...εμένα για παράδειγμα αυτό εδώ \"είπε πως αν φάνηκε κάποιες στιγμές έτσι ήταν γιατί νόμισε πως θα μου το έκανε πιό εύκολο να το πάρω απόφαση\" με έκανε έξω φρενών.

Ξέρεις ο σεβασμός απέναντι στον άνθρωπό μας κρίνεται κυρίως στον χωρισμό και όχι μόνο στον δεσμό.

Εκείνος, πώς ακριβώς τίμησε εσένα και τα 3 χρόνια που ήσασταν μαζί;;;;
Με το να προσπαθήσει να σου δείξει πως δεν σε θέλει αντί να συζητήσει μαζί σου και να στο πει ευθέως;;;;
Με το να προσπαθήσει να σου το δείξει για να πάρεις εσύ μια δική του απόφαση;;;;
Με το να προσπαθήσει να σου το δείξει για να μην αναλάβει την \"ευθύνη\";;

Κι αν εσύ έκανες το κορόιδο, θα συνέχιζε να είναι εκεί μέχρι και σήμερα με κάποιον που δεν θέλει, μέχρι αυτός να \"ξεκουβαλήσει\";;;;

Και το αποκορύφωμα;;;;;; Λέει πως δεν σου κρατάει κακία!!!
Πλάκα μας κάνει; Εκείνος θα έπρεπε να κρατήσει κακία σ εσένα ή εσύ σ εκείνον;;;;

Εμένα αυτό μου δείχνει έναν άνθρωπο \"πληγή\" για το μέλλον σου και όχι για το παρόν σου.

θελω να πω πως αντιμετωπίζουμε το παλικαρι της υπόθεσης σαν να τα εχει ολα λυμενα και απλα να ταλαιπωρεί τη σνυτροφο του..
το γεγονός οτι και αυτός δεν εχει τίποτα λυμμενο και το παλεύει να βγει από το αδιέξοδο γιατι το περνάμε στο ντουκου? ... λογικα και αυ΄τος βασανίζεται.

Όσο για το \'\'θα ασχοληθώ με την αγάπη σε 2-3 χρόνια\'\' ..γιατι το βρίσκετε τοσο τραγικό?
Εγώ εχω βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση.. Οταν μετά απο μακροχρόνια σχέση ,δεν θελεις να ασχοληθείς με τον ερωτα ειναι καπως φυσιολογικό... με την εννοια : \'\'δεν ψάχνομαι, δεν ψάχνω να βρω την τέλεια αγάπη, δεν θα φτιαχθώ για να κερδίσω εντυπώσεις.. θα ασχοληθώ με τον εαυτό μου\'\' .--------> για μενα αυτό εννοουσε οταν είπε οτι δεν θα ασχοληθεί με τον ερωτα για 2-3 χρόνια.. όσο για το αν ερθει απρόσμενα ο ερωτας ,φυσικά και δεν μπορεί να κανει κατι, απλα δεν θα τον επιδιώξει.. δεν θα πει \'\'θέλω να ερωτευτώ,οπότε παραδίνομαι στα χέρια σου\'\'

----αυτή η μικρή παρένθεση μου¨----- μακάριολα να σου πανε καλά.
και συμφωνώ στο να ακολουθήσεις τα πάθη σου, και ειτε πληγωθείς είτε αγγίξεις την ευτυχία ,θα ξέρεις οτι το προσπάθησες και οτι ηταν επιλογή σου.. :-) καλές γιορτές

Quote:

---

Originally posted by epsy
θελω να πω πως αντιμετωπίζουμε το παλικαρι της υπόθεσης σαν να τα εχει ολα λυμενα και απλα να ταλαιπωρεί τη σνυτροφο του..
το γεγονός οτι και αυτός δεν εχει τίποτα λυμμενο και το παλεύει να βγει από το αδιέξοδο γιατι το περνάμε στο ντουκου? ... λογικα και αυ΄τος βασανίζεται.

Όσο για το \'\'θα ασχοληθώ με την αγάπη σε 2-3 χρόνια\'\' ..γιατι το βρίσκετε τοσο τραγικό?
Εγώ εχω βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση.. Οταν μετά απο μακροχρόνια σχέση ,δεν θελεις να ασχοληθείς με τον ερωτα ειναι καπως φυσιολογικό... με την εννοια : \'\'δεν ψάχνομαι, δεν ψάχνω να βρω την τέλεια αγάπη, δεν θα φτιαχθώ για να κερδίσω εντυπώσεις.. θα ασχοληθώ με τον εαυτό μου\'\' .--------> για μενα αυτό εννοουσε οταν είπε οτι δεν θα ασχοληθεί με τον ερωτα για 2-3 χρόνια.. όσο για το αν ερθει απρόσμενα ο ερωτας ,φυσικά και δεν μπορεί να κανει κατι, απλα δεν θα τον επιδιώξει.. δεν θα πει \'\'θέλω να ερωτευτώ,οπότε παραδίνομαι στα χέρια σου\'\'

----αυτή η μικρή παρένθεση μου¨----- μακάριολα να σου πανε καλά.
και συμφωνώ στο να ακολουθήσεις τα πάθη σου, και ειτε πληγωθείς είτε αγγίξεις την ευτυχία ,θα ξέρεις οτι το προσπάθησες και οτι ηταν επιλογή σου.. :-) καλές γιορτές

---

epsy το παλικάρι της υπόθεσης επέλεξε-και συνεχίζει να επιλέγει παρά τις προσεγγίσεις της φίλης μας-να μην τα έχει όλα λυμένα και να θέτει τον εαυτό του σε αδιεξοδο. Οπότε ακόμη κι αν κάποιος σκεφτεί πως κι εκείνος υποφέρει, στην τελική το διάλεξε...ακριβώς όπως διάλεξε να μην \"ανακοινώσει\" τους προβληματισμούς του και απλά να τους υπονοήσει!

Δεν είναι κακό να δηλώνεις πως θέλεις να ασχοληθείς με τον έρωτα σε 2-3 ή 153 χρόνια.

Το κακό είναι να το δηλώνεις από την μια μέρα στην άλλη και κυρίως να μην κάνεις τέτοιες δηλώσεις από μόνος σου αλλά να σου τις βγάζει ο σύντροφός σου με το τσιγκέλι!

Καλημέρα φίλοι μου, Χρόνια Πολλά

Βρεθήκαμε παραμονή Πρωτοχρονιάς, σε ένα όμορφο ξενοδοχείο.

Το μόνο που θέλω να σας πω είναι πως αισθανόμασταν και οι δύο σαν να μην έχει συμβεί τίποτα από όλα αυτά.

Γελάσαμε κάποιες φορές, κλάψαμε κάποιες άλλες, αγκαλιαστήκαμε όσο ποτέ, εκδηλώσαμε την αγάπη μας στο έπακρο.

Κάναμε έναν ας πούμε απολογισμό της σχέσης μας, συμφωνήσαμε πως είμαστε θύματα μιάς κατάστασης, πως παλέψαμε αλλά δεν αντέξαμε...

Εξέλιξη καμία...
Δεν θέλησα να κάνω τέτοια κουβέντα γιατί τον είχα διαβεβαιώσει πως δεν επρόκειτο περί αυτού η συνάντηση.
Μόνο για να τον δω και για να νιώσω λίγο όμορφα και τρυφερά. Όπως και πραγματικά νιώσαμε και οι δύο

Εκείνος από τη μεριά του δεν έκανε καμία νύξη για επανασύνδεση - αν και εδώ που τα λέμε δεν περίμενα κιόλας να το κάνει ...

Από τότε πάλι καμία επικοινωνία...

Σας έχω κουράσει, είμαι σίγουρη.

Δε θέλω να τον ξαναπάρω τηλέφωνο, θέλω να δω αν θα προσπαθήσει...

Σίγουρα όμως εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω τη στάση του...

Quote:

---

Originally posted by MDASK

Δε θέλω να τον ξαναπάρω τηλέφωνο, θέλω να δω αν θα προσπαθήσει...

Σίγουρα όμως εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω τη στάση του...

---

Αν δεν καταλαβαινεις την σταση του τοτε δεν θα μπορεσεις να τον κερδισεις και να συνεχισεις μαζι του.
Βεβαιως δεν μπορω να ξερω τι ζορια τραβαει ο ανθρωπος, αλλα αν δεν τα ξερεις και εσυ, ποιος αλλος θα μπορουσε απο εδω??

Ειμαι υπερ του να υπερασπιζομαι την σχεση μου οταν βρισκομαι με ενα ανθρωπο και με αγαπαει.

Με οσα εχεις γραψει διαπιστωνω κενα επικοινωνιας και οτι κρυβοσαστε πισω απο την κουρτινα.
Το λεω αυτο γιατι μου φαινεται αδιανοητο εαν υπαρχει αγαπη, ερωτικη ελξη και νορμαλ υλικες συνθηκες να μην μπορει να στεριωσει μια σχεση.

Λες οτι δεν θα τον παρεις τηλεφωνο να δεις τι θα κανει.
Σαν τι να κανει δηλαδη??? δεν θα σε παρει και αυτος και σχολασε ο γαμος.
Αυτο θες??




Σκυψατε ποτε πανω απο τα προβληματα σας με ειλικρινεια και να συζητησετε τις ανασφαλειες σας και τις σκεψεις που σας κατατρεχουν??
Μπηκες ποτε στην διαδικασια οτι ο ο συντροφος σου μπορει να εχει πραγματα στο κεφαλι του που τον εμποδιζουν να νιωθει ανετα με το να ειναι μαζι σου??
Εσυ τι κανεις απεναντι σε ολα αυτα??? τον ξορκιζεις που δεν απελευθερωνεται να ζησετε τον ερωτας σας??
Δυστυχως (η ευτυχως) σε μια σχεση οι ευθυνες και οι εννοιες ειναι μοιρασμενες εξισου. Οι αμφιβολιες που εχει στο κεφαλι του - ασχετως αν δεν σε αφορουν αμεσα - ειναι και δικο σου θεμα προς επιλυση.

Ειναι εμφανες οτι δεν σε εμπιστευεται οτι μπορει να ακουμπησει πανω σου με ασφαλεια και σε αυτο δεν ξερω να εχεις και εσυ ευθυνη.

Τουλαχιστον απο ολα αυτα βγαινει ενα συμπερασμα, οτι μια σχεση δεν ειναι μονο \"μωρο μου σε αγαπω\" και ολα θα πανε κατ ευχην. Χρειαζεται πολλα παραπανω να γινουν και αρκετη υπομονη και προσπαθεια.


Δεν ξερω αν θα μπορουσα να σου πω κατι παραπανω, γιατι δεν ξερω αν καταλαβαινεις το πνευμα των οσων γραφω....

Καλημέρα και χρόνια πολλά!

Συμφωνώ σε όλα με όλα με τον κρίνο.

Μην περιμένεις πια κίνηση του για να δεις τι θα κάνεις.

Κάνε εσύ ότι νομίζεις και αντέχεις.
Βάλε στην άκρη εγωισμούς κτλ και άνοιξε του την καρδιά σου.

Ρώτησε τον τι θα μπορούσες εσύ να κάνεις για να βελτιώσετε την σχέση σας.

Δείξε του ότι τον αγαπάς, δείξε του ότι είσαι εκεί και ότι έχεις διάθεση να παλέψεις για την σχέση σου και πάνω από όλα ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΕΙΣ.

Να είσαι προετοιμασμένη να ακούσεις πράγματα που ίσως ποτέ δεν τα περίμενες.

θα προσθεσω και μια αλλη προταση σαν αποσταγμα σκεψης,


\"αν βρεις ενα ανθρωπο και τον αγαπας πολυ και σε αγαπα και αυτος εξισου,
μην τον αφησεις για κανενα λογο να σου φυγει....
τουμπαρε την γη αναποδα, κανε τα παντα, αλλα συνεχισε να περπατατε μαζι.
Αντιθετα αν εισαι με ενα ανθρωπο που ολα αυτα δεν ισχυουν, χαλαρωσε και γυρνα το βλέμμα σου αλλου.\"