Printable View
Εχεις δικιο κοινωνικη φοβια θα ναι μαλλον.Ομως κοπελα μου ειναι κριμα α ταλαιπωρεισΑΙ ενω υπαρχει ειδικος να σε βοηθησει να ελευθερωθεις απο ολα αυτα και να ζεις φυσιολογικα.ΣΥζητησε το με τον αντρα σου γιατι πρεπει να ειναι συμφωνος και να σε στιριζει στην αποφαση σου αυτη να ξεκινησεις θεραπεις με ψυχολογο.Ειναι πολυ σημαντικο να σε εμψυχωνει και να νιωθεις οτι ειναι μαζι σου ,,,,
Μπραβο ρε Δημητρη ετσι θελω να σε ακουω,αισιοδοξο,Σιγουρα θα χουμε και τιες μαυρες μας και τις κρισουλες μας και ολα.Και εγω τα εχω ακομα καποιες φορες ομως πλεον εμεις τα κανουμε κουμαντο οχι αυτα.Απλα εχω μια απορια,θα ερθει ποτε η στιγμη που δεν προκειται να ξανααισθανθω εστω και ενα απο τα συμπτωματα των κρισεων πανικου ή νοσοφοβιας?Θα με αφησουν ποτε υσηχη εντελως ή παντα θα δινουν το παρον για να μου θυμιζουν τα χρονι απου περασα περεα με ολα αυτα τα συμπτωματα?
Σας ευχαριστώ που αφιερώσατε τόσο χρόνο για το πρόβλημα μου και μου δώσατε τις συμβουλές σας.
Θα το συζητήσω ξανά με τον άντρα μου να ψάξουμε κάποιον ειδικό. Αλλά Μίνα ο δικός μου αν είναι να
έρθει παρέα στον ψυχολόγο σίγουρα δεν θα το κάνει όπως τον γνωρίζω...
Αν σαγαπαει και καταλαβει οτι θα ναι για τοκαλο σου πιστευω οτι θα το κανει.Προσπαθησε να του εξηγησεις ολα αυτα που νιωθεις και οτι τον θες διπλα σου σε αυτην την προσπαθεια
Μίνα σου έχω νέα!Εδώ και μισή ώρα δεν έχω γράψει τίποτα.Ο λόγος είναι ότι πέρασα την καθημερινή μου κρίση.Μου κοβόταν η άνασα,έκανα την διαδρομή σαλόνι-δωμάτιο 253 φορές και είχα ταχυπαλμία,καθώς και την ιδέα της επερχόμενης ασφυξίας.Είμαι ακόμη ταραγμένος όμως ζω!
Πάραυτα δεν το βάζω κάτω,παρότι πριν μερικά λεπτά έζησα όλο αυτό το επεισόδιο ξέρω ότι θα γίνω καλά.
Δλδ αυτό είναι η κρίση και το έχεις κάθε μέρα? Σε πιάνει χωρίς λόγω ή σε άγχωσαι κάτι τώρα?
Η κρίση είναι πολύ χειρότερο από αυτό που περιέγραψα,απλά έχω μάθει να την χειρίζομαι ώστε να μην ξεφεύγει και με πιάνει υστερία και πιστευω ότι θα πεθάνω
Και πάντα υπάρχει κάτι που την πυροδότει.Εμένα π.χ. τώρα ο λόγος ήταν πως κουβάλησα 3 24αδες νερά με την μία και όπως θα ήταν φυσιολογικό με έπιασε ταχυπαλμία επειδή κουράστηκα.Ε λοιπόν για ένα καταραμένο δευτερόλεπτο σκέφτηκα,Ρε λες να σταματησει η καρδιά μου; Και τότε σιγά σιγά ξεκίνησε το πάρτυ...Πέρασε μισή ώρα και επανήλθα.Μπορεί για μιση ώρα να πέρασα όλο αυτό το πράγμα , όμως τώρα ξέρω ότι δεν πρόκειται να πεθάνω και ότι είμαι αρκετά δυνατός για να το καταπολεμήσω.Αυτο!
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο ότι από αυτό δεν θα πεθάνεις. Απλά είναι ότι σε κουράζει σιγουρα αυτή η κατάσταση
Την στιγμή που σε πιάνει όμως αγαπητή μου όσο και να επιβεβαιώνεις τον εαυτό σου ότι δεν 8α συμβεί τίποτα δεν αρκεί...Απλά το αντιμετωπίζεις όσο καλύτερα μπορείς εκείνη την στιγμή και εις βάθος χρόνου και με την κατάλληλη βοήθεια το ξεπερνάς.
Μίνα κι εγώ την ίδια απορία έχω!!!Quote:
Originally posted by mina31
Απλα εχω μια απορια,θα ερθει ποτε η στιγμη που δεν προκειται να ξανααισθανθω εστω και ενα απο τα συμπτωματα των κρισεων πανικου ή νοσοφοβιας?Θα με αφησουν ποτε υσηχη εντελως ή παντα θα δινουν το παρον για να μου θυμιζουν τα χρονι απου περασα περεα με ολα αυτα τα συμπτωματα?
Λες να έχασα και κανένα κιλό τώρα με όλη αυτήν την καρδιαγγειακή άσκηση που έκανα; (ταχυπαλμία) :Ρ
Μπα! Σταθερά στα 74...
Δεν μου έχει τύχει ακόμα, πέρα από τρομερές ταχυπαλμίες και νομίζω ότι δυσκολεύομαι να αναπνεύσω όταν αγχώνομαι.
Εννοείται πως εκείνη τη στιγμή τρομάζεις. Δεν έχεις τπτ φάρμακα που σε βοηθάνε αμέσως ή αποφεύγεις να πάρεις?
Ναι φάρμακα υπάρχουν που σε βοηθάνε εκείνη την στιγμή, όμως δε θα σου πω εγώ ποια είναι τα σωστά για την περιπτωσή σου!Παρότι μετά από τόσα χρόνια έχω κάνει διατριβή πάνω στο θέμα, δε μπορώ εγώ να σου πω τι και πως.Αυτό θα σου το πει ο κατάλληλος γιατρός.
Αν μπορούσε ο καθένας εδώ μέσα να δίνει συνταγές και συμβουλές για φάρμακα να είσαι σίγουρη ότι θα είχε ξεκληριστεί όλο το forum!!
Τώρα μόλις βρήκα δικαιολογία για να μην βγούμε βόλτα με τον άντρα μου. Να μην μπω πάλι στη διαδικασία σήμερα..
Να βρεθώ σε κόσμο κτλ.