Γεια σου boo. Εισαι φοιτητρια;Quote:
Originally Posted by boo
Εμφανιζω σχιζοφρενικα συμπτωματα, εχω να ανοιξω βιβλιο κατι χρονια, ουτε εγω εχω μνημη, δεν τα συγκρατω.
Και ουτε εγω μπορω να μεινω μονος.
Printable View
Γεια σου boo. Εισαι φοιτητρια;Quote:
Originally Posted by boo
Εμφανιζω σχιζοφρενικα συμπτωματα, εχω να ανοιξω βιβλιο κατι χρονια, ουτε εγω εχω μνημη, δεν τα συγκρατω.
Και ουτε εγω μπορω να μεινω μονος.
φοιτητρια ναι.παιδευομαι 19 χρονια με τα ψυχολογικα..
μοναξια.
δεν εχω παρεα να με χαλαρωσει, να μπορω να εκφραστω χωρις λογοκρισια, οικτο, επιθετικοτητα, απογοητευση, θυμο απο τους αλλους..
μοναξια.
θα ηθελα πολυ να αυτονομηθω.
αλλα δε ξερω απο που ξεκινας και πυ τελειωνεις.
δε ξερω απο δουλειες στο σπιτι..
και μιλαμε μελλοντικα βεβαια. δεν εχω λεφτα τωρα για να νοιιασω σπιτι..
προσπαθω με το ζορι να βγω απο το δωματιο.
ψαχνω τροπους.
καταφερα και ειδα 2 ωρες ταινια με διαλειμα. τη 2η ωρα πιεστηκα πολυ για να κατσω. δε μπορεσα παραπανωδεν καταλαβα τιποτα ομως κι απογοητευτηκα.
ουτε το θεμα καταλαβα. ουτε τους ηθοποιους μπορεσα να ξεχωρισω.
προσπαθω να βλεπω τηλεοραση αλλα ειναι και οι υπολοιποι και νοιωθω πιεση και αγχος.
στο δωματιο μου νοιωθω ασφαλης
προσπαθω να μιλαω. 1 φορα τα καταφερα. ειπα μια γνωμη
κοιταζομαι στον καθρεφτη και βλεπω τα χαλια μου.. απο οοοολες τις αποψεις..
οι φωνες εχουν μειωθει αλλα καλα τα λενε...
απλα ξερετε τι βλεπω..? δεν υπαχει λογος να βγω. τι θα κερδισω?
λες και αμα καταφερνα να γινω "νορμαλ" θα σταματουσε εδω μια για παντα..
μετα απο λιγο καιρο παλι ετσι θα ειμαι..
Βοο εγώ έχω πίστη ότι θα τα καταφέρεις να τις νικήσεις τις φωνές. Όχι εύκολα, αλλά θα τα καταφέρεις. Εγώ θυμάμαι ότι ήσουν καλά, θεώρησες ότι κάποιο φάρμακο δεν σε βοηθάει στην συγκέντρωση για την σχολή και σου έφερνε τρέμουλο και τέτοια και το είχες κόψει μόνη σου. Κι ενώ άρχισαν τα πρώτα συμπτώματα, το άφησες και δεν πήγες αμέσως στον γιατρό με αποτέλεσμα να έχεις χοντρό επεισόδιο. Αυτά τα λάθη δεν πρέπει να τα ξανακάνεις. Μόλις βγεις πάλι στην επιφάνεια, περάσει ο φόβος της παρακολούθησης και οι φωνές, πρέπει να το φιλοσοφήσεις λίγο και να βρεις μια ισορροπία. Πρέπει να το πάρεις απόφαση ότι χίλιες φορές καλύτερα να μείνεις πίσω στη σχολή και σε άλλους τομείς παρά να έχεις πισωγυρίσματα στην ψυχική σου υγεία. Εκεί νομίζω ότι θα σε βοηθούσε να βλέπεις πιο συχνά και την ψυχολόγο για να διαχειρίζεσαι το άγχος σου, τα αισθήματα και τις σχέσεις σου με τους άλλους κτλ. Ξέρω ότι ακουγόμαστε λίγο σαν εξυπνάκηδες κι ότι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέμε, αλλά νομίζω ότι δεν σου λέω κάτι παράλογο ή αδύνατο. Απο όσα έχω παρακολουθήσει που γράφεις, είσαι μία πολύ δυνατή κοπέλα που της έτυχε μία κ*λοαρρώστια. Απλά καμια φορά τη δύναμη και το πείσμα σου την βγάζεις με λάθος τρόπο και γκρεμίζεις ότι έχτισες.
Είναι θετικό που μειώνονται οι φωνές, αν όλα πάνε καλά θα εξαφανιστούν για να μην ξανάρθουν. Μην απογοητεύεσαι!
καλησπερα sonia
το φαρμακο που λες οτι το εκοψα ναι το εκοψα μονη μου αλλα μετα απο λιγες μερες ειχα παει στο γιατρο και μου ειχε πει στην ουσια οτι καλα εκανα γιατι ειχα πολλες παρενερειες..το lyrica 150mg
και τοτε βρηκε το "μαγικο" φαρμακο ο γιατρος.. clopixol 125mg πλεον..
δεν τον κατηγορω.. δοκιμες εκανε για να με βοηθησει.. δεν ηταν μονο η συγκεντρωση.. παραπατουσα εχανα τηην ισορροπια μου κλπ..
τα παρατηρουσαμε
σιγουρα με επηρεασε το οτι εφυγε..πηγαινα 5-6 χρονια πανω κατω..μου στοιχισε
τωρα ξανα απο την αρχη
εχουν μειωθει αισθητα οι φωνες με την τελευταια αυξηση του clopixol.
οσο τιςσκεφτομαι ξαναερχονται βεβαια. ή οταν μιλαω στη νεα γιατρο και τη ψυχολογο.
ο προηγουμενος γιατρος που εφυγε τωρα..πηγαινα.. ουτε φωνες ουτε τιποτα.τωρα στην καινουρια γιατρο ολο προβληματα βρισκω. απο τις διακοσμητικες κουκλες που εχει που μου θυμιζουν τα φαντασματακια που εβλεπα παλιοτερα.μεχρι τις σημειωσεις που κραταει. δε ξερω τι εγραφε ολη την ωρα. ιστορικο αλλα ενοιωθα λιγο αβολα με αυτο. βεβαια απο το να τα γραφει πισω απο την πλατη μου καλυτερα ετσι.
οι φωνες μπορουν να φυγουν σε καποιο βαθμο. τις εχω 8-9 χρονια.
η παρακολουθηση δε φευγει.σπανια μονο.την εχω 17 χρονια πανω κατω
με τη σχολη πιεζομαι γιατι καποια στγμη πρεπει να δουλεψω αν τα καταφερω...
8 και κατι για 25-30 λεπτα για 1η φορα μετα απο μηνες δεν ειχα ουτε φωνες ουτε παακολουθηση..!
τωρα παλι τα ιδια..
και για καποιο λογο που δεν καταλαβαινω εχω πνιγει στο αγχος..
λαθος post..
μηδεν φωνες εδω και ωρα
οι φωνες κανουν παρτυ
ειναι επιμονες οπως κι εγω :) για να δουμε ποιος θα κερδισει..
απλα δεν εχω πολυ αντοχη να το παλεψω.κουραστηκα..τουλασχ� �στον αυτην την περιοδο
ολη μερα σε ενα δωματιο. ασφαλεια
Καλημέρα, πως είσαι σήμερα boo;
σερι απο χτες το μεσημερι.μεχρι το βραδυ ειχα φωνες
ουτε 1 φωνη μεχρι τωρα απο τα ξημερωματα
τωφρα που το θυμηθηκα εχω λιγο
Boo έχεις χωριό? κανένα απόμερο χωριό με λίγους κατοίκους? σκέφτηκε ποτέ να πας να απομονωθείς, να ζήσεις λίγο μόνη σου μακριά απο το οικογενειακό και κοινωνικό σου περιβάλλον. Βέβαια τώρα δεν μπορείς λόγω lock down αλλά σκέψου το. Μπορεί αν πας να μείνεις κάπου μόνη σου οι φωνές να σταματήσουν να είναι επιθετικές και άγριες, να σταματήσουν να σου ασκούνε Bullying
Εγώ όταν άκουγα φωνές ήταν πολύ εχθρικές, άρχισα να τις ακούω όταν ήμουν μόνος σε άλλη πόλη, όταν γύρισα στην οικογένεια συνέχιζαν να είναι έτσι αλλά όταν έφυγα δεύτερη φορά, οι φωνές άλλαξαν, ήταν τουλάχιστον φιλικές και ελεγχόμενες. Κάνε ένα πείραμα, π.χ αν δεν έχεις χωριό πήγαινε κάπου μόνη σου διακοπές
γεια σου πετρο!
ευχομαι να εισαι καλα τωρα
δεν ξερω αν ειναι συμπτωση αλλα πριν 5-6 μερες μου περασε να παω στο χωριο μονη μου..
εχω υποχεωσεις ομως εδω στην πολη (σχολη που κοβεσαι σε 1 απουσια και πανω..).
ασε που στο χωριο δεν εχουμε ουτε τηλ ουτε ιντερνετ..
δε ξερω να μαγειρευω επισης..
δε ξερω να ζω μονη μου...
εχω το σκυλακι μου εκει.θα ηταν κι αυτο μια παρεα
το θελω αλλα ειαι δυσκολο απο καθε αποψη
αυτο που με ριχνει ειναι πως καθε φορα ερχονται κι αν δεν ειναι επιθετικες μου λενε "δε θα φυγουμε ποτε.θα μας ακους παντα"..
αυτο με απογοητευει πολυ.
οτι δε θα βρω ποτε την ηρεμια μου.
ποοοσο θελω να τα στειλω ολα απο εκει που ηρθαν..
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ
τα βαρεθηκα
πρεπει να ξυπνησω
δε γινεται να ζω εσι με αυτα τα συναισθηματα
βαρεθηκα
μπουχτισα
πρεπει να τα διωξω ολα αυτα
ή να μαθω να ζω μαζι τους χωρις να με επηρεαζουν σαν να μην υπαρχουν.
αλλα μου φερνουν τοσο ασχημα συναισθημαα φοβο, αγωνια, θυμο κλπ και βρισκω τοιχο.
τουλαχιστον αμφιταλαντευομαι αν ειναι αληθεια ολο αυτο ή του μυαλου μου.αρχιζω να αμφιβαλω απο την προελευση τους και αυτο νομιζω ειναι καλο και μεγαλο βημα
τωρα πρεπει να δειξω δυναμη, θαρρος, τσαμπουκα, αποφασιστηκοτητα.
προσπαθω..
μακαρι να τα καταφερω