Καθρέφτες

Quote:

---

Originally posted by weird

Quote:

---

Originally posted by Arsi
Κ μέσα από έναν χθεσινό καθρέφτη σας δείχνω ακόμα ένα κομμάτι μου ίσως σακατεμένο.Σήμερα δεν είμαι καθόλου καλά.Πως μπορεί ένας άσχετος να ρθει κ να σε ταράξει στα καλά του καθουμένου,όπως κ αν φερθεί?πως μπορεί να σε ρίξει μέσα σε σκληρά συναισθήματα που δεν έχουν έλεος?δεν είμαι καθόλου καλά.έχει περικλείσει ο πόνος κάθε κύτταρό μου κ βρίσκομαι στο βάθος του μαύρου πηγαδιού μου.Μιάζει πως ήρθε κάποιος μ΄ακούμπησε με το δάχτυλο κ γω έπεσα στα ΄σκατά΄(συγνώμη για την έκφραση)μου.Τι ήταν το ξαφνικό?Δε μπορώ να το προσδιορίσω.......

(ωραίο το τραγούδι weird,το ακούω συγχρόνως,πολύ ωραίο
......κ ότι έγραψες:))

---

Καλημέρα κορίτσι μου.
Ελπίζω να είσαι καλύτερα.
Ξέχασα να σου πω, το τραγούδι βάλτο στη διαπασών για να το ακούσεις χεχε. οδηγίες ακούσματος.

Ενας άσχετος, ήρθε και σε τάραξε έ?
και φυσικά εσύ έμεινες στο αρνητικό καθρέπτισμα,
με όλα τα άλλα θετικά καθρεπτίσματα που έχεις κατά καιρούς δεχτεί να χάνουν την αξία τους.
Χμ... εσύ τι λές γι αυτό?
Για το οτι δίνεις τόσο μεγάλη εξουσία πάνω σου, σε έναν άσχετο.

---

Eντάξει weird, ΕΠΑΝΗΡΘΑ!
Όπως τα λες είναι...
Τι να πω....τα γνωστά....
Το θέμα είναι πως εξαλείφονται αυτά τα γνωστά...γι\'αυτό κ το θέμα.
Άποψη μου είναι ότι η λογική δε φτάνει.Καταβάθος όλο αυτό σημαίνει πως πιστεύω ότι δεν αξίζω,έστω κ πολύ καταβάθος.
Εσφαλμένα αλλά πολύ καλά χαραγμένα μέσα μου.Το χάραγμα αυτό θα καλυφθεί από άλλο μόνο όταν δω τελικά ποια είμαι.Είναι χαζό,το ξέρω,όλοι οι άνθρωποι αξίζουμε μια ευτυχισμένη ζωή κ μόνο οι επιλογές ή οι συνθήκες μας αναγκάζουν για μια δυστυχισμένη κ όχι η αναξιότητά μας.Ούτε γινόμαστε ανάξιοι επειδή κάποιοι άλλοι το πίστεψαν για μας.Όλοι μα όλοι αξίζουμε,κάποιες πράξεις μας μπορεί να είναι ανάξιες αλλά όχι εμείς.Μπορώ να γράψω ολόκληρες θεωρίες για την αξία κ.λ.π. αλλά η πράξη μάλλον θέλει αντιμετώπιση με πράξη....Θέλει μάχη μ\'αυτές τις ιδέες,παραμερίζοντας τες,βάζοντας ωτοασπίδες στα εσωτερικά αρνητικά ακούσματα και προχωρόντας ακάθεκτοι έστω κ με δυσκολία...ώσπου μια μέρα μέσα απ\'τη ζωή την ίδια να μην υπάρχει πλέον δυσκολία γιατί αυτές οι ψεύτικες πεποιθήσεις δε θα έχουν να στηριχτούν πουθενά(με έμπρακτες αποδείξεις)!

Σ\'ευχαριστώ για όλα.Το τραγούδι σου το\'χω βάλει πολλές φορές repeat!!!!!Tην οδηγία ακούσματος δεν την τήρησα ακόμα,θα το κάνω το απόγευμα χεχεχε να μην είναι κ ώρα κοινής ησυχίας..φιλιά:)

Αρση μου
κι εγώ το ακούω πολλές φορές έχω πάθει κόλλημα!!
:)))
Ασε που έχω εξελίξει και την εικόνα.
Την έχω πλάσει σε χορευτικό, όπου ο άνθρωπος τρέχει, κυλιέται, σταματάει, κοιτιέται, ξανά και ξανά....

Το να \"ξέρει\" κανείς, δυστυχώς δεν αρκεί.
Στα λόγια, ο καθένας μπορεί να πει, μην ακούς τι σου λένε, μην σε νοιάζει, αξίζεις αγάπησε τον εαυτό σου.
Στα λόγια, είναι εύκολο να τα λες αυτά.
ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ομως, χρειάζεται πολύ βαθύτερη και μακροχρόνια δουλειά.
Που φαίνεται οτι το ξέρεις καλή μου.
Συγκινούμαι, γιατί βλέπω σε σένα τον εαυτό μου,
παλιές μου στιγμές.

Να ξέρεις, οτι το καθρέπτισμα, όσο συνειδητοποιείς την διαδικασία, δεν θα σε έχει για πολύ υπο την επιρροή του.
Δες το σαν κάτι περαστικό, που ήρθε σε ταρακούνησε και θα΄φύγει πάλι, αφήνοντάς σε στην ησυχία σου.

Quote:

---

Originally posted by weird
Αρση μου
κι εγώ το ακούω πολλές φορές έχω πάθει κόλλημα!!
:)))
Ασε που έχω εξελίξει και την εικόνα.
Την έχω πλάσει σε χορευτικό, όπου ο άνθρωπος τρέχει, κυλιέται, σταματάει, κοιτιέται, ξανά και ξανά....

---

Αχ!αυτές οι εικόνες!!!!!εγώ...έτσι γράφω...απ\'τις εικόνες!
κ δεν έμεινα κ καθόλου μόνη αυτές τις μέρες να το βάλω τέρμα κ να αφεθώ στις εικόνες...
Δεν είναι παράξενο?Σε κάθε τραγούδι που μου αρέσει βλέπω συγχρόνως ολόκληρα σενάρια...κ όλα έχουν κ χορευτικές κινήσεις μέσα!!!!!!!Εντομεταξύ κάθε φορά που το ακούς μ\'αυτόν τον τρόπο είναι κ καινούρια φορά ε?Δλδ αυτό που λες αλλάζει η εικόνα.Σ\'εμένα μπορεί να αλλάξει κ το σκηνικό ολόκληρο!

Quote:

---

Originally posted by Arsi
κ δεν έμεινα κ καθόλου μόνη αυτές τις μέρες να το βάλω τέρμα κ να αφεθώ στις εικόνες...
Δεν είναι παράξενο?

---

Κάντο λοιπόν!
Αφέσου στον εαυτό και την έμπνευσή σου...

Μείνε με εσένα. Μόνη με εσένα.

Δεν είναι περίεργο, είναι το χάρισμά σου! Εμπιστεύσου το και άκουσέ το...
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις.
Με εμπνέεις και μένα, στο να εικονοποιώ και εγώ παραπάνω τις έννοιες,
ίσως γι αυτό, ακούγοντας το κομμάτι και αναλογιζόμενη αυτό που περνάς,
μου ήρθε στο μυαλό η ζωντανή εικόνα που σου περιέγραψα:))

Quote:

---

Originally posted by weird

Κάντο λοιπόν!
Αφέσου στον εαυτό και την έμπνευσή σου...

Μείνε με εσένα. Μόνη με εσένα.

Δεν είναι περίεργο, είναι το χάρισμά σου! Εμπιστεύσου το και άκουσέ το...
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις.
Με εμπνέεις και μένα, στο να εικονοποιώ και εγώ παραπάνω τις έννοιες,
ίσως γι αυτό, ακούγοντας το κομμάτι και αναλογιζόμενη αυτό που περνάς,
μου ήρθε στο μυαλό η ζωντανή εικόνα που σου περιέγραψα:))

---

Δεν ξέρω καν ποιο είναι το χάρισμά μου κ αν έχω(σίγουρα έχω πιστεύω όπως όλοι μας)αλλά αυτό με τις εικόνες....κ ειδικά με τα χορευτικά....
Το χω πάθει σε συναυλίες,πάνω σε συζητήσεις ως κ στη μέση συνεδρίας όπου κάποιος από διπλανό διαμέρισμα έβαλε τέρμα μουσική.Όλα αυτά εν ...μέσω μουσικής που θα με αγγίξει....
Θυμάμαι την ψυχολόγο να μιλάει κ να την καλύπτει η δύναμη της μουσικής κ συγχρόνως να βλέπω σε ένα άλλο επίπεδο υπέροχα σκηνικά!Μάλιστα εκείνη τη στιγμή ένιωσα πόση δύναμη μπορεί να κρύβει μέσα της η μουσική.Η ψυχολόγος δε μπορούσε καν να με αγγίξει εκείνη τη στιγμή.

(μη φανταστείς ότι μου συμβαίνει κ συχνά,αλλά μου συμβαίνει)

Γι\'αυτό μ\'αρέσει τόσο οτιδήποτε σχετίζεται με την τέχνη.Μπορεί να σε αγγίξει τόσο βαθιά που μερικές φορές τίποτα άλλο δε μπορεί να το καταφέρει....

Εχεις πολύ δίκιο σε αυτό που λες.
Είχα μεγάλη δυσκολία με το να αφεθώ να κλάψω στις συνεδρίες....
Μέχρι που σε μια ομαδική, η θεραπεύτριά μου, χρησιμοποίησε την Τέχνη.
Μας διάβασε το τελευτεαίο κείμενο του Μάρκεζ, αυτό που έγραψε πριν πεθάνει και έβαλε μια μουσική που με υπέβαλε σε μια βαθιά ψυχική διάσταση....
Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.
Βγήκε απο μέσα μου ένα πελώριο αναφiλητό, σαν να άνοιξαν τα φράγματα και να έτρεξαν ελεύεθρα οι καταρράχτες.....

Μόνο η Τέχνη μπορεί να το κάνει αυτό, να αγγίζει έτσι βαθιά τις ψυχές, χωρίς να διαμεσολαβεί απαραίτητα το μυαλό.

Γι αυτό και εμείς οι άνθρωποι με ευαισθησία, που μας αρέσει να αγγίζουμε τους άλλους βαθιά, έχουμε και χρέος, όπως το είπες, να δημιουργήσουμε.

Χρέος διότι, το βαθύ άγγιγμα είναι σαν ένα χάδι ή μια ανάσα λυτρωτική.
Οδηγεί πιο κοντά στο φως και την ελευθερία και σε μιαν ανάταση ψυχική :)

Quote:

---

Originally posted by weird

Μέχρι που σε μια ομαδική, η θεραπεύτριά μου, χρησιμοποίησε την Τέχνη.
Μας διάβασε το τελευτεαίο κείμενο του Μάρκεζ, αυτό που έγραψε πριν πεθάνει και έβαλε μια μουσική που με υπέβαλε σε μια βαθιά ψυχική διάσταση....
Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου.
Βγήκε απο μέσα μου ένα πελώριο αναφiλητό, σαν να άνοιξαν τα φράγματα και να έτρεξαν ελεύεθρα οι καταρράχτες.....

Μόνο η Τέχνη μπορεί να το κάνει αυτό, να αγγίζει έτσι βαθιά τις ψυχές, χωρίς να διαμεσολαβεί απαραίτητα το μυαλό.

Γι αυτό και εμείς οι άνθρωποι με ευαισθησία, που μας αρέσει να αγγίζουμε τους άλλους βαθιά, έχουμε και χρέος, όπως το είπες, να δημιουργήσουμε.

Χρέος διότι, το βαθύ άγγιγμα είναι σαν ένα χάδι ή μια ανάσα λυτρωτική.
Οδηγεί πιο κοντά στο φως και την ελευθερία και σε μιαν ανάταση ψυχική :)

---

Τα περιγράφεις πολύ ωραία!

Είμαι ένας ευαίσθητος άνθρωπος,νιώθω την ανάγκη να αγγίζω κ να αγγίζομαι βαθιά κ θα ήταν ευτυχία για μένα να μπορούσα να το κάνω μέσω τέχνης αλλά για να γίνει η ευαισθησία τέχνη χρειάζεται κ το ταλέντο να μπορείς να βγάλεις όσα έχεις μέσα σου μέσω αυτής.Προσπαθώ με άλλους τρόπους.Στην καθημερινότητά μου.

Ότι κ αν κάνουμε έστω κ υποσυνείδητα ο εαυτός μας μας οδηγεί να βγάλουμε αυτά που είναι να βγάλουμε κ να οδηγηθούμε σε έναν στόχο πιο εσωτερικό που πάντα είναι το καλύτερο για μας ακόμα κ αν τα φαινόμενα απατούν....

Είσαι τυχερή που μια απ\'τις εκφράσεις της ευαισθησίας σου είναι το γράψιμο γιατί αν σου αρέσει να αγγίζεις βαθιά,φαντάσου πόσο μαζικά μπορείς να το καταφέρεις κ σε πόσους μπορείς να χαρίσεις ομορφιά απ\'το βάθος σου κ απ\'τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα....κ να μοιραστείς συναισθήματα που κάποιος άλλος χωρίς το ερέθισμα της τέχνης δε θα μπορούσε να αισθανθεί.Όπως έπαθα εγώ με το ποιήμα σου \'μαμά\'.

Αχ αυτό το ποίημα... έχω και ένα άλλο που λέγεται \"χρώμα\", θέλω να σου το γράψω εδώ.

Η δύναμη των εικόνων είναι μυστηριακή κι έρχεται απο απύθμενα βάθη...
Χρησιμοποίησέ την.
Σκέψου οτι σκηνοθετείς μια παράσταση, ή κάνεις ένα χορευτικό.
Βάλε τα χρώματα, την κίνηση, εκφράσου με το σώμα σου.
Αλήθεια, έχεις ασχοληθεί με τον χορό?

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Σκέψεις δικές μου Άρσι...

Με το να εκφράζουμε τον εαυτό μας, οπως σκέψεις θετικές και αρνητικές, συναισθήματα θετικά και αρνητικά. Να μη τα αποσιωπούμε, προσποιούμενοι ότι δεν υπάρχουν. Είναι σαν να αρνούμαστε εμάς.

Το θέμα είναι που να κατευθύνουμε αυτή την έκφραση. Καταρχήν πρώτα σε μας τους ίδιους. Να έχουμε συνείδηση του τι αισθανόμαστε, σκεφτόμαστε, πράττουμε.
Αγκαλιάζοντας εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας για αυτό που είναι...

---

Τελευταία είμαι σχετικά καλά ανώνυμη,(άραγε να τα πνίγω....)κ δε νιώθω έντονα συναισθήματα κ.λ.π. απλά είναι σαν να ταξιδεύω μέσα μου γι\'αυτό κ μαζεμένες απορίες....
Είναι στιγμές όμως που έρχεται ένας τέτοιος ανεμοστρόβιλος συναισθημάτων που με φοβίζουν τόσο πολύ που ξοδεύω πολύ ενέργεια να τα πνίξω.Νομίζω θα με πάρει το ποτάμι κ θα με ρίξει από καταράκτη 1χμ.με ορμή.Είναι οι στιγμές που αγγίζω ευαίσθητες χορδές μέσα μου.Δίκιο έχεις πρέπει να τις αγγίξω...κ δυστυχώς είμαι κ από αρχές Απριλίου χωρίς συνοδοιπόρο(ψυχολόγο) κ μάλλον δε θα βρω σύντομα.Φοβάμαι πολύ.Κ ειδικά μόνη μου.Φοβάμαι την ένταση των κρυμμένων-καταχωνιασμένων συναισθημάτων μου.

---

Αρσι μου κι εγώ αισθάνομαι πάρα πολλές φορές έτσι καλή μου. Σαν να πηγαίνω από το ένα άκρο στο άλλο. Από το άκρο του άκρατου σναισθήματος που κυριολεκτικά με πνίγει μέχρι το άλλο άκρο που το καταπνίγω και το αρνούμαι για να ανασάνω. Όμως υπάρχουν και οι περίοδοι που το βιώνω, το αντέχω, το παρατηρώ, το επεξεργάζομαι χωρίς να το αρνούμαι. Κι έχω παρατηρήσει πως αυτές οι φάσεις εναλλάσσονται...
Αλλά με την εναλλαγή αυτή κατορθώνω σιγά σιγά να παραμένω κάθε φορά και λιιιιγο περισσότερο στην ενδιάμεση ισορροπημένη φάση που νιώθω πιο δυνατή:)

Γιατί είσαι χωρίς συνοδοιπόρο; Έχεις ψάξει για κάποιον άλλο/η; Πάντως κι εγώ βλέπω ότι κάνεις πολλή δουλειά μόνη σου. Οπότε με τον κατάλληλο ειδικό θα αιστανθείς ένα στήριγμα στην πορεία σου...

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Αρσι μου κι εγώ αισθάνομαι πάρα πολλές φορές έτσι καλή μου. Σαν να πηγαίνω από το ένα άκρο στο άλλο. Από το άκρο του άκρατου σναισθήματος που κυριολεκτικά με πνίγει μέχρι το άλλο άκρο που το καταπνίγω και το αρνούμαι για να ανασάνω. Όμως υπάρχουν και οι περίοδοι που το βιώνω, το αντέχω, το παρατηρώ, το επεξεργάζομαι χωρίς να το αρνούμαι. Κι έχω παρατηρήσει πως αυτές οι φάσεις εναλλάσσονται...
Αλλά με την εναλλαγή αυτή κατορθώνω σιγά σιγά να παραμένω κάθε φορά και λιιιιγο περισσότερο στην ενδιάμεση ισορροπημένη φάση που νιώθω πιο δυνατή:)

Γιατί είσαι χωρίς συνοδοιπόρο; Έχεις ψάξει για κάποιον άλλο/η; Πάντως κι εγώ βλέπω ότι κάνεις πολλή δουλειά μόνη σου. Οπότε με τον κατάλληλο ειδικό θα αιστανθείς ένα στήριγμα στην πορεία σου...

---

Δεν ξέρω ανώνυμη αν τα πνίγω ή απλά δεν υπάρχουν οι αφορμές....Είναι μεγάλα διαστήματα που νιώθω πως όλα ρέουν \'φυσιολογικά\' κ πάλι ζω με συναισθήματα γιατί ούτος ή άλλος είμαι ευαίσθητη.
Όμως χρειάζονται κάποιες αφορμές να βγουν τα \'άρρωστα\' κομμάτια του εαυτού μου στην επιφάνεια.Υποθέτω πως είναι ένα βαθύ πληγωμένο κομμάτι του εαυτού μου που μόλις βρει αφορμή βγαίνει στην επιφάνεια κ ξεχύνονται τότε απωθημένα συναισθήματα...Αν δεν υπήρχαν αφορμές(πράγμα αδύνατο)δε θα μου δημιουργούνταν τέτοια προβλήματα.Το μόνο που έχω καταφέρει ως τώρα είναι να διαχειρίζομαι τις αφορμές(έχουν περιοριστεί αρκετά),να αναγνωρίζω τι μου συμβαίνει κ να περιμένω να εκτονωθούν.
Η ψυχολόγος που είχα μέχρι πριν 1 μήνα(για 2 μήνες)μου είπε ότι στο παρελθόν έκανα μισή δουλειά κ πρέπει να την ολοκληρώσω να ξεμπερδεύω,για να μην έρχονται γεγονότα στη ζωή μου κ με αναστατώνουν.Κ ότι η ευαισθησία για τους δικούς μου ήταν κάτι κακό(την τιμωρούσαν)(κ συγχρόνως περάστηκε κ σε μένα)κ αν τότε έβγαζα όλα τα συναισθήματα που είχα μέσα μου δε θα περνούσα αυτά που περνάω τώρα...

Δλδ αυτά τα συναισθήματα που λέμε ότι μπορεί να πνίγονται δεν αφορούν το τώρα αλλά είναι καταχωνιασμένα που απλά θέλουν να βγουν έστω κάποτε....

Η διαδικασία θέλει ειδικό πιστεύω....εκτός κ αν καθιερώσω μόνη μου ώρες που να ανατρέχω στο παρελθόν χεχεχε...κ ανάλυσης του παρελθόντος...αλλά δύσκολο γιατί στις πιο πολλές περιπτώσεις υπάρχει κάτι που μας σκαλώνει να δούμε κ θέλουμε βοήθεια...
Εδώ που μένω δεν υπάρχει άλλη ειδικός,στο μέλλον είναι σίγουρο όπως κ αν νιώθω ότι θα το κάνω γιατί θέλω να ξεκαθαρίσω τι συνέβη στη ζωή μου.
Είναι αλήθεια ότι αναγκάστηκα-ομαι να κάνω δουλειά μόνη μου,τώρα πως αυτό λειτουργεί κ αν όντος έκανα δουλειά δεν ξέρω....Μερικές φορές αυτό είναι κ επικύνδυνο γιατί μπορεί να πατήσεις πάνω σε μια λανθασμένη ιδέα κ ή να σε πισωγυρίσει ή περιστασιακά να σου κάνει κ κακό.Ψάχνομαι πάντως γενικώς κ ειδικά επειδή μου έτυχε πολλές φορές στη ζωή μου που εκ των πραγμάτων ήταν αδύνατο να έχω ψυχολόγο.Ευτυχώς που είμαι σε φάση που μπορώ σε ένα μεγάλο ποσοστό να στηρίζομαι στα πόδια μου,πέρασα κ τη φάση που να μη μπορώ να στηριχτώ καθόλου.

Quote:

---

Originally posted by weird
Αχ αυτό το ποίημα... έχω και ένα άλλο που λέγεται \"χρώμα\", θέλω να σου το γράψω εδώ.

Η δύναμη των εικόνων είναι μυστηριακή κι έρχεται απο απύθμενα βάθη...
Χρησιμοποίησέ την.
Σκέψου οτι σκηνοθετείς μια παράσταση, ή κάνεις ένα χορευτικό.
Βάλε τα χρώματα, την κίνηση, εκφράσου με το σώμα σου.
Αλήθεια, έχεις ασχοληθεί με τον χορό?

---

Ο χορός είναι μια απ\'τις αγάπες μου weird!
Μερικές φορές χορεύω κ μόνη μου,νιώθω την \'έκστασή΄ του....
Δυστυχώς έχω ασχοληθεί στο παρελθόν κ μετά εκ των συνθηκών τα παράτησα...κ η ειρωνεία είναι πως είχα ορκιστεί ότι μέχρι που θα με βαστάν τα πόδια μου δε θα σταματήσω....
Όταν βλέπω τις εικόνες,ποτέ δε βλέπω τον εαυτό μου...αλλά βλέπω ολόκληρα χορευτικά με όλες τις λεπτομέρειες από ρούχα,σκηνικά κ.λ.π.Ωρες ώρες σκέφτομαι αν μου τάιριαζε χορογράφος!!!!!!!αστείο....
Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά μου έρχονται χωρίς να τα επιδιώξω καθόλου απλά ξεπηδούν από μέσα μου....κάτι σημαίνει σίγουρα πιστεύω.κ πάντα το είχα,κ πριν ασχοληθώ με το χορό.

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by weird
Αχ αυτό το ποίημα... έχω και ένα άλλο που λέγεται \"χρώμα\", θέλω να σου το γράψω εδώ.

Η δύναμη των εικόνων είναι μυστηριακή κι έρχεται απο απύθμενα βάθη...
Χρησιμοποίησέ την.
Σκέψου οτι σκηνοθετείς μια παράσταση, ή κάνεις ένα χορευτικό.
Βάλε τα χρώματα, την κίνηση, εκφράσου με το σώμα σου.
Αλήθεια, έχεις ασχοληθεί με τον χορό?

---

Ο χορός είναι μια απ\'τις αγάπες μου weird!
Μερικές φορές χορεύω κ μόνη μου,νιώθω την \'έκστασή΄ του....
Δυστυχώς έχω ασχοληθεί στο παρελθόν κ μετά εκ των συνθηκών τα παράτησα...κ η ειρωνεία είναι πως είχα ορκιστεί ότι μέχρι που θα με βαστάν τα πόδια μου δε θα σταματήσω....
Όταν βλέπω τις εικόνες,ποτέ δε βλέπω τον εαυτό μου...αλλά βλέπω ολόκληρα χορευτικά με όλες τις λεπτομέρειες από ρούχα,σκηνικά κ.λ.π.Ωρες ώρες σκέφτομαι αν μου τάιριαζε χορογράφος!!!!!!!αστείο....
Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά μου έρχονται χωρίς να τα επιδιώξω καθόλου απλά ξεπηδούν από μέσα μου....κάτι σημαίνει σίγουρα πιστεύω.κ πάντα το είχα,κ πριν ασχοληθώ με το χορό.

---

Ξέρεις, όταν σε σκέφτομαι, έχω μπροστά μου σαν αίσθηση, την εικόνα μιας κοπέλας που αγαπά να λικνίζεται και να κινείται. Που χορεύει.
Ετσι με ενέπνευσες και μενα σχετικά με το κομμάτι.
Σπάνια μου συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Δώσε κίνηση στα λόγια σου
εκφράσου ακολουθώντας τις δονήσεις
κάθε πτυχής του σώματός σου,
έτσι όπως αποτυπώνει
το τραγούδι της ψυχής σου...

Και κάτι ακόμα άρσι μου...
Πάντα εμπιστευόμουν το ακατέργαστο.
Αυτό που ξεπηδά απότομα, αυτούσιο απο μέσα μας, χωρίς καν να το \"καταλάβουμε\".
Το πηγαίο.

Σου εύχομαι να ασχοληθείς πάλι με τον χορό.
Αυτή τη φορά, για πάντα.
:)

Quote:

---

Originally posted by weird

Δώσε κίνηση στα λόγια σου
εκφράσου ακολουθώντας τις δονήσεις
κάθε πτυχής του σώματός σου,
έτσι όπως αποτυπώνει
το τραγούδι της ψυχής σου...

Και κάτι ακόμα άρσι μου...
Πάντα εμπιστευόμουν το ακατέργαστο.
Αυτό που ξεπηδά απότομα, αυτούσιο απο μέσα μας, χωρίς καν να το \"καταλάβουμε\".
Το πηγαίο.

Σου εύχομαι να ασχοληθείς πάλι με τον χορό.
Αυτή τη φορά, για πάντα.
:)

---

weird,όταν διάβασα το μνμ σου με έπιασε ένα εσωτερικό τρέμουλο κ όντος τα λόγια σου,στρέψαν το βλέμμα μου στο να το ξανακάνω.Έστω να ξεκινήσω πάλι να το κάνω μόνη μου.Πολλές φορές όταν χορεύω νιώθω να ανατριχιάζω κ να βγαίνει μια μεγάλη ενέργεια από μέσα μου.
Προσωποποιούνται εσώτερα συναισθήματα.
Θετικά κ αρνητικά.Κ τα βλέπω μπροστά στα μάτια μου να λαμβάνουν χώρο πάνω σε κάθε εκατοστό του σώματός μου.
Σ\'ευχαριστώ.

:)))


Κι εγώ σε ευχαριστώ, για τη μοιρασια!

Καθρέπτες.
επιστρέφω στο πολύ ενδιαφέρον θέμα σου,\\για να προσθέσω την πινελιά μου....
Παρατηρώ οτι οι καθρέπτες, δεν είναι απλά ένα είδωλο αλλά και μια έμπνευση.
Σαν ο κάθεένας άνθρωπος με τον οποίο αλληλεπιδρώ να με βλέπει με ένα συγκεκριμένο βλέμμα, αλλά όχι μόνο, να μου εμπνεεί και ένα συγκεκριμένο εαυτό..

Μου έγραψες αλλού \"Εκεί πρέπει να επιλέξουμε με ποιον τελικά θα συναναστραφούμε ανάλογα με το ποσοστό επικοινωνίας που υπάρχει.Κ ανάλογα με το αν τελικά νιώθουμε περισσότερο καλά με έναν άνθρωπο ή κακά.\"

Oντως, μερικοί άνθρωποι, μου βγάζουν το θηρίο απο μέσα μου... και τότε δεν μου αρέσει αυτό που γίνομαι, μαζί τους...
ενώ άλλοι, μου βγάζουν τον καλύτερο εαυτό μου.