Εγώ δεν ξέρω τι να κάνω όταν όλα πάνε καλά, σε φάση γιατί συμβαίνει αυτό, πότε θα χαλάσει. Φαντάσου στα 17 στην προετοιμασία για τις πανελλήνιες έλεγα όλα πάνε καλά, κάτι κακό είναι να συμβεί. Αλλά τότε που να ήξερα πως είναι ιδεοληψία.
Printable View
Εγώ δεν ξέρω τι να κάνω όταν όλα πάνε καλά, σε φάση γιατί συμβαίνει αυτό, πότε θα χαλάσει. Φαντάσου στα 17 στην προετοιμασία για τις πανελλήνιες έλεγα όλα πάνε καλά, κάτι κακό είναι να συμβεί. Αλλά τότε που να ήξερα πως είναι ιδεοληψία.
Είναι μεγάλη υπόθεση να βελτιωθούμε ακόμα και στο 50% θα φύγει μεγάλο βάρος έχεις δίκιο…Quote:
Originally Posted by Chocorelo
End of an era και nefeli28 πόσο χρονών είστε αν επιτρέπεται;Το 50% είναι σήμαντικο ποσοστό.Σημαινει ότι οι μισές ιδεοληψίες και η μισή ένταση τους,θα φύγουν.Το υπόλοιπο θα ελέγχεται εύκολα θεωρώ με ψυχοθεραπεία κ ένα χαπακι ίσως.Παλιοτερα κ εγω είχα ιδεοληψίες τώρα το καταλαβαίνω, αλλά ήταν πολύ ήπιες.
Είμαι 26, αλλά μόλις πέρυσι βρήκαμε την ΙΔΨ και ξεκίνησα αγωγή και ψυχοθεραπεία. Δυστυχώς για χρόνια είχα ιδεοληψίες, με αποτέλεσμα να είμαι αγχωμένη, μπερδεμένη.
End_of_an_era καταλαβαίνω πως αισθάνεσαι. Κι εγώ έχω συνδέσει τις σκέψεις μου με το ότι θα συμβεί κάτι κακο αν δεν τις έχω και περιμένω πότε θα γίνει αν όλα είναι καλά. Πριν λίγο καιρό είχα φτάσει να κοιτάω πάνω από ώμο μου περιμένοντας να γίνει το κακο.
Σήμερα ξύπνησα νιώθοντας πανικό.πονουσε το στήθος μου από το βάρος και ένιωθα ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω. Εννοείται πως κάνω σκέψεις. Τις ίδιες ξανά και ξανά. Σκέφτομαι ότι πρέπει να πάω στη δουλειά και χειροτερευω.
Stress μου καλημερα.Ξερω ακριβως τι νιώθεις, ψυχραιμία δεν είναι η πρώτη φορά και δυστυχώς ούτε η τελευταία.Τι σε βοηθάει στους πανικους;Εγώ ας πούμε κλαίω και ανακουφίζομαι.Ρωτα και τον γιατρό σου μήπως σου γράψει κάποιο αγχολυτικο να το παίρνεις μόνο σε περίπτωση ανάγκης.Περιμενω να μου πεις πως είσαι.
Καλημέρα Chocorelo μου. Γενικά παίρνω ανασουλες και λέω στον εαυτό μου να ηρεμήσει,πως όλα είναι καλά κι άλλα καθησυχαστηκα λόγια. Άλλες φορές βλέπω ότι δεν μπορω να το ελέγξω κι έτσι κλαίω. Σήμερα εβαλα τα κλάματα. Να σου πω την αλήθεια στεναχωριέμαι όταν συμβαίνει. Νιώθω χάλια γιατί δεν μπορώ να το ελέγξω. Ειδικά τώρα που ξέρω τι φταίει αλλά και πάλι το παθαίνω. Με κάνει να αισθάνομαι πολύ άσχημα για τον εαυτό μου.Quote:
Originally Posted by Chocorelo
Ξέρω απολυτα τι μου λες.Νομιζω ότι όλοι έτσι είμαστε όταν μας πιάνει.Πρεπει να μάθουμε να ζούμε με τις υποτροπές,εγώ αυτό προσπαθώ να περάσω στο μυαλό μου.Πριν μείνω έγκυος έκανα περπάτημα κάθε μέρα.Επινα τσάι με βότανα,έκανα αναπνοές τύπου διαλογισμού κλπ.Ολα αυτά βοηθούσαν.Οχι ότι κ εγώ δεν είχα τις φρίκες μου βέβαια.Σκεφτομαι όταν γεννησω...Λες να έχω σκέψεις:αν κάνω κάτι στο μωρό;;Τα κλασσικα μου Δηλαδή και μου χαλάει όλη η διάθεση.Εντελως.Ενω ξέρω ότι δεν πρόκειται να συμβεί κάτι ΠΟΤΕ.
Δεν θα κάνεις κάτι στο μωρό αλλά σίγουρα θα σε πιάνει άγχος. Όλους τους γονείς τους πιάνει πόσο μάλλον εμάς. διαρκώς έχω αμφιβολίες αν τα κάνω σωστά, αν είμαι καλή μαμά, αν είπα κάτι και τα πλήγωσα, αν τους δείχνω πόσο τα αγαπάω κι άλλα πολλά. Και φυσικά όταν κάτι γίνει αναρωτιέμαι που έχω κανει λάθος. Για όλα εγώ φταίω όπως καταλαβαίνεις. Προσπαθώ για το καλύτερο και ελπίζω να τα μεγαλώσω σωστά και να τους δώσω πολύ αγάπη.
Ναι Stress μου ξέρω.Και εγώ πολλές ενοχές έχω γενικά, φαντάσου τι θα γίνει με το παιδί.Αλλωστε το λέει ξεκάθαρα η ιδψ είναι η διατάραχη της αμφιβολίας και της ενοχής.Νιωθεις καθόλου καλύτερα;
Όχι και τόσο. Ψάχνομαι... Η μία σκέψη φεύγει η άλλη έρχεται. Θυμάμαι περσινά ξινά σταφύλια, και καταλαβαίνεις... Δεν ξέρω τι έγινε τώρα και με έπιασε. Δεν συνέβη κάτι, τουλάχιστον που να το κατάλαβα, για να το πυροδοτήσει.
Δεν συμβαίνει πάντα κάτι.Ερχεται κ μόνο του κάποιες φορές.Ετσι είναι, καταιγισμός σκέψεων.Εγω ευτυχώς με την δουλειά λίγο ξεχνιέμαι ή γενικότερα όταν πρέπει να κάνω κάτι κ με πιέζει ο χρόνος.Ριχνω εκεί το μυαλό μου κ νιώθω μια χαρά.
Δυστυχώς η δουλειά μου ειναι ο βασικότερος λόγος που έχω ιδεοληψίες. Οι περισσότερες σχετίζονται με αυτή και είναι ένα καθημερινό μαρτύριο. Αισθάνομαι εγκλωβισμένη...
Κι εγώ ενώ καταλαβαίνω πλέον πως οι σκέψεις αυτές είναι ιδεοληψίες και δεν με προσδιορίζουν, όταν έρχονται κάποιες παράλογες απλά μου αφήνει μια πικρή αίσθηση, σαν να λέω στον εαυτό μου πάλι τρέλα σκέφτεσαι ενώ οι άλλοι είναι φυσιολογικοί. Επίσης, αρκετές ιδεοληψίες έχω με το ότι όλα γίνονται για έναν λόγο, σαν "Κασσάνδρα" ότι έχω προαίσθημα το ένα και είναι γραφτό που ήρθε αυτή η σκέψη ή αυτό το άτομο κοκ.
Ακόμα δεν έχω πειστεί ότι δεν είναι αλήθειες. Δηλαδή πρέπει να το υπενθυμίζω συνέχεια στον εαυτό μου. Άλλοτε βοηθάει, άλλοτε όχι. Σήμερα είναι τόσο δύσκολη μέρα. Θέλω να τρέξω να κρυφτώ. Φοβάμαι τις σκέψεις μου... θέλω να βάλω τα κλάματα, νιώθω εξουθενωμένη...