Printable View
Δεν βλεπω καποια αλλη λυση...προσπαθησα τοσο πολυ να κρατησω αυτην την σχεση...αλλα δεν αντεχω να μου συμπεριφερονται ετσι ανθρωποι που αγαπω και λενε οτι με γνωριζουν και θελουν το καλο μου...Δεν μπορω με το ζορη να τους κανω να συμπεριφερονται ετσι ωστε να μην με πληγωνουν...Ειναι παραλογο να περιμενεις ενα ευτυχισμενο νεο ετος μεσω ενος απλου μυνηματος;;;
Σε ευχαριστω weird μου...
εχεις δικιο οσο αφορα την χαρα αλλα εψαχνα και εγω να βρω μια λυση...
Σε ευχαριστω που εισαι διπλα μου...
Αγάπη μου γλυκιά, όταν εναποθέτεις την ευτυχία σου στα χέρια κάποιου άλλου που πρέπει να τα κινήσει η ψυχή του και να σου στείλει το μήνυμα, δεν είναι απλό...Quote:
Originally posted by anoiksi
Δεν βλεπω καποια αλλη λυση...προσπαθησα τοσο πολυ να κρατησω αυτην την σχεση...αλλα δεν αντεχω να μου συμπεριφερονται ετσι ανθρωποι που αγαπω και λενε οτι με γνωριζουν και θελουν το καλο μου...Δεν μπορω με το ζορη να τους κανω να συμπεριφερονται ετσι ωστε να μην με πληγωνουν...Ειναι παραλογο να περιμενεις ενα ευτυχισμενο νεο ετος μεσω ενος απλου μυνηματος;;;
Καταλαβαίνω ωστόσο το παιχνίδι της αγάπης, αλλά, σκέψου οτι ποτέ μα ποτέ η ευτυχία σου δεν μπορεί να είναι ένας μόνο άνθρωπος.
Το \"με το ζόρι\" δεν έχει καμια αξία, αξία έχουν τα γνήσια και τα αληθινά κι ας πονούν αν δεν έρχονται.
Φρόντισε τον εαυτό σου με ότι αυτό συνεπάγεται.... σου έχω εμπιστοσύνη οτι θα κάνεις το καλύτερο για σένα..
και κάτι ακόμα..
το \"θέλω το καλό σου\" και το \"σε ξέρω\" είναι δηλώσεις που μπορεί να γίνονται καλοπροαίρετα, αυτό όμως δεν σημαίνει οτι έχουν πάντα καλό αποτέλεσμα...
Κανείς δεν σε ξέρει περισσότερο απο εσένα και κανείς δεν ξέρει καλύτερα το καλό σου απο εσένα την ίδια.
Αφιερωμένο να σου κρατήσει συντροφιά :)
http://www.youtube.com/watch?v=ynRbtHeo75M&feature=related
Και κανεις δεν ξερει ποσο εχω πονεσει...
Οχι σιγουρα δεν ειναι η ευτυχια μου μονο ενας ανθρωπος, αλλα σιγουρα ποναει να νιωθεις και να αποδεικνυεται εμπρακτα οτι δεν σε σκεφτεται καθολου τελικα...αλλα ξερεις δεν πιστευω απο τον εαυτο μου οτι ειμαι τοσο ενοχλητικη...εχω σεβαστει τοσα πραγματα, τοσες καταστασεις, εχω παλεψει, εχω πονεσει, εχω κανει υπομονη και εκεινος το ιδιο θα ελεγα...ημουν αισιοδοξη, δεν ημουν αυτη που ειμαι τωρα...βλεπω τον εαυτο μου τωρα που εχει φτασει και τον λυπαμαι...και ξερεις αυτην την προσκοληση μου στο ατομο του μου την μετεφερε το ιδιο το προσωπο...με εκανε να τον αγαπησω, θα ελεγα δεν το διαλεξα εγω και αυτο ειναι ενα αλλο σημειο που ποναει...τωρα που τον εχω αναγκη εγω, τον αναζητω γιατι δεν ειναι διπλα μου;
Αφού τον σεβάστηκα, γιατί?
Αφού με έκανε να τον αγαπήσω, τώρα γιατί φέρεται έτσι?
Άδικο δεν είναι τώρα που τον χρειάζομαι να μην είναι δίπλα μου?
Ξέρω, πονάει όλο αυτό...
Οι απαντήσεις στα γιατί σου μπορεί να είναι τόσο διαφορετικές, ανάλογα με τον άνθρωπο που αφορούν.
Αυτό που σκέφτομαι σε ανάλογες περιπτώσεις, είναι οτι, καμιά φορά, η \"άδικη\" συμπεριφορά κάποιου απέναντί μου, μπορεί να μην έχει να κάνει με εμένα... να έχει να κάνει με εκείνον και με λόγους που τον αφορούν.
Όλοι στις σχέσεις μας, πέρα απο τον άλλο, αντιμετωπίζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Έτσι υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να ανταποκριθούν, να αγαπήσουν, να δοθούν και να δώσουν, καθόλου ή δεν μπορούν απο ένα σημείο και μετά. Κι αυτό δεν έχει σχέση με τον άλλο που έχουν απέναντι, γιατί οποιον κι αν είχαν, το ίδιο θα έπρατταν, εχει σχέση με τα δικά τους ζητήματα, με τον ίδιο τους τον εαυτό, τις φάσεις και τις αδυναμίες τους.
Ένας διάλογος μπορεί να κάνει πιο ξεκάθαρο περι τίνος πρόκειται...
εγώ καλή μου πριν κάνω κάποια τελειωτική κίνηση κοιτώ να δω τι μπορεί και αν μπορεί να ξεκαθαριστεί μέσω συζήτησης για να μην μένουν κενά απορίας σε μένα...
πάντως αυτή η φράση λέει πολλά...Quote:
Originally posted by anoiksi
.βλεπω τον εαυτο μου τωρα που εχει φτασει και τον λυπαμαι...και
Ο εαυτός εξαρτάται απο ...εσένα.
Να τον προσέχεις....
Καποτε μιλουσαμε...μιλουσαμε με τις ωρες, με τις νυχτες, με τις μερες...τωρα οσο και να προσπαθω να του μιλησω δεν μου μιλαει, δεν μου μιλαει εις βαθος και να αισθανομαι οτι ερχεται απο μεσα του γιαυτο εψαξα να βρω το λαθος μου μα δεν βρηκα...ναι ισως εχεις δικιο οτι μπορει να εχει να κανει με εκεινον, αλλα γιατι δεν ειναι ειλικρηνεις να μου το πει ξεκαθαρα και με βασανιζει ετσι;;; Δεν αξιζω τοσα ωστε να δικαιουμαι να ξερω που βαδιζω; Θα δεχομουν να μου πει οτι δεν θελει αλλη επαφη...απλα να ξερω ζηταω...
Δεν εχω την δυναμη να ξαναρχισω συζητηση, πηρα ξεκαθαρη απαντηση...την σιωπη του...Δεν ειμαι ανθρωπος που τα παραταει, ουτε ανθρωπος που δεν θα ψαξει να βρει μια λυση...αλλα μου εκοψε χερια ποδια...με το τελευταιο δεν μου δινει χωρο αντιδρασης...αλλωστε και εγω η ιδια δεν μπορω να αναπνευσω πια για να του μιλησω...απλα με ποναει...
Ηταν για μενα τοσα πολλα...και πρωτη φορα μιλαω στο παρελθον γιατι τωρα πια νιωθω οτι τελειοτικα τελειωσε το ομορφο ονειρο που ζουσα...Αξιζε τοσα πολλα σαν ανθρωπος και δεν μπορω να αντιληφτω ακομα πως ειναι δυνατον ενας τετοιος ανθρωπος, ευαισθητος, γεματος αγαπη και αυταπαρνηση να μου συμπεριφερεται ετσι...δεν καταλαβαινω τον λογο...
Κάποτε ήταν άλλος.... τώρα είναι αλλιώτικος...
πώς άλλαξαν έτσι τα πράγματα ε?
Καμιά φορά εκείνο το κάποτε, λαμπυρίζει τόσο έντονα που αρνούμαστε να το πιστέψουμε το τωρινό...
Το να είναι κανείς ξεκάθαρος, απαιτεί θάρρος αλλά και κάτι άλλο... το να τα έχει μέσα του ξεκάθαρα και να μην είναι μπερδεμένος... βέβαια μπορεί να δοκιμάσει να μοιραστεί το \"μπέρδεμα\", το \"μέσα\" του, όποιο κι αν είναι αυτό...
Στην προκειμένη περίπτωση, επιλέγει να μην το κάνει, ποιός ξέρει γιατί...
και είναι αυτό ακριβώς το κενό απάντησης, αυτή η απορία που δεν αντέχεται εύκολα...
που ζητά επίμονα απάντηση...
και αναλογίζεσαι και λες, είναι δυνατόν κάποτε να μου λεγε τα πάντα και τώρα να κρατά αυτή τη στάση?
Τώρα να φερόμαστε σαν ξένοι?
Δυστυχώς είναι... αποξένωση ...
\"Άξιζε τόσο πολλά σαν άνθρωπος\".. Άνοιξη μου, ακόμα και οι πιο άξιοι, έχουν τις σκοτεινές πλευρές τους και μπορούν να φερθούν πολύ άσχημα...δύσκολα χωνεύεται αλλά συμβαίνει...
κι εγώ καμιά φορά στέκομαι να αναρωτιέμαι, πόσο άσχημη πλευρά μπορεί να βγάλει απο μέσα του κανείς?
Νομίζω, όσο μεγαλύτερη η ομορφιά του, σε ανάλογο ύψος μπορεί να φτάσει και η ασχήμια του...
Πραγματικά, δεν με παραξενεύει καθόλου αυτό που λες, οτι είναι ένας άνθρωπος με ευαισθησία, γεμάτος αγάπη και αυταπάρνηση..
Κι εσύ αξίζεις ο άνθρωπος, και μάλιστα πολλά και κυρίως, την αγάπη.
Εϊναι σκληρό να μην καταλαβαίνεις τον λόγο, μα είναι και ωφέλιμο που συνειδητοποιείς οτι αυτό το όμορφο πράγμα, έχει τελειώσει... ίσως εδώ και καιρό.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 2010
01.01.2010-02.01.2010
Εγινε η απωλεια ζαλη στο μυαλο μου, προσπαθοντας να κρατηθω απο το τιποτα της υπαρξης μου...Χτυπαει το μυαλο μου, το στηθος μου σφιγγεται και τα χερια μου τρεμουν...Ζω με την ανυπαρξια των πραξεων σου και περιτριγυριζει η σκεψη μου στις μαυρες τρυπες του τιποτα...Ησουν το φως, η ελπιδα και η ζωη, μα εγινες κολαση που καιει μυαλο ψυχη και καρδια αφηνοντας με στο μετεωρο κενο...Δεν εχω μιλια, δεν εχω ψυχη...μου τα πηρε ολα το σκοτεινο σου χερι...Εκεινο το χερι που καποτε μου χαριζε εμπιστοσυνη ασφαλεια και στοργη...Δεν χρειαζομαι πια τιποτα, ηρθε η σιωπη που με χαρακωσαι, με κολλησε σαν καρτ ποσταλ στον τοιχο και με τρυπησε με μια μυτερη πινεζα...Δεν θα σε διωξω ειναι οι λεξεις που χτυπουν στα μυνηγγια μου...και μετα το δεν εννουσα εσενα...Τωρα αποδειχτηκε ποιον εννοουσες...Δεν θελω τιποτα πια...Δεν θελω τιποτα που να σε θυμιζει...Αλλοστε εσυ με ξεχασες εδω και παρα πολυ καιρο...Πολεμησα μα ηττηθηκα αδοξα και δεν μπορω να το αλλαξω...Λογια λογια τοσα λογια μου ειπες...Δεν θα αντεξω να σε χασω παλι, μου εδωσες τοσα πολλα και σε ευχαριστω, πολεμησαμε τοσο για την σχεση μας και αλλα πολλα που χαθηκαν... χαθηκαν σε λιγες ωρες με την αλλαγη του χρονου...Αληθεια ηταν ο στοχος σου να με πονεσεις πρωτος το 2010;;; Ηταν το θελω σου για το 2010 να μην επικοινωνεις αλλο μαζι μου;;;
Οπως θελεις και αγαπας...Μην με αναζητησεις ομως αν καποια στιγμη με εχεις αναγκη και θυμησου ποσο πονεσα, πληγωθηκα και εκλαψα στις 01.01.2010...Ειδες τελικα δεν απογοητευτηκες μονο εσυ απο τους ανθρωπους, αλλα και εγω και θυτης ησουν εσυ...Και δεν καταλαβαινω τον λογο...Τι σου ζητησα;...Κριμα που εδιωξες εναν ανθρωπο που σε αγαπουσε ποιο πολυ και απο την ζωη του...
Τα λογια σου ειναι βαλσαμο της ψυχης μου weird μου...
Καλά κάνεις και το εκφράζεις... σ ευχαριστώ για το μοίρασμά σου, που με αφήνεις κι εμένα να δω, τι γίνεται μέσα στην καρδιά σου...
Μίλα, βγάλε τον θυμό σου και την πίκρα.. ξέρω πως είναι να σε προδίδει κάποιος που αγάπησες, που επένδυσες..( δεν λέω οτι έγινε αυτό με εσάς τώρα, αλλά θέλω να σου πω, έχω ζήσει κάτι ανάλογο).
Δύσκολα μονοπάτια καλή μου... απο τον Παράδεισο, στην Κόλαση, με τον ίδιο συνοδοιπόρο...
Μπορώ να νιώσω πόσο πονάς μα και αυτό, θα περάσει...κουράγιο.
θα δεις.. όλα μα όλα, για κάποιον λόγο γίνονται. Και τα όμορφα που έζησες, δεν χάνονται με ένα άσχημο τέλος..
Δώσε χρόνο και ίσως να ξεκαθαριστούν πράγματα στην πορεία, και ίσως, όταν καταλαγιάσει κάπως το έντονο του συναισθήματος, να μπορέσεις κι εσύ να τα δεις και να τα εκτιμήσεις καλύτερα, πιο σφαιρικά.
Να αποκομίσεις ότι είναι να αποκομίσεις απο αυτή την ιστορία.
Έχει ο καιρός γυρίσματα... θα δεις καλή μου.
Μπορεί τώρα όλα να φαίνονται δύσκολα και σκοτεινά, μα έχει ο καιρός γυρίσματα, αυτό να θυμάσαι:)
Μια γλυκιά καληνύχτα σου στέλνω..
Έστω κι υπο αυτές τις συνθήκες που βρίσκεσαι, χάρηκα που τα είπαμε απόψε.
Με εκανε να νιωθω τωρα τοσο αναξια για οτιδηποτε...αν δεν ηταν αυτος που ηταν θα το αντεχα, αλλα ηταν τοσο ξεχωριστος, τοσο πολυτιμος που η αποψη του με τρυπαει...Με κανει να πιστευω οτι ισως πραγματικα το αξιζω ολο αυτο...ναι μπορει να ειναι μπερδεμενος και να μην ξερει, αλλα αν με ενιωθε δικο του ατομο δεν θα μου μιλουσε παρα να κρατα αυτην την επιμονη σιωπη; Ειναι δυνατον να μην ξερει ποσο με πληγωνει αυτη η συμπεριφορα;
http://www.youtube.com/watch?v=g_7-m4C5VnI&feature=related
:)
Εγω σε ευχαριστω...που με αφηνεις να τα βγαλω απο μεσα μου...πραγματικα μου εκανε καλο που με ακουσε καποιος και ειδικα που ησουν εσυ που σε εκτιμω πολυ...Καληνυχτα γλυκεια μου