Printable View
Ξερεις κατι,απο ενα σημειο κ μετα ειχα βαρεθει να πρεπει να κανω παντα εγω την κινηση για να διατηρησω την οποια επαφη,δηλαδη δεν γινεται παντα να τρεχεις πισω απο τους αλλους οταν αυτοι δεν δειχνουν κανενα ενδιαφερον για σενα,δηλαδη παντα εσυ να παιρνεις τηλεφωνο κ αυτοι να προσποιουνται για να σε αποφυγουν,παντα να αναγκαζεσαι εσυ να λες "που θα πατε,α εκει,ρε σεις να ερθω κ εγω μαζι σας"?,και τα σχετικα,ε καποια στιγμη λες ως εδω,ας μεινω κ τελειως μονος.
Ποσο δυσκολo ειναι αυτο το διαστημα οπου ολοι πηγαινουν τις διακοπες τους,με φιλους,με το συντροφο τους,διασκεδαζουν,χαιροντα ι το καλοκαιρι,και εγω δεν μπορω να κανω ουτε αυτα τα απλα πραγματακια.
Οσο και να εχεις αποδεχτει οτι θα εισαι μονος σου,δεν παυει αυτο να σου καθεται στο λαιμο καποιες φορες και να δημιουργει διαφορα συναισθηματα απογοητευσης,το οτι θα εφτανα καποτε σε ενα σημειο να ειμαι παντελως μονος μου σε αυτο τον κοσμο και να μην μπορω να χαρω ουτε στιγμη,να μην εχω την ευκαιρια να κανω ουτε καν απλα πραγματα οπως να πας καποιες μερες καπου με φιλους,με γνωστους,να κανεις χαβαλε,να ξεφυγεις λιγο απο την μιζερη πραγματικοτητα σου,η καθημερινοτητα σου να ειναι παντελως ανυπαρκτη και προβλεψιμη,δεν πιστευα οτι θα επεφτα σε τετοιο επιπεδο.Ειναι ανυποφορο καποιες στιγμες.
Κι εγώ νιώθω πολλή μοναξιά και απελπισία.... είναι φαινόμενο της εποχής μου φαίνεται.... και δεν ξέρω και τι να κάνω για να αλλάξει η κατάσταση...
Μηπως εχετε φθασει σε μια ηλικια που ολοι εχουν προχωρησει με γαμους και παιδια και απλα δεν εχουν χρονο για εσας;;
κάπου υπάρχει για τον καθένα η κατάλληλη παρέα, πρέπει να ψάξει, υπάρχει. όλοι έχουμε περάσει περιόδους στη ζωή μας που πνιγόμασταν στη μοναξιά. δυστυχώς η διαφορετικότητα στο χαρακτήρα αυτά έχει, τη μη αποδοχή και τη μοναξιά.
είναι από τα χειρότερα αισθήματα φίλε μου και είναι δυστυχώς αποτέλεσμα της δυσκολίας που έχουμε στο να γίνουμε αποδεκτοί και να δημιουργήσουμε φιλία με τους άλλους. Δυστυχώς φτάνουμε μέχρι το σημείο της γνωριμίας που δεν εξελίσσεται σε φιλία. Η δυσκολία αυτή κάνει την εμφάνιση της από την παιδική ηλικία. Είναι απαίσιο να νοιώθεις ότι δεν έχεις άτομα δίπλα σου. Και αυτό το καταλαβαίνεις όταν οι φίλοι παντρεύονται, όταν τα αδέρφια παντρεύονται και φεύγουν απ το σπίτι, και έτσι χάνεις αυτούς που χες δίπλα σου και μένεις στη μοναξιά.
εσείς πως το αντιμετωπίζετε?
Κοιταξε,εγω προσωπικα, δεν εχω καταφερει να το αντιμετωπισω ακομα με καποιο τροπο,απλα καποιες φορες προσπαθω να ξεχνιεμαι ενω αλλες φορες δεν παλευεται,ουτως η αλλως στην περιπτωση των φιλων απο παντα ημουν αν θελεις ατυχος,απο μικρος ποτε δεν μου εκατσε να εχω 3,4,5 ατομα που να ειμαστε συνεχεια μαζι και να κανουμε πραγματα μαζι,αυτο που λεμε καμια φορα ο κολλητος μου η η κολλητη μου κλπ,τις περισσοτερες φορες ημουν για τους αλλους μια επιφανειακη φιλια,της στιγμης, να συμπληρωνω την παρεα,να μιλαω αλλα κανεις να μην δινει σημασια ας πουμε λες κ δεν ημουν εκει μαζι τους.
Οταν εισαι σημαντικος για τους αλλους,ακομα κ αν χασεις για καποιο διαστημα επαφες μαζι τους για Χ Ψ λογους,αργα η γρηγορα παλι θα υπαρξει αυτη η επανενωση,παλι θα ξανασυναντηθεις με αυτα τα ατομα,παλι θα ξανακανεις παρεα,οταν ομως σε θεωρουν ασημαντο,οτι δεν τους κανεις,μην περιμενεις απο κανεναν να σε θυμηθει.
δεν εισαι μονος και το ξερεις εσυ αισθανεσαι ετσι προφανως για καποιο λογο...
Και ιδίως αν είσαι και άντρας που βρέθηκε σε τέτοια κατάσταση είναι πολύ χειρότερα.Γιατί τουλάχιστον η γυναίκα ακόμα και αν ξεμείνει από φίλες μπορεί να γνωρίζει εύκολα άντρες και να καλύπτει τη μοναξιά της.Ο άντρας αν μείνει μόνος ή προσπαθεί να ζήσει με τη μοναξιά του ή αυτοκτονεί.Quote:
Originally Posted by Jason
Δυσρυχως δεν εισαι ο μονος που νιωθει μονος του!
Και το πιο τρωμερο ειναι να το νιωθεις αυτο ενω εχεις ανθρωπους γυρο , δλδη ενω δεν εισαι φενομενικα μονος!
Αυτό που περιγράφεις δεν έχει καμία λογική ούτε και βάση!! Και τι είναι για σένα μοναξιά?? Και γιατί αυτός ο διαχωρισμός των φύλλων??Quote:
Originally Posted by Paolo_1
Ο καθένας την αντιμετωπίζει ανάλογα. Όσο για το τελευταίο δεν θα ήθελα να σου πω πόσο κουτό μου ακούγεται!!
Δεν ειναι παντα οπως φαινεται, εγω απο μικρη ειχα πολλους φιλους συνεχεια, απο 4 μεχρι "τωρα" ειμαι με 4 ατομα, παντα λεγανε πως ειμαι η ψυχολογος της παρεας, η δυνατη της παρεας, η γελαστη, και διαφορα παντα κολλημενοι πανω μου, και γω απο τη μεριά μου συνεχεια τους βοηθουσα τους στηριζα, τους διασκεδαζα και πολλα [μην αναλυω πολυ τωρα δεν εχει σημασια], τωρα 11 μηνες αφου πεθανε και ο πατερας μου ως δια μαγειας εξαφανιστηκαν και φυσικα οταν εχουν αναγκη για το οτιδηποτε εμενα παιρνουν, στην κηδεια ουτε καν ηρθαν και τωρα στο χρονο εννοειται πως παλι όλοι εχουν κατι τοσο σημαντικο να κανουν. Αυτο που θελω να πω ειναι και πως ατομα σαν αυτα που περιγραφεις νομιζα οτι ημουν και γω, αλλα στα δυσκολα τελικα φαινεται η πραγματικοτητα αργα η γρηγορα σε αφηνουν μονο. Παντα ημουν ενα ατομο σαν και σενα απλα δεν το ειχα καταλαβει, ολοι κοιτανε την παρτη τους, προσπαθησε και συ και γω αυτο προσπαθω, οχι να γινω σαν και αυτους αλλα να μην με αγγιζουν πια να μην με πληγωνουν. Εισαι μονος αλλα δεν εισαι ο μονος..Quote:
Originally Posted by Jason
Καλη τυχη
Αστα.....γι αυτο σιχαθηκα το παλιο facebook. Εγω εχω κρισεις πανικου κι αυτος ειναι τεραστιος ανασταλτικος παραγοντας για μενα... Δεν ειμαι μονη μου, εχω αγορι,εχω φιλους αλλα δεν εχω τη δυναμη να κανω τιποτα απ ολα αυτα,απο φοβο οτι κατι θα παθω..Και δυστυχως πιεζω τον εαυτο μου να τα ξεπερασω ολα απο φοβο οτι θα μεινω μονη μου.... ΠΑντως κι εγω νιωθω τρομερα μονη που σε καποιες φασεις δεν παλευεται....!!Quote:
Originally Posted by Jason
Δεν ξερω,εμενα ολα αυτα τα πραγματα με εχουν κανει να μισω τον εαυτο μου,τους γυρω μου,και γενικα να μπαινω σε μια διαδικασια αυτομαστιγωματος κατα καποιο τροπο πιστευοντας οτι η αιτια που εχω μεινει μονος μου προερχεται αποκλειστικα απο μενα,και ψαχνω σαν τον αφελη να βρω τι κανω λαθος η που ειναι το λαθος,ειναι ολοι οι υπολοιποι τοσο χαζοι που με εχουν απορριψει η αδιαφορουν παντελως για το ατομο μου χωρις να εχω κατι ενοχλητικο,σπαστικο,η οτιδηποτε τελοσπαντων που να τους απωθει?Τι να πω,καποιες φορες αισθανομαι πολυ περιεργα σε αυτο το θεμα,δεν βρισκω λογικη εξηγηση.
αχχ ποσο σε καταλαβαινω..και εγω κα8ε βραδυ νιω8ω απεραντη μοναξια..με το που βλεπω καποιον να μπαινει σε ενα φορουμ η στο fb νιω8ω μεγαλη χαρα και ανακουφηση..
γτ ομως νιω8εις εσυ μοναξια??με τους φιλους σου δεν βγαινεις συχνα??