-
Εσύ μέσα από τις αντοχές σου θα καταλάβεις για πόσο καιρό μπορείς να αντέξεις κάτι τέτοιο.
Διαβάζοντας όλο αυτό το διάστημα την ιστορία σου, νιώθω πως είσαι σαν κάποιον που έχει υποστεί ένα πολύ σοβαρό ατύχημα και επειδή οι πληγές είναι ακόμη ζεστες δεν έχει νιώσει τον πόνο.
Πιστεύω πως μόλις ηρεμήσεις λίγο με το νέο μέλος της οικογένειας, (να σου ζήσει :), θα δεις όλη αυτή την κατάσταση με αλλο μάτι.
Κουράγιο.
-
veroniki καλημερα!
καταλαβαίνω την δυσαρεσκιά σου , για τις παροχές υγείας το ότι δεν υπάρχει συνεργασία έτσι όπως θα την ήθελες,
δεν νοιαζόμαστε και μεις οι πολίτες όσο θαπρεπε γιαυτά,και όταν τα χρειαζόμαστε απογοητευόμαστε,
οι ίδιοι άνθρωποι είμαστε παντού, στην οικογένεια, στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στην βουλή,στο γηπεδο,στην εκκλησια,στο φόρουμ κλπ,κλπ.
μη χάνεις τις ελπίδες σου ότι δεν θα υπάρξει Ανθρωπιά.
δείξε το ενδιαφέρον σου για τον ανθρωπό σου όσο μπορείς,
εφόσον αυτη την στιγμη ο άνθρωπός βρίσκεται σε μια μονάδα που παρέχεται βοήθεια για την καταστασή του ,ηρέμησε , το μοντέλο έργασίας τους δεν ξέρεις εαν του ταιριάζει αυτό μόνο ο χρόνος θα το δείξει ,σε άλλους ταιριάζει σε άλλους όχι,
εγώ δεν εχω δει κανένα ύδρυμα ούτε ιδιωτικο ούτε δημόσιο να λειτουργει άρτια ,ούτε για τους ασθενεις ουτε για τους εργαζόμενους,
και όπως κ εσυ έχεις ανάγκη να παραμυθιάζεσαι, έτσι κι αυτός έχει την ανάγκη να παραμυθιαστεί ότι τίποτα δεν συμβαίνει,
το να αντιμετωπίσει την οποιαδήποτε διάγνωση είναι δύσκολο,τον εγκλεισμό του ακόμα πιο δύσκολο,
το να αναλάβει τον ρόλο του απέναντι σε σένα και το παιδί επίσης δύσκολο,
μην έχεις αυταπάτες οτι περνάει όμορφα, μπορει να σου εκφράζει ότι κάνει διακοπές,
άμυνα είναι για να μπορέσει να επιβιώσει,
η αλήθεια είναι σκληρη όταν έρχεται η ωρα της δεν σημαίνει ότι είμαστε και έτοιμοι για αυτην,
έχεις την επιλογη να μην ζήσεις κοντά του, αυτος δεν έχει την επιλογη να ζήσει με έναν άλλο εαυτό,
αυτον έχει και με αυτόν θα πορευτεί,
άσε να ρυθμίσει μόνος του σιγά σιγά αυτό που του συμβαίνει, μη βιάζεσαι,
έφτασες να σκεφτείς και την επόμενη γυναίκα που μπορει να ταλαιπωρηθεί ?
κάνει περιεργα παιχνίδια το μυαλό? εε?
άστα στην άκρη αυτά τα παιχνίδια,
δεν βοηθάνε κανέναν, ζήσε την ομορφιά που σου έδωσε η ζωή με Ζωή,
μες στην ατυχία σου είσαι τυχερη , υπάρχει πρόνοια στη φύση ,
μην θλιβεσαι για αυτά που δεν έχεις, να χαίρεσαι για αυτά που έχεις ,και θα ρθουν κι άλλα,
σε τιμάει το γεγονός ότι παρόλο που είσαι σε μια ευαισθητη κατασταση δεν έχεις κλείσει τα μάτια σου προς τους άλλους,
κάνε όμως οικονομία δυνάμεων , και φρόντισε τον εαυτό σου και το τρυφερουδι σου που εσύ εισαι όλος ο κοσμος του τώρα,
και σιγά σιγα θα σου πρότεινα να κάνεις καμια επίσκεψη σε κάποιον ειδικο για να πάρεις υποστηριξη και να ενδυναμωθείς.
καλή σου μέρα !!!
-
παιδια σας ευχαριστω που με συνεφερνετε γιατι νιωθω πολυ ευαλωτη στο να τον πιστεψω. Τον τσιτωσα ομως το βραδυ και του ειπα οτι εχει προβλημα κα χρειαζεται απεξαρτηση θεραπεια και ψυχοθεραπεια. Αντεδρασε αρνητικα λεγοντας οτι η εικονα που εχω γι\' αυτον ειναι φρικαλεα και οτι αν δεν εκοβε τα φαρμακα το 2008 δε θα ειχα την κορη μου τωρα. Του ειπα οτι συμφωνω αλλα οτι στη συνεχεια θα μπορουσε να αντιμετωπισει την κατασταση διαφορετικα και οτι πρεπει να αποδεχθει τον εθισμο του κρινοντας απο το αποτελεσμα του οτι καθε φορα που παει να πιει λιγο τελικα ξεφευγει και παιρνει και κοσμο στο λαιμο του και οτι αφου δεν εχει προβλημα γιατι ειναι εκι μεσα τοτε? Δε μου εχει απαντησει (η ολη συζητηση γινεται με μηνυματα) ελπιζω να συζηταει με τους γιατρους. Ο λογος που αντεχω ειναι οτι θελω να παει μεχρι τερμα η ολη ιστορια γιατι θελω αυτο το παιδι να εχει τον μπαμπα του οσο γινεται και επιτρεπεται και επειδη γαμω το κερατο μου τον αγαπαω δεν σταματησα ποτε και δεν ειμαι αχαριστη, μου εχει χαρισει τις ωραιοτερες στιγμες της ζωης μου (αλλα και τις χειροτερες). Λετε να ειμαι χαζη που προσπαθω ακομα και να παψω, να πω αντε γεια και να τον γραψω? Σα να ξεσκιζω την ψυχη μου αισθανομαι ειλικρινα δεν ξερω πώς να το χειριστω κι αν μεχρι τωρα εχω πραξει σωστα. Εκει που παω να συνελθω και να πω καλα κανω μετα με πιανει το γαμωτο ειδικα οταν μου μιλαει τρυφερα και μου περιγραφει ομορφες και τρυφερες στιγμες απο το παρελθον και μου τη δινει γιατι ετσι θα ηθελα να τον εχω διπλα στο παιδι μου να νιωσει και αυτο τη ζεστασια του και μετα ομως βλεπω την αληθεια και σπαζομαι σπαζομαι θανατου που δεν ειναι ετσι και στεναχωριεμαι παρα πολυ.
-
και μετα μου λες να μην τα παιρνω με τους γιατρους. Την παρασκευη ο ενας γιατρος μου ειπε οτι βρεθηκε θετικος στις τοξικολογικες εξετασεις, και οτι η κατασταση του ειναι βελτιωμενη μεν αλλα στασιμη και δεν ξερει τι ακριβως εχει και ο διευθυντης σημερα μου ειπε οτι οι τοξικολογικες ηταν αρνητικες και οτι λαθος πληροφοριες μου εδωσαν και οτι εχει βελτιωθει η κατασταση του και οτι πασχει απο διπολικη διαταραχη και μαλιστα ηταν πολυ κοφτος και λακωνικος σα να μου ελεγε αυτο ειναι και να μη ρωταω παραπανω. Τα πηρα και ειπα στον πρωτο γιατρο οτι καποιος θα πρεπει να με δουλευει και η απαντηση ηταν οτι εγω δεν καταλαβα καλα και οτι μου ειπε οτι ο αντρας μου βρεθηκε θετικος αλλα σε σε βενζοδιαζεπινες που ειναι απο τα φαρμακα που του δινουν και οχι σε χασισι, παρολο που ο αντρας μου παραδεχθηκε στους γιατρους οτι ειχε πιει μαυρο (πώς γινεται τοτε να βγηκε αρνητικος στο χασισι) και οτι πασχει απο διπολικη διαταραχη-μανιακο επισοδιο και οτι με ποιο δικαιωμα τους λεω οτι με δουλευουν και οτι δεν τους ηξερα και απο χθες για να τους μιλαω ετσι και αμα θελω να παω απο εκει να μιλησω (που εγω οταν ειχε πρωτομπει ο αντρας μου στο νοσοκομειο τους παρακαλουσα να παω και μου ελεγαν οτι δε χρειαζεται) και να μην τους πιεζω αλλο ψυχολογικα (ελα χριστε μου!!!), που εγω αν τους εχω παρει 3-4 φορες τηλεφωνο στον ενα μηνα που ειναι εκει μεσα ειναι θεμα. Εν τω μεταξυ ενας αλλος γιατρος ειπε στον αδερφο του οτι βρεθηκε θετικος σε χρηση ναρκωτικων ουσιων, αλλα αντε βγαλε ακρη που ειναι η αληθεια. Και βρηκα και το μπελα μου και αναγκαστηκα και να ζητησω και συγγνωμη για την παρεξηγηση, αλλα για να ξαναπαρω τηλεφωνο να ενημερωθω δεν το νομιζω με αυτην την αντιμετωπιση. Αμα θελουν ας παρουν αυτοι να με ενημερωσουν ως μητερα του παιδιου του που ετσι μου λενε ολη την ωρα αλλα με γραφουν ετσι αισθανομαι και μαλιστα οταν ηρθε στο μαιευτηριο, κανεις απο το νοσοκομειο δε με ειχε ειδοποιησει. Τοσο πολυ με ειδοποιουν. Και ωραια δεχομαι οτι δεν ειναι κλινικη αποτοξινωσης, ΟΚ τοτε θα πρεπει να του προτεινουν τι πρεπει να κανει οταν με το καλο βγει απο εκει μεσα. Τι ωραια που περναμε στη χωρα των θαυματων, ε?
-
Α! Χωρια που ο πρωτος γιατρος μου ειπε οτι ο αντρας μου δεν παραδεχεται οτι εχει προβλημα και ο διευθυντης μου ειπε οτι παραδεχεται το προβλημα του. Τωρα ή ο αντρας μου τους δουλευει ολους ψιλο γαζι εκει μεσα και αλαλ λεει στον εναν και αλλα στον αλλον ή ολοι αυτοι δουλευουν εμενα. Εγω αλλη λογικη εκδοχη δε βλεπω με βαση αυτα που ακουω. Να εχω τοσο αδικο??? Ξυπνηστε με αν εχω αδικο παιδια, θα σας ακουσω.
-
Να σου ζησει το μωρακι σου.Προστατεψε τον εαυτο σου και το παιδι σου.Ο ανθρωπος χρειαζεται βοηθεια και πιστευω οτι δεν πρεπει να λυγισεις η να αισθανεσαι πως δεν κανεις κατι σωστο.Σου ευχομαι καλη δυναμη.
-
χααχαχχαχα μολισ γνωρισεσ τι θα πει γιατροσ στην ελλαδα!!!!και γω παρομοιεσ εμπειριεσ εχω ειναι δυσκολο να βρεισ ενα καλο γιατρο και το ιδιο λενε κι οι ιδιοι αμα τουσ ρωτησεισ.μπορει αμα παραδεχτουν οτι εκανε ναρκωτικα μεσα στο ιδρυμα να πρεπει να κανουν εδε να βρουν ποιοσ του τα δωσε και θα χαλασει το κυκλωμα κατι τετοιο παιζει καπου εχουν ευθυνη αμα βγει θετικοσ αλλιωσ γιατι να μην το πουνε η φοβουνται μην τουσ καταγγειλεισ ψαξε τα δικαιωματα σου βεβαια αμα τουσ καταγειλεισ αντι να τον προσεξουν θα τον αφησουν στην μοιρα του κατι παιζει παντωσ
-
συμφωνω με παντ (πανω-κατω)
νομιζω οτι τους ανησυχησες με τις αντιδρασεις σου περι της ληψης ναρκωτικων εκει και τους επιασε ευθυνοφοβια...προφανως κι εχουν ευθυνες αν εκει μεσα παιρνουν ναρκωτικα, ασχετως αν ειναι σχεδον αδυνατον να το αποτρεψουν και δεν θαθελαν να βγεις εσυ ξαφνικα και να φωναζεις εδω κι εκει οτι γινεται κατι τετοιο...
-
Οκ παιδια, σας ευχαριστω για τις πληροφοριες.Νομιζω το επιασα το νοημα. Οντως κατι τετοιο πρεπει να παιζει και υποτιθεται οτι ειναι και σοβαρο το νοσοκομειο αυτο. Απαραδεκτοι!!!!! Υποτιθεται οτι ειναι και ψυχιατροι και με αντιμετωπιζουν σα να τον μισω τον αντρα μου επειδη ειπα οτι δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι γιατι εδω παιζεται και η ζωη ενος παιδιου. Ουτε καν εχουν καταλαβει τι τους γινεται. Πιστευω δε οτι θελουν να τον βγαλουν απο πανω τους παντως, οτι θελουν να τον διωξουν, αυτη την εντυπωση μου εχουν δωσει. Παντως καλο ειναι να με ξυπνατε που και που γιατι ειμαι ολιγον ασχετη με το ολο θεμα και ειμαι και ηλιθια πολλες φορες γιατι καθομαι και ακουω ακριβως αυτα που μου λενε και δειχνω εμπιστοσυνη γιατι λεω ΟΚ ειδικοι ειναι θα ξερουν παραπανω.
-
βερονίκη εχω την εντύπωση ότι προσδοκείς περισσότερα από όσα μπορούν και είναι
υπεύθυνοι οι γιατροί για να σου δώσουν, εάν το νοσοκομείο δεν έχει και οικογενειακή υποστήριξη,
και μάλλον δεν έχουν απόσα λες, δεν μπορούν να σε βοηθήσουν και ότι δέχονται να σου κάνουν τηλεφωνική ενημέρωση ,πολύ είναι και παρακυνδυνευμένο θα έλεγα για τους ίδιους.
το ότι δεν λειτουργούν οι δομές υγείας πολύ καλά , είναι κοινό μυστικο αποτι φαίνεται,
ο κόσμος τοχει τουμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι!
επίσης σύμφωνα με το ιατρικο απόρρητο δεν θα πρεπε να σου λέν τίποτα χωρίς ναναι μπροστά και ο ασθενής,
πόσο μάλλον αν και ο ίδιος δε θέλει, αν λαβουμε υπόψιν ότι τον τελευταίο καιρό και
λόγω της καταστασης είχε απομακρυνθεί απο την συζυγική σας εστία,
και φαντάζομαι ότι δεν τους διαβεβαίωσες ότι θα ζήσει μαζί σου μετά το εξιτήριο του?
μην θυμώνεις με πράγματα που δεν είναι στο χέρι σου και μάλιστα κάποια απο αυτά δεν
θες και να τα αναλάβεις ή δεν ξέρεις ακόμα τι θα κάνεις, και καλά κάνεις όσα μπορείς θα αναλάβεις ,
έχεις να αντιμετωπίσεις μόνη σου την ανατροφή του παιδιού και δεν είναι λίγο,
εεε και έχεις να φροντίζεις και τον εαυτό σου που έχει καταπονηθεί ,
αρκετά είναι τα δικά σου , άσε τους γιατρούς να κάνουν αυτό που νομίζουν για τώρα,
εγω δεν πολύ πιστεύω οτι θέλουν να τον ξεφορτωθούν, δεν έχουν προσωπικά φανταζομαι μαζί του,
άλλωστε θαχουν κι άλλους εκατό στην ουρά ,τι διαφορά να τους κάνει?
εκτός κι αν δεν είναι ψυχιατρική κλινικη.
επίσης απόσο μπορω να γνωρίζω για τέτοια θέματα (απο προσωπικη εμπειρία )
δεν νομίζω οτι θα αποφύγεις για πολύ καιρό να πας σε κάποιον ειδικό να δεις τι θα κάνεις με όλα αυτά,
και προσωπική μου άποψη είναι να μην αργήσεις,
μην περιμένεις να ξεχυλίσει και το δικό σου ποτήρι, έχεις πολύ δρόμο μπροστά σου ακόμα ,
φρόντισε να ετοιμάσεις τον εαυτό σου ,δεν μπορει να το κάνει κανένας αλλος για σένα.
μέχρι τώρα είχες άγνοια , απο δω και πέρα όμως είναι δικιά σου ευθύνη να εξακολουθείς να έχεις.
τα προβλήματα δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας, και έχοντας ένα παιδί μαζί του ακόμα
κι αν δε ζήσεις μαζί του ή κι αν ζήσεις ή κι αν φύγει μακριά ή κιαν συνεργαστει ή κιαν δεν συνεργαστει με θεραπεια,
πάλι έχεις την ευθύνη να μεγαλώσεις το παιδί σου και να κάνεις τη ζωή σου όσο καλύτερη μπορείς.
μην μπλέκεις στην θύελα του θυμού, δεν είναι ώρα να αποδόσεις ευθύνες,
μάθε πρώτα, και μετά θαχεις όλο το χρόνο δικό σου να κάνεις τον απολογισμό σου.
θα σου υπενθυμήσω ότι δεν φταίει αυτός που αρρώστησε μα ούτε κι εσύ!
να σαι δυνατη εύχομαι!!
-
Κατανοητα ολα αυτα που μου λες αλλα θα μου φαινοταν περιεργο αμα σαλταρω και παω στο νοσοκομειο να μην επιτρεπεται οι γιατροι να ενημερωσουν τους συγγενεις μου και τον αντρα μου, ακομα κι αν αυτος δεν ηξερε αν θα αντεχε να συνεχισει να ειναι μαζι μου, γιατι πανω απ\' ολα ειναι αντρας μου και πρεπει να ξερει, ετσι το βλεπω εγω. Και πώς δηλαδη θα καταλαβω σε τι κατασταση βρισκεται για να ξερω πώς θα κανονισω την επικοινωνια του με το παιδι? Και οκ αμα δε θελαν να με ενημερωσουν ας μου το ελεγαν απο την αρχη οτι \" κυρια μου αδειασε μας τη γωνια, δε σε ενημερωνουμε ισχυει το ιατρικο απορρητο και ξεσκοτα μας κανε ο,τι νομιζεις\" οχι ομως να με δουλευουν, το σιχαινομαι αυτο! Οσον αφορα τον ειδικο για μενα σιγουρα θα το κανονισω και αμεσα, αλλα δεν ξερω ποια θα πρεπει να ειναι η ειδικοτητα του. Κοινωνικος λειτουργος, οικογενειακος συμβουλος, παιδοψυχολογος, ψυχολογος, ψυχαναλυτης, απο που να ξεκινησω εχετε καμια ιδεα? Σ\' ευχαριστω για τις ευχες περι δυναμης θα τις χρειαστω.
-
βερονίκη ίσως ήμουν λίγο αυστηρή πριν , συγνώμη γι αυτό , καταλαβαίνω ότι νοιάζεσαι και πολύ μάλιστα, και αυτό δείχνει ότι έχεις ανθρωπιά πάνω απόλα!
όμως νομίζω ότι περισσότερο αυτή την στιγμή πρέπει να δεις το δικό σου κομμάτι μέσα σαυτη την κατάσταση,
και δεν νομίζω ότι κανένας θα σου πει πως θα είναι ούτε το αύριο της πορείας του άντρα σου , ούτε και το μεθαύριο,
ακόμα και μετα το εξιτήριο πάλι δεν θα ξέρεις τίποτα , βήμα βήμα είναι αυτη η κατάσταση,
και μόνο αν θα δεχτείς να μείνετε μαζί θα αναλάβουν και οι γιατροί μαζί σου τον ρόλο τους,
και αυτοί με ποσοστά δουλεύουν αλλά πάνω απόλα κανείς δε μπορεί να σε διαβεβαιώσει ότι θα έχεις άμεσα αποτελέσματα για να σε βοηθήσουν να οργανώσεις ας πούμε κάπως τη ζωή σου
θα επιμείνω ότι η διαδικασία είναι χρονοβόρα, πάρε αυτό το καμμάτι που αντέχεις ,ταπαμε, εσύ θα δεις πόσο αντέχειςόσο για την ειδικότητα που ρωτάς
εγώ θα πήγαινα σεναν ψυχίατρο που να παρέχει ψυχοθεραπεία ναχει κλινική εμπειρία,
να μπορώ να πάρω γνωση και για τον ανθρωπό μου και για την δικιά μου συμπεριφορά
αλλά και ένας ψυχολόγος με κλινική εμπειρία επιμένω σαυτό ,που να κάνει ίσως συνθετική ψυχοθεραπεία νομίζω ότι θα σε βοηθούσε,
αλλά αν δε πας απο κοντά κι αν δε δοκιμάσεις ποτέ δεν θα ξέρεις, και βέβαια θέλει και ψάξιμο, αυτό που κάνει σε μένα δεν είναι σίγουρο ότι θα κάνει και σε σένα.
το καλύτερο για τα ζευγάρια είναι να ακολουθούν ένα κοινό μοντέλο,
αν όμως αυτό δεν είναι εφικτό τότε ο καθένας διαλέγει αυτό που θεωρει καλύτερο για τον εαυτό του
ψάχτα λιγο αυτά και στο διαδύκτιο, έχει μεγάλη προσφορά
-
Καλο μου κανει να εισαι αυστηρη γιατι με ξυπναει αυτο και εξαλλυ δεν σε παρεξηγω γιατι καταλαβαινω οτι η προθεση σου δεν ειναι να με κρινεις αλλα να με βοηθησεις. Γι\' αυτο και δε χρειαζεται να μου ζητας συγγνωμη, συζητηση κανουμε δε λογομαχουμε. Ναι εχεις δικιο οτι πρεπει να κοιταξω το δικο μου κομματι γιατι μεσα μου γινεται ΠΟΛΕΜΟΣ. Απο τη μια θελω να ειμαι μαζι του και απο την αλλη σκεφτομαι τι εχω περασει και δεν μπορω να αφησω να ξαναγινουν τα ιδια. Και πραγματικα μπορει να δεχομουν αν ειμαι μαζι του ακομα και με το παιδι αρκει να παραδεχοταν το προβλημα του και να ηταν αποφασισμενος να το αντιμετωπισει, οσο ομως θεωρει τους αλλους υπευθυνους για την ολη κατασταση αισθανομαι οτι δεν μπορω να τορισκαρω. Και σε αυτη τη φαση ακομα και να μου ελεγε οτι παραδεχεται οτι εχει προβλημα και θα το αντιμετωπισει πραγματικα μου εχει πει τοσα ψεμματα που δε θα τον πιστευα. Μονο αν μου το πει και κανει κατι γι\' αυτο μακρια μου και ανεξαρτητα απο εμενα μπορει να τον πιστεψω. Αλλα τον αγαπαω και μου λειπει πολυ, παρα πολυ και αυτο δε θ\' αλλαξει εκει ειναι που γινεται ο πολεμος κι εκει χρειαζομαι τη βοηθεια ενος γιατρου για να μη με παρει απο κατω και για να μη λυγισω γιατι θελει δυναμη αυτη η κατασταση, θελει πολλη δυναμη πραγματικα.
-
Παιδια, σας τα \'χω πρηξει το ξερω αλλα θελω τη γνωμη σας. Μιλησα με τον αντρα μου σημερα και κατοπιν πιεσης του οτι θα ειμαστε μαζι και ποτε θα κανουμε το δευτερο παιδι, του ανεφερα οτι παιρνω ασφαλιστικα μετρα. Το ξερω ειναι σκληρο πολυ σκληρο, αλλα δεν καταλαβαινε αλλιως οτι οι πραξεις του εχουν και συνεπειες. Αρχισε να μου λεει οτι θα πηγαινει καθε βδομαδα για τοξικολογικες για να μου αποδεικνυει οτι δεν πινει κι αν βγει θετικος τοτε να παρω ασφαλιστικα μετρα και του απαντησα οτι τοτε θα εχω αποτυχει ως μητερα, αν δηλαδη ρισκαρω να βρεθει το παιδι σε μια τετοια κατασταση. Του ειπα οτι ξεσκιζω την ψυχη μου αλλα προτιμω να κανω αυτο παρα να περασει το παιδι αυτα που περασα εγω τους προηγουμενους μηνες και φανηκε καπου να το καταλαβαινει. Μεχρι που μου ειπε οτι προτιμαει να μη βλεπει καθολου το παιδι παρα να κανω ασφαλιστικα μετρα, οτι δεν μπορει να ζησει χωρις εμενα και οτι θα αυτοκτονησει. Ο λογος που το εκανα ειναι οτι επειδη ετσι μονο μπορω να προστατευθω προτιμησα να του το πω οσο ειναι μεσα ωστε αν εχει οποιαδηποτε κακη αντιδραση να ειναι τουλαχιστον σε ελεγχομενο περιβαλλον. Ακομα δεν εχει καταλαβει οτι υπαρχει προβλημα και πιστευει οτι εγω το βλεπω σαν προβλημα και οτι αν τα κοψει θα τα κοψει για χαρη μου. Τωρα θα μου πειτε πας στον πληγωμενο και του μπηγεις το μαχαιρι στην πληγη, αλλα και τι να κανω που αλλη λυση δεν υπαρχει γιατι οι γιατροι εκει περα βλεπουν λεει οτι παει καλυτερα και οτι σε καμια 15αρια μερες θα βγει. Ποναω παρα πολυ, ειναι σα να στρεφω το μαχαιρι εναντιον μου, αλλα αισθανομαι οτι αν δεν πιασει πατο αυτος ο ανθρωπος δεν προκειται να καταλαβει. Ελπιζω να μην εχω κανει καμια χοντρη μαλακια. Τουλαχιστον να το εχει χωνεψει μεχρι να βγει και να μη βρεθει προ απροοπτου.
-
και να υποθεσω ζητωντας συμπαρασταση απο αγνωστους περιμενεις να ακουσεις πως εχεις κανει σωστες επιλογες; τι;