Αγχώδης διαταραχή, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη. Πως τα έζησα και πως το ξεπέρασα...

«Από τη δική μου ατολμία πήγαζε η δύναμη του προβλήματός μου και όταν αυτή η ατολμία έπαψε να υφίσταται, όταν αποφάσισα να το πολεμήσω, ήταν σα να βρέθηκε ξαφνικά η \"αχίλλειος πτέρνα\" του \"εχθρού\"..». Έτσι είναι Δημήτρη όσο κάνεις ένα βήμα πίσω τόσο δυναμώνει ο πανικός. Σου ρίχνει την αυτοπεποίθηση και σε κάνει να αισθάνεσαι αδύναμος. Όμως όπως είπα κάποια στιγμή πλέον τα παίρνεις και λες «δεν πάει άλλο, ως εδώ ήταν». Zoe σωστά και πάλι λέει ο Δημήτρης έχουμε δύναμη μεγάλη μέσα μας. Όσο το πολεμούσα και το πολεμάω το πρόβλημά μου με την αγοραφοβία και τις κρίσεις πανικού τόσο δυναμώνω και τόσο εκλπήσομαι με το πόσο μπορώ να κάνω παραπάνω από όσα νομίζω. Ένα παράδειγμα για το αν έχουμε δυνάμεις μέσα μας και δεν το ξέρουμε είναι το εξής: αν πάθει κάτι το σπίτι σου και λες δε μπορώ να βγω, πες ότι γίνεται κάτι ας πούμε σεισμός, αμέσως θα πεταχτείς έξω χωρίς να σκεφτείς τον πανικό. Είναι όλα στο μυαλό. Πολλά νομίζουμε εμείς ότι είναι όπως τα νομίζουμε, όπως τα φανταζόμαστε. Στην πραγματικότητα όμως δεν είναι έτσι. Εμείς τα κάνουμε δύσκολα γιατί δεν τα ερμηνεύουμε σωστά. Σε όλα χρειάζεται προσπάθεια. Ας είναι μικρή. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να προσπαθείς.
Φιλικά
Αλέξης

καλημερα αλεξη.στη πραξη πως γινονται λα αυτα?παδια πειτε μου οταν σας πιανει κριση πανικουκαι ειστε με αλλους τι κανετε?φιλια σε ολους και δυναμη...

παιδια ειδα το ματς!καλα ηταν υπεροχο...τελικα τιποτα δεν ειναι ακατορθωτο αρκει να το πιστεψεις και να το κυνηγησεις...ενα καλο μαθημα για ολους εμας εδω που υποφερουμε...

Καλησπέρα,
Θα ήθελα εδώ να γράψω κάποια πράγματα μιας και ανταλλάσσονται απόψεις που μοιάζουν με συμβουλές σχετικά με τις κρίσεις πανικού.
Με όλο το σεβασμό και την αποδοχή σε σένα Δημήτρη που ξεπέρασες ένα τόσο δύσκολο σημείο στη ζωή σου, στον πανικό ΔΕΝ κυρίσουμε πόλεμο!!!
Ναι... έτσι ακριβώς!!!
Ο πανικός μας θέλει σύμμαχο για να ξεπεραστεί!!!
(είμαστε όλοι ψύχραιμοι μέχρι εδώ???)
Όχι, δεν εννοώ να αφήσουμε τις κρίσεις μας να διαιωνίζονται μπας και περάσουν μόνες τους και σίγουρα θέλει δύναμη και πείσμα η προσπάθεια, αλλά όχι ή \"αυτό ή εγώ\"!!!
Παροδόξως \"αυτό\" είμαστε \"εμείς\"!!!
Ο πανικός μας είναι μια κατάσταση μας!!! είναι συναισθήματα μπλοκαρισμένα και θαμμένα και μοιάζουν με ηφαίστειο λίγο πριν εκραγεί!!!
Αυτό που καμιά φορά ονομάζουμε κρίση πανικού είναι ακριβώς αυτός ο πόλεμος που κυρίσουμε σ\' αυτή μας την κατάσταση γιατί ακριβώς δεν αφήνουμε την ενέργεια που έχει μαζευτεί να εκτονωθεί!!!
Σε τίποτα απ\' όσα κουβαλάμε μέσα μας δεν κυρίσουμε πόλεμο!!! είναι κομμάτια μας που κάτι θέλουν να μας πουν και να μας μάθουν!!!
Όταν πνίγονται βρίσκουν άλλο τρόπο να βγουν γιατί απλά η ενέργεια δεν χάνεται ποτέ!!!
...βγαίνουν λοιπόν με διάφορους τρόπους κυρίως σωματικά μπας και πάρουμε το μύνημα!
Αυτό που έχει γίνει πια πανικώς ήταν η ΛΥΣΗ που είχε βρει ο εαυτός μας στο πρόβλημα που κάποια στιγμή είχαμε γιατί τότε δεν υπήρχε άλλη επιλογή και όχι το πρόβλημα αυτό καθαυτό!!!
Απλά δεν χρειαζόμαστε πια αυτή τη λύση!!!
Το ότι δεν μπορείς να το ελέγξεις ΖΩΗ ή όποιος άλλος ... πίστεψε με δεν είναι κακό!!! το να το ψάξεις με ψυχοθεραπεία είναι ακόμα καλύτερο!!!
Αυτά απ\' έναν άνθρωπο που ζούσε σε μια μόνιμη κρίση πανικού για πολλά χρόνια και δεν το ήξερε...
PS: ρε παιδιά, πως γράφεται το \"κυρίσω\"???

Τόσο φιλοσοφικά δεν κάθομαι προσωπικά να τα σκέφτομαι. Τα βλέπω πιο απλά. Σε μία αγχογόνο κατάσταση ή σε μία φοβία δύο αντιδράσεις υπάρχουν της \"φυγής\" από αυτήν την κατάσταση ή τη φοβία ή της \"μάχης - αντεμετώπισης\" αυτής. Για πολύ καιρό ακολούθησα τη φυγή από κατάστασεις που μου προκαλούσαν έντονο άγχος και φόβο χωρίς λόγο, με αποτέλεσμα να κλειστώ στο σπίτι μου. Αυτή η συμπεριφορά κάποια στιγμή με κούρασε δηλ το να κάνω συνέχεια πίσω, άλλαξα τρόπο σκέψης, αντιμετώπισης των καταστάσεων. Για να το κάνω όμως αυτό έπρεπε να πολεμήσω ή αλλιώς να αντιμετωπίσω τις καταστάσεις που μου προκαλούσαν πανικό. Εκείνη την ώρα ή κάνεις πίσω και γυρνάς σπίτι σου με αυτοπεποίθηση πεσμένη ή το παλεύεις, το πολεμάς, το αντιμετωπίζεις όπως θες πές το και το ξεπερνάς. Έτσι τα βίωσα και έτσι τα μεταφέρω.
Φιλικά
Αlex30

ξαναρωταω πως εφαρμοζονται ολα αυτα στη πραξη.π.χ ειστε εξω με παρεα και βιωνετε μια κριση πανικου .πως αντιδρατε?πως το κρυβεται?ακουω αποψεις

Quote:

---

Originally posted by Narsil
Καλησπέρα,
Θα ήθελα εδώ να γράψω κάποια πράγματα μιας και ανταλλάσσονται απόψεις που μοιάζουν με συμβουλές σχετικά με τις κρίσεις πανικού.
Με όλο το σεβασμό και την αποδοχή σε σένα Δημήτρη που ξεπέρασες ένα τόσο δύσκολο σημείο στη ζωή σου, στον πανικό ΔΕΝ κυρίσουμε πόλεμο!!!
Ναι... έτσι ακριβώς!!!
Ο πανικός μας θέλει σύμμαχο για να ξεπεραστεί!!!
(είμαστε όλοι ψύχραιμοι μέχρι εδώ???)
Όχι, δεν εννοώ να αφήσουμε τις κρίσεις μας να διαιωνίζονται μπας και περάσουν μόνες τους και σίγουρα θέλει δύναμη και πείσμα η προσπάθεια, αλλά όχι ή \"αυτό ή εγώ\"!!!
Παροδόξως \"αυτό\" είμαστε \"εμείς\"!!!
Ο πανικός μας είναι μια κατάσταση μας!!! είναι συναισθήματα μπλοκαρισμένα και θαμμένα και μοιάζουν με ηφαίστειο λίγο πριν εκραγεί!!!
Αυτό που καμιά φορά ονομάζουμε κρίση πανικού είναι ακριβώς αυτός ο πόλεμος που κυρίσουμε σ\' αυτή μας την κατάσταση γιατί ακριβώς δεν αφήνουμε την ενέργεια που έχει μαζευτεί να εκτονωθεί!!!
Σε τίποτα απ\' όσα κουβαλάμε μέσα μας δεν κυρίσουμε πόλεμο!!! είναι κομμάτια μας που κάτι θέλουν να μας πουν και να μας μάθουν!!!
Όταν πνίγονται βρίσκουν άλλο τρόπο να βγουν γιατί απλά η ενέργεια δεν χάνεται ποτέ!!!
...βγαίνουν λοιπόν με διάφορους τρόπους κυρίως σωματικά μπας και πάρουμε το μύνημα!
Αυτό που έχει γίνει πια πανικώς ήταν η ΛΥΣΗ που είχε βρει ο εαυτός μας στο πρόβλημα που κάποια στιγμή είχαμε γιατί τότε δεν υπήρχε άλλη επιλογή και όχι το πρόβλημα αυτό καθαυτό!!!
Απλά δεν χρειαζόμαστε πια αυτή τη λύση!!!
Το ότι δεν μπορείς να το ελέγξεις ΖΩΗ ή όποιος άλλος ... πίστεψε με δεν είναι κακό!!! το να το ψάξεις με ψυχοθεραπεία είναι ακόμα καλύτερο!!!
Αυτά απ\' έναν άνθρωπο που ζούσε σε μια μόνιμη κρίση πανικού για πολλά χρόνια και δεν το ήξερε...
PS: ρε παιδιά, πως γράφεται το \"κυρίσω\"???

---

Καλησπέρα σε όλους,
Narsil, ειλικρινά, χαίρομαι που βλέπω ότι έχω να κάνω με έναν άνθρωπο που, όπως και πολλά παιδιά στο forum, έχει μάθει να ασχολείται, να αναλύει και να φιλοσοφεί τις δύσκολες καταστάσεις της ζωής του.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου αναφορικά με την \"ενεργειακή\" πλευρά της ανάλυσής σου. Ναι, πιστεύω κι εγώ, ότι οι κρίσεις πανικού, η αγχώδης διαταραχή και η κατάθλιψη εν συνεχεία είναι η αντίδραση του οργανισμού μας σε καταστάσεις που τον καταπιέζουν και που ίσως δεν τις έχουμε καταλάβει καν. Τον εαυτό μου τον συνέτριψα 4 συνεχόμενα χρόνια από την άποψη ότι τον ταλαιπωρούσα, τον κούραζα, ενώ ταυτόχρονα δεν του έδινα διεξόδους. Όλη, όμως, αυτή η αρνητική ενέργεια συσσωρεύοταν και, όπως είναι απολύτως φυσικό, με κάποιο τρόπο έπρεπε να εκτονωθεί για να επέλθει ισορροπία. Ο τρόπος έκφρασης της εκτόνωσής της ήταν όλη αυτή η κατάσταση που βίωσα, αρχίζοντας με κρίσεις πανικού και καταλήγωντας σε κατάθλιψη.
Εδώ, όμως, έρχεται το σημείο στο οποίο διαφωνώ μαζί σου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαι απόλυτος. Απλά έτσι το βίωσα, έτσι το ξεπέρασα και αυτό έχω να προτείνω σε κάποιον άνθρωπο που βιώνει αυτή τη φρίκη. ΝΑΙ, οφείλεις να κυρήξεις τον \"πόλεμο\" σε αυτή την κατάσταση. Από τη στιγμή που είχα ορίσει το πρόβλημά μου, από τη στιγμή που γνωρίζα τί με έχει φέρει στο απόλυτο μηδέν, από τη στιγμή που αυτό που είχα ΔΕ ΜΕ ΑΦΗΝΕ ΝΑ ΖΩ, με συγχωρείς, αλλά δεν μπορούσα να μείνω αδρανής. Καλές οι επισκέψεις στον ψυχολόγο μου, καλή η ψυχοθεραπεία, αλλά αν εγώ ο ίδιος δε λάμβανα μέτρα απέναντι στο πρόβλημά μου, αν εγώ ο ίδιος δεν αντιδρούσα, αν εγώ ο ίδιος δεν \"τσατιζόμουνα\" με την κατάστασή σου, τότε πολύ λίγα από τα θεωρητικά του ψυχολόγου μου θα έπαιρναν σάρκα και οστά και πολύ λίγα από αυτά θα τα βίωνα στην πράξη.
Ναι, η ενέργεια δε χάνεται, απλά μετατρέπεται και εναλλάσεται μεταξύ διαφόρων μορφών. Και από τη στιγμή που όλη αυτή η αρνητική ενέργεια, η οποία μεταφράζοταν και σε αρνητική ψυχολογία, είχε καθηλώσει τον Δημήτρη στο απόλυτο μηδέν, αυτός ΕΠΡΕΠΕ να αντιδράσει. Για να μετατρέψει αυτή την αρνητικότητα σε κάτι μη αρνητικό. Αν είχα μείνει αδρανής τότε, είμαι παραπάνω από σίγουρος ότι θα ήμουν ακόμη εκεί, στο μηδέν... Το πρόβλημα ήταν του Δημήτρη και αυτός, μόνο αυτός, θα μπορούσε να το νικήσει. Ούτε ο ψυχολόγος αποκλειστικά, ούτε τα φάρμακα αποκλειστικά. Και τα δύο με βοηθήσανε να δω κάποια πράγματα διαφορετικά και να ηρεμήσω αρκετά, με τροφοδοτήσανε με κάποια όπλα παραπάνω. Αλλά αυτά τα όπλα αν δεν τα χρησιμοποιήσεις μόνος σου δεν έχει και αξία η ύπαρξή τους.
Επαναλαμβάνω ότι αυτά που περιγράφω είναι τα προσωπικά μου βιώματα και οι μέθοδοι που εγώ \"ανέπτυξα\" τότε για να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου. Και από τη στιγμή που με τα συγκεκριμένα όπλα, όλη αυτή η αρνητική ενέργεια μετατράπηκε σε κάτι πολύ θετικό, δεν μπορώ παρά να είμαι πεπεισμένος ότι ΠΡΕΠΕΙ να αντιδράσεις, να δεις στα μάτια και να πολεμήσεις αυτή την κατάσταση. :-)
Να είμαστε όλοι καλά!
Με σεβασμό σε κάθε διαφορετική άποψη,
Δημήτρης

Ο μόνος συμβιβασμός που έκανα με την αγοραφοβία και τις κρίσεις πανικού ήταν να δεχτώ ότι έχω αυτήν τη δυσκολία και ότι πρέπει να μάθω να ζω με αυτό. Όσο δεν το δεχόμουν και παραπονιόμουν για αυτό που έχω και ήμουν αρνητικός τόσο έπεφτα ψυχολογικά. Μετά είπα \"αυτό τώρα έγινε, αντί να λες το πως και το γιατί και να εισαι αρνητικός το δέχεσαι και το πολεμάς\". Αν θα περάσει δεν ξέρω. Αλλά ξέρω ότι δε θα του περάσει το δικό του. Zoe ρωτάς πως το ξεπερνάς και με βλέπω να βγαίνω off topic. Εγώ κάπου σταματούσα και περίμενα να περάσει η κρίση. Σταματούσα όταν με έπιανε, σκεφτόμουν ότι τα συμπτώματα αυτά είναι λόγω του πανικού και ότι τόσες φορές που με έπιασε ο πανικός τίποτα δεν έπαθα από όσα φοβόμουν. Είχα μαζί μου και τίποτα που να με βοηθάει να μη σκέφτομαι τον πανικό εκείνη τη στιγμή. Αν δε μπορούσα να χαλαρώσω από μόνος τότε έπαιρνα ένα αγχολυτικό. Ο σκοπός μου ήταν να μη φύγω από το μέρος που εκδηλωνόταν. Έβρισκα ένα μέρος εκεί κοντά ήσυχο, σκεφτόμουν κάτι ευχάριστο, είχα μαζί μου κάτι να απασχολώ το μυαλό μου, προσπαθούσα να σκεφτώ θετικά και λογικά (γιατί κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού περνάνε και παράλογες σκέψεις), έκανα υπομονή και περίμενα. Δεν πετύχαινα πάντα να το κάνω αλλά δεν το έβαζα κάτω. Αυτά για εμένα. Ο καθένας μας έχει τα δικά του \"κουμπιά\", δυνατά και αδύνατα σημεία που ο γιατρός του τα βλέπει και με βάση αυτά νομίζω τον καθογηγεί. Οπότε πάντα όταν διαβάζω άλλους τι γράφουν ή τι συμβουλεύουν λαμβάνω υπόψη μου ότι καλή η γνώση αλλά από ένα σημείο και μετά σε θέματα υγείας για το τι θα κάνεις αυτό είναι θέμα γιατρού.
Δημήτρη να είσαι καλά και εσύ και όπως λες όλοι μας!!
Φιλικά
Αlex30

...Από ποιο σημείο ακριβώς των όσων έγραψα βγήκε το νόημα: \"καθίστε και υπομείνετε τις κρίσεις και μην κάνετε τίποτα, μέχρι να σας σακατέψουν τελείως\"???!!!!

... που έγραψα \"μην αντιμετωπίσετε τον πανικό σας και το άγχος σας και βάλτε το στα πόδια???\"
\"... σε μία αγχογόνο κατάσταση ή σε μία φοβία δύο αντιδράσεις υπάρχουν της \"φυγής\" από αυτήν την κατάσταση ή τη φοβία ή της \"μάχης - αντιμετώπισης\" αυτής...\"
2 αντιδράσεις???!!! \"...της φυγής...\"???
να φύγεις να πας που ρε Αλέξη? Δε μπορείς να του ξεφύγεις που να χτυπιέσαι κάτω!

ρε συ Δημήτρη..., \"... από τη στιγμή που αυτό που είχα ΔΕ ΜΕ ΑΦΗΝΕ ΝΑ ΖΩ, με συγχωρείς, αλλά δεν μπορούσα να μείνω αδρανής...\"
Να σε συγχωρήσω???!!! για το ότι δεν έμεινες αδρανής!!!???
...παρακαλώ...
Ρε παιδιά..., τι λέμε????... πραγματικά αυτό έγινε αντιληπτό απ\' τα όσα έγραψα!!!???
Sorry, ...δεν τα έγραψα καλά... να τα ξαναπώ λιγότερο \"φιλοσοφικά\"...
Μετά απ\' όλ\' αυτά τα:
\"...θα το γ.....ω...\", \"...ή αυτό ή εγώ...\", \"...η δική μου ατολμία...\", \"...η αχίλλειος πτέρνα του \"εχθρού...\", \"... θα το συντρίψω...\" κλπ
και επειδή ίσως διαβάζουν άτομα πιο \"άπειρα\" και βρίσκονται στα προκαταρτικά των κρίσεων, εκεί που ακόμα δεν ξέρεις τι σου γίνεται και απλά είσαι χεσμένος πάνω σου, τους έγραψα κάτι σαν: \"...έχεις κρίσεις και άγχος και αντιμετωπίζονται και ξεπερνιούνται και χωρίς απαραίτητα να είσαι η \"Ζήνα\" ...\"!!!
Τελος πάντων άγχος και φοβίες είναι και τις έχει τόσος κόσμος, δεν είναι ο διάβολος μεταμορφωμένος!!!
Αυτά ήθελε να πει \"ο ποιητής\" και σταματάει εδώ γιατί έχει δουλεία.
Κατά τ\' άλλα το \"κυρίσω\" ακόμα δεν έμαθα πως γράφετε, θα το δω στο λεξικό, δεν πειράζει...
(...και το καλύτερο απ όλα ήταν: \"... αν εγώ ο ίδιος δεν \"τσατιζόμουνα\" με την κατάστασή σου...\"
Δ.,.... σου ξέφυγε? πάντως εγώ γέλασα,... ειλικρινά!)

Quote:

---

Originally posted by Narsil
\"... σε μία αγχογόνο κατάσταση ή σε μία φοβία δύο αντιδράσεις υπάρχουν της \"φυγής\" από αυτήν την κατάσταση ή τη φοβία ή της \"μάχης - αντιμετώπισης\" αυτής...\"
2 αντιδράσεις???!!! \"...της φυγής...\"???
να φύγεις να πας που ρε Αλέξη? Δε μπορείς να του ξεφύγεις που να χτυπιέσαι κάτω!

---

Σχετικά με την αντίδραση της Φυγής σου προτείνω να διαβάσεις το βιβλίο \"Ξεπερνώντας το ʼγχος\" Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα. Τα αναλύει πολύ καλά. Τα όσα έγραψα στο ποστ μου βασίζονται σε όσα διάβασα σε αυτό το βιβλίο γραμμένο από Ψυχολόγο. Εκεί θα βρεις απαντήσεις σε όσα δικαιολογημένα ερωτήματα έχεις. Ένα άλλο καλό site για τις απορίες σου είναι το:
http://www.psynet.gr/index.php?option=com_content&task=view&id= 41&Itemid=26
όπου αναφέρει πως συμπεριφέρονται όσοι έχουν διαταραχή πανικού:

\"Παραδείγματος χάριν, κάποιος που είχε ένα επεισόδιο πανικού οδηγώντας ,μπορεί να είναι τόσο φοβισμένος ώστε να φοβάται να οδηγήσει ακόμη και σε πολύ κοντινές του αποστάσεις.
Οι άνθρωποι που αναπτύσσουν αυτές τις προκληθείσες απο πανικό φοβίες θα τείνουν να αποφύγουν τις καταστάσεις που φοβούνται θα προκαλέσουν μια επίθεση πανικού, με αποτέλεσμα να περιορίζονται στη ζωή τους όλο και περισσότερο. Μπορεί ακόμα να υποφέρουν στην εργασίατους επειδή δεν μπορούν να ταξιδέψουν ή να πάνε στην εργασία τους εγκαίρως.\"

Ακόμα ένας διαδικτυακός τόπος που αναφέρεται στην αντίδραση της φυγής είναι ο ακόλουθος: http://web.auth.gr/spc/kesipsi-panic.htm
όπου αναφέρει:

\"Σε όλα τα είδη πανικού, την ώρα που συμβαίνει η κρίση, τα άτομα αισθάνονται την ανάγκη να ξεφύγουν από την κατάσταση στην οποία βρίσκονται και τρέπονται σε φυγή. Τα συμπτώματα υποχωρούν σύντομα, γεγονός που συχνά αποδίδεται στη φυγή. Έτσι, είναι πολύ πιθανό να συσχετισθεί η φυγή με την ανακούφιση από τα συμπτώματα, και για το λόγο αυτόν να γίνει η φυγή χρόνια συνήθεια.
Αν οι πάσχοντες, όμως, αποφεύγουν συστηματικά καταστάσεις στις οποίες είχαν βιώσει κρίση πανικού, μπορούν εύκολα να γίνουν φοβικοί με το να εδραιώσουν έναν τέτοιο τροπο αποφυγής.\".

Ελπίζω να βρεις τις απαντήσεις στην απορία σου σχετικά με τη \"φυγή\". Είναι πολύ ωραία, κατανοητά και χρήσιμα άρθρα.
Φιλικά
Alex30

Η φυγη ειναι απο τις πρωτες σκεψεις καποιου που αντιμετωπιζει κριση πανικου γιατι πιστευει οτι φευγοντας απο το μερος ή γενικα απο την κατασταση που προκαλει το αγχος θα απαλλαγει και απο τα συμπτωματα.Αλλωστε αμα δεν πιστευε οτι θα αισθανθει καλυτερα φευγοντας δε θα το σκεφτοτανε καν αλλα θα εμενε στο σημειο οπου εκδηλωθηκε ο πανικος και στη συνεχεια δε θα απεφευγε πολλες φορες να βρεθει στο ιδιο ή παρομοιο μερος πχ μερη με πολυ κοσμο,μεσα μαζικης μεταφορας κλπ φοβουμενος μηπως ξαναπαρουσιαστει ο πανικος.Γι\'αυτο και για να αντιμετωπιστει ο πανικος ειναι σημαντικο να μην αποφευγουμε τις καταστασεις που μας φοβιζουν αλλα να προσπαθουμε οσο γινεται να τις αντιμετωπισουμε εκει που εκδηλωνονται.

Quote:

---

Originally posted by Narsil
Ρε παιδιά..., τι λέμε????... πραγματικά αυτό έγινε αντιληπτό απ\' τα όσα έγραψα!!!???

---

Ναι! :-)

Quote:

---

Originally posted by Narsil
Sorry, ...δεν τα έγραψα καλά... να τα ξαναπώ λιγότερο \"φιλοσοφικά\"...

---

Καλύτερα έτσι... :-)

Quote:

---

Originally posted by Narsil
Μετά απ\' όλ\' αυτά τα:
\"...θα το γ.....ω...\", \"...ή αυτό ή εγώ...\", \"...η δική μου ατολμία...\", \"...η αχίλλειος πτέρνα του \"εχθρού...\", \"... θα το συντρίψω...\" κλπ

---

Υπάρχουν αντιδράσεις και αντιδράσεις απέναντι σε κάποιο πρόβλημα. Εγώ έτσι αντέδρασα και αυτά γράφω. Λες να μας κόψει η λογοκρισία Narsil μου? :-)

Quote:

---

Originally posted by Narsil
και επειδή ίσως διαβάζουν άτομα πιο \"άπειρα\" και βρίσκονται στα προκαταρτικά των κρίσεων, εκεί που ακόμα δεν ξέρεις τι σου γίνεται και απλά είσαι χεσμένος πάνω σου, τους έγραψα κάτι σαν: \"...έχεις κρίσεις και άγχος και αντιμετωπίζονται και ξεπερνιούνται και χωρίς απαραίτητα να είσαι η \"Ζήνα\" ...\"!!!

---

Δεν υπάρχει στιγμή που να μην είσαι ...χεσμένος πάνω σου όσο βιώνεις αυτή τη φρίκη και μέχρι να πάρεις απόφαση να αντιδράσεις και να το πολεμήσεις, είτε είσαι η ...Ζήνα είτε ο Ηρακλής είτε απλά ο Δημήτρης... :-)

Quote:

---

Originally posted by Narsil
Τελος πάντων άγχος και φοβίες είναι και τις έχει τόσος κόσμος, δεν είναι ο διάβολος μεταμορφωμένος!!!

---

Συμφωνούμε! Επιτέλους! :-)))

Quote:

---

Originally posted by Narsil
Κατά τ\' άλλα το \"κυρίσω\" ακόμα δεν έμαθα πως γράφετε, θα το δω στο λεξικό, δεν πειράζει...

---

Κυρήσσω είναι το σωστό... :-)

Quote:

---

Originally posted by Narsil
(...και το καλύτερο απ όλα ήταν: \"... αν εγώ ο ίδιος δεν \"τσατιζόμουνα\" με την κατάστασή σου...\"
Δ.,.... σου ξέφυγε? πάντως εγώ γέλασα,... ειλικρινά!)

---

Ναι, αντί για \'μου\' έγραψα \'σου\'! Με συγχωρείς για το λάθος. Κι εγώ γέλασα αρκετά με το μήνυμά σου... :-)

Να είμαστε όλοι καλα,
Δημήτρης

Υ.Γ. Αλέξη, πολύ ενδιαφέροντα sites. Το βιβλίο που αναφέρεις το έχω διαβάσει κι εγώ και ομολογώ ότι με βοήθησε αρκετά τότε.

Καλησπερα παιδια. Μιας και ειμαστε μια περεα και μοιραζομαστε τις σκεψεις μας, θελω να σας πω κατι που φιλοσοφισα σημερα. Ολοι μας εχουμε παρει καποια φαρμακευτικη αγωγη και εχουμε κανει ψυχοθεραπεια και καταλαβαμε οτι ολα ειναι μεσα στο μυαλο μας και οτι μπορουμε μονοι μας να το ξεπερασουμε και ολοι μας εδω ακομη υποφερουμε. Μερικοι για πολλα χρονια. Τι γινεται τελος παντων? Μηπως πρεπει να το παρουμε αποφαση οτι δεν θα γινουμε ποτε καλα???

Ζωή υπάρχουν μερικά ατομα(μετρημενα) που ισχυρίζονται οτι τα ξεπερασαν τελειως.Αυτο που πιστευω εγώ ειναι πως περα απο τα φαρμακα που περιοριζουν τα ενοχλητικα συμπτώματα χρειαζεται να αναπτυξουμε τη δικη μας φιλοσοφια για τη ζωή,να αλλάξουμε στάση ζωής δλδ.Οι ψυχοθεραπείες κτλ πέρα απο τα θετικα αποτελεσματα που μπορει να εχουν πιστευω πως μας γεμίζουν ολο και με περισσοτερο στρες.(τι θα μου πει,αγωνια για τη πορεια μου,να πιεστώ να κάνω οσα με συμβουλευει) .
Εγώ προτεινω να δοκμασεις αναπνευστικες ασκήσεις ,ασκησεις για διαλογισμο κτλ..

Δε μπορώ να πω ότι ξέρω ακριβώς τι μπορεί να γίνει σε κάθε περίπτωση (εδώ ακόμα παλεύω να βρω την άκρη με τη δική μου), όμως το μόνο για το οποίο αισθάνομαι σίγουρη είναι πως πρέπει να δοκιμάσουμε όλα όσα μπορούμε.

ʼλλωστε άνθρωποι είμαστε και δεν πιστεύω ότι κάποιος από εμάς μπορεί να είναι απόλυτα \"ισορροπημένος\". Όλο και κάποια φοβία θα έχουμε, όλο και κάτι θα μας αγχώνει. Σημασία έχει απλά κάθε φορά να μπορούμε να βλέπουμε πως \"δεν ήρθε το τέλος του κόσμου\".

Αντί να πάρουμε απόφαση ότι δε θα γίνουμε ποτέ καλά, θα πρότεινα να πάρουμε απόφαση ότι ήδη είμαστε καλά, αλλά μπορούμε και καλύτερα! :)