Αλλαζω?

.....
Το τιμημα του να ακολουθω την ψυχη μου ηταν να νιωσω ελευθερη..και το ειχα απιστευτη αναγκη αυτο!
Μακαρι να μπορουσα να το διαδωσω με καποιο τροπο σε οσους νιωθουν οπως ενιωθα εγω!
Νιωθω οτι δεν εχω αδικο,ειναι απαισιο να κανεις κατι σωστο κι ομως η αισθηση που σου μενει να ειναι οτι εχεις αδικο!!
Η πλακα ειναι οτι βλεπω πως η μανα μου κανει τα ιδια λαθη και θελω να της πω..θελω οπως θα το εκανα για οποιονδηποτε καταλαβαινεις?
Παθαινει κρισεις πανικου..και δεν καταλαβαινει οτι εφοσον εχει αποκλεισει καθε οργανικο αιτιο,το θεμα της ειναι ψυχολογικο..
Νομιζει οτι βρηκε τον χρυσο τροπο να γινει το επικεντρο..
Με εχει κουρασει αυτος ο εγωκεντρικος τροπος σκεψης..φαινεται γι αυτο εχω τον ακριβως αντιθετο..που σαφως ειναι το ιδιο λαθοςςςςςςς!!!
Σε ευχαριστω σοφακι για την παρεα ..:)

Kατι ακομα Φωτεινη: δες λιγο αν αυτα που ζητας απο τους αλλους, τα υποστηριζεις εσυ η ιδια με αυτα που κανεις. Αν πχ. ζητας απο την μητερα σου να μην σε βαζει στους δικους της αγχωτικους ρυθμους (το γραφω οπως το γραφεις) εχε υποψη σου, οτι δεν σε βαζει. Κανεις δεν μπορει να το κανει. Εσυ το δεχεσαι κ μπαινεις απο μονη σου. Δεν εισαι παιδι πια...σωστα?

Αν απαιτεις να μην βαζουν κανονες στα παιδια σου με τους οποιους δεν συμφωνεις, αλλα αυτοι συνεχιζουν αναρωτησου αν πρεπει να τα πηγαινεις κ καθε ποτε ή για ποιες δραστηριοτητες.Με αλλα λογια υποστηριξε εμπρακτα στη ζωη σου αυτο που ζητας και απο τους αλλους...

θα σου δωσω ενα παραδειγμα..
Ερχονται εδω και με το που μπαινουν μεσα αρχιζουν..να φτιαξουμε φαγητο,να παμε τα παιδια στο τζαμπο,γιατι μαλωσες το παιδι(το μαλωμα μου ειναι μην γραφετε με τους μαρκαδορους παντου),μιλαω στο παιδι μου και τον ενθαρρυνουνε να με γραφει και να γελαει οταν του λεω κατι..
Η δικη μου σταση ειναι ηρεμη,αλλα πιστεψε με,κουραζομαι πολυ μεσα μου να το καταφερω να μην αγχωθω..Δεν σηκωνομαι αν δεν πιω τον καφε μου,αφηνω τα παλιομαρουλια να σαπισουν στο μπαλκονι και οχι δεν σταματαω να επιμενω στο παιδι μου και να λεω μπροστα τους οτι τους κανονες τους βαζω εγω και οχι οι παππουδες..
Μετα απο την αντισταση ερχεται η κοντρα,υστερα η σιωπη και η αποδοκιμασια και τελος ερχεται η μαυριλα..τι κακο καναμε εμεις να εχουμε τετοια παιδια,η αδερφη σου δεν μας κανει τετοια μπλα μπλα μπλα..
Ειμαι ακλονητη και απαντω καταλληλα,ομως κατι μεσα μου ποναει που ακομα δεν με δεχονται..ξερω πως δεν πρεπει αλλα μου συμβαινει..

Εσυ που εισαι Φωτεινη? Μπαινουν μεσα και ειναι σπιτι τους το σπιτι σου? Ποια ειναι η απαντηση σου στις κατηγοριες τους? πώς τους αφηνεις να λενε τοσα πολλα σε σενα? πώς τους δινεις το ελευθερο να σε προσβαλλουν ετσι?κ τελος πώς ολο αυτο επαναλαμβανεται?οκ, αυτοι δεν ακουν...εσυ ομως ακους τι λενε. τί κανεις για οσα λενε?

Η επιβραβευση κ η αποδοχη μπορει να μην ερθουν ποτε απο αυτους τους ανθρωπους. Αυτο το σκεφτεσαι σαν προοπτικη? ή θα προσπαθεις να κανεις οτι μπορεις ωστε να σε αποδεχτουν καποτε? Πονας, κ λογικο ειναι. Ισως αν αφησεις τον πονο να αναπνευσει, αν πεις οτι "ποναω κ ειναι λογικο, αφου ολη αυτη η σταση προερχεται απο τους γονεις μου"...τοτε ισως η πληγη να ματωνει λιγοτερο.

Μα τι αλλο να κανω?
Εχω περιορισει την επικοινωνια στο ελαχιστο.
Δεν εχω κανει ΚΑΜΙΑ επισκεψη.
Δηλωνω την ενοχληση μου αμεσα.
Πολλες φορες τους αγνοω.
Κανω αυτο που εγω θελω κι ας μην ακουνε.
Αρχικα δειχνουν να το δεχονται ,αλλα το ξεχνανε στο λεπτο..μπορει μια φαση να γινει 10 φορες μεσα σε μια ωρα..
πχ σηκω να παμε εκει..
οχι (με εξηγηση)
σηκω να παμε εκει
οχι (χωρις εξηγηση)
επι 10..
Στο τελος κανω χαβαλε γιατι ετσι τους ξεφορτωνομαι οριστικα και τους διασκεδαζω εκτονωνοντας την κατασταση..(με το οχι αδιαπραγματευτο)

Ειμαι σχεδον βεβαιη οτι η αποδοχη δεν θα ερθει,αλλα οσο δυναμωνω τοσο λιγοτερο με νοιαζει..με νοιαζει ομως..
Απλα δεν μου φαινεται τοσο τρομερο πια.
Ενταξει ειναι που για λογους που δεν καταλαβαινω ακομα,εγω ηρεμω αυτους μεταδιδοντας το κουλ,αλλα εχω ρουφηξει μεσα μου ολη την αναταραχη τους!ετσι φευγοντας αυτοι ειναι πιο ηρεμοι και εγω πιο ταραγμενη!

[QUOTE=Φωτεινη!;231946]Μα τι αλλο να κανω?
Εχω περιορισει την επικοινωνια στο ελαχιστο.
QUOTE]

να τη περιορισεις μεσα σου Φωτεινη Αυτο να κανεις

εχεις τη δικια σου οικογενεια και τη δικια σου ζωη

ξερω πως ειναι ολο αυτο ,και πως γυρναει παντα,και παντα θελουμε τη γμν την αποδοχη Αλλα μην το επιτρεψεις οσο δυσκολο και αν ειναι αλλοι να μπουν μεσα
Εσυ και γω ,εμεις , ανοιγουμε πορτες μαλλον για τους αλλους ,γιατι να μην περασουν αν την βρουν ανοιχτη ??

σκεψεις παλι

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

Μα τι αλλο να κανω?
Εχω περιορισει την επικοινωνια στο ελαχιστο.
............

Στο τελος κανω χαβαλε γιατι ετσι τους ξεφορτωνομαι οριστικα και τους διασκεδαζω εκτονωνοντας την κατασταση..(με το οχι αδιαπραγματευτο)!

---

συμφωνω με την soft.

ναι, αλλα τι προσδοκιες εχεις απο ολα οσα κανεις? να οριοθετησεις την περιοχη σου, να βρεις την ηρεμια σου? ΚΑΙ να σε καταλαβουν...? γιατι τα πρωτα δεν προυποθετουν καθολου ουτε την καταννοηση τους, ουτε την αποδοχη τους στο προσωπο σου.

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

Ενταξει ειναι που για λογους που δεν καταλαβαινω ακομα,εγω ηρεμω αυτους μεταδιδοντας το κουλ,αλλα εχω ρουφηξει μεσα μου ολη την αναταραχη τους!ετσι φευγοντας αυτοι ειναι πιο ηρεμοι και εγω πιο ταραγμενη!

---

τους ηρεμεις, γιατι παρα τα οσα λες εισαι εκει: διαφωνωντας, αλλα προστατευοντας τους. δινοντας τους την προσοχη κ την φροντιδα σου. εσυ μαλλον εισαι πιο ταραγμενη, γιατι ξερεις οτι δεν ακουγεσαι ή οτι οι αναγκες σου δεν ειναι αποδεκτες....ενω τοσο πολυ θα το θελες.

Με το περασμα του χρονου, αν νιωσεις πώς οι προσδοκιες σου μειωνονται απεναντι τους, αλλα κ εσυ σεβεσαι τα ορια σου μενοντας μακρυα ή περισσοτερο μακρυα (κυριολεκτικα κ μεταφορικα) η ταραχη σου θα μειωθει στα σιγουρα!

Αλλα πρεπει εσυ να φροντισεις για τα ορια σου, κανεις αλλος δεν θα το κανει κ δεν πρεπει να το κανει...

Αχ βρε Φωτεινή. Δεν έχεις καταλάβει ακόμη πως εμείς και οι μητέρες μας είμαστε οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος? Πως με τα καπρίτσια και τα κόλπα τους, τους χειρισμούς τους και τα acting out τους μας έχουν σμιλέψει έτσι που να εξυπηρετούνται οι σκοποί τους κατάλληλα? Είσαι το καταλληλότερο άτομο για τέτοιου είδους χορούς γι αυτήν. Η "εγώ και οι φιοριτούρες μου" μάνα με την ενοχική κόρη. Εσύ να θες πάντα να είσαι καλούλα/ ευαισθητούλα/ ανθρώπινη/ προσιτή, αυτή θα θέλει αιώνια να πατάει πάνω στην ευαισθησία και στις ενοχές σου για να περνά το δικό της. Και τον πατέρα σου πιθανότατα τον έχει σμιλέψει έτσι.
Τώρα είναι η κατάθλιψη, αύριο κάτι άλλο. Χτες το ετούτο, παραπροχτές το αποκείνο.:P
Bρε χαζουλίνο μου, να σου πω μέχρι πού έφτασε η μάνα μου πριν δύο τρία χρόνια όταν ένιωθε να χάνει το χώρο για παιξίματα στη ζωή των παιδιών της? Προσποιήθηκε εγκεφαλικό επεισόδιο. Λολ, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται. Έπεσε και καλά λιπόθυμη στο πάτωμα του καμπινέ και τη βρήκε ο πατέρας μου (άλλο κωθώνι). Πάνικ! Καλέστε τα ασθενοφόρα, βγάλτε ντουντούκες και να όλοι πάνω της, να ξανά στο μέσο της εκδραματοποίησης και ο άμοιρος ο bro μου που ήταν κοντινός στα περίχωρα να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Μέχρι που κατουρήθηκε πάνω της, σκέψου σκηνικό. Το θέμα είναι πως ο γιατρός που καλέστηκε ήταν κάθετος. Όχι, δεν έπαθε εγκεφαλικό είπε στο μαζεμένο συγγενολόι το εν είδει "τη χάνουμε τη μάνα, και τι θα απογίνουμε δίχως τέτοια άλλη", λολ. Το έκανε επίτηδες και ο άνθρωπος το κατάλαβε και το επικοινώνησε ευθέως στους παρατρεχάμενους ανήσυχους.
Αυτά για την κατάθλιψη. Μα το έγραψες και μόνη σου ρε Φωτεινή "Πάντως εδώ είναι καλά, τι να πω"
Να το πεις σε σένα.
Μαλάκα μου, εδώ γιατί είναι καλά άραγε?
Γιατί ξαναγίνεται το δικό της, που δίχως αυτό δεν έχει μάθει να ζει. Επικοινωνεί τη θέλησή της μέσω της εμφύτευσης ενοχών και εισπράττει τα αποτελέσματα των ενοχικών συμπεριφορών σας. Άρα, τι της κάνετε? Για άλλη μια φορά της διδάσκετε πως καλά το πάει και σας πως είστε ακόμη στα σπάργανα της δουλειάς με τον εαυτό σας. Αυτοακυρώνεσαι Φωτεινούλα μου. Δε σε μαλώνω καρδιά μου. Ξέρω το χορό όσων παίζουν μέσα σου ως φόβοι. Αλλά είναι μόνο οι φόβοι σου που μιλάνε. Πως αν δεν την προσέξεις δε θα είσαι καλή. Πως αν αδιαφορήσεις θα είσαι σκληρή. Πως αν δε δεχτείς να έρθουν το τριήμερο θα είσαι ανελέητη. Πως αν δε τους πεις να σηκώσουν τον κόλο τους να ξεκουμπιστούν θα είσαι υπεύθυνη για την πορεία της υγείας της μάνας σου (που ΣΤΑΝΤΑΡ θα χειροτερέψει, αμ πώς!)

Σε αγνοούν μπροστά στα παιδιά σου και ξαφνικά γίνονται οι ίδιοι γονείς τους να ορίζουν το πώς θα σου φέρονται όταν κάτι ορίσεις ως ανεπιθύμητο. Αφού περνάει αυτή η συμπεριφορά από τον παππού και τη γιαγιά, θα περάσει κι από μας. Θα σου βγάλουνε την παναγία μετά. Ακυρώνοντας τη μητρική σου αρχή και τις δικές σου επιλογές σε αμφισβητούν, εσένα, τη σημερινή Φωτεινή και την ορθή της κρίση. Σε ξεθεμελιώνουν και σε εξαντλούν ξανά και ξανά.

Τον Θούριο καλέ να μελετήσεις!
ως πότε παλικάρια και τα λοιπά. Εγώ διαβάζω μερικά του κομμάτια, γιατί με τα υπόλοιπα δε συμφωνώ, λολ
Για μένα έπρεπε να αρνηθείς να έρθουν. Αλλά πάλι είναι δικό σου κομμάτι, απλά την άποψή μου σου λέω. Να περιορίσεις την επαφή σε καλά σχεδιασμένες ΑΠΟ ΣΕΝΑ και με συγκεκριμένα χρονικά όρια επισκέψεις (όχι στο δικό σου χώρο, εσύ στο δικό τους).
Μαμά: Θα έρθουμε να σας δούμε το σουκού με το μπαμπά σου.
Φωτεινή: Δυστυχώς δε γίνεται. Θα έρθω όμως εγώ όταν μπορέσω.
Να κανονίζεις εσύ, να έχεις εσύ τον κύριο λόγο στις επαφές σας.
Αυτά κοριτσούδι μου γλυκό. Θα τα καταφέρεις και το ξέρω. Είσαι στη διαπραγμάτευση εκείνου και του άλλου, να σου γίνουν πιο καθαρά τα όρια.:)
#ευτυχώς εμείς τα πάψαμε αυτά. Δεν έρχονται, δεν πάω.:P

Quote:

---

ναι, αλλα τι προσδοκιες εχεις απο ολα οσα κανεις? να οριοθετησεις την περιοχη σου, να βρεις την ηρεμια σου? ΚΑΙ να σε καταλαβουν...? γιατι τα πρωτα δεν προυποθετουν καθολου ουτε την καταννοηση τους, ουτε την αποδοχη τους στο προσωπο σου.

---

Θελω ενα αγαπημενο οικογενειακο περιβαλλον,οπου ο καθενας θα σεβεται τον αλλο και θα διασκεδαζουμε σαν οικογενεια..
Γιατι δεν μπορω να παραβλεψω τα θετικα της οικογενειας μου,θελω να τα φερνω στο προσκηνιο..
Στην ουσια ειναι καποια σημεια που θελω να αλλαξουν,αν γινει αυτο,εγω τους δεχομαι και τους θελω στη ζωη μου.
Βλεπω οτι υπαρχει αυτη η δυνατοτητα και θελω να την παλεψω..
αν καταφερω να συνεχισω αυτη την πορεια μεσα μου θα ειμαι πολυυυυ ευχαριστημενη,γιατι κοριτσια εγω ξερω καλα οτι ο πονος μου εχει καταλαγιασει...

κλαψ..
ρειν παλι με χειριζονται ε?

Έτσι νομίζω καλό μου. Ναι. Είναι δύσκολο να ξεφύγεις από αυτό, το ξέρω, γιατί πατάει πάνω στις ενοχές και στην καλοπροαίρετη φύση σου. Με λίγα λόγια, έχεις τη φύση αυτή πρώτον γιατί τους εξυπηρετούσε στο παρελθόν και στη δίδαξαν, μετά γιατί αυτή η ίδια η φύση έχει το "καλο" μπροστά και πώς μπορεί το καλό να είναι και κακό? Εμ, μπορεί μια χαρά.:P

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

Στο τελος κανω χαβαλε γιατι ετσι τους ξεφορτωνομαι οριστικα και τους διασκεδαζω εκτονωνοντας την κατασταση..(με το οχι αδιαπραγματευτο)


Ενταξει ειναι που για λογους που δεν καταλαβαινω ακομα,εγω ηρεμω αυτους μεταδιδοντας το κουλ,αλλα εχω ρουφηξει μεσα μου ολη την αναταραχη τους!ετσι φευγοντας αυτοι ειναι πιο ηρεμοι και εγω πιο ταραγμενη!

---

Τελικά τους ξεφορτώνεσαι ή τους 'φορτώνεσαι' ακόμα πιο έντονα Φωτεινή μου?
Δεν ξέρω ίσως πρέπει να δεις αυτή την αντίδραση του διασκεδαστή (νομίζω πως κάπου είδα να αποκαλείς τον εαυτό σου γελωτοποιό μεταξύ σοβαρού και αστείου).
Αυτό που κάνεις εκτός από διπλωματία είναι και τρομερή καταπίεση στο θυμό σου (φαντάζομαι πόσο θα είχες εκνευριστεί πχ με τα 10 απανωτά όχι που δε γινόταν κατανοητά κ απορώ πως βρήκες τη διάθεση να κάνεις και χιούμορ)

Και τελικά έχεις ρουφήξει όλη την αναταραχή τους ή την αναταραχή σου?

Το θέμα γονείς είναι απ'τα πιο δύσκολα. Εκτός της οριοθέτησης μέσα και έξω που θέλει ολόκληρη διαδικασία και έχεις αρχίσει να κάνεις, πρακτικά προσπάθησε να εντοπίσεις δικές σου αντιδράσεις που σε φορτώνουν.

Παρόλα αυτά στο είπα κ από πμ πιστεύω πως είχε και την καλή του πλευρά το γεγονός, την εποχή που προσπαθείς να δεις κ να αντιμετωπίσεις το θέμα. Κάτι σαν πρακτική λολ.
Σου δόθηκαν ερεθίσματα για επεξεργασία.
Αυτό το λέω με βάση τη δική μου εμπειρία, που όταν ήταν να μείνω μαζί τους κόντεψα να πάθω πατατρακ κι όμως μετά από κάποιους μήνες πλέον έχουμε καταλήξει να μιάζουμε συγκάτοικοι(άσχετο που πάλι επιλέγω να φύγω, δε μ αρέσει η συγκατοίκηση κ μάλιστα με ανθρώπους που είμαστε εκ διαμέτρου αντίθετοι). Δε θα άλλαζα την εμπειρία γιατί εκτός απ'τις σκοτούρες στο κεφάλι μου μου έδωσε και την ευκαιρία να οριοθετήσω τη σχέση μας.

Αυτά Φωτεινούλα μου:) καλή συνέχεια.

*μου άρεσε η πρόταση της ρέιν να ελέγχεις εσύ τις συναντήσεις σας πάντως.
Τουλάχιστον για ένα διάστημα. Μέχρι και αν νιώσεις άνετα με την επικοινωνία σας.
Για το λόγο ότι φαίνεται να θέλουν να σε 'ελέγχουν' κι αυτό είναι ένα βήμα να πεις στοπ και να ανακτήσεις εσύ τον έλεγχο των θέλων σου έστω σε ότι αφορά τις συναντήσεις σας.
Και στο χώρο τους. Όχι στο χώρος σου.
Να 'εισβάλλεις' εσύ στο χώρος τους και όχι αυτοί στο δικό σου.
Μπορεί να φαίνεται πρακτικό αλλά έχει και ψυχολογικές προεκτάσεις.

γαμωτο Αρσι,
ειναι παραδοξο ομως εμεις που βλεπαμε τους γονεις μας καπως,ειχαμε αναλαβει να τους διασκεδαζουμε!!
Αληθεια ειναι.
Αυτοι αν εβλεπαν καποιο αρρωστο η στεναχωρημενο ,νευριαζαν και νευριαζουν..ειναι γελοιο το ξερω!
Και λεω "εμεις" γιατι το κανει και η αδερφη μου!
Μολις γινει αυτο,καποιος τους ξεαγχωσει και διασκεδασει ,τοτε πετανε σαν πουλακια..ο γελωτοποιος ομως εχει κουραστει.
Γονεις παιδια και Παιδια γονεις...

Καλα η επιμονη ειναι το βασικο χαρακτηριστικο του πατερα μου..μπορει να το πει και 100 φορες,δεν τον νοιαζει,αρκει να γινει οπως θελει αυτος!
Παλιοτερα στην 3η η 4η φορα ειχα γινει τουρμπο,το διασκεδαζε και ψηνοταν για καυγα..αλλα εγω δεν τη βρισκω ετσι..Αυτος ηθελε καπου να ξεσπασει..
Πρακτικα κανω πολλα που δεν εκανα ποτε Αρσουλα μου..καταρχην δεν ντρεπομαι για μενα,δεν φοβαμαι να τους χαλασω τη ζαχαρενια και κυριως εχω "μικροτερο χρονο αναρρωσης"!!!!
πχ μου λεει "χαλια το μπαλκονι θελει πλυσιμο","α ωραια η κρεμα σου να μου παρεις και εμενα μια" τετοιες μαλακιτσες..τοτε ειμαι τουρκος!!
"Εγω ετσι γουσταρω το μπαλκονι μου,αμα δεν σου αρεσει σπιτι σου"
"Να παρε την εταιρια και τραβα αγορασε μονη σου την κρεμουλα"
ουου εχω τετοια χαριτωμενα απειρα!!!

Αυτο με τις επισκεψεις..αμα σας πω οτι δεν εχω παει ΚΑΘΟΛΟΥ?αμα σας πω οτι δεν μπορω να παω και τις προαλλες εστειλα τον αντρα μου με τα παιδια και εγω ΔΕΝ πηγα?Εκνευριστηκαν βεβαια,αλλα δεν ειχα κεφι και αυτο τους ειπα,οχι καποια δικαιολογια..

ουφ σας τα πρηξα με τις μαλακιες μου..

Quote:

---

Originally Posted by Φωτεινη!

Θελω ενα αγαπημενο οικογενειακο περιβαλλον,οπου ο καθενας θα σεβεται τον αλλο και θα διασκεδαζουμε σαν οικογενεια..
Γιατι δεν μπορω να παραβλεψω τα θετικα της οικογενειας μου,θελω να τα φερνω στο προσκηνιο..
Στην ουσια ειναι καποια σημεια που θελω να αλλαξουν,αν γινει αυτο,εγω τους δεχομαι και τους θελω στη ζωη μου.
Βλεπω οτι υπαρχει αυτη η δυνατοτητα και θελω να την παλεψω..
αν καταφερω να συνεχισω αυτη την πορεια μεσα μου θα ειμαι πολυυυυ ευχαριστημενη,γιατι κοριτσια εγω ξερω καλα οτι ο πονος μου εχει καταλαγιασει...

---

το περιβαλλον ομως δεν το φτιαχνεις μονη σου, ουτε εισαι υπευθυνη ολοκληρωτικα εσυ. αν για κατι εισαι υπευθυνη ειναι μονο για σενα.κι αν αυτα που θες να αλλαξεις εσυ, για τους αλλους ειναι απαραιτητα?τί να παλεψεις τοτε?

αληθεια....εχεις φυγει κυριολεκτικα απο την πρωτη οικογενεια σου κ εισαι στην δικη σου ή ειναι μια μεσα σου?