Αλλαγη Θεραπευτη

Και πολυ καλα εκανες Αλεξανδρε και το χρησιμποιησες αφου ειχε ξεχασει ο πατερας σου οτι για να γεννηθεις εσυ ο γιος του καποια αλλη ειχε "ξεσκιστει" πριν, λεξη που προφανως ειπε η γυναικα του και σου την μετεφερε.
Να σου πω κατι;ο αντρας μου μια ζωη γινοταν θυσια για τους γονεις του προσπαθωντας να κερδισει την αγαπη με το να ειναι ο χορηγος τους οχι απλα να τους ζει, αλλα να αναλαμβανει υποχρεωσεις που του φορτωναν και για τα αδελφια του.Το αποτελεσμα ηταν η ιδια του η μανα να του πει οτι δεν τον γνωριζει και φυσικα να τον αποκληρωσει.Ποτε δεν μπορεσε να ισορροπησει ουτε ο ιδιος ουτε αφησε και την δικη μας οικογενεια εξω απ ολα αυτα.
Του ελεγα οτι ειχε δικα του παιδια και ομως με τον τροπο του εκανε και ο ιδιος κακο ασχετα αν δεν το εκανε με προθεση.
Ετσι μπηκαμε σε ενα φαυλο κυκλο και καναμε κακο και στη σχεση μας αλλα και στα παιδια μας.
Το επαγγελμα που εκανε ο πατερας σου (πολυ γνωστο και σε μενα)ηταν αλλος ενας παραγοντας που δεν τον αφησε να ειναι "σωστος" πατερας.Πρωτα του ευνουχισε το συναισθημα.Εγω ακουσα το σλογκαν: οταν βρισκομαι στο καραβι αισθανομαι ελευθερος, αισθανομαι οτι αναπνεω. Εφυγε παλι; μα ειναι η ευκολη λυση η φυγη.Μην νομιζεις οτι και τα αλλα του παιδια δεν θα εχουν τα δικα τους παραπονα.Απο εμπειρια θα σου ελεγα οτι δεν αξιζει τον κοπο να το ψαχνεις τοσο.Τα λεω να τ΄ακουω κι εγω γιατι βρεθηκα με ενα ποδι σπασμενο οταν ακουσα τοσο αδικα λογια.Αυτος τα ειπε και θα τα ξαναπει το μονο σιγουρο...εγω καθομαι και σκεφτομαι ποσο χαζη ημουν να εκραγω αντι να αδιαφορησω.Τι καταλαβα;κακο σε μενα εκανα, κακο στον εαυτο σου κανεις.Οσο κι αν το ψαχνεις απαντησεις δεν θα βρεις απλα εσυ θα υποφερεις.ξεπερασε τον και κοιτα μπροστα.

«Δεν έχει νόημα να κλαις πάνω από χυμένο γάλα» Το διάβασα ξανά και ξανά. Και δυνατά.
Είναι μάλλον πολύ εύκολο να το γράφουμε, να το λέμε, αλλά είναι δύσκολο να το νιώσουμε.
Και πάλι μου ήρθε η εικόνα από εκείνο το παιδί στο μουσείο που έκλαιγε πάνω από τα σπασμένα του παιχνίδια. Εκείνα που το ίδιο χάλασε μέσα στο θυμό του.

Αλέξανδρε, διεκδίκησες την αναγνώριση που δεν πήρες αβίαστα και φυσικά από τον πατέρα σου και όλο αυτό είχε το τίμημά του.
Αυτό δεν μπορούσες να το δεις καθαρά τότε εκεί που ήσουν. Το βιώνεις τώρα. Θα μείνεις όμως εδώ; Θα τιμωρήσεις κι άλλο τον εαυτό σου;

Πόσο μακρινή είναι η επιστροφή στη δουλειά που αγαπάς και σε ό,τι δικό σου; Το σκέφτεσαι αυτό, το επιθυμείς;
Σκέφτομαι ότι μια τέτοια επιστροφή δε σημαίνει ότι θα γυρίσεις πίσω το ρολόι, τίποτα δε ξε-γίνεται. Υπάρχει αλλαγή.
Και σε αυτό στο οποίο θα μπορούσες να επιστρέψεις και σε εσένα.
Σκέφτομαι, όμως, ότι ίσως και να μην έχεις παγιδευτεί σε ένα δωμάτιο δίχως πόρτες..

Συγνωμη Γιωτα αλλα θα ηθελα να σε ρωτησω κατι?Θεωρεις δλδ οτι το επαγγελμα φταιει?

οχι, επιβαρυνει πολυ οταν υπαρχουν προβληματα επικοινωνιας.
γνωριζω ναυτικους που ειναι παραδειγμα και γινονται θυσια για τα παιδια τους οχι απαραιτητα με το να τα χρηματοδοτουν.
ειδα ναυτικο οταν κι εγω πηγα μαζι του, να κλαιει καθε φορα που αναφεροταν στα παιδια του.
ξερεις ομως τι διαφορα υπηρχε σε αυτους;προερχονταν απο μια αγαπητικη οικογενεια.

Μαρινα
Εγραψες κατι που μου εκανε κλικ....δλδ ο Αλεξανδρος το γραψε αυτο περι σκοτεινης πλευρας της συντροφου του και εκεινου που ουσιαστικα δεν ηθελε να την αποδεχτει ο Αλεξανδρος,εσυ εγραψες οτι ταυτιστηκες με την κοπελια του και ετσι τελειωσε μια σημαντικη σχεση...ειναι πολυ δυσκολο να αποδεχτει ο αλλος την σκοτεινη μας πλευρα οταν δεν την εχουμε αποδεχτει εμεις οι ιδιοι ετσι δεν ειναι?Εγω το βιωνω αυτο στο σημερα καθως μερικες φορες αισθανομαι οτι απομακρυνομαι λογω της ανασφαλειας οτι ο αλλος δεν θα αποδεχτει τελικα το ειναι μου ολοκληρο αλλα μαλλον ενα κομματι του το θετικο,βεβαια ειναι δικο μου αυτο καθως εκεινη μοιαζει να ειναι πιο ελαστικη μαζι μου παρα εγω με μενα...ομως θα ηθελα να γραψεις δυο κουβεντες για το δικο σου αν θελεις.......

Quote:

---

Originally Posted by γιώτα2

οχι, επιβαρυνει πολυ οταν υπαρχουν προβληματα επικοινωνιας.
γνωριζω ναυτικους που ειναι παραδειγμα και γινονται θυσια για τα παιδια τους οχι απαραιτητα με το να τα χρηματοδοτουν.
ειδα ναυτικο οταν κι εγω πηγα μαζι του, να κλαιει καθε φορα που αναφεροταν στα παιδια του.
ξερεις ομως τι διαφορα υπηρχε σε αυτους;προερχονταν απο μια αγαπητικη οικογενεια.

---

ναι βρε Γιωτα εκει θελω να φτασω και εγω....οτι το προβλημα προυπαρχει και απλως επετεινεται λογω αποστασης και ελειπους επικοινωνιας.Απο την θεση του ναυτικου εγω παντως θελω να σου πω και την δικια μου εμπειρια,ναι ειναι πολυ ευκολο και ειναι φυγη οποτε δεν μπορεις να τα βγαλεις εδω περα να μπαρκαρεις και το κανουν πολυ αυτο,ειτε γιατι εχουν συνηθισει,ειτε γιατι δεν μπορουν αλλιως ειτε γιατι πραγματι εδω δεν αναπνεουν.Το τελευταιο το πιστευω πολυ.Σαφως τα χρηματα δεν καλυπτουν τα κενα τα συναισθηματικα ο πατερας δλδ ελεγε στελνω λεφτα αρα ειμαι ενταξει δεν ειναι ομως ετσι ειδικα οταν εχεις παιδια....δεν μου ελειψε κατι ποτε οικονομικο ισα ισα αλλα μαλλον συναισθηματικο και σε μενα και στον αδερφο μου...οσο για την μανα μου ειμαι πολυ σκληρος μαζι της στο εδω και τωρα για πολλα οχι γιατι δεν εκανε το καλυτερο αλλα ουσιαστικα γιατι εστρεψε εμας εναντιον του και ειδικα εμενα......εκανα πολυ καιρο να το ξεχωρισω αυτο που γραφω εδω..........δυστυχως!!!!

Quote:

---

Originally Posted by alexandros3

Ουσιαστικά τη σχέση την τελείωσα εγώ, δυστυχώς Αυτός ο μονοσκοπός που σου έγραψα πλησίαζε τότε και δεν υπήρχε τίποτα άλλο.
Να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω για ποια σκοτεινιά μιλάς εδώ. Υπάρχουν ειδών και ειδών :)
Θα έλεγα πάντως ότι αυτή η σκοτεινιά που η κοπέλα μου αγκάλιαζε, την έκανε πιο ανοιχτή στον κόσμο αλλά και πιο "σκόρπια" (με την καλύτερη δυνατή έννοια του όρου, αρνητική μόνο στο ότι δεν κρατάς πράγματα και για σένα, ότι δίνεσαι, υπερβολικά). Όταν ήμασταν μαζί όλα ήταν γεμάτα κι όμορφα (και με δουλειές δύσκολες και απαιτητικές). Δυστυχώς όμως υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι στον κόσμο λολ.. άλλες προσδοκίες που πρέπει να εκπληρώσεις. Ανθρώπους να προστατεύσεις ( και ήμασταν και οι δύο προστάτες, μη το ξεχνάς αυτό : )

---

Ναι, δεν το ξεχνάω...γιατί κάπως έτσι ήμασταν κι εμείς τότε. Αλλά τελικά νομίζω πως σε ένα ζευγάρι χρειάζεται κυρίως - αν όχι μόνο - να προστατεύει ο ένας τον άλλον. Είναι και θέμα timing μάλλον.

Όταν είχα συναντήσει το πατέρα μου εκείνη τη φορά οι ατάκες πετάγανε εκατέρωθεν. Η οικογένεια είναι μια ασθένεια που θα πρέπει να τελειώνει στα 18 κτλ. λολ
Απλώς το μόνο που θα ευχόμουν θα ήταν να ήταν λιγάκι, μια σταλιά πιο ώριμος, λιγότερο ανασφαλής. Και η μάνα μου ίσως λιγάκι λιγότερο φοβισμένη. Αλλα σε τόσο μικρές ηλικίες... λολ ουτοπικο.
Την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε μου είπε και συ κατεστραμένος είσαι.
Δεν είναι ακριβώς τα λόγια που θα περιμένες από ένα γονιο.
Να το αφήσω πίσω μου. Ναι κανένα πρόβλημα πραγματικα.
Απλώς θα έπρεπε με κάποιο τρόπο να είχα μπορέσει μέχρι τώρα να "παντρέψω" τους γονείς μου μέσα μου. Δεν τα κατάφερα : ) Απέτυχα παταγωδως.
Το μόνο που ξερω ειναι οτι μετα απο ολες αυτες τις ανατροπες εχω πεσει σε ενα ατελειωτο σπιραλ πτωσης και ματαιοτητας.
Δεν ξερω αν με νοιαζει κατι πραγματικα πια.
Και ξερω οτι ο κοσμος σε περιμενει δυνατο και ενθουσιωδη. Γελαω πια... απλα γελαω.

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Ναι, δεν το ξεχνάω...γιατί κάπως έτσι ήμασταν κι εμείς τότε. Αλλά τελικά νομίζω πως σε ένα ζευγάρι χρειάζεται κυρίως - αν όχι μόνο - να προστατεύει ο ένας τον άλλον. Είναι και θέμα timing μάλλον.

---

Αν φευγαμε, να πηγαιναμε καπου αλλου, μακρυα απο διαφορες καταστασεις, θα τα καταφερναμε, ειμαι σιγουρος. Και μαλιστα ειχε συμφωνηθει. Δεν εχω δει πιο καλοκαρδο και δωτικο ανθρωπο παντως. Μαλλον καπως ετσι πρεπει να ημουνα και γω. Στην αρχη τουλαχιστον. Ηταν λιγακι στη φουστιτσα της μαμας της παντως. αρκετα περισσοτερο απο οτι ημουνα εγω. ηταν αυτη η ελλειψη αυτονομιας που φοβομουνα. Δεν ηθελα το παιδι (που εννοειται οτι θελαμε) να μεγαλωσει σε μια "τρελη" οικογενεια.
ειχαν ειπωθει πραγματα για το παρελθον που με ειχαν φρικαρει.

όμως παιχνίδι δεν ηταν crazy... καθόλου :)

Quote:

---

Originally Posted by alexandros3

Και μετά από αυτό έγινε μια άλλη σχέση (βέβαια, να μείνω μόνος μου; αδύνατον) Now dig this.
Σεξουαλικά θα έλεγα ότι ήταν οκ με την προηγούμενη. Με την άλλη ήταν... δλδ φοβόμουνα κάποια στιγμή μην της έχω κάνει ζημιά.
Αλλά δεν έκανα έρωτα σε κείνη. Έκανα έρωτα στην "τέλεια οικογένεια" της όπως το έβλεπα. Με το μπαμπά στη σωστή θέση, με τη μαμά στη σωστή θέση. Ποτέ τίποτα δεν είχε μεταφραστεί σε κάτι τόσο άγριο. Αλλά και 'κει χρησιμοποίησα. Παντού χρησιμοποιώ. Παντού κρύβομαι.
Γιατί να είναι έτσι; Γιατί ΜΙΑ γυναίκα να μην έχει και τα δύο; Και την συναισθηματική ασφάλεια και την ερωτική δύναμη;
Αποκλείονται αυτά μάλλον.

---

Γιατί αποκλείονται? Ναι μπορεί να τα έχει και τα δύο. Τώρα βέβαια, θα μπορούσα να το πω κι εγώ αυτό....το έλεγα δηλαδή: γιατί ΕΝΑΣ άντρας να μην...κλπ κλπ. Νομίζω πως μια φορά τουλάχιστον τα βρήκα και τα δύο, και μάλιστα σε ευνοϊκή χρονική στιγμή. Αλλά μπορεί να λείπει κάποιο τρίτο... Και για ό,τι λείπει, φταίει αυτό που εμείς οι ίδιοι κρύβουμε και τίποτα άλλο.

Quote:

---

Originally Posted by alexandros3

Αν φευγαμε, να πηγαιναμε καπου αλλου, μακρυα απο διαφορες καταστασεις, θα τα καταφερναμε, ειμαι σιγουρος. Και μαλιστα ειχε συμφωνηθει. Δεν εχω δει πιο καλοκαρδο και δωτικο ανθρωπο παντως. Μαλλον καπως ετσι πρεπει να ημουνα και γω. Στην αρχη τουλαχιστον.

---

Γιατί λοιπόν δεν φύγατε? Εμείς πάντως δεν φύγαμε. Για την ακρίβεια, εγώ δεν ακολούθησα, ούτε την πρώτη ούτε τη δεύτερη φορά (ναι είχαμε κι επανασύνδεση...).

_Γιατί αποκλείονται? Ναι μπορεί να τα έχει και τα δύο. Τώρα βέβαια, θα μπορούσα να το πω κι εγώ αυτό....το έλεγα δηλαδή: γιατί ΕΝΑΣ άντρας να μην...κλπ κλπ. Νομίζω πως μια φορά τουλάχιστον τα βρήκα και τα δύο, και μάλιστα σε ευνοϊκή χρονική στιγμή. Αλλά μπορεί να λείπει κάποιο τρίτο... Και για ό,τι λείπει, φταίει αυτό που εμείς οι ίδιοι κρύβουμε και τίποτα άλλο.


Ποιό είναι το τρίτο; εμένα δεν πάει το μυαλό μου :)
ξερεις δεν θελω τη γυναικα μου να τη βλεπω σε "τμηματα". ή να αναζητω τμηματα που δηθεν λειπουν σ' αυτην, σε αλλες.
τελος παντων. εδω νομιζω οτι πραγματικα διαφερουμε :)

Quote:

---

Originally Posted by marina38

Γιατί λοιπόν δεν φύγατε? Εμείς πάντως δεν φύγαμε. Για την ακρίβεια, εγώ δεν ακολούθησα, ούτε την πρώτη ούτε τη δεύτερη φορά (ναι είχαμε κι επανασύνδεση...).

---

Δεν φυγαμε γιατι ο ειδικος ειπε "μην εισαι τοσο απολυτος". οποτε δεν ημουνα.

Quote:

---

Originally Posted by crazy_diamond

Σκέφτομαι, όμως, ότι ίσως και να μην έχεις παγιδευτεί σε ένα δωμάτιο δίχως πόρτες..

---

Απο πορτες αλλο τιποτα... :)
Μια θελω, καπου σε κανενα δασος, απλως να κοιμηθω και να κλεισω τα ματια μου για αρκετο καιρο... : )



_Πόσο μακρινή είναι η επιστροφή στη δουλειά που αγαπάς και σε ό,τι δικό σου; Το σκέφτεσαι αυτό, το επιθυμείς;

Αρκετά μακρυνή, βέβαια το επιθυμώ... θα γίνει.. το μόνο που θελω ειναι να συνεχισει η καρδια μου να χτυπαει. εννοειται οτι θα γινει. αργα η γρηγορα. απλα πρωτα λιγο το δασος... : )

Απλώς το μόνο που θα ευχόμουν θα ήταν να ήταν λιγάκι, μια σταλιά πιο ώριμος, λιγότερο ανασφαλής. Και η μάνα μου ίσως λιγάκι λιγότερο φοβισμένη. Αλλα σε τόσο μικρές ηλικίες... λολ ουτοπικο


εδω χτυπησες φλεβα.........