Εγω αναρωτιεμαι εαν δεν φοβουνται το θανατο γιατι ζουν? Εννοωντας οτι ζωη και θανατος ειναι το ιδιο και το αυτο , για αυτους.
Επισης θα ηθελα λινκ με τις ερευνες και τον τροπο που εγιναν , εαν μπορεις. (Να διαβασουμε και μεις).
Printable View
Το ειχα διαβασει σε βιλβιο στη σχολη μου πριν χρονια. Ενδιαφερεσαι τοσο ωστε να κατσω να το βρω? Η θες να κανεις μια ερευνα στο γκουγκλ? Κοιτα καποιος μπορει να μη φοβαται αν θα κολλησει γριπη, αλλα αυτο δε σημαινει οτι θα παει σε ενα νοσοκομειο και θα καθεται πανω απο εναν ασθενη για να νοσησει!
Μπορειτε να βγαλετε σκαρτες τις ερευνες και τα πανεπιστημιακα βιβλια, δε θα κατσω να υπερασπιστω τους επιστημονες αυτους εδω περα. Ελεος.
Δωσε τον τιτλο του βιβλιου τοτε ή τον συγγραφεα ή κατι , οτι θυμασαι.
Δεν φοβαμαι οτι θα κολλησω γριπη , αλλα δεν θελω να κολλησω...ειναι επιλογη μου να μη κολλησω μες τις δυο δυνατες περιπτωσεις . Αυτο σημαινει οτι διαλεγω μη γριππη και υπαρχει καποιος φοβος-συναισθημα προς την γριπη.Quote:
Κοιτα καποιος μπορει να μη φοβαται αν θα κολλησει γριπη, αλλα αυτο δε σημαινει οτι θα παει σε ενα νοσοκομειο και θα καθεται πανω απο εναν ασθενη για να νοσησει!
Και φυσικα μιλαμε τωρα για ζωη-θανατο λολ οτι εχουμε και δεν εχουμε δηλαδη.
Εαν επιλεγεις ζωη ενω η ιδεα του θανατου δεν σου κανει ουτε κρυο ουτε ζεστη γιατι να το κανεις αυτο?
Κι εγώ νομίζω ότι ο φόβος θανάτου είναι επίκτητος. Άλλο ο φόβος μπροστά σε μια επίθεση, ή ο φόβος για τον πόνο.
Ο φόβος θανάτου εμπεριέχει επίγνωση, έτσι δεν είναι; Και έχει φιλοσοφική διάσταση.Τα παιδιά δε φοβούνται το θάνατο μέχρι να μάθουν τι συνεπάγεται.
Καποιοι επιλεγουν το θανατο. τα ποσοστα αυτοκτονιας στην Ελλαδα εχουν διπλασιαστει απο οτι ακουγα χτες. Και τα παιδακια που δε φοβουνται το θανατο στις μουσουλμανικες χωρες δεν πανε να πεφτουν ομαδικως απο ταρατσες, γιατι αυτο δεν εχει νοημα για την πιστη τους. Πρεπει πρωτα να εχουν κανει κατι καλο για τον Αλαχ και να πεθανουν δοξασμενα, οποτε με μια εννοια εκει φοβουνται τον μη δοξασμενο κοινο θανατο, και για αυτο δεν τον επιδιωκουν! Θα προσπαθησω να βρω σε ποιο βιβλιο ειναι το αποσπασμα, αλλα αναμεσα σε καμια 40αρια, τρεχα γυρευε.
Φυσικα καποιοι επιλεγουν το θανατο , οταν η πραγματικοτητα ποναει ανυποφορα.
Λογικα σε μια κοινωνια που δεν φοβαται το θανατο ειναι αχρηστοι και οι γιατροι , γιατι να ακολουθησεις μια επωδυνη θεραπεια ενω καλλιστα μπορεις να πεθανεις?
Νομιζω οι ερωτησεις μου ειναι λογικες...
αλλοι επιελγουν να ζησουν και μετα οποτε ειναι ας πεθανουν, καποιοι φτανουν και να το προκαλεσουν, αλλα και να μην το προκαλεσεις, δε σημαινει οτι φοβασαι το θανατο, σημαινει οτι δεχεσαι τα πραγματα οπως ειναι, τωρα εχεις ζωη, μπορεις να κανει δεκα πραγματα αξιολογα, γιατι να πας να πεθανεις επειδη απλα δε φοβασαι να πεθανεις? Παραλογο μου ακουγεται, οχι λογικο.
πανε στο γιατρο ισως επειδη δεν αντεχουν τον πονο. Βαρεθηκα τη συζητηση. Οκ ολοι φοβουνται το θανατο πιστεψε οτι θες, δεν με πειραζει καθολου το τι σκεφτεσαι!
Οχι αυτο ειναι ελλειψη επιχειρηματων , αλλα οκ ποσος με ενδιαφερει και μενα , αλλωστε δυσκολο ειναι να παραδεχτει καποιος οτι κανει λαθος , οταν δεν μπορει να στηριξει μια αποψη.Quote:
πανε στο γιατρο ισως επειδη δεν αντεχουν τον πονο. Βαρεθηκα τη συζητηση. Οκ ολοι φοβουνται το θανατο πιστεψε οτι θες, δεν με πειραζει καθολου το τι σκεφτεσαι!
Σε αυτο που με παραδεχομαι ειναι οτι ειμαι ανοιχτομυαλος και εχω παραδεχτει λαθος ουκ ολιγες , ενω ειναι εξαιρετικα σπανιο!!!!!!!!!
Να μου πεις λες μαλακιες λολ . οκ οτι πεις :)
Και φυσικα για να ανταπαντησω σε μενα υπαρχουν περιπτωσεις ακομα και μαζικων αυτοκτονιων σε αιρεσεις για παραδειγμα. Αυτοι μεσω της πιστης καταφεραν να κανουν το βημα προς το θανατο αλλα δεν ειναι το ιδιο με αυτο που λεω εγω.
Εξασκησαν τον εγκεφαλο τους και πιστεψαν απολυτα σε κατι , δεν ειναι το ιδιο με το να πεθαινεις ομως χωρις φοβο ε...επειδη ξερω γω ο καφες σημερα δεν ειχε πολυ ζαχαρη. Δεν βαριεσαι ας πεθανω σημερα λολ.
Λογικες ειναι κηπ, για σενα. Για καποιους αλλους ανθρωπους με άλλη φιλοσοφια, που στηριζεται σε άλλη λογικη, μπορει να μην ειναι. Και ειναι καποιοι σε αυτες τις κοινωνιες που επιλεγουν να μην ακολουθησουν μια επωδυνη θεραπεια, επιλεγοντας συνειδητα τον θανατο. (αυτο συμβαινει κ σε δικες μας κοινωνιες βεβαια, αλλα ισως οχι μεσα απο εναν δρομο φιλοσοφικο, αναλογο της ανατολης κ της κουλτουρας της).
Δηλαδη μου λες σοφια , οτι για μερικους θανατος και ζωη ειναι το ιδιο και το αυτο. Ακομα και οι μοναχοι που αναφερθηκαν ως παραδειγμα εχουν ολοκληρη πιστη και πνευματικη προπονηση για να το θεωρουν το ενα και το αυτο.
Αυτο που λες ειναι αυτο που ειπα πας για καφε , δεν σου αρεσει ο καφες...λες τι να κανω σημερα ας πεθανω δεν βαριεσαι...το ιδιο και το αυτο.
Οκ οι πραξεις μας ειναι αλληλενδετες και με το συναισθημα.
Αραγε τι να νοιωθουν αυτοι που φτανουν σε αυτο το επιπεδο?
Φοβο το αποκλεισαμε.
Δεν αισθανονται τιποτα , απλως μεταβαινουν?
Ας δουμε λοιπον τις εργαστηριακες μετρησεις εαν υπαρχουν ε? Καποια πραγματα μετρουνται πλεον με αριθμους.
δεν νομιζω οτι ειναι μονο θεμα εγκεφαλου ή σκεψης...οπως κ να χει (ειτε ειναι, ειτε οχι) η ανατολικη κουλτουρα διεπεται απο μια θεωρηση για τη ζωη, εντελως διαφορετικη των δυτικων. διαφορετικα αντιμετωπιζονται ακομα κ οι δυσκολιες της ζωης, οι ματαιωσεις, οι αποτυχιες. εκει λενε σε καθε ατυχια της ζωης "ανοιξε τα χερια κ δεξου την" (οχι με την εννοια της παραδοσης κ της αδρανειας), στον δυτικο κοσμο λενε "μακρυα απο μενα". αλλωστε η δικτατορια της ευτυχιας κ το σουπερ μοντελο καλογυαλισμενης ζωης ο δυτικος ανθρωπος το υποστηριξε κ το επιννοησε.
Καταρχην, δεν πιστευω οτι θεωρουν πώς θανατος κ ζωη ειναι το ιδιο. Καμια σχεση...Κ γενικα δεν μ αρεσει να απαξιωνω κανεναν, που δεν μπορω να τον καταλαβω επειδη εγω ειτε δεν μπορω να τον φτασω ειτε ειναι πολυ μακρυα απο μενα σαν φιλοσοφια.
Οι ανθρωποι αυτοι δεν επιλεγουν τον θανατο ως λυση στην βαρεμαρα. Υπαρχουν ανθρωποι που εχουν αποδεχτει το τελος. Κ ειναι συμφιλιωμενοι με αυτο. Και το περιμενουν. τοσο απλα κ τοσο συνθετα. Κ φυσικα δεν μπορω να ξερω τι νιωθουν. Απο οσα εχω διαβασει κ απο οσα εχω καταλαβει, πρεπει να νιωθουν το πληρωμα του χρονου ή να αντιλαμβανονται διαφορετικα τον θανατο. Κ ισως γι αυτο εχουν μια ηρεμια που εκπεμπεται κ στον τροπο ζωης τους.
Δεν νομιζω να απεκλεισα τιποτα. Κ φυσικα δεν νομιζω οτι δεν αισθανονται απολυτως τιποτα. Ισα ισα....
Οσο για τις εργαστηριακες μετρησεις...συγγνωμη δεν ειμαι κ πολυ των μετρησεων. Εμπιστευομαι αυτο που νιωθω, αυτο που ακουω κ βλεπω. Τα νουμερα, καλα ειναι...αλλα οχι για να πειστω προσωπικα για κατι τετοιο ειδικα.