Printable View
ok..ισως αυτο το αδιεξοδο που νιωθεις να οφειλεται κ στο οτι δεν εχεις καποια βοηθεια για να εξελιξεις το site προκειμενου να σου αποφερει κ παλι καποια εσοδα.. ισως αν απευθυνοσουν σε καποιον ειδικο σε αυτα τα θεματα να σου δωσει καποιες καλες ιδεες για το site.. ψαξτο λιγακι αν δεν το εχεις ηδη ψαξει
Βασικά καινούργιο κόσμο χρειάζομαι, και από την πλευρά μου να έχω ξανά δύναμη να το κυνηγήσω...Quote:
Originally Posted by kalopisti
Το αδιεξοδο οφείλεται σε πολλά...
Το ότι έχεις ασχοληθεί με διάφορα κατά καιρούς δείχνει ότι είσαι δημιουργικό άτομο. Ίσως τώρα να νιώθεις "πνιγμένη" για διάφορους λόγους αλλά πιστεύω ότι θα βρεθεί το κατάλληλο timing που θα έχεις και πάλι όρεξη να ασχοληθείς με κάτι. :)
Δυστυχώς ήμουν δημιουργικό άτομο, μέχρι που ανακάλυψα πως όλα αυτά που έκανα δεν μετράνε γιατί δεν αποφέρουν χρήματα. Ίσως αυτό να εννοούσε και εκείνη η φίλη μ από τη Ρόδο όταν μ είπε πως μετά το Λΰκειο δεν έκανα τίποτα... Πως δεν έχω καταφέρει να ανεξαρτητοποιηθώ οικονομικά...Quote:
Originally Posted by iberis
ενταξει και οι συνθηκες που μεγαλωνει η γενια μας δεν μας δεν ειναι κ οι πιο βοηθητικες.. στις μερες μας αν δεις ανθρωπο νεο κ με καλη δουλεια, σημαινει οτι οι δικοι του εχουν καλες γνωριμιες κ οχι οτι αυτος ειναι τοσο αξιος.. το προβλημα ειναι περισσοτερο το οι δικοι σου δεν εχουν καλες γνωριμιες κ οχι εσυ .. αν ζουσαμε σε μια αλλη χωρα θα ηταν διαφορετικα τα πραγματα για ολους.. ισες ευκαιριες, αξιοκρατια, κλπ... ειναι θλιβερο αλλα στο τελος ολοι μεταναστες θα καταληξουμε για να δουμε μια ασπρη μερα..
Δυστυχώς... Παρόλα αυτά οι μεγαλύτεροι τη ζωή τους την έζησαν! Με εμάς τώρα τι θα γίνει; Τι θα απογίνουμε; Τι μας επιφυλάσσει το παρόν και το μέλλον ; Γιατί να πληρώνουμε εμείς για τα λάθη των μεγαλυτέρων; Που ψήφιζαν μονίμως Πασόκ και Νδ και παρόλα αυτά παραμένουν αμετανόητοι και δεν νιώθουν τύψεις; Εγώ μόνο μαύρο βλέπω μπροστά μου, τίποτα άλλοQuote:
Originally Posted by kalopisti
ετσι ειναι.. αμαρτιες γονεων παιδευουσι τεκνα.. αλλοι τα φαγανε εμεις τα πληρωνουμε.. κ καταληγουμε να πηγαινουμε σε γιατρους κ να γραφουμε σε φορουμ για ψυχολογικη υποστηριξη.. η ελλαδα τρωει τα παιδια της που λενε.. ε τωρα πραγματικα ισχυει αυτο.. αν δεν δουλευα, σιγουρα θα εψαχνα για δουλεια στο εξωτερικο παντως.. κ ενας ανθρωπος δραστηριος και με εμπειριες δεν εχει να φοβηθει τιποτε για να κανει αυτο το βημα.. το μαυρο οι αλλοι μας το βαζουν να το βλεπουμε για να μην ειμαστε σε θεση να δουμε γενικοτερα..
Καλή λύση είναι το εξωτερικό, αλλά είμαι αρκετά δειλή για να κάνω αυτό το βήμα μόνη μ. Βέβαια, αν δεν βγει τίποτα εδώ πάω στη Ρόδο και πάλι δεν γίνει τίποτα θα αρχίσω να το σκέφτομαιQuote:
Originally Posted by kalopisti
Είναι φοβερό πάντως το από που ξεκίνησα και που κατέληξα. Ξεκίνησα με όνειρα και ελπίδες, αν και πάντα είχα ένα θέμα με τη θλίψη, ωστόσο είχα όνειρα... Και μετά αδειάζεις. Δεν ελπίζεις σε τίποτα πια... Μπορώ να πω πως είμαι κλινικά νεκρή , living dead girl...
Και βασικά δεν είμαι ευχαριστημένη με τίποτα στη ζωή μου. Στην αρχή του ποστ έλεγα πως είμαι ευχαριστημένη για τη σχέση που έχω, αλλά μπα δεν είμαι... Κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Δε λέω είναι καλό παιδί, αλλά έχει ένα τεράστιο ελάττωμα που με ξενερώνει, είναι τεμπέλης. Όσο και αν δεν ήθελα και δε θέλω να το παραδεχθώ είναι αλήθεια, δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος που έχασε όποια συνεργασία είχε για την "επιχείρηση" του και τώρα δεν έχει έσοδα, είναι ένας άνθρωπος που αρνείται πεισματικά να κάνει οτιδήποτε άλλο τώρα που πάει για κλείσιμο... Θα πέσει το μάνα από τον ουρανό νομίζει. Τώρα που δεν κάνει κάτι το μόνο που τον νοιάζει είναι να παιζει Wow και να βλέπει αμερικάνικο ποδόσφαιρο με τους φίλους του , που τον κερνάνε μια και αυτός δεν έχει μία, και δεν τον νοιάζει που δεν έχει μία! Αν έψαχνε να κάνει κάτι και δεν έβρισκε θα ήταν όλα ΟΚ, αλλά δεν θέλει...
Μακάρι να ξυπνούσα μια μέρα και να είναι όλα αλλιώς
Με ρωτάει ο δικός μου... "Μ' αγαπάς;" Και εγώ λέω ναι από συνήθεια. Δεν νιώθω τίποτα πια γενικά... Δε με απασχολεί. Το μόνο που είναι σφηνωμένο μονίμως στο κεφάλι μου είναι πως δεν μπορώ να πληρώσω το νοίκι μου, δεν έχω δουλειά... Ούτε αν έχω φίλους ή όχι με απασχολεί. Μόνο τριγυρνάει στο κεφάλι μου πως δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα!
Μπορεί αν δεν είχα αυτά τα προβλήματα να είχα επαφή με τα συναισθήματα μου, αλλά χάθηκαν και αυτά όπως και πολλά ακόμη. Δεν ακούω πια μουσική, δεν παίζω μουσική, δεν τραγουδάω, δεν γράφω μουσική... Δεν ζωγραφίζω, δεν ονειρεύομαι. Δεν κάνω πια τίποτα από αυτά που θέλουν να έχω επαφή με τα συναισθήματα μου. Το μόνο δημιουργικό που μου απέμεινε είναι το σάιτ μου, και αυτό γιατί δεν χρειάζεται συναίσθημα παρά μόνο λογική.
Βέβαια σε όλη μου τη ζωή ήμουν ένα πολύ συναισθηματικό άτομο, μέχρι πριν λίγο καιρό που συνειδητοποίησα πως είμαι στον πάτο του βούρκου και πως ίσως τα συναισθήματα να είναι πολυτέλεια. Ποιος ξέρει... Ίσως έχω αποστασιοποιηθεί-αναισθητοποιηθεί σε κάποια θέματα για να με προστατέψω... Νιώθω ήδη πολύ πόνο και πίεση και απόγνωση από το ότι δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, και δεν μπορώ να αντιμετωπίσω με συναίσθημα και τις σχέσεις, θα ήταν ίσως μεγάλο βάρος. Ίσως αυτη είναι η εξήγηση... Όπως και να έχει 1 πράγμα σκέφτομαι μόνο- πως και αν θα τα βγάλω πέρα...
Καλημερα.. ειναι πολυ σημαντικη η επιδραση που εχει το περιβαλλον γυρω μας στην ψυχολογια μας.. το να βρισκεσαι με ανθρωπους θετικους κ δραστηριους, με ορεξη για ζωη, που να μην ειναι μονιμως μεσα στη μιζερια κ την τεμπελια ειναι βασικος παραγοντας για να ειμαστε κ εμεις καλα ψυχολογικα.. βλεπω οτι εσυ ανηκεις στην κατηγορια των ανθρωπων που εχουν ορεξη για ζωη κ προσπαθουν με νυχια κ με δοντια να ειναι καλα κ δεν αρκουνται στο να βριζουν το συστημα κ τους υπολοιπους για τη δικη τους δυστυχια.. σε καταλαβαινω απολυτα.. ζω κατι παρομοιο,με τη διαφορα οτι εγω δεν μπορω να φυγω απο το αρρωστημενο περιβαλλον στο οποιο βρισκομαι, με αποτελεσμα να νιωθω ολα αυτα που με τοσο ωραιο τροπο περιγραφεις.. εσυ ομως εχεις την ελευθερια σου..αξιοποιησε την κ βγαλε απο τη ζωη σου τους ανθρωπους που σε τραβανε πισω αντι να σε πηγαινουν μπροστα ή τουλαχιστον, μιλα του ανοιχτα, πες του αυτα που σκεφτεσαι γι'αυτον
donald girl, μου φαίνεται πως είσαι εγκλωβισμένη σε κάποιες καταστάσεις από τις οποίες πολύ θα θελες να διαφύγεις, δε σου είναι όμως εύκολο αυτό. το περιβάλλον σου δε σε βοηθά ούτε έμπρακτα αλλά ούτε και ψυχικά. σου λείπουν θετικοί και αισόδοξοι άνθρωποι, όπως λειε και η καλοπιστη, ειναι πολυ σημαντικη η επίδραση που εχει το περιβαλλον γυρω μας στην ψυχολογια μας.
μήπως όλο αυτο το σκηνικό που ζεις σε κρατά σε αδράνεια? μήπως με τον τρόπο αυτό κλείνεσαι όλο και περισσότερο στον εαυτό σου? μήπως επιδιώκεις να ασχολείσαι με πράγματα που όντως μεν σε βοηθούν να διαφύγεις απ αυτα που σε βασανίζουν όμως δεν αποτελούν τη λύση των προβλημάτων και το πρόβλημα παραμένει? γιατι πράγματα που νομίζουμε ότι μας βοηθούν να διαφύγουμε δε μας προσφέρουν τελικα τιποτα άλλο παρα μονο ψευδαίσθηση. δυστυχώς δεν παραγνωρίζω και τις συνθήκες της εποχής μας, νεοι γεματοι όρεξη για δουλεια και ζωντανια να καταντούν στο τέλος μελαγχολικοί και αδρανείς γιατι οι συνθήκες είναι τετοιες που εγκλωβίζουν σε συμβιβασμούς ή δεν σου παρεχουν ευκαιρία για τιποτα. όμως πιστευω έχεις τις λύσεις και ξερεις πως θες να φτιαξεις τη ζωή σου. το ζητημα είναι να ξεκινήσεις απο κάπου έστω βήμα βημα με λίγη ελπίδα.
Καλοπίστη, έχω συζητήσει άπειρες φορές με το δικό μου πχ το θέμα της τεμπελιάς του και μου έχει πει στα ίσια πως δεν θέλει να κάνει τίποτα και πως δεν τον ενδιαφέρει αν θα έχει χρηματα ή όχι. Και το λέω , αν φύγω εγώ , πεθάνει η μάνα σου τι θα κάνεις; Δε μπορείς να περιμένεις πάντα από τους άλλους... Η απάντηση: Τότε κάτι θα αναγκαστώ να βρω. Θέλω μόνο να περνάω καλά...
Όσο για μένα. Με φωνάζει drama queen για τα προβλήματα μου και επιμένει πως εγώ θέλω να είμαι χάλια και δεν είναι θέμα συνθηκών.
Γιάννη, είναι όντως δύσκολο να ξεφύγω από όλα αυτά. Φοβάμαι να παίρνω αποφάσεις σχετικά με τους ανθρώπους γιατί φοβάμαι πως μπορεί να κάνω λάθος και μετά να το μετανιώσω.. Τώρα που το καλοσκέφτομαι... Ναι έχω αισθήματα για αυτόν τον άνθρωπο, έχουν αδρανοποιηθεί όμως λόγω των καταστάσεων. Έτσι φοβάμαι και να φύγω και λέω αν είναι να ξεκόψουμε ας το αποφασίσει εκείνος, εγώ δεν μπορώ να πάρω αυτήν την απόφαση.
Είναι και που φοβάμαι - δεν θέλω μετά να επιχειρήσω να αρχίσω κάτι καινούργιο από την αρχή. Η μαλακία είναι πως όταν τον γνώρισα δεν μου φάνηκε να είναι έτσι... Μετά εξελίχθηκαν τα πράγματα. Και επίσης μας χωρίζει μόνο αυτό, αλλά είναι σημαντικό δυστυχώς και δεν μπορώ να το παραβλέψω. Και απογοητεύομαι. Έχω κάνει ένα σωρό όνειρα
Και σταματάω εδώ γιατί δεν αντέχω ούτε να τα σκέφτομαι.... Ξέρω επίσης πως δυστυχώς δεν υπάρχει μαγικό ραβδί που να αλλάζει τις καταστάσεις...
σημερα παντως κατι εχει η μερα.. γινεται καμια εκλειψη κ μας βγαινουν ολα τα σκατα στη φορα? ή απλα φταιει που ειναι Δευτερα?
Όταν ένα ζευγάρι δεν έχει κοινά όνειρα και στόχους είναι λογικό να υπάρξει ''σύγκρουση''. Δε βρίσκω την επιθυμία του δικού σου παράλογη να προτιμά να αποφεύγει να αναλάβει ευθύνη για το μέλλον του, ίσως έτσι έχει βρει έναν τρόπο να αντιμετωπίσει τη δυσκολία. Αυτό το ''να περνά καλά'' νομίζω ότι κρύβει σκέψεις του. Δε μπορείς να πιέσεις κανέναν να κάνει κάτι που δεν είναι έτοιμος. Έχετε διαφοροποιημένες επιθυμίες. Έχεις όνειρα? Κάνε τα πάντα για αυτά. Θέλει να περνά καλά και να μη το νοιάζει το αύριο? Ας κάνει αυτό που θέλει. Υπάρχουν ζευγάρια που επιβιώνουν και χωρίς κοινά όνειρα. Συζήτησε μαζί του κι αν δεν έχει σκοπό να συνεργαστεί μαζί σου για ενα κοινο μέλλον, κάνε το καλύτερο για σένα σα μονάδα. Κι όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Σίγουρα αγαπιέστε. Και το αν ο σύντροφός σου άλλαξε ξαφνικά και έγινε τεμπέλης δεν είναι αρκετό για να σου φύγει η αγάπη που του έχεις ;)