επιστροφή στο παρελθόν?

Άν και είσαι πολύ νέα, εχεις "καλό" μάτι. Δεν είμαι σίγουρη για το τί θέλω, όμως τον Κώστα τον σκέφτομαι πολύ, και ερωτικά. Μου λείπει αυτό που είχαμε...

Ωραία so? Μετά τι γίνεται;

Εσύ δεν μου είπες να του μιλήσω και βλέπουμε?

ναι αλλά να είσαι σίγουρη για το ότι θέλεις να του μιλήσεις. Εγώ πάντως δεν θα σε προκαταβάλλω μιλώντας για ηλικία, σεξουαλική ανεπάρκεια κ.τ.λ. Όταν ξεκινάμε μια σχέση πρέπει να είμαστε θετικοί. Αυτό είναι πολύ βασικό. Αλλιώς παράτα το.

Εγώ θέλω να του πω απλά πώς νιώθω. Ας πάρει το μπαλάκι και ας παίξει. Να δω και τί γίνεται. Αν θέλει κάτι, δεν έχει και πολλά περιθώρια πια..Αν και με άγχωσε το σεξουαλικό. Εγώ τον σκέφτομαι ερωτικά..

Φαντάσου Cello μου να μου πει οτι δεν λειτουργεί. Μπα, ποτέ δεν θα το έλεγε. θα μου έλεγε οτι δεν με θέλει..

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΟΥΣΕ!

Αλήθεια λες. Θα έπαιρναν Viagra αν γούσταραν πολύ. Εκτός πια αν το γκομενικό είχε φύγει τελείως από την αντζέντα! Ελπίζω αν του μιλήσω τελικά, να γουστάρει και χωρίς viagra. Aς γελάσουμε και λίγο! Ο,τιδήποτε άλλο σκεφτείς οτι μπορεί να με βοηθήσει, να μου το γράψεις, και άλλοι αν θέλουν...

Kαλημέρα σε όλους,
ξύπνησα σήμερα λίγο πιο ξαλαφρωμένη, έχοντας δει πολλά όνειρα και κάνοντας πολλές σκέψεις. Λόγω δουλειάς έχω πολλές μέρες διακοπές και απολαμβάνω τη Χαλκιδική με τα παιδιά μου. Κοιτώντας πίσω, θυμάμαι οτι οταν χωρίσαμε με τον Κώστα, ήταν πολύ δύσκολο για μένα, γιατί τον θεωρούσα τον ιδανικό, αυτόν που θα μου αναπλήρωνε όλα τα κενά( είχα πολλά, καθώς έχασα τον πατέρα μου στα 8 μου). Ακόμα και όταν παντρευτηκα τον άντρα μου, δεν τον είχα ξεπεράσει τελείως. Βέβαια και ο Κώστας δεν βοηθουσε και την κατάσταση, αφού όποτε τον έβλεπα, συντηρούσε με τον τρόπο του τη φλόγα, ενώ κανονικά έπρεπε να με είχε διώξει τελείως, να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου. Και έτσι συναισθηματικά δεν στάθηκα στα πόδια μου. Ευτυχώς ήμουν καλή μανούλα, αν και μικρή, ίσως επειδή αγαπώ πολύ τα παιδιά. Ξέρω οτι κανονικά ίσως να μην έπρεπε καν να συζητάω για τον Κώστα αλλά αισθάνομαι οτι μέσω αυτού, μπορεί να ξεκαθαριστούν πράγματα. Τί είναι αυτό που μας δένει στους ανθρώπους και ακόμα και όταν ξέρουμε οτι δεν μας κάνουν, κολλάμε? Είμαι νέα(όμορφη κατά τα λεγόμενα όλων, με επιτυχίες στους άντρες), θα μπορούσα να ήμουν ευτυχισμένη στο πλευρό κάποιου, ίσως και του άντρα μου, αλλά θέλω αυτόν (μάλλον?) που δεν μου έχει φερθεί και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, χωρίς να με έχει απορρίψει μεν αλλά στερώντας μου την δυνατότητα άμεσης "συναισθηματικής ανάκαμψης"?

Εμένα μου κάνει σαν επιστροφή στο παρελθόν, όπως είναι και ο τίτλος σου. Με την άλλη έννοια όμως.
Είσαι λες γύρω στα 40. Αυτός ο άνθρωπος σε γυρνάει στην ηλικία των 20. Δεν ξέρω αν πραγματικά θέλεις αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος καλά καλά δεν ξέρεις πώς είναι στην πραγματικότητα, ή αν νοσταλγείς εκείνη την εποχή. Μην ξεχνάς την "κρίση" των 40.
Όταν, οι περισσότεροι από μας, με άλλον τρόπο ο καθένας, προσπαθούμε να νιώσουμε ότι είμαστε νέοι ακόμη. Ότι δεν έχουμε απομακρυνθεί και τόσο από τη νιότη μας. Κάποιοι-ες αρχίζουν να ντύνονται πιο νεανικά, να γυμνάζονται πιο εντατικά, κάποιοι-ες κάνουν σχέση με ένα αρκετά νεότερο άτομο, κάποιοι ξαναγυρνάνε σε παλιά στέκια και χόμπυ.
Σου βάζω λοιπόν και αυτή την παράμετρο.
Το ότι έχασες τον πατέρα σου σε μικρή ηλικία μου δικαιολογεί το τι σε τράβηξε σε έναν τόσο μεγαλύτερο άντρα. Όσες φορές έχω συναντήσει περιπτώσεις με μεγάλη διαφορά ηλικίας, έλειπε ο πατέρας.
Τέλος, όσον αφορά το σεξουαλικό, θα διαφωνήσω. Δεν είναι θέμα ηλικίας άλλα θέμα διάθεσης και ιδιοσυγκρασίας. Αν δεν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα υγείας, μπορεί κάποιος να λειτουργεί μια χαρά και μετά τα 50. Προσωπικά, έχω διαπιστώσει ότι τα περισσότερα σεξουαλικά προβλήματα (ψυχολογικά, οργανικά δεν ξέρω) τα έχω συναντήσει σε άντρες μεταξύ 28-38 και ποτέ σε άντρες πάνω από 40. Νομίζω ότι είναι θέμα γενιάς. Αλλά, αυτή είναι η δική μου εμπειρία.

Αγαπητή φίλη, έχεις δίκιο σε όσα λες, απλά δεν αισθάνομαι "μεγάλη" για να θέλω να γυρίσω πίσω. Και για να είμαστε ειλικρινείς, δεν θέλω να γυρίσω. Στα 20, ήμουν πολύ ανασφαλής με πολλά ψυχολογικά προβλήματα. Δεν ήξερα ποια ήμουν. Το κόλλημα μου εχει να κάνει μόνο με το συναίσθημα μου.

Και ξέρετε κάτι, δεν με νοιάζει τόσο στο να αιτιολογήσω στο παρελθόν μου, το συναίσθημα μου για το Κώστα, και να το αποδώσω στην έλλειψη του πατέρα μου (που μάλλον έτσι είναι), όσο να δω πώς μπορώ αυτό το συναίσθημα, να το ζήσω ή να το αφήσω να φύγει, για να συνεχίσω τη ζωή μου...

Γεια σου Julia! Δεν διάβασα όλο το θέμα ακόμα, περίπου το μισό. Ηθελα να σου πω, ότι μετά από 20 χρόνια να είσαι προετοιμασμένη ότι πολλά από τα χαρακτηριστικά αυτού του ανθρώπου μπορεί να έχουν αλλάξει. Πρέπει να είσαι νομίζω διατεθειμένη να τον γνωρίσεις ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ, αν τελικά κάνεις κίνηση και είστε μαζί. Πολλά δε θα είναι ίδια με αυτά που θυμόσουν. Έχετε περάσει είκοσι χρόνια ζωής μακριά, που είναι πιθανό να σας άλλαξαν με διάφορους τρόπους, μαζί με την αλλαγή που επιφέρει ο χρόνος... Οπότε αυτά τα στοιχεία με τα οποία είσαι, ήσουν ερωτευμένη, ίσως να μην υπάρχουν πια. Ή ίσως να άλλαξες εσύ στο πόσο σε ελκύουν αυτά τα στοιχεία επί του πραγματικού, άσχετα από το πώς μπορεί να το έχεις ρομαντικά στο μυαλό σου. Επίσης, ήσουν πολύ μικρή, 20 χρονών, αλλάζουμε τόσο πολύ από εκείνη την ηλικία, ωριμάζουμε κτλ, σκέψου τα αν θέλεις.

Ήθελα να σου πω για το σεξουαλικό να μην ανησυχείς. Εξαρτάται από την υγεία του κάθε οργανισμού.

Ευχαριστώ Cello! Streidi, σίγουρα τα έχω ρομαντικά στο μυαλό μου, ίσως γιατί θέλω να ζήσω μαζί του το απόλυτο, εκεί που το είχα αφήσει. Αν και σκέφτομαι όλα αυτά που μου έχετε πει, για ξαναζεσταμένα φαγητά από την πλευρά του. Έχω μερες ακόμα να κάνω τους διαλογισμούς μου..