δυσκολεύομαι να ξεχάσω

Quote:

---

Originally Posted by μαρκελα

αν μου τί κάνεις? απ' όσα διάβασα χαίρομαι που είσαι καλά και κάνεις συνεχείς κι ευχάριστες προσπάθειες στην καθημερινότητά σου.
Αυτό ειλικρινά είναι το πιο σημαντικό! Για τ' άλλο θέμα σου.. τα είχαμε ξαναπεί χρειάζεται χρόνος, για να ξεπεραστεί..
Φόβους να μην έχεις για τίποτα! Κι εννοείται ούτε τύψεις. Ούτε το ένα εξυπηρετεί σε κάτι και κυρίως ούτε τ' άλλο.
Ο φόβος είναι εξωπραγματικό σενάριο κι όσο για τις τύψεις, δεν είδα όλ' αυτό το διάστημα εσύ νάχεις κάνει κάτι.

---

τύψεις νιώθω για οσα δεν έκανα η θα μπορούσα να είχα κάνει αλλιώς πάνω σε αυτό το θεμα οσο ημασταν μαζί ή τον εβλεπα.το ξέρω δεν εχει νόημα, αλλά υπάρχουν. και ο φόβος μου μην πάθει κάτι θεωρω ότι δεν είναι τόσο εξωπραγματικός :(

Quote:

---

Originally Posted by αν?

τύψεις νιώθω για οσα δεν έκανα η θα μπορούσα να είχα κάνει αλλιώς πάνω σε αυτό το θεμα οσο ημασταν μαζί ή τον εβλεπα.το ξέρω δεν εχει νόημα, αλλά υπάρχουν. και ο φόβος μου μην πάθει κάτι θεωρω ότι δεν είναι τόσο εξωπραγματικός :(

---

δεν βλέπω όμως σε τί εξυπηρετούν! Σε βασανίζουν μόνο και σε κάνουν να νιώθεις ενοχικά την στιγμή, που έκανες πλέον ότι μπορούσες. Είναι δύσκολο.. Θα χρειαστεί το χρόνο του, αλλά όσο μπαίνεις στην διαδικασία και κάνεις κι άλλα πράγματα σιγά-σιγά ο χρόνος θα κάνει εκείνο που ξέρει καλά.. να γιατρεύει.. :)

δεν εξυπηρετουν σε κατι.γι αυτο εγρα ψα οτι το ξερω οτι δεν εχιυν νοημα :( νιωθω οτι και ο φοβος και οι τυψεις συμβαλλουν στο να συνεχιζω να τον σκεφτομαι

Quote:

---

Originally Posted by αν?

δεν εξυπηρετουν σε κατι.γι αυτο εγρα ψα οτι το ξερω οτι δεν εχιυν νοημα :( νιωθω οτι και ο φοβος και οι τυψεις συμβαλλουν στο να συνεχιζω να τον σκεφτομαι

---

..θα τον αντιμετωπίσουμε με την λογική και δεν θ' αφήσουμε σκέψεις δυσάρεστες να μας χαλάνε.
Νάσαι σίγουρη ότι με προσπάθεια το καταφέρνεις.
Κι αφού όπως λες κι εσύ δεν έχει νόημα, προς τι η ψυχική ταλαιπωρία;

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

Σε προβληματα που δεν υπαρχουν λυσεις, μια ειναι η σωστη τακτικη, αυτη του Μεγαλεξανδρου με το γορδιο δεσμο. Ο,τι δε λυνεται κοβεται. Αλλιως κολλας στις λυσεις και υποφερεις.Σταματα να παιρνεις δοσεις πονου, απεξαρτησου και πηγαινε στο γελιο και τη χαρα.
Πρεπει να κανεις παρεα με ανθρωπου που ειναι χαρουμενοι για να σε παρασυρουν στη χαρα της ζωης. Σταματα να επιζητας να κανεις παρεα με προβληματικα ατομα. Δεν εισαι ουτε προβληματικια ουτε σωτηρας.
Σταματα να κανεις την προσπαθεια αυτοσκοπο.Σταματα να κολλας. Ασε να κολλησουν αλλοι σε εσενα.
Σταματα να εισαι τοσο ευκολοπιστη και μολις σου χαμογελα ο Φ να πεφτεις. Γινε πιο σκληρη.
Ο θησαυρος βρισκεται στο παρον, μπορστα σου, σταματα τις αναδρομες στο παρελθον, αλλιως ουτε θα τον βρεις ουτε θα τον απολαυσεις. Κοψε τα δεσμα με το παρελθον. Κρατα μονο τα ευχαριστα. Αυτα που θεωρεις θησαυρο στο παρελθον και τον ψαχνεις με τις αναδρομες, ειναι ο πονος που περασες.
Αν θες να κανεις σεναρια, στειλτα σε παραγωγους ταινιων για να γινουν ταινιες θριλερ και πονου, μελο.

---

Ωραίες σκέψεις αυτές αλλά αναρωτιέμαι, να μην παλεύουμε καθόλου τα θέματά μας;
Προσωπικά τα θέματα που με απασχολούν τα παλεύω μεχρι εκεί που δεν παει άλλο. Αλλά έχω κουραστεί πάρα πολύ από αυτή τη νοοτροπία που έχω. Μήπως θα 'ηταν καλύτερο να τα αφήσουμε στη μοίρα τους και ο,τι γίνει;

Quote:

---

Originally Posted by Blue1

Ωραίες σκέψεις αυτές αλλά αναρωτιέμαι, να μην παλεύουμε καθόλου τα θέματά μας;
Προσωπικά τα θέματα που με απασχολούν τα παλεύω μεχρι εκεί που δεν παει άλλο. Αλλά έχω κουραστεί πάρα πολύ από αυτή τη νοοτροπία που έχω. Μήπως θα 'ηταν καλύτερο να τα αφήσουμε στη μοίρα τους και ο,τι γίνει;

---

Ανάμεσα στο "καθόλου" και στο "δεν πάει άλλο" υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Κάποια πράγματα αξίζει να τα παλέψεις - παλεύω όμως δε σημαίνει καταρρέω - και κάποια να τ' αφήσεις.
Αν μιλάμε για σχέσεις, αν παλεύεις μαζί με τον άλλον έχει καλώς. Αν παλεύεις μόνη σου, είναι ψυχοφθόρο και στις περισσότερες περιπτώσεις μάταιο.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Ανάμεσα στο "καθόλου" και στο "δεν πάει άλλο" υπάρχει μεγάλη απόσταση.
Κάποια πράγματα αξίζει να τα παλέψεις - παλεύω όμως δε σημαίνει καταρρέω - και κάποια να τ' αφήσεις.
Αν μιλάμε για σχέσεις, αν παλεύεις μαζί με τον άλλον έχει καλώς. Αν παλεύεις μόνη σου, είναι ψυχοφθόρο και στις περισσότερες περιπτώσεις μάταιο.

---

Mπα όχι δεν μιλάω για σχέσεις. Εκεί δεν προσπαθώ πια, το αφήνω και ο,τι κατσει. Και νιώθω πολύ καλύτερα.

Μιλάω για άλλα θέματα, όπως πχ επαγγελματικά, υγείας.

όσο καλύτερα αρχίζω κ νιωθω. τόσο καταλαβαίνω ότι το θεμα της εξάρτησης του δυσκόλεψε μεσα μου την διαδικασία του χωρισμού (σε συναισθηματικό επιπεδο). θεωρω ότι υπο διαφορετικες συνθήκες δεν θα υπηρχε τοσο συχνή επικοινωνία ούτε απο μεριά μου ούτε απο μεριας του. θα ήταν πάλι δύσκολο μετά από χρόνια σχέσης αλλά θα ακολουθούσε πιο φυσιολογική πορεία όλο αυτό. ενω τωρα πανω στην φάση που ειχα αρχισει να ψιλοβρίσκω αρνητικά, να θυμώνω μαζί του..έμαθα για την χρήση. και πλεον δεν μπορούσα να σκεφτω τίποτα τέτοιο..μπορούσα μονο να σκέφτομαι τι να κανω, πως ειναι και να φοβάμαι. υπηρχε μια συνεχής ανησυχία μέσα μου γι αυτον. κι ακόμα υπαρχει. και δεν είναι οτι ειχα πάψει και τότε ν ατον αγαπάω..αλλά θεωρω οτι βρισκομουν στη φάση να αποστασιοποιηθώ από την σχέση και να αποδεχτω τον χωρισμό γιατι έβλεπα ότι δεν οδηγούσε πουθενά. ειχαμε σταματησει να εχουμε επικοινωνία πάνω απο ένα χρονο επιτηδες..επειδή ειπαμε οτι δεν μας κάνει καλο να βρισκόμαστε σαν "φ'ιλοι". δεν ξέρω γιατί επανερχονται στο μυαλο μου αυτά αυτες τις μέρες. μάλλον μου λειπει. ειμαι κ λίγο θυμωμενη μαζί του κατα καποιον τροπο που δνε με προστάτευσε απο ολο αυτο..αλλά μαλλον ειχε κι αυτός ανάγκη απο έναν άνθρωπο που τον ενιωθε κοντινό , ηταν εκτος και στον οποιο μπορουσε να μιλησει. πλέον μου χει ζητήσει συγγνώμη που "απουσίαζε" τοσο καιρο συναιθηματικά και υποσχεθηκε ότι θα ναι κοντά μου όποτε χρειαστεί. νιώθω ότι ακόμα κι όταν νιώθω καλα, έχασα ένα μεγαλο κομμάτι της ξενοιασιάς μου.

Quote:

---

Originally Posted by Blue1

Ωραίες σκέψεις αυτές αλλά αναρωτιέμαι, να μην παλεύουμε καθόλου τα θέματά μας;
Προσωπικά τα θέματα που με απασχολούν τα παλεύω μεχρι εκεί που δεν παει άλλο. Αλλά έχω κουραστεί πάρα πολύ από αυτή τη νοοτροπία που έχω. Μήπως θα 'ηταν καλύτερο να τα αφήσουμε στη μοίρα τους και ο,τι γίνει;

---

Απαντησες μονος/μονη σου :p :o

όσο καλύτερα αρχίζω κ νιωθω. τόσο καταλαβαίνω ότι το θεμα της εξάρτησης του δυσκόλεψε μεσα μου την διαδικασία του χωρισμού (σε συναισθηματικό επιπεδο). θεωρω ότι υπο διαφορετικες συνθήκες δεν θα υπηρχε τοσο συχνή επικοινωνία ούτε απο μεριά μου ούτε απο μεριας του. θα ήταν πάλι δύσκολο μετά από χρόνια σχέσης αλλά θα ακολουθούσε πιο φυσιολογική πορεία όλο αυτό. ενω τωρα πανω στην φάση που ειχα αρχισει να ψιλοβρίσκω αρνητικά, να θυμώνω μαζί του..έμαθα για την χρήση. και πλεον δεν μπορούσα να σκεφτω τίποτα τέτοιο..μπορούσα μονο να σκέφτομαι τι να κανω, πως ειναι και να φοβάμαι. υπηρχε μια συνεχής ανησυχία μέσα μου γι αυτον. κι ακόμα υπαρχει. και δεν είναι οτι ειχα πάψει και τότε ν ατον αγαπάω..αλλά θεωρω οτι βρισκομουν στη φάση να αποστασιοποιηθώ από την σχέση και να αποδεχτω τον χωρισμό γιατι έβλεπα ότι δεν οδηγούσε πουθενά. ειχαμε σταματησει να εχουμε επικοινωνία πάνω απο ένα χρονο επιτηδες..επειδή ειπαμε οτι δεν μας κάνει καλο να βρισκόμαστε σαν "φ'ιλοι". δεν ξέρω γιατί επανερχονται στο μυαλο μου αυτά αυτες τις μέρες. μάλλον μου λειπει. ειμαι κ λίγο θυμωμενη μαζί του κατα καποιον τροπο που δνε με προστάτευσε απο ολο αυτο..αλλά μαλλον ειχε κι αυτός ανάγκη απο έναν άνθρωπο που τον ενιωθε κοντινό , ηταν εκτος και στον οποιο μπορουσε να μιλησει. πλέον μου χει ζητήσει συγγνώμη που "απουσίαζε" τοσο καιρο συναιθηματικά και υποσχεθηκε ότι θα ναι κοντά μου όποτε χρειαστεί. νιώθω ότι ακόμα κι όταν νιώθω καλα, έχασα ένα μεγαλο κομμάτι της ξενοιασιάς μου.

Είσαι έτοιμη να πας παρακάτω και απλά κάνεις μία ανασκόπηση. Δες το αποστασιοποιημένα και θα περάσει.. Πιέσου και κάν το..

Nantiaki προσπαθώ..μάλλον έτσι είναι όπως το λες. δεν θ'ελω να τον "αφήσω" αλλά αυτο μοιάζει λογικο και ρεαλιστικό αυτην την στιγμή. εξακολουθω όμως να φοβάμαι γι αυτον.

αν συμφωνώ με την Nantiaki. Αυτό που δεν είναι όμως ρεαλιστικό είναι ο φόβος σου για κείνον. Κι αφού αυτόν τον φόβο
δεν μπορείς να τον αντιμετωπίσεις κατά μέτωπον, άραγε σε τί εξυπηρετεί να τον συντηρείς και να βασανίζεσαι?

μάλλον χρησιμοποιησα λαθος λέξη εννούσα ρεαλιστικός με την έννοια ότι υπάρχει αντικειμενικό ρίσκο, δεν είναι ενας δικός μου παράλογος φόβος. δεν μπορω να τον αντιμετωπισω αυτο είναι αληθεια.αλλα όποτε σκέφτομαι τον Φ. δεν μπορώ ν απαλλαγω απο τον φοβο και κάποιες τυψεις.αν τον είχα μπροστά μου δηλαδή από τα πρωτα πράγματα που θα του λεγα είναι αυτά μαλλον.

βγήκα για λίγο έξω να πάρω κάτι, μελαγχόλησα αρκετά. νιώθω καλά γενικά αλλά επειδή προσπαθώ αρκετα, αν αφεθώ δυσκολεύει. πόσο θα θελα να ταν εδω.πότε θα σταματήσει να μου λείπει; θα μου δοθεί ποτέ η ευκαιρία να επανορθώσω για κάποια πράγματα, να δείξω όσα πραγματικά νιώθω ακόμα;

.................................................. ..

.................................................. .................

.................................................. ........................

Εδω ειμαστε, ηρεμησε, δεν εισαι μονη :)

ευχαριστώ για το μήνυμα