Μαζι σου απλα το θεμα ειναι οτι απ την μια στιγμη στην αλλη δεν ξαναμπαινεις σε σχεση. Και αν ξαναμπεις, πώς θα βρεις αυτη που πραγματικα θα σε γεμισει σεξουαλικα ενω η πρωην φαινομενικα ηταν μου...ρα?? Αυτα δεν γινονται καθε μερα και πανευκολα...
Printable View
Ναι συμφωνω σε αυτο. Τελικα ετσι ειναι. Τωρα δεν ξερω αν ενας 100% στρειτ θα το εβλεπε τοσο τραγικα οσο εγω και να εφτανε σε σημειο να μεινει μονος του και να χωρισει. Βεβαια ηταν κι αλλοι παραγοντες. Ανωριμοτητα δικια μου στη σχεση φοβερη, ελλειψη χρηματων, χωρου, κακη ψυχολογια, κολληματα κι απ τις δυο πλευρες, εγωισμος, ψωνιο κτλ κτλ... Την πηραμε τη σχεση μας και την στησαμε στον τοιχο και την εκτελεσαμε. Γιαυτο την εληξα πρωτου γινει παροδια. Κι οσο κι αν ποναω ακομα δεν μετανιωνω.
το εννοώ δεν σου κάνω πλάκα! Δεν χρειάζεται να έχεις αυτό το καταπιεστικό χρονοδιάγραμμα στο μυαλό σου του στυλ μέχρι τα 35 πρέπει να παντρευτώ, μέχρι τα 40 να κάνω αυτό, μέχρι τα 50 εκείνο κ.τ.λ. Αυτό σε καταπιέζει μέσα σου και δεδομένου ότι είσαι από την φύση σου αγχώδης τύπος, αυτό χειροτερεύει τα πράγματα.
βρε, ακουσε με που σου λέω, περνάω ακριβώς την ίδια φάση και είχα αρχίσει να αισθάνομαι ότι έχω χάσει χρόνια και ότι έπρεπε να έχω ήδη εμπειρίες αλλά δεν χρειάζεται να φοράμε μαύρη πλερέζα, ειδικά εσυ που είσαι και άντρας, έχεις ακόμα περισσότερο χρόνο για ν' απολάυσεις την ζωή.
Τζιμ κοίτα, δεν υπάρχει κανένα 'προφανώς' στα συμπεράσματα που βγάζεις. Ούτε έχει ουσία το ερώτημα 'τι θα συνέβαινε αν ήμουν 100% στρέιτ-γκέι κλπ', γιατί η ουσία είναι να είμαστε δημιουργικοί, να κινούμαστε μπροστά (έχεις ήδη κάνει κάποια και μπορείς να κάνεις ακόμα πολλά στη ζωή σου γενικά) και τα υπόλοιπα ξεδιαλύνονται μόνα τους in time.
Jimmy καλημέρα. Μοιάζει κάπως σα να λες στον εαυτό σου "θα ζούσα καλά ΕΑΝ". Και βαδίζεις στη ζωή σου με αυτό το εάν μπροστά, να σου χρωματίζει κάθε εμπειρία, και να σου οριοθετεί και περιχαρακώνει τα πάντα, να τα διαχωρίζει σε επιτρεπτά και ανεπίτρεπτα και να σε εντάσσει σε κάποια κατηγορία υποτιμητική και βασανιστική, που όμως ο ίδιος την έχεις δημιουργήσει (άντε και αυτές τις κατασκευές στις μεγενθύνει και η ίδια η κοινωνία στην οποία ζεις).
Όμως η ζωή μας είναι μία, αυτή που ήδη έχεις κι έχω, και το ΕΑΝ που τυχόν βάζουμε όλ@ μας μπροστά δε λέει τίποτε, παρά είναι μία φαντασίωση, που μάλλον μας κρατάει κιόλας μακριά από την πραγματικότητα η οποία περνά σχεδόν απαρατήρητη. Κι εμείς χαμέν@ στην κοσμάρα μας και στα ίδια τα εμμονικά που μας βασάνιζαν μια ζωή? Και πότε θα ζήσεις?
Αν τον εάν δε φύγει από τη μέση, δε θα μπορέσεις να ζήσεις Jim. To χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να γεράσουμε και όχι μόνο να έχουμε αυτό το εάν ακόμη σημαία, αλλά και να έχουμε χάσει όλες τις ευκαιρίες να ζήσουμε όσα δικαιούμασταν και μπορούσαμε να ζήσουμε. Εσύ τι λες?
Συμφωνω... Επειδη λεφτα για ψυχοθεραπεια δεν εχω, απο Δευτερα θα παρω το βιβλιαριο μου και θα παω σε ψυχιατρο. Πιστευω σε μερικες συνεδριες να κατσει να με ακουσει και αν κρινει οτι χρειαζομαι καποια αγωγη να μου την δωσει. Γιατι οι εμμονες μου πλεον αρχιζουν και σωματοποιουνται. Εχω πονους, αυπνιες, τσιμπιες, σουβλιες, ταχυπαλμιες.... Συνεχως εκτος οταν γυμναζομαι και για λιγο μετα που διαρκει η εκκριση ενδορφινων. Μετα γινομαι παλι ρακος.
Εεε δεν νομιζω οτι γερναει κανεις χωρις καποια στιγμη να συνειδητοποιει οτι πρεπει να ζησει γιατι η ζωη το θελει δεν το θελει καποτε θα τελειωσει. Κι εγω τωρα αυτα που κανω πιστευω ειναι γκρινιες και παιδικοτητες...Απλα επειδη εχασα εδαφος σε καποια πραγματα εχω τωρα παραπανω δουλεια να κανω απο αλλους της ηλικιας μου γιαυτο "κωλλυσιεργω". Τωρα οσον αφορα στην σεξουαλικη μου ταυτοτητα που οντος πιστευω ειναι διαφορετικη απο την πλειοψηφια των ανδρων ειναι ενα θεμα "λεπτο" και απαιτει φοβερη ωριμοτητα και δυναμη για να δεχτεις τον εαυτο σου. Αυτο σε συνδυασμο με την εξοδο μου απο μια δυσκολη σχεση (συν ανεργια κτλ κτλ) με εχουν γονατισει....εξ ου και τα ψυχοσωματικα. Αλλα ακομα και μεσα απο ολα αυτα τα κυματα, το να συνειδητοποιεις οτι ΠΡΕΠΕΙ να ζησεις No matter what ειναι το προφανες πιστευω. Και πιστεψε με, για μενα το να κανω οτι εκανα μεχρι τωρα ειναι βηματα που ΠΟΤΕ δεν περιμενα οτι θα τα εκανα...και ξερω ανθρωπους μεγαλυτερους απο μενα που ακομα δεν τα εχουν κανει.... Και πραγματικα απορω πως στο καλο συνεχιζουν και ζουνε...
Γιατι να ειναι τοσο δυσκολη η ζωη? Ιδιαιτερα για τους νεους ανθρωπους γιατι ειναι τοσο βαναυση? Μηπως εμεις τα βλεπουμε ετσι? Ή μηπως πληρωνουμε τα κενα στην διαπαιδαγωγηση που λαβαμε εμεις που εχουμε ΑΜΟΡΦΩΤΟΥΣ γονεις?
Μα δεν ειναι κριμα να μην μπορεις να χαρεις την καλυτερη ηλικια σου?
Μην γραφεις μονο στο θεμα σου γιατι το εχεις κανει γιουβετσι. Οταν εχεις αλλο "θεμα" ανοιξε καινουργιο θεμα. Οταν θελεις να γραψεις απλα πως νιωθεις η τι σκεφτεσαι υπαρχουν σχεθικα θεματα στα γενικα :)
αντι να δοκιμασεις με αντρα καθεσαι και σκεφτεσαι ψυχιατρους και αγωγες..!αν και να δοκιμασεις παλι εδω θα εισαι και θα κλαις επειδη σου αρεσε (παραδειγμα).
το προβλημα σου ειναι η γκρινια και η μη ικανοποιηση σου!θα σου πει το χαπι και ο ψυχιατρος με τι την βρισκεις?θα μας τρελανεις?
Σκεφτηκες ποτε το οτι υποπτευομαι οτι θα μου αρεσει οτι μπορει να με εχει ριξει σε καταθλιψη? Μαλλον δεν διαβασες τι εχω γραψει μεχρι τωρα... Δεν μπορω να κοιμηθω πλεον... δεν θελω χαπι για να μαθω αν μαρεσουν αντρες ή γυναικες... ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ!!! ΚΙΝΕΖΙΚΑ ΜΙΛΑΩ?
Ή μηπως θεωρεις οτι το να ανακαλυψεις κατι τετοιο για σενα και να το αποδεχτεις ειναι κατι ευκολο... Ξερεις εξω απ τον χωρο πολλα τραγουδια λεμε... ειναι ευκολο να με αποκαλεσεις γκρινιαρη και ανικανοποιητο μεχρι να σου τυχει κι εσενα. Να δουμε τοτε τι θα λες.... θελω να ξερω αμα κανεις γιο κι ειναι γκει πως θα το παρεις... Τοτε να σε δουμε καβουρα να περπατας στα καρβουνα.
αν ειχα γιο γκει σου μιλαω ειλικρινα θα το δεχομουν!θα δεχομουν οτι ικανοποιουσε το παιδι μου!η ευτυχια του παιδιου μου ειναι και δικη μου ευτυχια!και οποιος το χλευαζε θα του εκοβα τα @@@!
ξεκολλα τζιμ!η ζωη ειναι μικρη ρε περνανε τα γαμωχρονια σαν νερο!και αν γουσταρεις αντρες τι εγινε ρε τζιμ??ποιος θα σε κρινει?
ποιος θα κρινει τι ειναι νορμαλ και τι οχι?ποιος γαμω την τρελα μου!δοκιμασε!και αμα σου αρεσει αυτο κανε!και σε οποιον αρεσεις!ζησε λεμε!
Τζιμ, νομίζω πως πολύ καλά κάνεις και θα πάρεις βοήθεια ειδικού. Διαρκώς βάζεις εμπόδια στον εαυτό σου που σου φαντάζουν ανυπέρβλητα και τον μπλοκάρεις: Η παρθενιά σου πρώτα, η πιθανή ομοφυλοφιλία, το άγχος, το φαί παλιότερα... Ακόμα κι αν βεβαιωθείς πως είσαι 100% στρέιτ, φοβάμαι πως κάτι άλλο θα προκύψει που θα σε βασανίζει και δε θα σ αφήνει να ησυχάσεις: μισώ τη δουλειά μου ή είμαι ανίκανος/ άχρηστος κ δν βρίσκω δουλειά, μήπως δεν μπορώ να κάνω παιδιά κτλκτλ.
Κανένας δεν τα χει όλα λυμένα φίλε μου.. τα θέματά σου είναι επεξεργάσιμα και αντιμετωπίσιμα, απλώς δυσκολεύεσαι να βρείς τον τρόπο.
Και, σου ξαναλέω: Προσπάθησε σοβαρά να βρεις μια δουλειά, ό,τι να'ναι, να καλύπτεις κάποια απ τα έξοδά σου και να μπορέσεις να κάνεις ψυχοθεραπεία. Στάσου στα πόδια σου φίλε μου και υπερασπίσου τις επιλογές σου. Η οικονομική ανεξαρτησία θα βοηθήσει, πίστεψέ με, θα νιώσεις ΔΥΝΑΤΟΣ.
Jimmaster διαβασα χθες στο focus κάτι που ίσως σου φανεί χρήσιμο. Διάβασα ότι πολλοί ετεροφυλόφιλοι (άντρες και γυναικες) διεγείρονται με ομοφυλόφιλο πορνό ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ να θέλουν να το δοκιμάσουν στην πραγματικότητα και φυσικά χωρίς αυτό να τους καθιστά ομοφυλόφιλους. Παραδόξως, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους ομοφυλόφιλους που στην πλειοψηφία τους δεν διεγείρονται με ετεροφυλοφιλικό πορνό.
Ίσως η όλη φάση να περιοριζεται σε φαντασιακό επίπεδο και αν το έκανες πραγματικότητα να μην σου άρεσε. However, δεν χάνεις τίποτα να δοκιμάσεις.
αν δεν το δοκιμασει δεν θα μαθει ποτε..μονιμως θα κλαιει!
Συμφωνω απολυτα. Απορω γιατι τοσο καιρο δεν το επαιρνα αποφαση μα παω για δουλεια... Βασικα προσπαθειες εκανα συνεχως να βρω δουλεια... αλλα μονο πανω στον τομεα μου... Και τωρα οσο να ναι απ την μια σκεφτομαι πως αν θελω να εχω καποιου ειδους "καριερα" ειναι ηδη αργα... ομως ετσι χανω πιο πολυ χρονο... Ολο υπεκφυγες λογω γαμημενης τεμπελιας....μια τεμπελια που με εφερε να πλησιαζω 30 και να ειμαι ενα ******** τιποτα... Ομως ΕΓΩ θα νικησω οχι η "αρρωστια" μου
Eaisier said than done....
Καταρχην για να ειμαι ειλικρινης ντρεπομαι φοβερα να το κανω. Κατα δευτερον με απασχολει το οτι μετα τουλαχιστον σε ενα ατομο της κοινωνιας μου θα εχω "αποκαλυφθει"...Βεβαια θα μου πεις δεν ειναι "κολλητικο"....αν οντος ειμαι τοτε τι νοημα εχει να κρυβομαι απ τους παντες...αν ομως δεν ειμαι τι γινεται..? Θα πρεπει οχι μονο να βρω ενα ατομο αλλα και να του αποκαλυψω πως απλα "δοκιμαζω" και πως επισης δεν θελω να πει τπτ σε κανεναν για το αν και τι ειμαι καθως ειναι κατι που θελω εγω να το αποφασισω και το ανακοινωσω εκει που θελω.
Τριτον δεν ξερω που να βρω ενα τετοιο ατομο... Γιατι οπως εγινε και με την κοπελα που δεν ημουν κατακεραυνοβολημενος απο ερωτα οταν τα φτιαξαμε γιαυτο και χαλασε το πραγμα, δεν θελω να δοκιμασω με τον πρωτο τυχοντα γιατι και γκει να εισαι αν δεν σαρεσει το ατομο παλι δεν θα εχεις επιθυμια αρκετη. Απ την αλλη σκεφτομαι να βρω μια κοπελα που πραγματικα την θελω γιατι τωρα δεν εχω μετρο να συγκρινω. Ασε που η ιδια μου η αγχωδης φυση θα με κανει να βγαλω συμπερασμα αμεσως και να το χρησιμοποιησω εναντιον μου....οπως εκανα παντα αλλωστε και για τα παντα που με αφορουσαν... :\
Το κυριο προβλημα μου ομως ειναι οτι ντρεπομαι...ειλικρινα... Και δεν αντεχω την ιδεα αντρα, ανω των 30 αρρενωπο, τριχωτο κτλ... Εμετος... Μονο online μπορω να γνωρισω καποιο ατομο...αν και φοβαμαι...ακουω διαφορα για την κοινωνια των gay... AIDS, ηπατιτιδες.... Δεν ειμαι για τετοια ελεος....
το ίντερνετ είναι μια καλή λύση πιστεύω η το gay bar που θα μπορούσες να πας με κάποια γυναίκα φίλη σου π.χ. (αν έχεις γυναίκες φίλες). Και πιστεύω πως αν του εξομολογηθείς από την αρχή ότι δεν είσαι σίγουρος γι' αυτό που σου συμβαίνει κι ότι απλά δοκιμάζεις, δεν θα σε παρεξήγησει. Πολλοί gay έχουν περάσει αυτή την φάση και πιστεύω πως θα δείξει κατανόηση και εχεμύθεια.
Εγώ θα φοβομουν για τα ΣΜΣ (aids, ηπατίτιδα) και δε θα έκανα τίποτα. Γιατί έτσι και βρεις κάποιον και πας μαζί του, εννοείται ότι αυτός θα έχει παει και με άλλους gay, και θα ανήκει στα άτομα υψηλού κινδύνου. Και ακόμα και προφυλακτικό να φορέσει αυτό μπορεί να σπάσει (πολύ συνηθισμένο φαινόμενο) και πάλι να κολλήσεις κατι. Επομένως διάλεξε: ή παίρνεις το ρίσκο ή δε κάνεις τίποτα.
Yπερβαλλεις. Αποκλειεται να υπαρχουν κι αλλοι μπερδεμενοι σαν κι εμενα εκει εξω που δεν εχουν αγγιξει ποτε αντρα? Γκει δεν ειναι μονο τυποι που παιρνονται αβερτα, ουτε ολες οι γυναικες ειναι πουτανες.
Βασικα οσο περναει ο καιρος και το μυαλο μου "συνερχεται" αυτη η εμμονη μου φευγει. Βεβαια μπορει απλα να αποφευγω την σκεψη για να μην φλιπαρω τελειως...Πιστευω οι επομενοι μηνες θα το δειξουν.
Επισης να ξερεις για να δεις αμα γουσταρεις αντρες δεν ειναι αναγκη να κανεις ολοκληρωμενο σεξ, ωστε να βαλεις προφυλακτικο και να φτασεις να το σπασεις κιολας...οκ οπα φρενο .... Εγω πιστευω μια αγκαλια και ενα φιλι αρκουν. Οσο αηδιαστικο κι αν μου φαινεται θα αναγκαστω να το κανω. Για να ειμαι σιγουρος.
Εντω μεταξυ η πρωην μου μου λειπει ολο και πιο πολυ....
Ξέρεις ποια είναι η λύση να σταματήσεις να σκέφτεσαι τόσο εγωκεντρικά και να πιστεύεις ότι η γη γυρίζει γύρω από τη δική σου σεξουαλικότητα..Τότε θα κουλάρεις πιο πολύ ακόμα:cool:
H γη οχι...η ζωη μου ομως κατα ενα μεγαλο ποσοστο γυρω απο κει γυρναει. Ασε που μετα απο οσα εχω ακουσει αλλα και εχω πει για τους ομοφυλοφιλους (ας μην μπω σε λεπτομερειες και χαρακτηρισμους...ολοι ξερουμε τι τους λεμε τους γκει) ακομα με σοκαρει οτι μαλλον ειμαι ενας απ αυτους. Ειναι σαν ολο μου το συστημα αξιων, πεποιθησεις κτλ να γκρεμιζεται μεσα μου...επισης ειμαι ηδη 28 χρονων και ανεργος... καταλαβαινεις... σηκωνω βαρυ σταυρο αυτη τη στιγμη... Νιωθω σκατα
Δεν μπορω να καταλαβω ρε παιδια... Εχω απογοητευτει με εμενα. Ειναι δυνατον να υπαρχει ατομο που σε αυτη την ηλικια ακομα ψαχνει αυτα τα θεματα? Να ειναι τοσο πισω στη ζωη γενικως? Μα εχω πιεστει τοσο πολυ μεσα μου και λυπαμαι τοσο για τον χρονο που εχασα που πραγματικα δεν ξερω αν ποτε θα μπορεσω να συνεχισω μια ηρεμη ζωη σκεπτομενος τα κενα που εχω στη ζωη... Ειμαι ακομη παιδι... Μπορειτε να το αντιληφθειτε?? Μου φαινεται τραγικο.... Ξερω ατομα καμια 8αρα χρονια νεοτερα μου που ειναι πολυ πιο οριμα...και περπατημενα... Τι να πωωω
Καλημέρα Τζιμ. Ο χρόνος που έχεις χάσει δε γυρνάει πίσω, οπότε είναι μάταιο να τον κλαις. Φρόντισε να μη χάσεις άλλο, ιδιαίτερα κλαίγοντας για τον καιρό που έχασες! Άτομα πιο ώριμα θα υπάρχουν πάντα, κοίτα εσένα και όχι αλλού. Μη συγκρίνεις, όπως υπάρχουν τα καλύτερα υπάρχουν και τα χειρότερα, ισορρόπησε λιγάκι τη ματιά σου. Καθόλου αργά δεν είναι και δεν τέλειωσε και τίποτε. Και υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν αναρωτιούνται για τις δυστυχίες τους, και τις κακοτοπιές τους, εσύ που αναρωτήθηκες έχεις κάθε ευκαιρία να διορθώσεις. Η ανεργία και τα λοιπά είναι κάτι που δε ζεις μόνος, αλλά εκατομμύρια πια άνθρωποι μαζί σου, στον ίδιο τόπο με σένα. Τουλάχιστον αν δεν μπορείς να σε κάνεις χαρούμενο, μη σε κάνεις πιο δυστυχή επαναλαμβάνοντας ο ίδιος φράσεις απόγνωσης, που σε ρίχνουν και σε καταθλίβουν.
Ειμαστε ακομα ορθιοι και ακομα ΠΟΛΕΜΑΜΕ
http://youtu.be/Q2zkPqg-75g
Το ξερω οτι εχεις δικιο. Υπαρχουν ομως αυτες οι στιγμες που νιωθεις εχεις χασει τα παντα. Οτι απο δω και περα θα ζησεις με τα απωθημενα. Απ την αλλη εχω παρατηρησει πως οσο καθομαι μεσα τοσο χαλιεμαι. Ιδιαιτερα κανοντας αυτη την κινηση να αναψω τον υπολογιστη το πρωι που σηκωνομαι με κανει να αισθανομαι ολο και πιο χαλια και αγχωμενος. Σαν να λεω...αλλη μια μερα που θα παει χαμενη. Το μυαλο μου παγωνει και καμια φορα περναει ολη η μερα ετσι. Απ την αλλη χθες που πηγα μια βολτα, γνωρισα καινουρια ατομα και δυο κοπελες και ενιωσα αλλος ανθρωπος. Ειδα και ζωντανη μουσικη που ειχα καιρο. Ενιωσα πολυ ομορφα. Σημερα το βραδυ λεω να παω θεατρο. Εχω αρχισει και φοβαμαι το σπιτι... ΚΑΙ το καταραμμενο το δωματιο μου. Καθε φορα που βγαινω εξω και παιρνω αερα και αισθανομαι καλα και εχω ορεξη για ζωη με πιανει τοσο μεγαλη ανυπονησια να ζησω τα παντα που στο τελος με μπλοκαρει. Ειμαι σαν ταυρος σε υαλοπωλειο. Και οι φιλοι μου καμια φορα με αποπαιρνουν και με λενε υπερβολικο. Αλλα παρολο που με ζουνε απο κοντα δεν μπορουνε με τπτ να αντιληφθουν ποσο πιεζομαι. Ο χορτατος δεν μπορει να νιωσει τον πεινασμενο τελικα...
jimmaster, είδα πολύ δυναμισμό στην απάντηση σου για το δικό θέμα, δεν φανταζόμουν ότι περνούσες αυτό που περιγράφεις εσύ.
Για μένα οι απαντήσεις βρίσκονται στις εμπειρίες μας γιατί η διαίσθηση ή το αυθόρμητο κρύβουν τις μεγάλες μας αλήθειες. Ζήσε! Δοκίμασε τον εαυτό σου , όχι σαφέστατα σε καταστάσεις επικίνδυνες, να έρθεις κοντά με ανθρώπους του ίδιου φύλου και τότε θα καταλάβεις, όχι απαραίτητα ολοκληρωμένη σεξουαλική πράξη. Κοίτα όπως λες να είσαι περισσότερο εκτός σπιτιού, τώρα βελτιώνεται και ο καιρός και να έχεις όρεξη να ζήσεις. Πιστεύω η αδράνεια μας σκοτώνει χειρότερα από τη αίσθηση της αποτυχίας ή του λάθους. Πάτα ένα restart, (δεν ξέρω αν έχεις χωρίσει εν τω μεταξύ, θα ήταν καλύτερο να είσαι ανεπηρέαστος) και νιώσε σαν μικρό παιδί να ανακαλύπτεις τώρα τον κόσμο και σίγουρα κράτα την σοφία των εμπειριών σου για να αποφύγεις τα ίδια λάθη. Πιστεύω θα έχεις πολύ ουσιαστικά αποτελέσματα που θα σου αρέσουν.. Να μη ξεχνάς να είσαι ανοιχτός σε όλα στην αρχή και σε μια πορεία καταλήγεις και στις επιλογές που σου ταιριάζουν..
Jimmako σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί και γω την ίδια φάση περνάω, θέλω να τα ζήσω όλα και οι σκέψεις συσσωρεύονται μες το μυαλό μου μέχρι που το μπλοκάρουν...Πιστεύω πως η λύση είναι να μην το σκέφτεσαι και να προσπαθήσεις ν' απασχολήσεις τον εαυτό σου με άλλα πράγματα, έτσι κι αλλιώς, στην ζωή δεν μπορούμε να βάλουμε πρόγραμμα όπως και να το κάνουμε, είναι απρόβλεπτη και δεν ξέρεις και τι σου ξημερώνει. Ισως να είναι καλύτερα που είναι απρόβλεπτη γιατί μπορεί να σου επιφυλάσσει και εκπλήξεις που ούτε καν φανταζόσουν ;) Είδες τι ωραία που είναι όταν βγαίνεις; :)
Συμφωνω απολυτα. Ειναι η εμμονη μου να βαζω τη ζωη σε "κουτακια" και γραμμες που με εφερε εδω. Προσπαθω να το κανω...εχω και τις μαυρες μερες μου αλλα οταν η καταχνια σηκωνεται προκυπτει μαγεια. Τι να κανουμε...ας μου αρεσουν και οι αντρες... αν ετσι γεννηθηκα ετσι θα πορευτω...και ισως η πραγματικη ελλειψη επαφης με εφερε σε αυτο το χαλι. Οπως και η ελλειψη ΥΠΟΜΟΝΗΣ!
Ειναι ωραια οντος....ακομα και σημερα που κοντινο μου προσωπο εκανε εγχειριση στο νοσοκομειο (ευτυχως ολα πηγανε καλα) ενω ημουν απιστευτα στρεσαρισμενος τωρα αρχιζω και χαλαρωνω και συνειδητοποιω ποσο ομορφη ειναι η ζωη και πως σε ανθρωπους με ιδιαιτεροτητες στην ψυχολογια τους μικρες λεπτομερεις μπορουν να σου φανε ανετα 10 χρονια απ τη ζωη σου.