καλα Τασ μου, εσυ ξερεις. Παντως χαιρομαι πολυQuote:
Originally posted by Tass
Αν με πάρει τηλ θα του πω ψέμματα, όμως σπάνια παίρνει, όταν έχει δουλειά -που πάντα έχει- τον ψάχνω, δεν με ψάχνει.
καλα Τασ μου, εσυ ξερεις. Παντως χαιρομαι πολυQuote:
Originally posted by Tass
Αν με πάρει τηλ θα του πω ψέμματα, όμως σπάνια παίρνει, όταν έχει δουλειά -που πάντα έχει- τον ψάχνω, δεν με ψάχνει.
Likewise...
Γαμ**, γαμ**, γαμ **... δεν νιώθω καθόλου καλά σήμερα. Εχω μία μαυρίλα και ένα ψυχοπλάκωμα που με πνίγει και δεν ξέρω πως να πετάξω αυτή την ταφόπλακα από πάνω μου....
Γιατι? εγινε τιποτα? Ισως ειναι της εγκυμοσυνης αν δεν εχει γινει κατι συγκεκριμενο.
Εγινε δυστυχώς...
Για να παραφράσω ελαφρώς το θέμα σου... Πως να αντιμετωπίσω καλύτερα τις κρίσεις υστερίας του άντρα μου;
Πότε επιτέλους θα βρω και γω μιάς στιγμής ηρεμία;
Τασ, θα σου δωσω το τηλεφωνο επικοινωνιας για την επιδειξη. παρ\' τους σε παρακαλω τηλεφωνο και πες τους οτι εχεις μια προσκληση για 2 ατομα, αν πρεπει να κανεις καποια κρατηση, οτι θα εχεις και παιδι μαζι σου (επειδη ειναι για 2 ατομα η προσκληση) αν θα υπαρχουν θεσεις για να κατσετε (αγχωθηκα τωρα, εισαι και εγκυος, θα εχεις και το παιδι μαζι). Γιατι η προσκληση λεει να επικοινωνησεις μαζι τους μεχρι χτες! Μην γινει κανενα κουλο. Παρε και ρωτα σε παρακαλω πληροφοριες. Θελω να ρθειτε και να περασετε καλα. Το τηλ ειναι 210/5231683 & 210/5203083. Παρε τωρα αλλιως δεν εχει νοημα να φας ταλαιπωρια. Να ξεαγχωθω και γω. και πες μου τι εγινε.
Θελεις να μου πεις τι σηνεβη? μπορει να μπορεσω να σε ξελαφρωσω λιγο.
Ολα ξεκινάνε από χθες το βράδυ.
Εχω ξεσκιστεί σε διάφορες δουλειές όλο το απόγευμα μέχρι και την ώρα που ξεκινάει το Παρά Πέντε (Ψώνια από σούπερ μάρκετ και δεν μιλάμε για λίγα, μάζεμα μπουγάδας, άπλωμα καινούργιας, σιδέρωμα και τακτοποίηση ρούχων, πλύσιμο μπροστινού μπαλκονιού 40 τετραγωνικών παρακαλώ!, επάλειψη κεφαλής μικρής με ειδικό διάλυμα για τις ψείρες που βρώμαγε μέχρι τους ουρανούς, μαγείρεμα, πλύσιμο κουταβιού –ναι έχουμε κι από αυτό-, μπάνιο μικρής, στρώσιμο τραπεζιού, φαγητό).
Μετά το πέρας του σήριαλ και αφού έχω κοιμήσει την μικρή πάω να μαζέψω τις ακαθαρσίες του σκυλιού για πολλοστή φορά και επειδή έχουν μείνει στο τραπέζι τα πιάτα ζητάω από τον σύντροφό μου –ο Θεός να τον κάνει ώρες ώρες- να τα βάλει εκείνος στο νεροχύτη και να πετάξει τα κόκκαλα στα σκουπίδια. Επιστρέφοντας από το μάζεμα των ακαθαρσιών των βλέπω να πλένει εκείνος τα πιάτα και θεωρώ σκόπιμο να του πω ένα ευχαριστώ δίνοντάς του ένα φιλί. Η αντίδρασή του είναι να γυρίσει μουτρωμένος και να μου πει άλλη φορά μην απαιτήσεις ξανά να σου πλύνω τα πιάτα! Κάγκελο εγώ. Μα τι είναι αυτά που λες του κάνω. Δεν σου είπα ποτέ κάτι τέτοιο πολύ λιγότερο να στο απαιτήσω κιόλας. Ακούς τι σου λέω, μου κάνει. Σε ακούω που γκαρίζεις του λέω εγώ και επειδή δεν αρέσκομαι σε τέτοια ηχορύπανση βραδιάτικο πάω για ύπνο.
Οντως ξαπλώνω και έπειτα από λίγο έρχεται και με αρχίζει στο λιβανιστήρι να σηκωθώ για να του κάνω παρέα στις 12.00 τα μεσάνυχτα, λες και είμαι η σούπερ ξεκούραστη. Με τα πολλά σηκώνομαι κι φυσικά στήνεται ένα γαϊτανάκι άλλο πράγμα. Σου΄πα, μου΄πες και δεν συμμαζεύεται. Τα μπήγω και γω, με παίρνει το παράπονο και κλείνομαι στον εαυτό μου. Προσπαθεί να με πλησιάσει με γλυκόλογα και φυσικά τρώει πόρτα, όχι με βρισιές αλλά με πλήρη αδιαφορία. Η ώρα εντωμεταξύ έχει πάει 1.30. Πάει να ξαπλώσει και μετά από μισή ώρα ακολουθώ και γω. Εκεί αρχίζει το γλέντι.
Εχει μπλοκάρει την πόρτα της κρεββατοκάμαρας με ένα ποδήλατο γυμναστικής που έχω και δεν μπορώ να μπω. Με τα πολλά ανοίγω. Φύγε μου λέει, εσύ δεν είσαι που με εγκατέλειψες; Φύγε, δεν σου έχω εμπιστοσύνη, μπορεί να με σφάξεις στον ύπνο μου. Δεν του απαντώ και πηγαίνω να ξαπλώσω. Αρχίζει με τα φύγε από δω θα σε αρχίσω στις κλωτσιές και διάφορα άλλα χαριτωμένα. Δεν αντιδρώ. Μετά από 1 ώρα μουρμούρας και γκρίνιας, με σπρωξιές και απειλές τον παίρνει ο ύπνος. Κάποια στιγμή κοιμήθηκα και γω αλλά πόσο ακριβώς δεν ξέρω.
Το πρωϊ που ξύπνησε έρχεται, με αγκαλιάζει μες τις γλύκες και όταν φυσικά τον κοίταξα σαν εξωγήινο παρεξηγήθηκε κιόλας. Φυσικά του ζήτησα τον λόγο.Η απάντηση; Γιατί δεν ήρθες να κάτσεις μαζί μου; Γιατί με απέρριψες; Γιατί μου φέρεσαι πάντοτε τόσο σκληρά και δεν με αγαπάς; Και η απάντησή μου: θα πρέπει να έχω κάνει πράγματα, κινήσεις και να έχω πει λόγια που σε έχουν πληγώσει πολύ στο παρελθόν ειδάλλως η συμπεριφορά σου δεν εξηγείται. Η δεν με αγαπάς και απλώς αρέσκεσαι στο να με παιδεύεις γιατί εγώ απεναντίας σε αγαπώ ή δεν ξέρεις τι ακριβώς θέλεις πράγμα σοβαρό και οφείλεις να το ψάξεις ή είσαι συναισθηματικά ακόμα πολύ ανώριμος παρά τα 42 σου χρόνια και πρέπει να το κοιτάξεις πιό σοβαρά.
Κατάληξη; Εκείνος μετανιωμένος και εγώ κουρέλι. Και περιμένουμε να κάνουμε και οικογένεια μαζί. Που πας ρε Καραμήτρο;!; (Σε μένα πάει αυτό...)
Τασσ (ελπίζω να έχεις DSL) ακολούθα το λινκ
http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=1187&page=35
κατέβα την σελίδα προς τα κάτω μέχρι να βρείς κάτι σχετικό με το ΠΑΡΑ 5 . Θα σε φτιάξει λίγο. Είμαι σίγουρος.
ΥΓ να και η αυθεντική εκτέλεση για όσους γνωρίζουν από monty pythons
http://www.youtube.com/watch?v=pCWw6W5NEa8&mode=related&search=
Ex, είσαι κούκλος!
Λ, πήρα τηλέφωνο, όλα εντάξει με την κράτηση και τα άτομα, ξε-αγχώσου!
Το μονο σιγουρο ειναι πως εχει πολλα απωθημενα μεσα του και διστυχως τα πληρωνεις εσυ. Εχει φαει τις ν χλαπατσες απο διαφορες γυναικες και δεν μπορει να εκτιμησει αυτο το δωρο που του εστειλε ο Θεος. Και το εννοω, γιατι εισαι τοσο ηρεμη και ανεκτικη που δεν νομιζω να εισαι αυτο που λες, οτι δηλαδη δεν μπορεις να ελενξεις τον θυμο σου. Καποια αλλη στη θεση σου (και εγω μαζι) θα το ειχε βαλει στα ποδια. Εσυ ομως υπομονετικα καθεσαι εκει και του δειχνεις ποσο τον αγαπας. Μα καλα, δεν το βλεπει οτι εχει βρει εναν θησαυρο?
Το μονο σιγουρο βεβαια ειναι πως σ\' αγαπαει κι αυτος πολυ και δεν μπορει χωρις εσενα αλλά αυτο που τον ενοχλει νομιζω ειναι πως εισαι η εξαιρεση στον κανονα του (οτι ολες οι γυναικες ειναι π...) και δεν θελει να το παραδεχτει. Ετσι αντιδραει σπασμοδικα και ανεξηγητα για να αντιδρασεις και εσυ καπως ετσι ωστε να επιβεβαιωθει.
Κριμα. Τον λυπαμαι καπου γιατι κανει αγωνα να σε φτασει αλλά εσυ εισαι πολυ μακρυα σε συμπεριφορα. Δεν μπορει να σε φτασει λοιπον και φερεται ετσι γιατι πολυ απλα θα ηθελε πολυ να σου μοιασει και δεν μπορει να το καταφερει. Δεν μπορει γιατι εχει μαθει αλλιως. Αυτα ακριβως φοβαμαι και για τον γιο μου. Νομιζω πως καπως ετσι τον μεγαλωνω κι εγω. Να γινει ενας χαρακτηρας σαν τον αντρας σου. Που θα κανει την παπαρια, την στιγμη μαλιστα εκεινη που θα την κανει θα το καταλαβαινει οτι ειναι λαθος, δεν θα το παραδεχεται, και μετα οταν ηρεμησει ολα μελι γαλα και μετανιωμενος.
Αχ, ευτυχως. Θελω να περασετε καλα ρε τασουλινι μου....
Σε ευχαριστώ ρε φιλενάδα, μία καλή κουβέντα αυτή την στιγμή είναι βάλσαμο και εσύ μου είπες πολλές..
Οσο για τον γιό σου δεν πιστεύω ότι θα καταλήξει έτσι, θέλει να πάνε πολλά πράγματα στραβά και αν κρίνω από την μαμά του που τον υπεραγαπά και ασχολείται μαζί του δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Η μητέρα του δικού μου όταν ήταν μικρός του έδωσε τόσο ξύλο που από τότε λέει πως αν ήταν γαΪδούρι θα είχε ψοφήσει. Φαντάσου...
Τα εννοω ολα αυτα ρε Τασ, δεν τα λεω για να με ευχαριστησεις, ουτε για να σου χαιδεψω τ\' αυτια...
Μακαρι να ειναι ετσι οπως τα λες. Παντως ο μεσσαιος αδερφος μου (3 τους εχω), ετων 46, αν και εχει μεγαλωσει με πολυ αγαπη απο την μανα μου (ηταν και ο αγαπημενος της γιος) εχει γινει πολυ γαιδουρι οσον αφορα την οικογενεια του και προπαντων στα παιδια του. Αδιαφορος χωρις καμια επικοινωνια. Το μονο που τον ενδιαφερει ειναι ποια θα ειναι η επομενη γκομενα που θα ερωτευτει, γιατι καθε μηνα ερωτευεται και αλλη....
My friend Tass
η κατάσταση η οποία περιγράφεις μου θυμίζει λίγο τη δικιά μου μεχρι πριν από λίγο καιρό.
Ο καλός μου έχει 10 χρόνια διαφορά με τον δικό σου αλλά ακριβώς την ίδια συμπεριφορά.Μεγάλωσε μέσα σε ένα σπίτι με 4 γυναίκες και έναν πατέρα αλκοολικό.Καταλαβαίνεις στο περίπου τί χαρακτήρα διαμόρφωσε....
Για να μην σε κουράσω,μετά από 6 χρόνια συνύπαρξης άρχισε να νιώθει στο πετσί του τί σημαίνει να σε αγαπά κάποιος...Μετά από 6 χρόνια κατάλαβε γιατί δεν μπορούσα να τον αφήσω μόνο του,γιατί ανεχόμουνα το υβρεολόγιό του και την κακή του συμπεριφορά.Δοξάζω το Θεό καθημερινά που του άνοιξε τα μάτια να δει την αλήθεια και ότι αυτό που έψαχνε το είχε ήδη βρει.Μόνο τώρα ένιωσε ασφαλείς.
Θέλω απλά να σου πώ πως σε καταλαβαίνω απόλυτα . Το μόνο που μπορείς να κάνεις ,είναι να κάνεις ό,τι έκανες μέχρι τώρα.Να του δίνεις απλόχερα την αγάπη σου....Δεν το δικαιολογό για την συμπεριφορά του,αλλά και ο ίδιος δεν ξέρει τί του φταίει....
Ο Θεός να είναι μαζί σου και να σου δίνει δύναμη....
Συμβαίνουν και αυτά. Ξέρεις δεν παίζει μόνο ρόλο το σε τι οικογενειακό περιβάλλον μεγαλώνουμε αλλά και κάποια δικά μας χαρακτηριστικά που κουβαλάμε εκ γεννετής. Υπάρχει βέβαια μεγάλη διαμάχη ανά τους αιώνες για το αν ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα του ανθρώπου διαμορφώνεται από κληρονομικά ή επίκτητα χαρακτηριστικά. Μιά φορά εγώ επιλέγω να πιστεύω ότι είναι ένας συνδιασμός. Ετσι με βολεύει και με αυτό το σκεπτικό πορεύομαι. Ειδάλλως θα μου έρχόταν τρέλλα.
Quote:
Originally posted by esthir
My friend Tass
η κατάσταση η οποία περιγράφεις μου θυμίζει λίγο τη δικιά μου μεχρι πριν από λίγο καιρό.
Ο καλός μου έχει 10 χρόνια διαφορά με τον δικό σου αλλά ακριβώς την ίδια συμπεριφορά.Μεγάλωσε μέσα σε ένα σπίτι με 4 γυναίκες και έναν πατέρα αλκοολικό.Καταλαβαίνεις στο περίπου τί χαρακτήρα διαμόρφωσε....
Για να μην σε κουράσω,μετά από 6 χρόνια συνύπαρξης άρχισε να νιώθει στο πετσί του τί σημαίνει να σε αγαπά κάποιος...Μετά από 6 χρόνια κατάλαβε γιατί δεν μπορούσα να τον αφήσω μόνο του,γιατί ανεχόμουνα το υβρεολόγιό του και την κακή του συμπεριφορά.Δοξάζω το Θεό καθημερινά που του άνοιξε τα μάτια να δει την αλήθεια και ότι αυτό που έψαχνε το είχε ήδη βρει.Μόνο τώρα ένιωσε ασφαλείς.
Θέλω απλά να σου πώ πως σε καταλαβαίνω απόλυτα . Το μόνο που μπορείς να κάνεις ,είναι να κάνεις ό,τι έκανες μέχρι τώρα.Να του δίνεις απλόχερα την αγάπη σου....Δεν το δικαιολογό για την συμπεριφορά του,αλλά και ο ίδιος δεν ξέρει τί του φταίει....
Ο Θεός να είναι μαζί σου και να σου δίνει δύναμη....
Να΄σαι καλά. Δεν έχω λόγια...
Δεν ξέρετε πόσο ανακουφιστικό είναι που υπάρχουν άνθρωποι που μου λένε ότι δεν είμαι τρελλή που μένω και υπομένω τέτοιες καταστάσεις. Οι περισσότεροι είχαν και έχουν πέσει από πάνω μου σαν τόνος από τούβλα προσπαθώντας να με κάνουν να δω το φώς το αληθινό, να φύγω, να ξεφύγω και να εγκαταλείψω, γιατί προσωπικά την φυγή μου εγώ σαν εγκατάλειψη θα την έβλεπα. Ακόμα και εγώ είχα φτάσει σε σημείο να αναρωτιέμαι τι μου συμβαίνει και δεν το έχω βάλει ακόμα στα πόδια να φύγω ουρλιάζοντας. Τελικά δεν είμαι και τόσο χαμένη όσο νόμιζα... ευτυχώς.
Ειναι πολυ απλο. Τον αγαπας. Τον αγαπας πολυ. Πιστευεις οτι αξιζει να το παλεψεις αυτη τη φορα. Την αλλη εφυγες γιατι τον αγαπουσες σαν ανθρωπο, σαν πατερα του παιδιου σου κλπ. Αυτον ομως τον αγαπας ερωτικα. Και τιποτα δεν μπορει να συγκριθει μ\'αυτο οσο κι αν σε ταλαιπωρει. Μακαρι να ημουν κι εγω με εναν που αγαπω τοσο πολυ. Δεν λεω εχει και τις ασχημες καταστασεις οπως την χθεσινοβραδυνη αλλά συγκρινεται με τιποτα αυτη η ματια, αυτο το αγγιγμα απο καποιον που τον ποθεις, τον θελεις τοσο πολυ? Για μενα οχι
Αυτό που εσύ βλέπεις απλό εγώ δεν μπορούσα να το διακρίνω. Τελικά βλέπει πιό καθαρά πάντα εκείνος που είναι εκτός. Η κουβέντα αυτή που μου είπες τώρα με βοήθησε όσο δεν φαντάζεται να καταλάβω πολλά πράγματα..
Ποιο ηταν αυτο το site? με τι ειχε να κανει?Quote:
Originally posted by Tass
Δεύτερον υπήρξα κάποτε μέλος και σε άλλο σάιτ διαφορετικού μεν χαρακτήρα μέσα από το οποίο όμως έκανα πολλές γνωριμίες με πολύ αξιόλογα άτομα,
Χαιρομαι που σου δινω πραγματα γιατι κι εγω παιρνω πολλα απο σενα. Και απο ολους εδω μεσα. Πραγματικα, απο τοτε που ξεκινησα να μιλαω και να ανταλλασω αποψεις εδω μεσα βλεπω οτι με βοηθησε πολυ.
Λέγεται Σχέσεις και κυρίως έχει να κάνει με ανθρώπους που θέλουν να γνωρίσουν άλλους με σκοπό να κάνουν σχέση, να μιλήσουν, να αποκτήσουν φιλίες και να έρθουν πιό κοντά. Πολύ καλό αλλά άλλο στυλ από τούτο. Περισσότερο της παρέας και του χαβαλέ θα έλεγα.... Οι άνθρωποι πάντως ήταν οι περισσότεροι διαμάντια και προσωπικά μου στάθηκαν σπαθί. Να είναι όλοι τους καλά όπου κι αν είναι.
το ξερω το site, ημουν κι εγω κατα καιρους εκει. Αλλά διεκοπτα και ξαναεμπαινα γιατι οι περισσοτεροι το γυριζανε στο πονηρο. Ολοι δηλαδη, τι οι περισσοτεροι. Ασε που μου την πεσανε και πολλες λεσβιες.
Χαχαχα, πράγματι, και μένα το ίδιο αλλά το χειρότερό μου ήταν οι λιμασμένοι παντρεμένοι που όχι μόνο στην πέφτανε αλλά αν τολμούσες και να αντιδράσεις αρνητικά σου στα χώναν τόσο στα φόρα όσο και με αρνητική αξιολόγηση. Τι τα θες τι τα γυρεύεις, παντού υπάρχει κάποιος/α που θα πάσχει από μαλάκυνση εγκεφάλου.... Ο νόμος του Μέρφυ γαρ.
Μπα, εμενα το χειροτερο μου ητανε οι λεσβιες. Ξερεις: \"θελεις να μιλησουμε?\" (παντα prive!) ε! λεω δεν μπορει θα μπερδευτηκε γιατι το name μου ξεγελαει λιγο, αν και τα κοριτσακια τα εχει με ροζ ενω τα αγορακια με γαλαζιο, \"ξερεις ειμαι γυναικα\" απαντω και η απαντηση της \"ε, και? δεν σου αρεσουν οι γυναικες? με τον πιο απλο τροπο, λες και ηταν το πιο φυσιολογικο και λογικο πραγμα\". Ασε με ξενερωσε πολυ το ολο θεμα. Καλα οι παντρεμενοι ηταν μεσα στην κακια λυσα. Λες και τους ξαμωλουσες απο της φυλακης τα σιδερα στην ελευθερια τους. Αν δεν γουσταρες να μιλησεις μαζι τους prive στα χωνανε αγρια και επιμενανε πολυ, μα παρα πολυ
Τι να πω?ο κοσμος εχει πολυ μεγαλη μοναξια και καταπιεση....
Αμάν τι μου θύμισες! Με κοιτάνε παράξενα αυτή την στιγμή γιατί μιλάμε έβαλα κάτι γέλια! Οντως ακριβώς έτσι ήταν. Εμένα μόνο μία κοπελιά μου την είχε πέσει αρκετά πιεστικά αλλά ευτυχώς δεν επέμεινε πολύ. Οι άντρες όμως ήταν άλλο πράγμα.. Ε ρε γέλια..!!!!
Εγω ευτυχως ειμαι μονη στο γραφειο οποτε εκφραζομαι ελευθερα.
Ελπιζω τωρα που θα γνωριστουμε να συνεχισουμε να ειμαστε ανετες και χαλαρες γιατι η ανωνυμια παντα σε κανει να εισαι πιο ανοιχτη και να μιλας πιο ανετα. Αν γινει το αντιθετο θα προτιμουσα να μην γνωριζομασταν. Εγω παντως δεν προκειται να αλλαξω. Ουτως ή αλλως ξερεις τοσα για μενα
Μπα, συνήθως όταν γνωρίζομαι με κάποιο/α που ταιριάζουν τα χνώτα μας που λένε γίνομαι ακόμα πιό ελεύθερη και χαλαρή. Εχω μία προαίσθηση ότι εσύ και γω θα πορευτούμε παρέα για πολύ πολύ καιρό... Προσωπικά νιώθω σαν να σε ξέρω χρόνια. Περίεργο ε;
Και για να συνδέσω το προηγούμενο σχόλιό μου με αυτά που λέγαμε πιό πάνω, αν αυτό το είχα ανεβάσει στο άλλο σάϊτ αυτή την στιγμή ο καθένας θα είχε να πει το μακρύ και το κοντό του...
Κοιτα να δεις... και γω το ιδιο νιωθω. Ωραια, κι εγω ετσι ειμαι. Αρκει να ταιριαξω και μετα γινομαι αλοιφη, χαλι να με πατησεις. Αν και δυσκολα ταιριαζω. Εδω στην Αθηνα δεν εχω βρει καμια ως τωρα που να ταιριαζω και να την κανω πραγματικα φιλη μου. Για μενα η φιλια ειναι κατι το ξεχωριστο. Γνωστους και γνωστες εχω πολλους και δηθεν φιλους. Οι καλυτερες φιλες μου ομως ειναι στην πολη που γεννηθηκα. Πολλοι με σχολιαζουν αρνητικα γι αυτο, και ιδιαιτερα ο αντρας μου. \"Μου λειπουν οι φιλες μου του λεω\" και μου απαντα \"τι να σου πω, τοσα χρονια εδω και δεν κανεις κατι να αλλαξει αυτο, να βρεις κι εδω καποια φιλη\". Αλλά ρε γαμωτι μου, μου ειναι δυσκολο σε αυτη την ηλικια να ανοιχτω σε καποια και να της πω για μενα. Φοβαμαι οτι θα παρεξηγηθω και κλεινομαι στο καβουκι μου.Quote:
Originally posted by Tass
Μπα, συνήθως όταν γνωρίζομαι με κάποιο/α που ταιριάζουν τα χνώτα μας που λένε γίνομαι ακόμα πιό ελεύθερη και χαλαρή. Εχω μία προαίσθηση ότι εσύ και γω θα πορευτούμε παρέα για πολύ πολύ καιρό... Προσωπικά νιώθω σαν να σε ξέρω χρόνια. Περίεργο ε;
Μιλαω με τις ωρες με τις φιλες μου στο τηλεφωνο γιατι πραγματικα μου λειπουν. Νιωθω πολυ μονη εδω. Ειμαι απο γεννησιμιου μου, που λενε, ενα πολυ κοινωνικο ατομο και εχω πολυ αναγκη την φιλια. Αλλά εδω, στην Αθηνα, οι ανθρωποι ειναι πολυ επιφυλακτικοι και εμαθα να ειμαι κι εγω ετσι.
Σε καταλαβαίνω και εγώ κάπως έτσι λειτουργώ. Γνωστούς και γνωστές έχω πολλούς και πολλές. Φίλους μετρημένους στα δάχτυλα του ενός μου χεριού. Προτιμώ την ποιότητα από την ποσότητα.
τι θα πεις στον καλο σου για το πως εφτασε η προσκληση στα χερια σου?
Του έχω πει από χθες ότι θα είχες κάποια δουλειά στον Πειραιά σήμερα και θα μου την έδινες εσύ κάποια στιγμή περνώντας από το γραφείο. Επειτα του έχω πει ότι έχεις ξανάρθει και καλά από δω. Ελπίζω μόνο καμμιά ώρα να μην μου ξεφύγει καμμία κοτσάνα γιατί αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη αγαπάει όμως και τον νοικοκύρη...
Ούτε παράνομη σχέση να είχαμε βρε παιδί μου...
Πρεπει να προσεχουμε πολυ γιατι οταν λες πολλα ψεμματα στο τελος σε τσακωνουν. Ως εδω ενταξει αλλά απο δω και περα θα λεμε την αληθεια σε κατι τετοια μικροπραγματα γιατι οταν λες ψεμματα μετα απο καιρο τα ξεχνας και αν καμια φορα (λεμε τωρα) ερθετε σπιτι μας μαζι μπορει να του πεις \"απο δω πρεπει να στριψεις και φτασαμε\" και τοτε μαυρο φιδι που σε φαγε. Παλια η εταιρεια που δουλευω ητανε στον Πειραια, απεναντι απο τον σταθμο.
ναι βρε και εγω ετσι νιωθω, λες και θα με τσακωσει να τον κερατωνω! χαχαχαQuote:
Originally posted by Tass
Ούτε παράνομη σχέση να είχαμε βρε παιδί μου...
Αυτο ειναι το μεηλ σου? natascha2103, την προεκταση δεν την γραφω
Ναι αυτό είναι.
Συμφωνώ, από δω και πέρα την αλήθεια. Οσο περίεργο κι αν ακουστεί απεχθάνομαι τα ψέμματα και δεν είμαι καθόλου καλή σε αυτά. Προτιμώ τις ανοιχτές εξηγήσεις, είναι πιό ηθικό και λιγότερο ψυχοφθόρο.
Η εταιρεία μου είναι κοντά στον Αγ. Σπυρίδωνα.
Κατασκευαστική ήταν και εκείνη η εταιρεία;