..Της ψυχης μου το τραγουδι..

http://transs-transsexual.blogspot.com/2007_08_01_archive.html
http://gaynewsingreek.blogspot.com/2008/10/queer.html

2 σιτε για να επισκεφτεις αλτερεγκο

Καλησπερα σας!!!
Πως ειστε; και παλι χαθηκαμε μα ισως να ειναι για καλο....

Φιλη μου Ανοιξη γεια σου..ποτε θα ερθεις να ζεστανεις λιγο τα κορμια μας;; οχι πως δεν μου αρεσει ο χειμωνας ισα ισα...αλλα ετσι να ανθισουν λιγο η καρδιες μας :)

Οσο για οσα μου εγραψες να σου πω...
Για την πολεμικη τεχνη το σκεφτηκα πολλες και δεν ειναι κακη ιδεα...αλλα δεν νομιζω να κανω και πολυ αν παω.Δεν με εμπνεει τοσο.Δεν ξερω.Υπαρχει κατι παρομοιο που σε κανει να σκεφτεσαι λογικα και ηρεμα στις αντιδρασεις σου..και αμυνεσαι.Δεν ξερω ακριβως πως ονομαζεται η συγκεκριμενη τεχνη.Αυτο θα το ηθελα...
Ειχα και χελωνα και χρυσοψαρο και ψοφησανε...νιωθω οτι δεν κανω πια για κατοικιδια :)
Οσο για πχ τους κεραυνους παλιοτερα τους φοβομουνα..τωρα πια οχι γιατι διαβασα και εμαθα τι ειναι και πως μπορεις να προστατευτεις..οπως διαβασα για σεισμουσ και αεροπλανο..γιαυτο δεν εχω παραπονο,το εχω κανει αν και τωρα εχω σταματησει και εν μου αρεσει.....το θελω ξανα.

Οσο για τον χωρισμο συμφωνω...μα καποιες πληγες δεν επουλωνονται..ισως με τον καιρο.

Πως εισαι;
Ελπιζω καλα....

Γεια σου φιλαρακι!
Καλά είμαστε, η παρεούλα είναι πάντα εδώ, έτοιμη για συντροφική κουβέντα....

Δώσε χρόνο στις πληγες...
Όχι για να κλεισουν,
άυτό ίσως και να μη γίνει.
Οι χαραμάδες τους καμιά φορά είναι τόσο βαθιές που μένουν
στο κορμί,
σαν σημάδια μνήμης...
Μα, δώσε χρόνο για να ανθίσουν,
με της σοφίας τον ανθό.
:)

Κοντά στα κύματα θα χτίσω το παλάτι μου
θα βάλω πόρτες μ’ αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες μου φάγανε τα χρόνια

Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια

Ξυπνάω μεσάνυχτα κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνω ποιος σου το ‘πε αδυναμία
που λογαριάζω το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο τον κόσμο στα σημεία

....................καλο βραδυ σε ολους σας.

Άλτερ που αρέσει πολύ το στιχάκι του Καβάφη.... το βρίσκω καταδεκτικό, σαν να αγκαλιάζει κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.

Ελπίζω να είσαι καλά.
Αυτό είναι ένα τραγούδι της ψυχής για εσένα.
Αυτό, ας είναι ένα τραγούδι της ψυχής για τον καθένα:

ΤΟ ΨΥΧΟΚΟΜΜΑΤΟ

Φύλαξε προσεκτικά ένα κομματάκι από την ψυχή σου
Και χάρισέ το στον ήλιο
Δώσε το στους ανέμους να το δροσίσουν
Στα πουλιά να το κάνουν κελάηδημα
Δώσε το σε ένα παιδί
Να το παιχνιδίσει
Σε ένα γέρικο χαμόγελο
Να το σιγοτραγουδήσει
Σε ένα βλέμμα αγάπης
Σε δάκρυ βαθύ αναστεναγμού

Δώσε το στον ουρανό
Και τα νυχτερινά όνειρα
Με τη σκόνη τους
Να το πασπαλίσουν
Στην φουσκοθαλασσιά
Σε μια χούφτα στοργή
Σε μια ικεσία κάποιου που νοιάζεσαι
Nα το κάνει αγάπη

Δώσε το στα μαβί χνάρια του ηλιοβασιλέματος
Και τα ψηλά
Βαθυπράσινα βουνά
Στην γαλήνη μιας σιωπηλής στιγμής
Nα το κάνει νοιώσιμο
Σε μια επαφή ατελεύτητη
Στον έρωτα
Και το γυμνό σου σώμα

Βάλε το σε έναν ψίθυρο όλο έγνοια
Σε ένα τριαντάφυλλο κι έναν υάκινθο
Χάρισέ το
Σε ένα λιμανάκι γεμάτο αποχαιρετισμούς
Και μελαγχολία πολύχρωμη
Σε μιαν ευχή που πίστεψες
Σε κάτι που άφησες να φύγει με πόνο,
Μέσα σε άγρια ελευθερία.

Σκόρπισέ το
Στην φλόγα του κεριού
Nα το λικνίσει
Στον ήχο μιας ξαφνικής καταιγίδας
Να το στροβιλίσει.

Δώσε το στο πιο παλιό κρυφό μυστικό σου
Να το κάνει λύτρωση.
Στην πλώρη ενός καραβιού
Να το βάλει προορισμό
Σε μια αγνή φιλοφρόνηση
Σε ένα χνώτο ροδαλό
Σε ένα σχιστό φιλί
Κι ένα στεφάνι
Όλο μυρωδιές μαγιάτικες.
Σε γλυκά πασπαλισμένα από άχνη
Φτιαγμένα από τα χέρια σου
Και σε ανέμελα φερσίματα

Χάρισέ το στα αμέτρητα αστέρια
Και τον παφλασμό μιας αμμουδιάς αγαπημένης καλοκαιρινής
Σε έναν σύντροφο
Σε έναν ζητιάνο
Σε μια αμαρτία γλυκιά
Να σε γλυτώσει από την ενοχή της

Δώσε το στο γουργούρισμα ενός ζώου που ευχαριστιέται το χάδι σου
Άπλωσέ το στα ουράνια τόξα της ζωής σου όλης.

Φύλαξε μέσα σου,
Ένα κομμάτι ουρανό,
Ένα κομμάτι ήλιο,
Ένα κομμάτι από όλα τα μικρά και τα μεγάλα
Που την ψυχή σου τους έδωσες.
Θα σαι εκεί,
Μέσα τους,
Παρών, γεμάτος, ζωντανός
Στο ψυχοκόμματό σου.

Καλησπερα...
Υπεροχα τα στιχακια και σε ευχαριστω.
Μοιαζουν σαν βαλσαμο..
Μην σταματησεις να γραφεις και να εκφραζεσαι.
Ελπιζω να εισαι καλα.
Εγω το παλευω,αν και με ισοπεδωνει το παλευω.
Καλο μηνα..

Καλό μήνα!

΄Χαμογέλα, έρχεται άνοιξη.....

Δεν γίνεται να βρεθεί ένας τρόπος να ζεις χωρίς φόβο,
γίνεται όμως να μάθεις να ζεις αρμονικά μαζί του..

Και πως ζεις;πως τον κανεις φιλο σου;
Πως μπορω να παρω τον ελεγχο μου πισω;

Η ανοιξη εχει την πιο γλυκια μυρωδια...

Μιλάς κθόλου με τον φόβο σου?
Και αν ναι, πως του φέρεσαι?
Τι στάση κρατάς απέναντί του?






( Εχω κάποιο θεματακι με τα u2u )

Μερικες φορες μιλαμε..προσπαθω να καταλαβει τι ζητα απο εμενα.Προσπαθω να τον δω με ελπιδα..
Προσπαθω να τον αγαπησω και αλλωτε τον μισω.Τον μισω που υπαρχει και δεν λεει να φυγει,
Ανασφαλεια,αγχος..ολα μαζι τον κανουν πιο δυνατο απο εμενα.
Προσπαθω....και το παλευω.


(Δεν μπορεις να στειλει πισω η δεν το βλεπεις καν;)

alter, εχεις σκεφτει πώς ειναι κομματι σου? κομματι του εαυτου σου που προσπαθεί να σου δειξει τί σε θλιβει, τί σε ποναει, τί σε \"ριχνει\"? οτι μπορει να σε προστατεύει με καποιο τροπο? κατι σαν συναγερμος δλδ....

Καλησπερα.
Σκεφτηκα πως ειναι κομματι μου αλλα εκεινο που δεν εκατσα ισως να κανω ειναι να το δω καθαρα.Να το αφησω να μου δειξει τι ακριβως θελει,τι νιωθει ο φοβος μου.Να τον αφησω να μου δειξει συναισθηματα.Σιγουρα υπαρχει εκει απο διαφορες αιτιες.Το εχω δει σαν συναγερμο,αλλα ειναι φορες που κτυπαει καμπανακια χωρις λογο,χωρις αιτια και αυτο με τρομαζει περισσοτερο.Πρεπει να μαθω να τον ελεγχο και θελει δυναμη.
Εχεις δικαιο...δεν τον εμαθα ποτε,απλα οσο με κανει να τρομαζω τοσο τον αφηνω μονο του χωρις να μπορεσω να τα βρουμε μεταξυ μας.Μπορει να θελει να μου πει πολλα και να μην τα βλεπω καθαρα..

Μέινε μαζί του λοιπόν.....
προσπάθησε να υπομείνεις τον τρόμο.
ίσως και να ακούσεις, τι θέλει να σου πει...

Σου έχω στείλει u2u.

Αβασταχτη η ωρα,οι σκεψεις,ο καημος
Σκοταδι απλωνεται και μικραινει η καρδια μου
Η γαληνη περιφερεται και μοναχο με αφηνει και μια φιλη μοναξια
με τριανταφυλλα με ντυνει
Η λυτρωση αργει..Θελει δυναμη να επιδιωκεις και πεισμα να τα ζεις.
Ανεμος τα λογια,φτωχες οι πραξεις,τιποτα πια δεν φαινεται που να σε οδηγει σε μια ακρη.
Μα παλευεις να υπαρχεις,ματωνεις για να νιωθεις και εγω που ακομα αναζητω,πεφτω και παλι στο κενο
Ξερω πως θα το αντεξω γιατι σε λιγο ξημερωνει και ολα αρχιζουν απο την αρχη.Γευομαι,αναπνεω,υπαρχ� �
Τι αλλο πρεπει να αντιληφθω για να νιωσω πως ειμαι ζωντανος;..
Γιατι ειμαι...

Μου αρεσει αυτος ο ηλιος,μου χαμογελαει..
Η μυρωδιες των λουλουδιων μου δινουν μια αισθηση ζωντανιας.
Ειναι υπεροχη η ανοιξη οσο κι αν κρατησει.
Ειναι κριμα καποτε να μην υπαρχει.
Καλη ημερα σε ολους και να εχετε ομορφες μερες..με επαφη και κατανοηση

Xronia Polla Alterego....kai oti epithymeis...eimai akoma mesa sto xrono...xaxa, kalio arga para pote

Quote:

---

Originally posted by Alterego
Μου αρεσει αυτος ο ηλιος,μου χαμογελαει..
Η μυρωδιες των λουλουδιων μου δινουν μια αισθηση ζωντανιας.
Ειναι υπεροχη η ανοιξη οσο κι αν κρατησει.
Ειναι κριμα καποτε να μην υπαρχει.
Καλη ημερα σε ολους και να εχετε ομορφες μερες..με επαφη και κατανοηση

---

Kαλή μέρα και σε σένα!
Που στάζεις λάμψη και ομορφιά,
και άρωμα λουλουδιών,
κατω απο τον ήλιο που ανασαίνεις!

Χαίρομαι που είσαι καλά:)

Πολλά φιλιά άλτερ.

Καλησπερα σας..
Ευχαριστω για τις ευχες Ανοιξη :)
Μεγαλωνω και τρελλενομαι!!

Weird...Τι κανεις γλυκεια μου;
Ειμαι αρκετα ενταξει..Εχω γεννηθει ξανα,αναδυομαι..
Ποσο ομορφο ειναι να εχεις ανθρωπους να μιλας,να συζητας,να σε νιωθουν..

Χαίρομαι που αναδύεσαι...
είναι φανερό, απο τον τρόπο που γράφεις!

Κράτα μέσα σου τον τρόπο...

Καλά είμαι Αλτερ μου...
θα έλεγα σε μια φάση βυθίσματος αλλά ελεγχόμενου.

Weird ...
Πως εισαι?Τι κανεις?...

Καλημερα σας!!

Quote:

---

Originally posted by Alterego
Weird ...
Πως εισαι?Τι κανεις?...

Καλημερα σας!!

---

Καλησπέρα σου!
Εϊμαι καλά. Ομορφα.

Εσύ πές μας τα νέα σου :)

Λέξεις...
Είναι κάποιες λέξεις που μ\' ακολουθούν
σχεδόν με καταδιώκουν
ζητούν να τις συναντήσω
στα θρυμματισμένα μου φώτα
στα θρυμματισμένα μου όνειρα
στα θρυμματισμένα υπολείμματα γυαλιού
που επένδυσα τα τελευταία μου χρώματα
στις άδειες σελίδες
που δεν άφησα να σκονιστούν
και κατέθεσα τις τελευταίες μου σκέψεις
ελλειμματικές όπως πάντα...

Άραγε υπήρχε σημείο διαφυγής
ή μήπως εγώ προκαλούσα τη μοίρα
για να συναντηθούμε;
Μήπως επίτηδες
άφηνα ανοιχτά τα παράθυρα του νου
για να καρφώνονται στα μαλλιά αστέρια
βουτηγμένα πριν
στα μελανοδοχεία της λύπης;

Ήδη ανυπάκουα
χορεύουν το χορό τ\' ανέμου...


ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΕΖΟΥ - \"ΛΕΞΕΙΣ\"

Μου αρεσε και ηθελα να το βαλω..
Μου ελειψε η συζητηση μας και εδω..
Εδω που ενιωσα πως μπορω να υπαρξω μαζι μας.
Και παλι ευχαριστω

Ψάχνω να βρώ
τις λέξεις για τούτη την ώρα
την πολλά βαριά
την ατέρμονη
Κινδυνεύω να μην τη ζήσω
αρνούμαι να την ζήσω
κι έτσι για πάντα
θα με στοιχειώνει
τούτη η ώρα
η καταραμένη
της αλήθειας
μα ποιά είναι επιτέλους η αλήθεια?
Στέκεται περήφανη ανάμεσα
στην δική σου
και την δική μου φωνή
και τόσο την μαλλιοτραβήξαμε
που δεν μπορεί να σταθεί
όρθια
παρά κλαίει ηττημένη
και πονά
Αυτή η ώρα
η άγονη απο πόνους και δάρκυα
η αβίωτη
θα γίνει κάστρο
στοιχειωμένο
του χρονου μου
της στερνής ζωής μου
Φέρε μου λίγο θάνατο
να την χωρέσω μέσα
Εστω ένα λεπτό ανυπαρξίας
και μετά πάλι
απο την αρχή
Σκουπίζοντας
της ψυχής
τα αίματα.

Βάστα γερά
γιατί
υπάρχεις.

Ελα
σε παρακαλώ
έλα μέσα μου
κι εγώ θα σε αντέξω

με λυγμούς και με κραυγές
έλα να με λυτρώσεις
να πούμε το τραγούδι της απώλειας
έρμο τραγούδι


Ελα έλα συναισθηματάκι μου
μη φοβάσαι και μην χάνεσαι
μην μου φεύγεις
τόσο καιρό σε έψαχνα\'
πάλι μην φεύγεις
μείνε κι ας με κόψεις

μείνε κι ας λιώσω
δεν με νοιάζει αρκεί να είσαι
εδώ.
Μέσα μου.

Γλυκό μου συναίσθημα.
Μείνε...
σε παρακαλώ.

Δυστυχώς ακούω μόνο το άηχο κενό της απουσίας σου..

Σ εκλιπαρώ.
Ελα.
Ελα να με συνθλίψεις.
Μόνο έτσι θ αναστηθώ μετά.
Ελα...

Συγκλονιστηκα τα λογια σου,
και γαληνη φερνουν στο μυαλο μου
Τωρα πια οι σκεψεις αναδυονται και οι ελπιδες πιο δυνατες
Και νιωθεις πως δεν εισαι μονος,δεν πολεμας μονος
Σε συντροφευουν νεραιδες και ξωτικα,ψυχες και αρωματα

Δυστυχώς ακούω μόνο το άηχο κενό της απουσίας σου..

Και αυτην την απουσια αγαπησα γιατι αυτη εζησα και ζω..

Γαλήνη....
άπιαστη λέξη.

Απώλεια. Σήμερα μου συνέβη αυτό.
Μια μεγάλη απώλεια.
Δεν χωράει μέσα μου, δεν ξέρω που να την βάλω.

Δεν θέλω να την ζήσω.

Ξέρω οτι είμαι δυνατή ανάθεμά με.
Θα την ξεπεράσω λίγο λίγο
στάλα στάλα
μέρα μέρα
στιγμή στιγμη
θα πετσοκοπεί το συναίσθημα
θα σκληρύνει

μέχρι να μαλακώσει πάλι
με τον χρόνο

το κεφάλι μου βουίζει

πονάει.
Πονάει αυτό για να μην πονέσει τίποτα άλλο
μέσα μου.

Καλύτερα να πονά το κορμί
παρά η ψυχή..

Εμεινα πολλή ώρα
αντιμέτωπη με το ενδεχόμενο του θανάτου μου

Εκεί στο κρεβάτι μου
μαζί με ένα κουτί χάπια
μαζί με κάτι που να κόβει.

Πήρα τηλέφωνο μια φίλη
και τώρα δεν με αφήνει απο τα μάτια της

δεν καταλαβαίνει
οτι δεν είναι η ζωή που δεν αγαπώ

Την αγαπώ τη ζωή

τον πόνο δεν αντέχω.
Δεν το αντέχω.
Προτιμώ τη νεκρική γαλήνη παρά αυτό.

Δεν θέλω να το περάσω αυτό.

Αλλά βρήκα δύναμη να πάρω τη φίλη.
Κάτι μέσα μου θέλει να προχωρήσω

να παλέψω.
Θα το ακούσω.

Αποφάσισα να φύγω μακριά.

Θα φύγω μακριά
απο όλους και απο όλα
θα προσπαθήσω να ακούσω αυτό
μέσα μου
που θέλει να πάω μπροστά.

Θα φύγω ένα ταξίδι
χωρίς προορισμό
τίποτα δεν με κρατά
ευθύνες
υποχρεώσεις
τίποτα δεν είναι ικανό.

Ελπίζω να βρω αυτό που ψάχνω
εκεί που θα είμαι.

Ενα μεγάλο ευχαριστώ.
Σε όλους.
Μια μεγάλη αγκαλιά.
Σε όλους....

Γειά σου φιλαράκι Αλτερ.
Σ ευχαριστώ που μου δάνεισες τον χώρο σου.

Μην φυγεις...
Μην χαθεις...
Μεινε να μιλαμε..Μεινε να φτιαχνουμε τις μερες και τις νυχτες..
Μεινε να ζωγραφιζουμε την ομορφια..

Η παρεμε και εμενα ....

weird αποφάσισες να φυγεις ...... Εσύ που έστεκες πλάι μας και γέμιζες με ποιηση ελπιδοφορα τις μέρες μας? Κι εμεις τι θ\'απογινουμε χωρις ποιηση? ποιος ποιητης θα μοιραστει τους στιχους του τοσο απλοχερα?
ποιος άλλος θα μας κλεισει σ\'ενα στιχο? Είμαστε στιχακια κι αναζητουμε το μετρο σου.
Χωρις εσενα θα γινουμε πεζα άχρωμα λογια.

Καλημερα...

Καλημέρα.
Σ ευχαριστώ για τα λόγια σου
Με συγκινούν
δεν με χωράει όμως τίποτα οικείο τώρα.
Φεύγω για να γυρίσω
κάποια στιγμή.
να σαι καλά.

Απλα θα περιμενουμε...
Να εισαι οσο πιο καλα μπορεις και οποτε θες να μιλησεις μην διαστασεις το ξερεις..

Να μιλήσω όχι
Να ουρλιάξω
Αυτό μάλιστα
Να τσιρίξω
Ακόμα καλύτερα

Όλα καλύτερα είναι
Από το να μένω βουβή
Ή να γράφω τις λεξούλες μου
Πάνω σε χαρτί.

Δεν γλυτώνω
Κανείς δεν γλυτώνει
Από το φορτίο του
Έτσι κι εγώ το δικό μου
Θα το κουβαλήσω
Δεν γίνεται αλλιώς

Μακάρι να είχα τη δύναμη
Να πω,
Τέρμα.

Θα σε κουβαλήσω φορτίο μου
Σ αφήνω εγώ?
Μόνο κι έρημο
Σ αφήνω?
Στην πλάτη θα σε έχω και
Κουνήσου όσο θες
Βγάλε τις νυχάρες σου
Γρατζούνα με
Κανε ότι θέλεις
Είσαι δικό μου.

Μια συντροφιά στην μοναξιά μου
Στο τραγούδι που προσπαθώ
Να φτιάξω
Με τους ήχους των λέξεων

Θα σε ντύσω
Θα σου χρυσοκεντήσω
Με αρώματα
Και σπάνια πετρώματα
Θα σε στολίσω
Έτσι για να δίνεις
Μια νότα ομορφιάς
στον αέρα
που θα καίει.

Κι όταν θα κουράζομαι
Θα το αντέχεις
Να ξαποσταίνω
Να δεις κάτι κουβέντες που θα στήνουμε τα βράδια
Μα προσοχή μην πέσεις κάτω
Γιατί μετά θα μου στοιχήσεις
Πιο πολλά
Μείνε μέσα μου
Μείνε πάνω μου
Να με αντέχεις κι ας
μην σ αντέχω εγώ.

Γραψε...γραφε...σχισε την ψυχη σου για να ελευθερωθει.
Να βγαλεις τον πονο,να ματωσεις να ηρεμησεις..
Γραφε και εγω θα σε ακουω.
Για οσο μπορεις γραφε...
Ειμαι εδω και περιμενω...

Θα φύγω τώρα
να βλέπεις ακόμα διστάζω
πονάω τόσο πολύ
πονάει το σώμα μου και δεν δέχεται να κουνηθεί.
θα φύγω τώρα σιγά σιγά.
Σ ευχαριστώ.

Μην το παλευεις αν δεν μπορεις..
Αν σου κανει καλο η σιωπη και η μοναξια κανε το..
αλλιως μεινε εδω...θα σε ακουσω οποτε το θες.
Μην φυγεις...

Alter μου,
αν μείνω εδώ, θα τρελαθώ.
Η αρχή είναι δύσκολη,
αλλά θα γίνει.

Δεν θα ξεχάσω τη συμπαράστασή σου.
Αυτό θα πει να δίνουμε τα χέρια.

Καλημέρα φιλαράκι :)