Originally Posted by
Lemonpie5
Είμαι χάλια πραγματικά αυτή τη στιγμή
Τσακώθηκα με τη μητέρα μου.
Εδώ και κάτι μέρες μιλούσα με ένα παιδί από την περιοχή μου και μου ζήτησε να βγούμε ΕΔΩ (που θα μας έβλεπε τόσος κόσμος, ελεος) και του είπα να βγούμε άλλου και εκ τότε δεν ξαναεστειλε (σιγά μην ενδιαφερόταν σοβαρά, το έλεγε ότι ήθελε κάτι σχετικά χαλαρό) .
Και με ρώτησε κάτι για αυτόν η μάνα μου και της είπα "δεν ασχολούμαι, δεν του ξαναμιλαω) και άρχισε " γιατί δεν βγήκες;" Της εξηγώ δεν θέλω κάποιον από εδώ και άρχισε τις βλακείες της. Ότι απορριπτω και δεν κάνω υποχωρήσεις ( να ήξερε πόσες έχω κάνει) και τους διώχνω όλους με τον τρόπο μου, γιατί φοβάμαι να κάνω σχέση και βαριέμαι αμέσως.
Ρώτησα πού είναι το κατακριτέο εφόσον δεν λέω ψέματα σε κανέναν και λέει δεν είναι φυσιολογικό να βγαίνεις μόνο για να ανεβάζεις την αυτοπεποίθηση σου και να μην θες να δώσεις τίποτα σε κανέναν άνθρωπο.
Και λέει ότι ραντεβού της μιας φοράς κάνουν μόνο οι πληγωμένες και οι προβληματικές ( όχι ακριβώς, αλλά αυτό εννοούσε)
Άρχισε να με συγκρίνει με τον αδερφό μου και με γνωστές που έχουν σχέσεις και πάνε διακοπές, βγαίνουν και μου λέει " δεν θες κάτι πιο σταθερό; Γιατί το διώχνεις μόνη σου;"
Της εξηγώ ότι και να θέλω πλέον δεν βρίσκω κάτι σοβαρό και επέμεινε οτι εγώ φταίω που δεν με παίρνουν στα σοβαρά και οι άντρες αλλάζουν αν ενδιαφερθούν για κάποια.
Δεν άντεξα τα είπα χύμα και τσουβαλατα για την πίεση που μου ασκεί και αυτή και όλοι τόσα χρόνια και λέει ότι στεναχωρήθηκε που την κατηγόρησα. Να έχω τύψεις δηλαδή κι από πάνω.
Δεν ξέρω τι να κάνω, είμαι χάλια αυτή τη στιγμή, σε κατάσταση πανικού. Μου είπε ότι τα χρόνια περνάνε και δεν ζω φυσιολογικά και ότι είναι κρίμα να μην έχω μια σχέση όπως όλοι. Και ότι βγήκε τις προάλλες και έβλεπε ζευγάρια και στενοχωριόταν για εμένα.
Κλαίω από το πρωί είμαι σε κατάσταση πανικού σκέφτομαι να κατεβάσω το τιντερ ξανά και να βγαίνω κάθε μέρα με άλλον με αλλαγμένη τακτική να δω αν θα πιάσει.
Με τον άλλο που βγαίνω έχω ξενερώσει πλήρως αλλά τι να κάνω, στην ανάγκη θα κάνω τις κινήσεις μου κι εκεί.
Αγχώνομαι πάρα πολύ, αυτή τη στιγμή κλαίω και νιώθω ένα μηδενικό