o

weird μου, εχεις απολυτο δικιο...ζεστες νυχτες που προσπαθησεις να μπεις σε καμια βαρκα και να κανεις μια γυρα στην λιμνουλα (δυστυχως σε πιανει ο θυρωρος και στο απαγορευει:-)), πρωινα που ξυπνας διπλα στον καλο σου, φλογερα βλεμματα που σε αναστατωνουν, απογευματινοι περιπατοι, ηλιοβασιλεματα και ανατολες και κυριως κορμια που γινονται ενα...:-)....


Παντα νιωθω ετσι εντονα, δεν ξερω αν ειναι καλο η κακο.....φαντασου αυτο που εκανα ποστ παραπανω, δεν το εγραψα για κανενα γκομενο, αλλη ηταν η αφορμη....απλα νιωθω εντονα τα οποια συναισθηματα και αυτο με κανει να αντιδρω πολυ πολλες φορες...


Desperados μπυρα πια, να δουμε αν κοβονται ετσι ευκολα οι παλιες συνηθειες :)

Θα ηθελα να συζητησουμε για την ΣιΩπΗ στις ανθρωπινες σχεσεις, θελω να μαθω πως την αντιλαμβανεστε εσεις....ευχαριστω εκ τον προτερον για τις απαντησεις, καποια στιγμη θα πω και εγω την αποψη μου αλλα οχι τωρα γιατι εχω πιει, νυσταζω και αυριο δουλευω...νομιζω οτι ειναι πολυ ενδιαφερον θεμα :)....αχχχ αυτες οι ανθρωπινες σχεσεις, απο πιο απλες μεχρι ακρως δυσκολες....νομιζω μια ζωη αναλωνωμαστε σε αυτες... :)

Quote:

---

Originally posted by anoiksi
weird μου, εχεις απολυτο δικιο...ζεστες νυχτες που προσπαθησεις να μπεις σε καμια βαρκα και να κανεις μια γυρα στην λιμνουλα (δυστυχως σε πιανει ο θυρωρος και στο απαγορευει:-)), πρωινα που ξυπνας διπλα στον καλο σου, φλογερα βλεμματα που σε αναστατωνουν, απογευματινοι περιπατοι, ηλιοβασιλεματα και ανατολες και κυριως κορμια που γινονται ενα...:-)....


Παντα νιωθω ετσι εντονα, δεν ξερω αν ειναι καλο η κακο.....φαντασου αυτο που εκανα ποστ παραπανω, δεν το εγραψα για κανενα γκομενο, αλλη ηταν η αφορμη....απλα νιωθω εντονα τα οποια συναισθηματα και αυτο με κανει να αντιδρω πολυ πολλες φορες...


Desperados μπυρα πια, να δουμε αν κοβονται ετσι ευκολα οι παλιες συνηθειες :)

---

Το θεωρώ χάρισμα, το να ρουφάς την ύλη των πραγμάτων μέχρι το μεδούλι και να αποκομίζεις την βαθιά ουσία τους...
έχεις τα μάτια της ψυχής ανοιχτά και τα χρώματα των αισθημάτων σου ολοζώντανα, παλλόμενα.
Είναι πολύ όμορφο όλο αυτό που αποπνεεις άνοιξη.
Να σε αγαπάς για αυτό που είσαι, ένα παιδί της Πλάσης που της δίνει ξεχωριστό σχήμα και μορφή :)

Quote:

---

Originally posted by anoiksi
Θα ηθελα να συζητησουμε για την ΣιΩπΗ στις ανθρωπινες σχεσεις, θελω να μαθω πως την αντιλαμβανεστε εσεις....ευχαριστω εκ τον προτερον για τις απαντησεις, καποια στιγμη θα πω και εγω την αποψη μου αλλα οχι τωρα γιατι εχω πιει, νυσταζω και αυριο δουλευω...νομιζω οτι ειναι πολυ ενδιαφερον θεμα :)....αχχχ αυτες οι ανθρωπινες σχεσεις, απο πιο απλες μεχρι ακρως δυσκολες....νομιζω μια ζωη αναλωνωμαστε σε αυτες... :)

---

Η σιωπή.

Έχουμε συνηθίσει την φασαρία και δεν αντέχουμε την ησυχία.
Κι όμως, η σιωπή είναι μια κατάσταση γαλήνης.

Στις σχέσεις μου, έχω παρατηρήσει ότι μόνο με τους ανθρώπους εκείνους που νοιώθω εκπληκτική άνεση και οικειότητα, σιωπώ ελεύθερα. Χωρίς να με νοιάζει.

Απο εκεί και πέρα, η σιωπή μπορεί να φέρνει αμηχανία ή να δημιουργήσει παρερμηνείες.

Πάντως στιγμές σιπωπηλής επαφής και επικοινωνίας μεσα σε μια σχέση, είναι πολύτιμες.

Quote:

---

Originally posted by weird

Quote:

---

Originally posted by anoiksi
weird μου, εχεις απολυτο δικιο...ζεστες νυχτες που προσπαθησεις να μπεις σε καμια βαρκα και να κανεις μια γυρα στην λιμνουλα (δυστυχως σε πιανει ο θυρωρος και στο απαγορευει:-)), πρωινα που ξυπνας διπλα στον καλο σου, φλογερα βλεμματα που σε αναστατωνουν, απογευματινοι περιπατοι, ηλιοβασιλεματα και ανατολες και κυριως κορμια που γινονται ενα...:-)....


Παντα νιωθω ετσι εντονα, δεν ξερω αν ειναι καλο η κακο.....φαντασου αυτο που εκανα ποστ παραπανω, δεν το εγραψα για κανενα γκομενο, αλλη ηταν η αφορμη....απλα νιωθω εντονα τα οποια συναισθηματα και αυτο με κανει να αντιδρω πολυ πολλες φορες...


Desperados μπυρα πια, να δουμε αν κοβονται ετσι ευκολα οι παλιες συνηθειες :)

---

Το θεωρώ χάρισμα, το να ρουφάς την ύλη των πραγμάτων μέχρι το μεδούλι και να αποκομίζεις την βαθιά ουσία τους...
έχεις τα μάτια της ψυχής ανοιχτά και τα χρώματα των αισθημάτων σου ολοζώντανα, παλλόμενα.
Είναι πολύ όμορφο όλο αυτό που αποπνεεις άνοιξη.
Να σε αγαπάς για αυτό που είσαι, ένα παιδί της Πλάσης που της δίνει ξεχωριστό σχήμα και μορφή :)

---

Χαιρομαι που το αντιλαμβανεσαι ως ομορφο....:)....χαιρομαι επισης που μου εχει δωθει αυτο το χαρισμα, αλλα καποιες φορες κατανταει κουραστικο...κουραστικο για μενα και τους γυρω μου πιθανον...
ΑΝ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ...Θελω να ξερεις οτι πολλες φορες σκεφτομαι τα λογια σου, χαιρομαι καθε φορα που βλεπω μυνημα σου...Εμπνεεις τοση μεγαλη αισιοδοξια και γαληνη και σε ευχαριστω γιαυτο...μπορεις και μιλας στην ψυχη μου, μου λες πραγματα που απλα με ηρεμουν...:)

Quote:

---

Originally posted by anoiksi

Quote:

---

Originally posted by weird

Quote:

---

Originally posted by anoiksi
weird μου, εχεις απολυτο δικιο...ζεστες νυχτες που προσπαθησεις να μπεις σε καμια βαρκα και να κανεις μια γυρα στην λιμνουλα (δυστυχως σε πιανει ο θυρωρος και στο απαγορευει:-)), πρωινα που ξυπνας διπλα στον καλο σου, φλογερα βλεμματα που σε αναστατωνουν, απογευματινοι περιπατοι, ηλιοβασιλεματα και ανατολες και κυριως κορμια που γινονται ενα...:-)....


Παντα νιωθω ετσι εντονα, δεν ξερω αν ειναι καλο η κακο.....φαντασου αυτο που εκανα ποστ παραπανω, δεν το εγραψα για κανενα γκομενο, αλλη ηταν η αφορμη....απλα νιωθω εντονα τα οποια συναισθηματα και αυτο με κανει να αντιδρω πολυ πολλες φορες...


Desperados μπυρα πια, να δουμε αν κοβονται ετσι ευκολα οι παλιες συνηθειες :)

---

Το θεωρώ χάρισμα, το να ρουφάς την ύλη των πραγμάτων μέχρι το μεδούλι και να αποκομίζεις την βαθιά ουσία τους...
έχεις τα μάτια της ψυχής ανοιχτά και τα χρώματα των αισθημάτων σου ολοζώντανα, παλλόμενα.
Είναι πολύ όμορφο όλο αυτό που αποπνεεις άνοιξη.
Να σε αγαπάς για αυτό που είσαι, ένα παιδί της Πλάσης που της δίνει ξεχωριστό σχήμα και μορφή :)

---

Χαιρομαι που το αντιλαμβανεσαι ως ομορφο....:)....χαιρομαι επισης που μου εχει δωθει αυτο το χαρισμα, αλλα καποιες φορες κατανταει κουραστικο...κουραστικο για μενα και τους γυρω μου πιθανον...
ΑΝ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ...Θελω να ξερεις οτι πολλες φορες σκεφτομαι τα λογια σου, χαιρομαι καθε φορα που βλεπω μυνημα σου...Εμπνεεις τοση μεγαλη αισιοδοξια και γαληνη και σε ευχαριστω γιαυτο...μπορεις και μιλας στην ψυχη μου, μου λες πραγματα που απλα με ηρεμουν...:)

---

Καρδούλα μου όμορφη... σε ευχαριστώ για τα λόγια σου.
Κι εσύ είναι σαν κάθε φορά που γράφεις να ευωδιάζει ο χώρος με άρωμα λιακάδας ανοιξιάτικης...

Μου αρέσουν οι ευαίσθητες ψυχές. Πολύ.


Όλοι κάποια στιγμή κουραζόμαστε, απο τον ίδιο τον εαυτό μας.
Δεν είναι και λίγο το φορτίο.
Είδικά εκείνο της ευαισθησίας, είναι απο τα πιο βαριά....

\"Αν ήταν όλα αλλιώς....\"

Πάρε και διάβασέ το.
Αλκυόνη Παπαδάκη.
Ξέρω οτι θα μιλήσει στην καρδιά σου.

:)

weird μου ναι το διαβασα, μαλιστα προσφατα, εκεινες τις μερες που προσπαθουσα με πολυ κοπο να παρω ανασα απο τον κουρασμενο μου εαυτο...ειναι λυτρωση θα ελεγα το να διαβαζεις οταν απλα θελεις να σιωπας...σχημα οξυμορο αυτο που θελησα παραπανω, να μιλησω για την σιωπη...:)

http://www.youtube.com/watch?v=NgICd1zImXA&feature=PlayList&p=DDF C98E47399CB38&index=20

Ειναι μακρυ το ταξιδι μου.....!!!

http://www.youtube.com/watch?v=CG7G2ltAlsw

\"Η δύναμη είναι απαραίτητη,χωρίς τη δύναμη δεν κάνεις τίποτα. Αλλά η δύναμη αποχτιέται με τη δύναμη κι αυτό ακριβώς είναι που ξεχνάει ο κόσμος\".

ΑΛΦΡΕΝΤ ΑΝΤΛΕΡ

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΙΣ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΝ ΦΩΛΙΑ ΣΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ.

Vegga, καποια μερα μπορει ενα ονειρο να βγει αληθινο, αλλα θα εχει την ιδια αξια με το να ερθει την στιγμη που το εχεις αναγκη;;;Θα εχει το ιδιο χρωμα, την ιδια ενταση, την ιδια μελωδια;;;Ποιος ξερει....ας περιμενουμε αυτην την ωρα...χωρις να ξεχασουμε την ζωη που μας ανηκει...την ζωη που χρωσταμε κυριως στον εαυτο μας...τον αλληλοσεβασμο και την αυτοεκτιμηση μας...Ευχαριστω!!!!!!!

Ειναι ωραια να εχεις χωρο μεσα στο στενο μυαλο σου για γνωσεις και φιλοσοφιες. την ζωη που χρωσταμε στον εαυτο μας.
Ομορφο μου αρεσε αυτο.

Alter, ειναι αυτο μας κραταει ζωντανους, ειναι αυτο μας δινει δυναμη, ειναι αυτο απο το οποιο μπορουμε να αντλησουμε ελπιδα και αισιοδοξια...Δεν ειναι το ζητημα να δουμε τα πραγματα αλλιως, οι καταστασεις ειναι ετσι οπως ειναι , αλλα το θεμα ειναι να κατανοησουμε...Να καταλαβουμε τι μας ενοχλει, γιατι γινεται αυτο που γινεται, αλλα κυριως να διακρινουμε πιο ειναι το προβλημα του εαυτου μας...Ολα τα πραγματα εχουν την ιδια πηγη...το εγω μας...Γιαυτο αν θελουμε να καταφερουμε κατι, δεν ειναι να πολεμαμε γιαυτο, αλλα στην τελικη καταλαβα οτι πρεπει να πολεμαμε αυτο το πραγμα που δεν μας αφηνει να κανουμε η να εχουμε αυτο που αναζηταμε...ειναι ο πολεμος του ιδιου μας του εαυτου, τον αδυναμιων μας...Συνοδοιπορος λοιπον σε αυτην την αναζητηση μπορει να ειναι μονο οι γνωσεις, οι φιλοσοφιες και η ψυχολογια...να καταλαβουμε τι σημαινει το καθετι που κανουμε οι κανουν οι αλλοι, ωστε να μην αισθανομαστε βαρος η οποιοδηποτε ασχημο συναισθημα αλλα να καταλαβαινουμε το γιατι...δυσκολο αλλα εφικτο...να εχεις μια καλη μερα...:)

Αυτη η daisy μας παγωσε, μας εστειλε ολο της το κρυο και το χιονια...η πολη εχει ξαναντυθει με την ασπρη φορεσια της, μα η ψυχη μου εμεινε αλωβητη αυτη τη φορα απο το κρυο...σαν να μην την αγγιξε καθολου...μονο τΑ χερια μου κρυωνουν καθως κανω τσιγαρο με ανοιχτο το παραθυρο, μα δεν με ενοχλει...νιωθω απιστευτη ηρεμια, μα εχω τρομερο πονοκεφαλο...θα μπορουσα να κοιμαμαι μερονυχτα, αλλα δεν γινεται...και τι δεν θα εδινα για μια εβδομαδα να μπορουσα να αφεθω...εχω βαρεθει αυτην την πολη, την καθημερηνοτητα μου, την χωρις δραση δουλεια μου, το προγεγραμμενο μελλον μου που η ιδια κατα βαθος επελεξα, τις ιδιες σκεψεις...το μονο που με κραταει ειναι μια σπιθα...και αυτη ειναι το χρεος που εχω απεναντη σε μενα, δεν εμεινε τιποτα αλλο...μα ειναι τοσο δυσκολο...ειναι τοσο δυσκολο να ζεις μονο για τον εαυτο σου...δεν εχω μαθει ετσι, μα αφου εκει με οδηγησε ο δρομος μου μπορω να κανω αλλιως;

Συγγνωμη που εσβησα παλι ενα κομματι...

Ανοιξη,
διαβάζω στις γραμμές σου τα συναισθήματά μου..
Και δεν μπορώ να σου δώσω κάτι...

:)...Αφωτεινη, μην σε στεναχωρει αυτο...φτανει να νιωθουμε οτι δεν ειμαστε μονοι...και απο εκει ισως περνουμε την απαραιτητη δυναμη για μας...γιατι ειμαστε δυνατοι...τιποτα δεν μας δινεται να περασουμε, αν δεν μπορουμε να ανταπεξελθουμε σε αυτο...οποτε θελεις μπορεις ανετα να μοιραστεις τις σκεψεις και τα συναισθηματα σου εδω, απλα για να τα βγαλεις απο μεσα σου...σε ευχαριστω, γιατι ενιωσα τον ανθρωπο μεσα σου...

Σε ευχαριστώ..καληνυχτα..

Καλημερα σε ολους....

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ 12.01.2010
Φτανουμε καποια στιγμη στη ζωη μας, που αναρωτιωμαστε τι εχουμε κανει και τι αποκομισαμε απο ολο αυτο...Τι θυσιες για τον εαυτο μας καναμε και τι για αλλους; Φτανεις σε ενα σημειο που ξαναπροσπαθεις απο την αρχη να αγαπησεις τον μεταλλαγμενο σου εαυτο...Ποτε ποτε σου αρεσει και ποτε ποτε απορεις μαζι του και δεν τον θελεις...Ετσι ειναι...ας προσπαθουσες απο την αρχη να τον προστατευσεις...δικο σου το προβλημα...κοιτα τωρα να σωσεις οτι απεμεινε...κοιτα τωρα τι μπορει να γινει και τι χρεος εχεις...Ωρες ωρες απορω μαζι μου...που εχω κρυμμενη ολη αυτην την δυναμη και την υπομονη να συνεχιζω να προσπαθω...τωρα πια να προσπαθω να καταλαβω...προσπαθω να γινω ψυχολογος του εαυτου μου...κατι δεν ειναι και αυτο;

Πηρα αδεια απο τον υπνο για δυο ωρες και γυρναω τωρα παλι στην αγκαλια του...σας καληνυχτιζω...

Διεγραψα για αλλη μια φορα καποιο μυνημα μου, βασικα την απορια που ειχα και ζητουσα επιβεβαιωση:P...δεν εχει νοημα να ασχομουμαι αλλο νομιζω, απλα χτες βραδυ που το ανακαλυψα τυχαια με πηρε απο κατω...και εψαχνα να δω αν εγω εχω λαθος, αν εγω εκανα κατι...γρηγορη η αποφαση...δεν εχω ΚΑΙ σε αυτο εγω το προβλημα, μπορει σε ολα τα αλλα ναι σε αυτο σιγουρα οχι...το ψυχολογικο προβλημα το εχει η αλλη...

ελεος, ειμαι πολυ μπερδεμενη...επαγγελματικα, προσωπικα, συναισθηματικα...στην τελικη νομιζω οτι αντιλαμβανομαι καποιες εννοιες λαθος...μαλλον η κοινωνια μας δεν επιτρεπει δεσμους...ειναι εγωκεντρικη, εκμεταλλευτρια, συμφεροντολογα και σκληρη...ατιμος ο καπιταλισμος...γεματος μοναξια/αποξενωση...ναι το ριχνω στο πολιτικο συστημα, γιατι δεν ειναι ανθρωποκεντρικο...αυτο ευθυνεται...γιατι τοσοι πολλοι ανθρωποι να πασχουν απο ψυχικες ασθενειες με ολο και αυξανομενο βαθμο;;;Παει να πει οτι κατι μεσα στην κοινωνια πηγαινει στραβα, κατι εχει σαπισει και χαλαει και το πιο ευαισθητο κομματι μας...ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ...Καληνυχτα...

Καλησπερα..

Κοινωνια,πολιτικα και τοσα αλλα.Ειναι φορες που νιωθω και εγω πιονι.Μπορει και να ειμαστε...
Αυτο που εχει σημασια ειναι εσυ σαν οντοτητα να εισαι καλα.Να νιωθεις καλα.Να βρισκεις τι ειναι εκεινο που σου δινει πνοη.
Να αρπαζεις ευκαιριες και να ζεις.Να ζεις ελευθερα,χωρις φοβους,χωρις περιπλοκες.Οταν χανεις τον εαυτο σου νιωθεις μονος.
και οταν βλεπεις γυρω σου καταστασεις να γκρεμιζονται,ολα γινονται αβυσσος.Μοιαζεις και νιωθεις τοσο μικρος να ανταπεξελθειςκ ια αναρωτιεσαι,χρειαζεσαι απαντησεις και λυσεις.Τα πραγματα εξω απο εσενα ειναι δυσκολο να αλλαξουν,οσο κι αν προσπαθεις.Καποια αγωνες ισως ειναι ματαιοι,καποιοι αλλοι οχι.Οι αγωνες που μπορουν να ηττηθουν ειναι απλα εκτος οριων μας.Υπαρχουν αγωνες ομως που θελουν αιμα,ιδρωτα και η νικη ειναι τοσο γλυκια.Εκει πρεπει να σταθεις στα ποδια σου και να παλεψεις και θα δεις......ολα σχεδον ειναι εφικτα.Γιατι το θες...το χρειαζεσαι και το εχεις αναγκη.Μην χανεις την πιστη σου,μην χανεις τον εαυτο σου,ειναι οτι πολυτιμο εχεις,ο ευτος σου και η ψυχη σου.Οσο για τον κοσμο που ειναι αδικος και ψυχρος,αυτο που εχεις να κανεις ειναι να γυρισεις στον κοσμο σου,να τον φτιαξεις με ομορφα χρωματα,με δικια σου παλετα,με δικο σου ταλεντο.Κρατησε κοντα σου οτι αγαπας πραγματικα...τα υπολοιπα ειναι απλα ματαια.

Καλο βραδυ!

Ανοιξούλα,μην κλείνεις την πόρτα..
Ξέρεις κι εσύ οτι ο κόσμος μας είναι δύσκολος,αλλα αυτό δεν θα ειναι πια η δικαιολογία μας.
Οι άνθρωποι πάντα θα μας επηρεάζουν, ομως,αν κάναμε όπλο την διαφορετικότητα μας,ίσως οι απώλειες να ήταν λιγότερο σοβαρές..Αν δηλαδη η ευαισθησία μας σταματούσε να είναι αδυναμία και γινόταν δύναμη?
Πες μου τι λες?
Σε φιλώ :)
Υ.Γ αν θες σε κανω add στο facebook.ακους εκει..

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Υ.Γ αν θες σε κανω add στο facebook.ακους εκει..

---

Γενικα μιλωντας και οχι φυσικα για την Ανοιξη, θα σου ελεγα να προσεχεις ΠΟΛΥ ποιους κανεις αντ στο φεισμπουκ. Σου μιλαει ενας \"καμμενος\". ;)

εχεις δίκιο,εχω 30 περιπου και τους ξέρω όλους..
Μόνο για την Ανοιξη ..
thanks..;)

Quote:

---

Originally posted by Αφωτεινή
Ανοιξούλα,μην κλείνεις την πόρτα..
Ξέρεις κι εσύ οτι ο κόσμος μας είναι δύσκολος,αλλα αυτό δεν θα ειναι πια η δικαιολογία μας.
Οι άνθρωποι πάντα θα μας επηρεάζουν, ομως,αν κάναμε όπλο την διαφορετικότητα μας,ίσως οι απώλειες να ήταν λιγότερο σοβαρές..Αν δηλαδη η ευαισθησία μας σταματούσε να είναι αδυναμία και γινόταν δύναμη?
Πες μου τι λες?
Σε φιλώ :)
Υ.Γ αν θες σε κανω add στο facebook.ακους εκει..

---

γλυκεια μου,
εχεις δικιο...αυτο προσπαθω αυτες τις μερες να κανω και σημερα μπορω να πω μετα απο καιρο οτι με ξαναβρηκα...δεν ξερω ποσο θα διαρκεσει (ευχομαι για παντα)αλλα ειναι τοσο ομορφο να νιωθεις οπως ενιωθες...ναι η αδυναμια ας γινει δυναμη...
Οσο αφορα το Facebook, δεν εχω προβλημα, μαλλον προλαβες να διαβασεις το διεγραμενο μου μυνημα ε;;; Συγγνωμη που αργησα να σου απαντησω...Εψαχνα τον εαυτο μου:P

Που χαθηκε παλι ο ατιμος? :) Νομιζω εχει τασεις φυγης ο εαυτος σου!! Ησυχασε τον λιγο!Ολο τρεχει!

εμμ, πες και εσυ εχω κουραστει να τρεχω απο πισω του, ολο βιαζεται και με παρασυρει και εμενα, του ειπα δυο λογακια παντως αυτες τις μερες και καπως φαινεται πως ησυχασε μα δεν του εχω και πολυ εμπιστοσυνη...Φυλαω τα ρουχα μου απο εκεινον...ειναι υπουλος...

Ειναι ειναι....κανει οτι θελει καποιες φορες και μου σπαζει λιγο τα νευρα και εμενα!Ομως που ξερεις αυτη την φορα αν τους δειξεις λιγο εμπιστοσυνη και παλι,ισως να μην σε απογοητευσει.Δωσε του μια ευκαιρια..του αξιζει

Quote:

---

Originally posted by anoiksi
Συγγνωμη που αργησα να σου απαντησω...Εψαχνα τον εαυτο μου:P

---

θα σε βαλω τιμωρία ..Πλάκα μου κάνεις ?Οταν μπορείς και είσαι καλά, εχεις κέφι ή οτιδήποτε τότε επικοινωνείς.Απλά εγώ προσωπικά θέλω να σε \"βλέπω\" around να λεμε μια καλή κουβεντούλα.Αφού ομως είσαι καλύτερα οκ!

Εισαι πολυ καλη Αφωτεινή...Βαζω στοιχημα οτι εισαι απο βορεια Ελλαδα πχ.Θεσσαλονικη :)...Οχι και οταν ημουν πολυ πολυ χαλια και δεν εβλεπα φως στο σκοταδι επικοινωνουσα...που και που :-) οχι παντα...πολλες φορες μετανιωσα γιαυτα που εγραψα, αλλα ηταν λογια που εκεινη την στιγμη ενιωθα...χωρις πολυ σκεψη, χρειαζομουν εκει καποιον να μου δειξει μια αλλην οπτικη γωνια, να με σωσει απο την ρουφηχτρα που με τραβουσε ολο και πιο κατω, πιο βαθυα στα σκοτεινα...Αυτα τα σκοτεινα που κατα καιρους γραφω δεν τα ξαναδιαβαζω γιατι τσατιζομαι με τον εαυτο μου καθως βλεπω πως αισθανομουν...

απλα τις προηγουμενες μερες, δεν αντεχαν τα δαχτυλα μου να γραψουν, κουραζομουν με οτιδηποτε αμεσως και η πιο μικρη σκεψη μου δημιουργουσε απευθειας εναν φοβερο πονοκεφαλο, ημικρανια ξερω και εγω τι ηταν αυτο...ξυπνουσα και απευθειας ξανακοιμομουν, αλλα δεν ξεκουραζομουν ποτε...ξυπνουσα και κοιμομουν με τις ιδιες σκεψεις, με την μονη διαφορα οτι ημουν αποφασισμενη να χαραξω τον δρομο που τοσο καιρο απεφευγα...να απελευθερωθω και να απελευθερωσω...ναι ειμαστε κοινωνικα οντα και χρειαζομαστε την ανθρωπινη επαφη, αλλα παραλληλα δεν μπορουμε να δεσμευσουμε κανενα ανθρωπο, ουτε καν τον ιδιο μας τον εαυτο...Η ελευθερια αυτη ειναι εκεινη που μας δινει ανασα, αερα...Απελευθερωση απο τα συναισθηματα, απο τα θελω, απο τα πρεπει, απο τα γιατι, απο ολα εκεινα που δεν σου δινουν περιθωριο εκφρασης, περιθωριο ζωης, περιθωριο να αναπνευσεις...Δεν θα ελεγα οτι επειδη δεν ημουν ετσι (εδινα στον αλλο ελευθερια...καποτε) οτι μου ειναι και πιο ευκολο να ξαναγινω αυτη που ημουν, γιατι απλα αλλαξα συνηθεια και τωρα καλουμαι να την ξανααλλαξω...Τελοσπαντων...Ο ανθρωπος μαθαινει και συνηθιζει ευκολα, αλλα ποτε δεν θα μεινει αυτο που τον καναν οι αλλοι να γινει, θα ξαναγυρισει στις παλιες συνηθειες γιατι δεν ειναι δικο του κομματι αυτο...

Δεν μπορω να πω οτι ειμαι παρα πολυ οκ, αλλα συγκριτικα με ολο το προηγουμενο διαστημα νομιζω καπως καλυτερα...ξαφνικα εχω παλι ενδιαφερον...εστω να συμπληρωσω καποιο εντυπο και να τελειωνω με την γραφειοκρατια...πραγματικα δεν ειχα δυναμη...Αυτο ολο το αισθανομαι απο χτες και ευχομαι να κρατησει να μην ξαναπεσω...Το περιεργο ομως ειναι οτι εγινε τοσο ξαφνικα...Το πρωι που σηκωθηκα ενιωθα οτι θα κυλησει το ιδιο με τις προηγουμενες η μερα μου...σηκωθηκα πηγα δουλεια εγραψα ενα μαιλ σε καποιον κοντινο μου ανθρωπο επειδη με ειχε πολυ αναγκη...αρχιζα να νιωθω περιεργα, σαν να αλλαζε κατι μεσα μου...μετα μιλουσα για πολυ ωρα με εναν συναδελφο μου περι ανεμων και υδατων και ξαφνικα βγηκε απο μεσα μου μια ευτυχια...

Τελικα μηπως το μονο η σχεδον το μονο που ειχα αναγκη ολο αυτο το διαστημα ηταν η ανθρωπινη επικοινωνια;;;Ναι οσο το σκεφτομαι αυτο ηταν που με μελαγχολουσε...οτι δεν επικοινωνουσα εις βαθος με κανεναν...Ειχα κλειστει στους τεσσερης τοιχους και περιμενα να ερθουν οι λυσεις εξ ουρανου, η απο κανενα βιβλιο που ξεφυλλιζα με παθος προσπαθοντας και ψαχνοντας στις γραμμες του για καποια λυση του τυπου πως θα αισθανθω καλυτερα...δεν λεω και αυτο προσφερε την βοηθεια του, αλλα δεν ειναι σαν να μιλας σε καποιον, να κλαψεις στην αγκαλια μιας ανθρωπινης σαρκας, να δεις εστω τον οικτο στα ματια καποιου, να σε χαιδεψει και να σου πει θα περασει και αυτο οπως περασαν και αλλα...Να βγαινεις εξω και να προσπαθεις να γελας με ανθρωπους που δεν ξερουν τι γολγοθα περνας, να μην εχεις βασικα καμια ορεξη να βγεις αλλα να πηγαινεις μονο και μονο για να μην φτασεις σε σημειο καταθλιψης...δεν ειναι λυση αυτα...ουτε να προσπαθεις να βρεις καποιον αλλο να ερωτευθεις η εστω να σε κανει να νιωσεις γυναικα...Πολλα ειπα, αργοτερα παλι...:-)

Να εισαι καλα γλυκεια μου
Παρολο που σημερα με εκνευρισαν απιστευτα πολυ...δεν θα αφησω να τελειωσει η μερα χωρις να νιωσω εκεινο το χτεσινο συναισθημα...Φανταστητε μετα δεν ξερω και εγω απο ποσο καιρο, βαφτικα, χτενισα ομορφα τα μαλλια μου, ντυθηκα και αισθανομουν ομορφη καθως περπατουσα στο δρομο...Θεε μου ποσο καιρο εχω να το νιωσω αυτο...

Ανοιξούλα ,δεν υπάρχει κάποιος που να μπορείς να εμπιστευτείς που να βγείτε παρεούλα για καφεδάκι και να περάσεις λίγο χρόνο ευχάριστα?

Ναι, υπαρχουν ανθρωποι γυρω μου που τους αισθανομαι κοντα μου, αλλα δεν ηθελα να εμπιστευτω κανεναν...ηθελα να τα κρατησω δικα μου, μην τυχον και μου τα αμαυρωσει κανεις, μην τυχον και μου πει κανεις οτι ζω με το ονειρο φουσκα...κατα δευτερον δεν ηθελα να μπω στην διαδικασια να εξηγω και να κανουν ερωτησεις που εγω πιθανο δεν θα ηθελα η θα με πονουσε η θα αισθανομουν ταπεινωμενη να απαντησω και να τους επιβαρυνω...Τελικα το εκανα εδω και αρκετες μερες ειπα οτι ηθελα δεν μου καναν ερωτησεις που τρυπαν την ψυχη και καπως ξελαφρωσα....

Ειναι επισης αληθεια οτι δεν μπορω να ανοιχτω ευκολα...σε λιγους μιλαω...και εκεινο το διαστημα επειδη ειχε τα δικα του ενας ανθρωπος δικος μου που ηθελα να του μιλησω και μονο σε εκεινον, δεν ξερω πως το πηρα αλλα νομιζα οτι κανενας δεν ηθελε να με βοηθησει...οτι ημουν μονη..δεν σκεφτομουν λογικα...το πηρα κατακαρδα και κλειστικα ακομα πιο πολυ...

καταλαβαίνω..
Κι εγω σε κάποιους λέω πολλά σε κάποιους λιγότερα.
Αν εσυ νιώθεις οτι ο αλλος δεν σε καταλαβαινει τοτε καλα κάνεις και δεν προχωράς.
Εγω να σου πω τι κάνω?δεν γενικεύω.Υπάρχουν άνθρωποι που λες τα \"βαθιά\" σου,αλλοι που μιλάς για δουλειά,μερικοι που απλως χαζολογας και κάποιοι απλα υπάρχουν..
Εμενα αυτή η \"κατηγοριοποίηση\" με βοηθάει.
Τι λες?
(αααα..ξυπνησαν τα μικρά μου..)

αχχ, εχεις πολλα μικρουλια;;; Ποσα;;; Τι χαρα και τι ηρεμια δινουν τα παιδακια;;; Αν και πολυ κουραστικο να εισαι μαμα...Ειναι τοσο ομορφο συναισθημα...να τα προσεχεις και ευχομαι να ειναι παντα υγιεις και καλα για να τα χαιρεσε και να τα θαυμαζεις...Ειμαι σιγουρι οτι θα σε αγαπουν πολυ γιατι πιστευω θα εισαι εξαισια μαμα...!!!!

Εντάξει ,ο μπαμπάς δεν εχει δουλειά σήμερα και εμεινε να παίξει με τα μικρούλια..
Εχω δύο.Κουράζομαι πολυ,εχω χάσει τα πάντα αλλα ελπίζω και εγω να ανακαμψω.Αυτο που εγραψες για την εξοδό σου?Ε και εγω τωρα τελευταία νιώθω παλι αυτο το ομορφο συναισθημα του να μου αρέσει ο εαυτός μου.Μεχρι τωρα πυζαμες και μαλλι κοτσο και τοσο κουραση..
Πόσο καλη μαμά ειμαι θα φανει ,Ανοιξούλα μου,στο μέλλον.Απο το αν θα γίνουν ευτυχισμένοι ενήλικοι..
Πάντως αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα.Αν γίνω και καλύτερος ανθρωπος και ξεφορτωθώ τις \"στεναχώριες μου\" θα γίνω και καλύτερη μαμά..

Να τα χαιρεσαι...Ναι ναι ακριβως...πυτζαμες και πιασμενα μαλλια...:)...ειμαι σιγουρι οτι θα ανακαμψεις...θελει λιγο παραπανω πιστη, δυναμη και υπομονη αλλα θα γινει 100%...την κουραση θα συνεχιζεις να την εχεις, δεν γινεται αλλιως με δυο μικρα αγγελουδακια, αλλα μπορει να καταφερεις να μην την νιωθεις τοσο εντονα...Σωστο αυτο που λες, το τελος δειχνει παντα την αληθεια, αλλα δεν γινεται απο εναν τοσο ευαισθητο και γλυκο ανθρωπο να δημιουργηθει κατι αλλο...Ναι εχεις απολυτο δικιο στο τελευταιο...γιατι θα ειχεις πιο καθαρο μυαλο και παραπανω δυναμη να προσφερεις στα παιδια σου...