Συγχαρητήρια!!!
Οτι καλύτερο και σου εύχομαι να μείνεις με τις ομορφότερες αναμνήσεις από αυτή την τόσο ξεχωριστή περίοδο της ζωής σου! Είναι πραγματικά μοναδική, στο λέει μία μαμά που το επαναλαμβάνει δεύτερη φορά.
Συγχαρητήρια!!!
Οτι καλύτερο και σου εύχομαι να μείνεις με τις ομορφότερες αναμνήσεις από αυτή την τόσο ξεχωριστή περίοδο της ζωής σου! Είναι πραγματικά μοναδική, στο λέει μία μαμά που το επαναλαμβάνει δεύτερη φορά.
Καλημέρα σε όλους,Quote:
Originally posted by Νικολέτα
Καλημέρα!!!
Τα νέα μου είναι ευχάριστα και είμαι πολύ χαρούμενη που τα μοιράζομαι μαζί σας! Εγκυμοσύνη 5 εβδομάδων!!! Δημήτρη μου πάντα με ηρεμείς με τα καλά σου λόγια και σ\'ευχαριστώ πολύ γι\'αυτο. Να είσαι πάντα καλά.
Τass εύχομαι και για σένα τα καλύτερα και ελπίζω αυτή η περίοδος της ζωής μας να είναι τόσο υπέροχη όσο λένε!!
Νικολέτα
Νικολέτα, χάρηκα πάρα πολύ διαβάζοντας το μήνυμά σου! Εύχομαι το καλύτερο και να μη φοβάσαι τίποτα! :-)
Α, και να μας ενημερώνεις αν κλοτσάει ε!? :-)))
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
Καλημέρα!
Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας. Tass για να το λές κι εσύ που το έχεις ξαναπεράσει έτσι θα \'ναι!!! Εύχομαι και σε σένα ο,τι καλύτερο!!
Δημήτρη μου είσαι πολύ γλυκός!!!!!! Τι να φοβηθώ όταν σας νιώθω τόσο κοντά μου;;
Θα σας κρατάω ενήμερους για τις εξελίξεις.
Πολλά φιλιά
Νικολέτα
Mono emena den pernaei..vare8hka sto diaolo pia skatozwh.egw omws den 8elw na zhsw auth einai i diafora,einai adiko.
Κρατησα τα κομματια.... που διαβαζοντας τα λειτουργησαν... σαν καθρεπτης.... Ευχαριστω....Quote:
Originally posted by pratsdim
Μόλις έφτασε στο τέλος του ...από τα πιο επίπονα και ψυχοφθόρα της ζωής μου λόγω του απίστευτου όγκου δουλειάς που είχα επιφορτιστεί να φέρω εις πέρας... Είχα αφοσοιωθεί στη δουλειά μου... Παράλληλα, \"τρέχανε\" και τα ...μεταπτυχιακά μου. Προσωπική ζωή? Περιορισμένη...\"Είμαι πολύ δυνατός άνθρωπος\" έλεγα, \"Δεν χρειάζομαι ξεκούραση, δεν χρειάζομαι διασκέδαση, τώρα προέχει η δουλειά μου..\"! αρχισα να μη νιώθω καλά, το έλεγα, το φώναζα σε όλους τους γύρω μου! \"Δε νιώθω καλά!!! Δε μπορώ!!\"... αρχισα να έχω ενοχλήσεις σε σωματικό επίπεδο
... ΤΙ ΕΧΩ???
Αρχίζει ένας ατελείωτος και φαύλος κύκλος επισκέψεων σε γιατρούς και στα επείγοντα νοσοκομείων... \"Δεν έχεις τίποτα παθολογικό, χρειάζεσαι ξεκούραση και θα περάσει...\" ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!! ΚΑΤΙ ΕΧΩ?? ΤΙ??
....Δεν έχω τον έλεγχο του εαυτού μου, νιώθω σα να εκρύγνειται ο ίδιος μου ο εαυτός και δεν μπορώ να αντιμετωπίσω την ορμή του...
...\"Μήπως είμαι τρελλός? Μήπως θα τρελλαθώ? Τί είναι όλο αυτό Θέε μου? Γιατί σε μένα? Γιατί όλοι οι άλλοι να είναι χαμογελαστοί και εγώ έτσι? ΓΙΑΤΙ?\"...
...διαβάζω τις παρενέργειες, αρνούμαι να τα πάρω....έχω αρχίσει να χάνω τον ύπνο μου, να ..στροβιλίζομαι στο κρεββάτι μου, να είμαι ένας ...ζωντανός-νεκρός. Αρχίζω, όμως, να αντιλαμβάνομαι με κάποιον τρόπο ότι μόνο ΕΓΩ, ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ, μπορώ και πρέπει να το ξεπεράσω.....
Δημήτρης
Να είσαι πάντα καλά,Quote:
Originally posted by Fairy_Dust
Κρατησα τα κομματια.... που διαβαζοντας τα λειτουργησαν... σαν καθρεπτης.... Ευχαριστω....Quote:
Originally posted by pratsdim
Μόλις έφτασε στο τέλος του ...από τα πιο επίπονα και ψυχοφθόρα της ζωής μου λόγω του απίστευτου όγκου δουλειάς που είχα επιφορτιστεί να φέρω εις πέρας... Είχα αφοσοιωθεί στη δουλειά μου... Παράλληλα, \"τρέχανε\" και τα ...μεταπτυχιακά μου. Προσωπική ζωή? Περιορισμένη...\"Είμαι πολύ δυνατός άνθρωπος\" έλεγα, \"Δεν χρειάζομαι ξεκούραση, δεν χρειάζομαι διασκέδαση, τώρα προέχει η δουλειά μου..\"! αρχισα να μη νιώθω καλά, το έλεγα, το φώναζα σε όλους τους γύρω μου! \"Δε νιώθω καλά!!! Δε μπορώ!!\"... αρχισα να έχω ενοχλήσεις σε σωματικό επίπεδο
... ΤΙ ΕΧΩ???
Αρχίζει ένας ατελείωτος και φαύλος κύκλος επισκέψεων σε γιατρούς και στα επείγοντα νοσοκομείων... \"Δεν έχεις τίποτα παθολογικό, χρειάζεσαι ξεκούραση και θα περάσει...\" ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!! ΚΑΤΙ ΕΧΩ?? ΤΙ??
....Δεν έχω τον έλεγχο του εαυτού μου, νιώθω σα να εκρύγνειται ο ίδιος μου ο εαυτός και δεν μπορώ να αντιμετωπίσω την ορμή του...
...\"Μήπως είμαι τρελλός? Μήπως θα τρελλαθώ? Τί είναι όλο αυτό Θέε μου? Γιατί σε μένα? Γιατί όλοι οι άλλοι να είναι χαμογελαστοί και εγώ έτσι? ΓΙΑΤΙ?\"...
...διαβάζω τις παρενέργειες, αρνούμαι να τα πάρω....έχω αρχίσει να χάνω τον ύπνο μου, να ..στροβιλίζομαι στο κρεββάτι μου, να είμαι ένας ...ζωντανός-νεκρός. Αρχίζω, όμως, να αντιλαμβάνομαι με κάποιον τρόπο ότι μόνο ΕΓΩ, ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ, μπορώ και πρέπει να το ξεπεράσω.....
Δημήτρης
Δημήτρης
καλησπέρα και από μένα.
\'Ομορφα όλα αυτά που γράφεις,αλλά θα συμφωνήσω με αυτούς που ισχυρίζονται οτι κατα βάση ο οργανισμός σου δεν είναι καταθλιπτικός.Απλά βίωσες μια τέτοια κρίση λόγω των υψηλών standards που είχες θέσει στον εαυτό σου χωρίς να του δίνεις την ευκαιρία να ξεκουραστεί.
Είμαι 28 χρονών και παθαίνω ανα καιρούς καταθλιπτικές κρίσεις απο τα 17 μου.Χωρίς την βοήθεια των φαρμάκων-κι όχι τύπου seroxat αλλά πιο δυνατών-δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τις αντιμετωπίσω.Το λάθος που έκανα ήταν οτι δεν ακολουθούσα παράλληλα μια ψυχοθεραπεία,παρόλο που μου το είχε προτείνει ο γιατρός μου.\'Εχω σκοπό να το κάνω όμως για να ξέρω τι φταίε πραγματικά..
Το πιο σημαντικό είναι να δεχτούμε τον εαυτό μας,όπως είναι,και τα \"κακώς κείμενα\" που πιστεύει οτι έχει ο καθένας να προσπαθεί να τα βελτιώσει.Το να αλλάξουμε ολόκληρη την προσωπικότητα μας είναι πολύ δύσκολο και κατα την δική μου γνώμη,σχεδόν ακατόρθωτο.Η αυτοπεποίθεση είναι το πιο βασικό απ\'όλα,αλλά και το πιο δύσκολο να αποκτήσεις όταν δεν την έχεις ενεργοποιημένη σε μεγάλο βαθμό.
Ενθαρυντικο το κειμενό σου πάντως,μου έδωσε κουράγιο,αλλά όχι τρόπο να αντιμετωπίσω την κατάθλιψη.Αυτό πιστεύω το προσπαθεί ο καθένας με τον δικό του τρόπο
Καλημέρα σε όλους,Quote:
Originally posted by La_ViTa
καλησπέρα και από μένα.
\'Ομορφα όλα αυτά που γράφεις,αλλά θα συμφωνήσω με αυτούς που ισχυρίζονται οτι κατα βάση ο οργανισμός σου δεν είναι καταθλιπτικός.Απλά βίωσες μια τέτοια κρίση λόγω των υψηλών standards που είχες θέσει στον εαυτό σου χωρίς να του δίνεις την ευκαιρία να ξεκουραστεί.
καλημέρα La_ViTa!
Με συγχωρείς για την καθυστερημένη απάντηση, αλλά μόλις επέστρεψα από τις διακοπές μου και προσπαθώ να εγκλιματιστώ . :-)
Αναφέρεις τον όρο \"καταθλιπτικός οργανισμός\". Αλήθεια, τί είναι ο καταθλιπτικός οργανισμός; Εγώ γιατί δεν συγκαταλέγομαι π.χ. σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων; Πίστεψέ με, περνώντας από αυτή τη δύσκολη κατάσταση πριν 3 χρόνια περίπου, συνειδητοποίησα ότι από πολύ μικρός βρέθηκα σε πολλές παρόμοιες ψυχολογικές καταστάσεις, μόνο που τότε δεν ήξερα τί ακριβώς περνούσα... Απλά άφηνα το χρόνο να δουλεύει για μένα.
Μήπως, τελικά, ήμουνα κι εγώ \"καταθλιπτικό άτομο\";
Τα τελευταία 3 χρόνια έχουν υπάρξει φορές, κατά τις οποίες ήρθα και πάλι αντιμέτωπος με κάποιες πολύ ασχημες ψυχολογικά καταστάσεις. Δε στράφηκα, όμως, και πάλι στα φάρμακα. Ίσως διότι, έχοντας εκμεταλλευτεί την κατάθλιψή μου, πριν 3 χρόνια, για να αναζητήσω τον πραγματικό εαυτό μου και να μπορώ να βρω βιώσιμες λύσεις κάθε φορά που με επισκέπτονταν οι άσχημες σκέψεις και τα άσχημα συναισθήματα, το να με επισκέπτονται και πάλι κατα καιρούς φαντάζει στα μάτια μου απολύτως φυσιολογικό πια. Γιατί, πολύ απλά, έχει γίνει βίωμά μου ότι δεν υπάρχει αφύσικο συναίσθημα. Όπως ακριβώς έχουμε πολύ όμορφες στιγμές στη ζωή μας, έτσι θα προκύψουν και στιγμές, κατά τις οποίες η ψυχολογία μας θα βρίσκεται στό άλλο άκρο, το \"άσχημο\". Άσχημο, μα και αυτό απολύτως φυσιολογικό. Από τη στιγμή, που θεωρώ ότι κάθε σκέψη ή συναίσθημα έχει φυσιολογική υπόσταση, για μένα υπάρχουν απλά θετικά όμορφες στιγμές και ...αρνητικά όμορφες στιγμές, που κάποτε τις θεωρούσα ...αφύσικες και ανώμαλες...
Μου έχει γίνει φιλοσοφία ζωής πια ότι το ισχυρότερο αντικαταθλιπτικό είναι ο ίδιος μας ο εαυτός! Ο πραγματικός μας εαυτός... Αυτός, που έχεις τη μεγάλη ευκαιρία να ανακαλύψεις, όταν βιώνεις μια τέτοια άσχημη περίοδο στη ζωή σου. Αυτός, που όσο ανακαλύπτεις και βυθίζεσαι μέσα του, τόσο αντιλαμβάνεσαι ότι είναι απεριόριστος! Και το δύσκολο είναι να αποδεχτείς να \"βουτήξεις\" μέσα στο άπειρο άγνωστο του εαυτού σου... Ίσως γιατί κανένας δε μας έμαθε να το κάνουμε. Εξάλλου, η ψυχοθεραπεία τί είναι; Αυτό ακριβώς! Και ευγνωμονώ το Θεό, που βρέθηκε στο δρόμο μου ο ψυχολόγος μου τότε και μου έμαθε να κάνω αυτό το καταπληκτικό \"μακροβούτι\" στον απέραντο ωκεανό του εαυτού μου...Quote:
Originally posted by La_ViTa
Είμαι 28 χρονών και παθαίνω ανα καιρούς καταθλιπτικές κρίσεις απο τα 17 μου.Χωρίς την βοήθεια των φαρμάκων-κι όχι τύπου seroxat αλλά πιο δυνατών-δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τις αντιμετωπίσω.Το λάθος που έκανα ήταν οτι δεν ακολουθούσα παράλληλα μια ψυχοθεραπεία,παρόλο που μου το είχε προτείνει ο γιατρός μου.\'Εχω σκοπό να το κάνω όμως για να ξέρω τι φταίε πραγματικά..
Ναι, συμφωνώ, είναι αναγκαίο να αποδεχθούμε τον εαυτό μας. Να έχουμε αυτοσεβασμό, να αγαπήσουμε τον εαυτό μας! Να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ο \"τέλειος εαυτός μας\"! Κανείς άλλος δεν μπορεί να είναι ο τέλειος εαυτός μας. Μόνο εμείς! Πιστεύω ότι δεν είμαστε μόνο αυτό που αισθανόμαστε, αυτό που σκεφτόμαστε, αυτό που πιστεύουμε, αυτό που πράττουμε... Είμαστε όλα αυτά, αλλά και πολύ περισσότερα, τα οποία περιμένουν να τα ανακαλύψουμε. Ο σημερινή μορφή του εαυτού είναι μόνο μία από τις άπειρες που μπορούν να υπάρξουν. Νιώθω πολύ όμορφα και ευγνώμων για αυτό που είμαι σήμερα, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα είμαι αύριο στο ίδιο σημείο! Έχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τα πάντα! Έχουμε τα πινέλα, έχουμε και τα χρώματα... Ζωγράφισε τη ζωή που θέλεις και ...βούτα μέσα! Όχι αύριο, ούτε μεθαύριο, αλλά σήμερα! Τώρα! Αυτό που διάβασα κάποια στιγμή και μου άρεσε πάρα πολύ είναι ότι \"Το χθες είναι μια ληγμένη επιταγή και το αύριο ένα υποσχετικό σημείωμα. Τα μόνα μετρητά που έχεις στα χέρια σου είναι το σήμερα. Φρόντισε να τα ξοδέψεις όπως θεωρείς εσύ καλύτερα!\". Και έτσι πιστεύω ότι είναι...Quote:
Originally posted by La_ViTa
Το πιο σημαντικό είναι να δεχτούμε τον εαυτό μας,όπως είναι,και τα \"κακώς κείμενα\" που πιστεύει οτι έχει ο καθένας να προσπαθεί να τα βελτιώσει.Το να αλλάξουμε ολόκληρη την προσωπικότητα μας είναι πολύ δύσκολο και κατα την δική μου γνώμη,σχεδόν ακατόρθωτο.Η αυτοπεποίθεση είναι το πιο βασικό απ\'όλα,αλλά και το πιο δύσκολο να αποκτήσεις όταν δεν την έχεις ενεργοποιημένη σε μεγάλο βαθμό.
Αν, πέρα από το αρχικό κείμενο, που στάθηκε η αφορμή να ξεκινήσει αυτός ο πολύ όμορφος διάλογος, κάνεις τον κόπο να διαβάσεις και τα υπόλοιπα κείμενα-απαντήσεις και από τα υπόλοιπα παιδιά, ίσως να βρεις κάπου μέσα σε αυτά τους τρόπους που θα σε βοηθήσουν να κάνεις βήματα μπροστά.Quote:
Originally posted by La_ViTa
Ενθαρυντικο το κειμενό σου πάντως,μου έδωσε κουράγιο,αλλά όχι τρόπο να αντιμετωπίσω την κατάθλιψη.Αυτό πιστεύω το προσπαθεί ο καθένας με τον δικό του τρόπο
Να είσαι πάντα καλά!
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
Χμ pratsdim νομιζω κανεις ενα λαθος.Υποθετεις οτι αυτο που εγινε σε σενα το ιδιο ισχυει και για τους αλλους.
Αλλα δεν ετσι τα πραγματα.
Δεν μπορουμε να κρινουμε μονο απο τον εαυτο μας.
Αν η καταθλιψη εχει οργανικο αιτιο τοτε τα φαρμακα μαλλον ειναι επιβεβλημενα και δεν ειναι \"αδυναμια\" χαρακτηρα να ακολουθησεις αυτο το δρομο.
Κατα τα αλλα και εγω λεω ναι και στην ψυχοθεραπεια και στον αγωνα.
Συγχαρητηρια για αυτα που εχεις καταφερει μεχρι τωρα.
Καλή σου μέρα,Quote:
Originally posted by keep_walking
Χμ pratsdim νομιζω κανεις ενα λαθος.Υποθετεις οτι αυτο που εγινε σε σενα το ιδιο ισχυει και για τους αλλους.
Αλλα δεν ετσι τα πραγματα.
Δεν μπορουμε να κρινουμε μονο απο τον εαυτο μας.
Αν η καταθλιψη εχει οργανικο αιτιο τοτε τα φαρμακα μαλλον ειναι επιβεβλημενα και δεν ειναι \"αδυναμια\" χαρακτηρα να ακολουθησεις αυτο το δρομο.
Κατα τα αλλα και εγω λεω ναι και στην ψυχοθεραπεια και στον αγωνα.
Συγχαρητηρια για αυτα που εχεις καταφερει μεχρι τωρα.
δε νομίζω ότι διαφωνούμε σε κάτι! Και ποτέ δεν είπα ότι το να πάρεις φάρμακα είναι αδυναμία του εαυτού. Κι εγώ πήρα φάρμακα εξάλλου. Απλώς, πιστεύω και θα εξακολουθώ να το υποστηρίζω, ότι η πραγματική λύση δεν είναι κάπου έξω, αλλά μεσα σε εμάς τους ίδιους. Στον καθένα προσωπικά. Μόνο εμείς έχουμε τις απαντήσεις και τις λύσεις στα προβλήματά μας.
Να είσαι πάντα καλά!
Δημήτρης
Quote:
Originally posted by pratsdim
Μου έχει γίνει φιλοσοφία ζωής πια ότι το ισχυρότερο αντικαταθλιπτικό είναι ο ίδιος μας ο εαυτός! Ο πραγματικός μας εαυτός...
μια αποψη για την ψυχολογια στην οποια συμφωνω σχεδον ολοκληρωτικα.
Απο οσο εχω διαπιστωσει, οι περισσοτερες ψυχοπαθαλογιες εχουν προβλημα γιατι δεν μπορουν να συζητησουν με τον εαυτο τους και να τον βαλουν σε μια φιλικη συζητηση....
Χαιρομαι που δεν διαφωνουμε:)
Εγω αν κρινω απο τον εαυτο μου θα ελεγα σε ολο το κοσμο παρτε φαρμακα...αλλα δεν το κανω:p
Ο καθενας χειριζεται το θεμα διαφορετικα...το χειροτερο ειναι να βρισκει ο καθενας συμπεριλαμβανομενου και μενα φτηνες δικαιολογιες και να καθυστερει να αντιμετωπισει τα πιεστικα προβληματα που δημιουργει μια τετοια ασθενεια.
Θες φαρμακα παρτα.
Θες ψυχοθεραπεια καντην αλλα μην το λιβανιζεις πολυ γιατι δεν θα βρεις ακρη.
Στην κατάθλιψη στο βαθμό που δεν ευθύνονται γενετικοί και βιολογικοί παράγοντες, το καλύτερο αντικαταθλιπτικό είναι ο εαυτός μας. Όταν όμως υπάρχουν βιολογικά αίτια (βλέπε νευροδιαβιβαστές: νοραδρεναλίνη και η σεροτονίνη) τότε το καλύτερο αντικαταθλιπτικό είναι ο εαυτός μας, βοηθούμενος από την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή. Πάντα κατά τη γνώμη μου :)
Καλησπέρα σε όλους,
παραθέτω τους τίτλους 2 βιβλίων, τα οποία αξίζει να διαβάσει κανείς.
1) Να ζεις, ν\' αγαπάς και να μαθαίνεις (Leo Buscaglia)
2) Το μυστικό (Μπερν Ροντα)
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
Μάθε να ξεχνάς και ζήσε μόνο τη στιγμή, ίσως είναι το πολυτιμότερο φάρμακο
ζήσε μόνο τη στιγμή
Η παρούσα στιγμή
Ένας Ιάπωνας πολεμιστής αιχμαλωτίστηκε από τους εχθρούς και φυλακίστηκε. Εκείνη τη νύχτα, δε μπορούσε να κοιμηθεί, φοβούμενος ότι την επόμενη μέρα ίσως να τον ανακρίνουν, θα τον βασανίσουν και τελικά τον εκτελέσουν. Μα, εκείνη τη στιγμή θυμήθηκε τα λόγια του ζεν δασκάλου του:
«Το αύριο δεν είναι πραγματικό. Είναι μια ψευδαίσθηση. Η μόνη πραγματικότητα είναι το τώρα».
Θυμούμενος αυτά τα λόγια, γαλήνεψε και κοιμήθηκε.
Έτσι ακριβώς είναι,Quote:
Originally posted by therapisrt_q
ζήσε μόνο τη στιγμή
Η παρούσα στιγμή
Ένας Ιάπωνας πολεμιστής αιχμαλωτίστηκε από τους εχθρούς και φυλακίστηκε. Εκείνη τη νύχτα, δε μπορούσε να κοιμηθεί, φοβούμενος ότι την επόμενη μέρα ίσως να τον ανακρίνουν, θα τον βασανίσουν και τελικά τον εκτελέσουν. Μα, εκείνη τη στιγμή θυμήθηκε τα λόγια του ζεν δασκάλου του:
«Το αύριο δεν είναι πραγματικό. Είναι μια ψευδαίσθηση. Η μόνη πραγματικότητα είναι το τώρα».
Θυμούμενος αυτά τα λόγια, γαλήνεψε και κοιμήθηκε.
ζήσε τη στιγμή, μα ζήσε την με αγάπη...
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
Δημήτρη με συγκίνησες πάρα πολύ!!!Συγχαρητήρια για τη δύναμη και το θάρρος να παλέψεις!!!!!!! Συγχαρητήρια για τον αγώνα σου!!!!
Καλησπέρα σε όλους,Quote:
Originally posted by melita
Δημήτρη με συγκίνησες πάρα πολύ!!!Συγχαρητήρια για τη δύναμη και το θάρρος να παλέψεις!!!!!!! Συγχαρητήρια για τον αγώνα σου!!!!
melita, σ\' ευχαριστώ πολύ, να είσαι κι εσύ πάντα καλά!
Δημήτρης
Μπραβο...Ωραιο μήνυμα για τους απαισιόδοξους,ειναι σημαντικο να διαβαζουν αυτα καποιοι απο εμας,δινουν ελπιδα και αυτη ειναι η αληθεια!
Καλησπέρα σε όλους!Quote:
Originally posted by guru
Μπραβο...Ωραιο μήνυμα για τους απαισιόδοξους,ειναι σημαντικο να διαβαζουν αυτα καποιοι απο εμας,δινουν ελπιδα και αυτη ειναι η αληθεια!
Να είσαι πάντα καλά guru,
Δημήτρης
Καλημέρα σε όλους!
Σημερινό άρθρο του pathfinder.gr, σχετικά με μια νέα μέθοδο αντιμετώπισης της κατάθλιψης.
http://tech.pathfinder.gr/tech/573348.html
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
παιδια και εγω βιώνω την κρίση πανικού σε όλα τα επίπεδα απλά θέλω να σας πώ κάτι που πιστεύω , θα περάσει ,θα περάσει , θα περάσει , θα περάσει, θα περάσει , θα περάσει
απλά χωρίς να βιαζόμαστε πάω κάθε εβδομάδα σε ψυχίατρο και έχω τρομερή βελτίωση μου λέει αλλά εκείνη την στιγμή δεν τον ακούω και δεν το πιστεύω .
αλλά τι να κάνω να φοβάμαι να κινηθώ δεν παίζει εδώ και μία εβδομάδα έχω βάλει μπρος την μηχανή και κατευθύνομαι προς την έξοδο της τρύπας που έχω πέσει τα βλέπω όλα αισιόδοξα
και προσπαθώ να το καταπολεμήσω με χορό και ας μην μπορώ να χορέψω με ποδόσφαιρο και ας νομίζω στην διάρκεια του παιχνιδιού οτι θα πάθω καρδιά και εγκεφαλικό και μέχρι στιγμής ποιάνει σας συνιστώ γυμναστική και θετικές σκεψεις σε λίγο καιρό θα σας πώ τα αποτελεσματά μου . δεν πρέπει να φοβόμαστε είμαστε δυνατοί και δεν είναι πανικός είναι πανικούλις
Γιωργο καλώς ήρθες:)
Μπραβο για την βελτίωση! Εύχομαι να προχωράς ολο κ καλύτερα...
Οσο για το οτι ειμαστε δυνατοι, αλλες φορές μπορει κ να μην ειμαστε...μεσα στο παιχνιδι ειναι κ αυτο...
Περιμενουμε κ αλλα νέα:)
Καλημέρα σε όλους, καλημέρα Γιώργο!Quote:
Originally posted by GIORGOS296
παιδια και εγω βιώνω την κρίση πανικού σε όλα τα επίπεδα απλά θέλω να σας πώ κάτι που πιστεύω , θα περάσει ,θα περάσει , θα περάσει , θα περάσει, θα περάσει , θα περάσει
απλά χωρίς να βιαζόμαστε πάω κάθε εβδομάδα σε ψυχίατρο και έχω τρομερή βελτίωση μου λέει αλλά εκείνη την στιγμή δεν τον ακούω και δεν το πιστεύω .
αλλά τι να κάνω να φοβάμαι να κινηθώ δεν παίζει εδώ και μία εβδομάδα έχω βάλει μπρος την μηχανή και κατευθύνομαι προς την έξοδο της τρύπας που έχω πέσει τα βλέπω όλα αισιόδοξα
και προσπαθώ να το καταπολεμήσω με χορό και ας μην μπορώ να χορέψω με ποδόσφαιρο και ας νομίζω στην διάρκεια του παιχνιδιού οτι θα πάθω καρδιά και εγκεφαλικό και μέχρι στιγμής ποιάνει σας συνιστώ γυμναστική και θετικές σκεψεις σε λίγο καιρό θα σας πώ τα αποτελεσματά μου . δεν πρέπει να φοβόμαστε είμαστε δυνατοί και δεν είναι πανικός είναι πανικούλις
Καλωσήλθες στο forum και συγχαρητήρια για την προσπάθεια που καταβάλεις!
Κατά τη γνώμη μου, έχεις κάνει το πιο σημαντικό και αποφαστιστικό βήμα για να ξεπεράσεις το πρόβλημα σου... Το έχεις ορίσει και έχεις καταφέρει να αντιδράσεις. Συνέχισε να ασχολήσε και να καταπιάνεσαι με τα πράγματα και τις καταστάσεις, που σε ευχαριστούσαν πριν από αυτό. Δεν πρόκειται να πάθεις απολύτως τίποτα, ούτε καρδιακό, ούτε εγκεφαλικό... Όλα αυτά είναι, απλά, στο μυαλό σου, με τη μορφή σκέψεων και εκεί θα παραμείνουν. Δεν έχουν καμία επίδραση πάνω σου, πέρα από το φόβο και την αγωνία, που σου προκαλούν.
Θα διαπιστώνεις κι εσύ, όσο περνάει ο καιρός, ότι ο πανικός σου φοβάται εσένα περισσότερο, από ότι φοβάσαι εσύ εκείνον! Κι έτσι θα τον υποβαθμίζεις σταδιακά σε ...πανικούλη, όπως, πολύ εύστοχα, γράφεις κι εσύ! :-)
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης
καλημέρα παιδιά και ευχαριστώ για το καλωσόρισμα .
εχθές μου είπε ο ντόκτορ να ελατώσουμε τα ραντεβού και ο,τι είδε τεράστια διαφορά και τελικά δεν θα πάρω κάποιο φάρμακο (εγώ πάντος ήθελα πάρα πολύ να πάρω για να τελειώνω μια ώρα νωρίτερα γιατί δεν το θεωρούσα κακο γιατί έχει πάρει πάρα πολύς κόσμος).
πάντως πιστεύεω σε αυτό το φορουμ βρήκα αυτό που ήθελα ,επιτέλους κάποιους να με καταλαβαίνουν απόλυτα .
και η δουλειά μου έχει γίνει πολύ δύσκολη με αυτόν τον πανικό γιατί προσπαθώ να φτιάχνω
την διάθεση των πελατών μου . δουλεύω σε τουριστικο γραφείο και κάνω τα πάντα οδηγός πούλμαν - συνοδός- οργάνωση εκδρομών- γραφείο τα πάντα και ασκώ στον ευατό μου πολύ πίεση αλλά τώρα με αυτό που μου συνέβη είναι ευκαιρία να διαλέξω τη πραγματικα θέλω.
εχθές είχα αγώνα ποδοσφαίρου και βγήκε αρκετά καλά πιστεύω ο,τι η γυμναστική βοηθάει πάρα πολύ . σας ευχαριστώ τα ξαναλέμε
giorgos eimai 22 xronon
Μπράβο ρε Δημήτρη, άντε και στα δικά μας.
Να πω κι εγώ μια μικρή μου νίκη που είχα χτες ενάντια στον πανικό μου.
Σχόλασα και αποφάσισα να παώ να πάρω δωράκια από το media markt.
Στο ποτάμι τρώω ένα μποτιλιάρισμα και με πιάνουν ταχυκαρδίες και διάθεση να βγω απο το αμάξι. τρώω μια καραμέλα, ανοίγω παράθυρα, παίζω με τη μουσική, κάπως καλύτερα...
φτάνω στο κατάστημα, ήδη σε κατάσταση ανησυχίας, μπάινω στο υπόγειο πάρκιν, φρικάρω και είμαι έτοιμος να ξαναβγω όπως μπήκα.
\"Οχι πάλι Υποχώρηση\" σκέφτηκα.
παρκάρω και τρεμάμενος, πάιρνω το ασανσέρ.
Στο ασανσέρ, τρώω άλλη μία μικρή φρίκη, γιατί πήγε κι άλλο κάτω, \"θα σε σκίσω\" σκέφτομαι.
μπαίνω στο κατάστημα, αρπάζω ένα καλάθι, και αμέσως νοιώθω ότι θέλω να βγω έξω.
Και να βγω όμως τι θα κάνω;
\"όρμα\" μου λέω. Ηξερα τι θέλω να πάρω, οπότε σε 10\' θα είχα τελειώσει.
Οντως σε 10΄ήμουν στο ταμείο.
Και τότε παρατηρώ ότι πλέον ήμουν ήρεμος, πολύ ήρεμος, με αυτό το άίσθημα της κρίσης που πέρασε....
Σκέφτηκα να φύγω, αλλά έκανα ακόμα μερικές βόλτες μέσα στο κατάστημα για να απολαύσω τη πρώτη μου νίκη....
Αντε να ξεμπερδεύουμε.....
Αχ αυτά τα πολυκαταστήματα!!!
Με εκείνα τα υπόγεια παρκιν!!!
Ακόμα παραμένουν στόχος να μπω να τ\'απολαύσω μόνη μου.
Μπαίνω μεν αλλά....... Πρώτα έχω τσεκάρει όλες τις εξόδους, έχω πάρει τα μισά πράγμάτα με τη ψυχή στο στόμα και έχω φύγει σφαίρα για τον έξω κόσμο. Εκείνο ειδικά το \'\'θα σε σκίσω\'\' ούτε ξέρω πόσες φορές το \'χω πει μέσα μουΠήρα κουράγιο burnout. Να \'σαι καλά. Ε
όταν φτάνεις στο ταμείο, δεν νοιώθεις καλύτερα;
κάνε το κόλπο της βόλτας - μην παραδίνεσαι...
;)
;)Γεια σας παιδια!Mε λενε Μαρια και μολις περνω το πτυχιο μου στην ψυχολογια.Ηθελα να μοιραστω μαζι σας , με βαση το θεμα των κρισεων πανικου, τη δικη μου εμπειρια. Πριν απο 6 χρονια περιπου βρεθηκα, με το προβλημα της βουλιμιας, στο κατοφλι μιας εξαισιας ψυχοθεραπευτριας ,η οποια τωρα ειναι διευθηντρια του Ελληνικου Κεντρου Διατροφικων Διαταραχων.
Για περιπου εναμισυ χρονο πριν την επισκευθω, βασανιζομουν αφορητα απο το φαυλο κυκλο καταναλωσης τεραστιων ποσοτητων τροφης και εκκαθαρησης αυτης μεσω εμετων. Μεσα σε 6 μηνες μετα την αρχη της θεραπειας μου, καταφερα χαρης τη δυναμη μου, την πιστη στον εαυτο μου και την σωστη μεθοδο της ψυχοθεραπειας να μειωσω εως και να εξαφανισω εντελως το συμπτωμα της βουλιμιας. Η θεραπευτρια μου ειχε εκπαλγει με την προοδο μου. Μου ελεγε οτι ημουν απο τα ελλαχειστα ατομα μεσα στη θεραπεια που καταφεραν να δαμασουν το \'\'τερας\'\' της βουλιμιας τοσο γρηγορα.
Φανταστειτε, οταν κανεις εμετο απο 2 ως 8 φορες την ημερα για εναμισυ χρονο ποσο ΦΟΒΟ εχεις για το αν θα καταφερεις ποτε να ζησεις φυσιολογικα. Αν θα μπορεσεις να φας και να κρατησεις αυτο που εφαγες μεσα σου χωρις να σε ταλαιπωρουν οι ενοχες και να σε οδηγησουν στην εκκεθαρηση της τροφης (τον εμετο).
Ολος αυτος ο φοβος, μαζι με αλλους φοβους, φοβους που ποτε δεν ειχαν βγει στην επιφανεια, βγηκαν σαν κυμμα, σαν τσουναμι καλυτερα, μετα την εξαφανηση των εμετων.Ηταν η κριση πανικου. Η θεραπευτρια μου μου εξηγησε αμεσως οτι ειναι κριση πανικου και σε συγκεκριμενο διαστημε θα περασει. Το πολυ σε 10 μερες μου ειπε. Εγω, καθως ημουν ακομα \'\'φρεσκια\'\' στη θεραπεια και καθως προερχομαι απο οικογενεια η οποια εμπιστευται δυσκολα τους ανθρωπους, δεν την πιστεψα. Πηγα αμεσως να παρω γνωμη απο ψυχιατρο. Ενα εχω να σας πω. ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ. Πηγα σε εναν μ....... που τον λενε Μανουση και ειναι διευθηντης στην κλινικη Γαληνη.Υποτιθεται οτι ειχε ενα κυρος....Εγω η καημενη εκεινη την περιοδο ημουν ενας \'\'κινουμενος φοβος\'\'. Φοβομουν τα παντα. Ακομα και τη σκια μου. Αλλα δεν ειχα κανενα ψυχωσικο συμπτωμα, οπως παρανοια,μανια καταδιωξης, ψευδεσθησεις η κατι αλλο που να εδειχνε οτι αυτο που ειχα ηταν κατι αλλο απο κριση πανικου. Ειχα ολα τα συμπωματα της κρισης πανικου. Φοβος οτι θα τρελαθω, θα πεθανω, ταχυπαλμιες και μια εντονη ανησυχια για την πνευματικη μου υγεια γενικως. Φοβομουν οτι ζουσα τις τελευταιες στιγμες της ζωης μου. ..Προσευχομουν να γινω καλα.
Εκεινη την περιοδο ηταν που εκτιμησα κιολας το σωμα μου και αρχισα να το αγαπαω. Ηταν η περιοδος που ενοιωσα εντονα, μεσα απο τα βαθη της καρδιας μου, ποσο κακο εχω κανει σαυτο το σωμα με την στερηση τροφης, την υπερφαγια και τους εμετους. Το ειχα ξεσκισει. Αυτο ενοιωθα και υποσχεθηκα στον εαυτο μου να αρχισω να το αγαπαω γιαυτο που ειναι, να μην το παλευω αλλο, να το \'\'χαιδεψω\'\' λιγο. Ολα αυτα, μεσα στην κριση πανικου.
Για να επιστρεψω σε αυτο που σας ελεγα πριν, η επισκεψη μου σε αυτον το χασαπη, ηταν ενα γεγονος τραυματικο σχεδον που αν ηταν αλλη στη θεση μου θα ειχε παθει πολυ μεγαλη ζημια...Εγω, οπως στην πορεια εδειξε η προοδος μου, ειμαι ενα ατομο με μεγαλη δυναμη,εξυπναδα, και πεισμα που ξεπερνα τα ορια. Αυτα τα στοιχεια με σωσανε και απο τον προαναφερθεισα χασαπη. Ειχα παει μαζι με τη μητερα μου στο γραφειο του στο Κολωνακι. Ουτε που με ρωτησε τι με εφερε στο γραφειο του, τι ιστορικο εχω, αν κανω αλλου θεραπεια κ.τ.λ. Με το που του ειπα εγω οτι φοβαμαι και ανυσηχω πολυ για τον εαυτο μου εβγαλε ενα χαρτι και στυλο και μου εγραψε κατι χαπια. Μου ειπε να μην διαβασω τις οδηγιες γιατι αυτα, σε μεγαλες ποσοτητες ειναι για σχιζοφρενεια!Οταν του ειπα οτι εχω βουλιμια και οτι κανω αλλου θεραπεια. Μου ειπε \'\'Και τι να λεει αυτο?Ο καθενας μπορει να λεει οτι εναι ψυχολογος.Εγω εχω τοσα διπλωματα που αν τα βαλω στον τοιχο θα γινει ταπετσαρια!Και τι σημαινει βουλιμια?Που το ξερεις οτι εχεις βουλιμια?Και αν εχεις εγω θα σε κανω καλα! Αρχισε τωρα με τα χαπια αυτα και σιγα σιγα θα αυξανουμε και τη δοσολογια.\'\'
Μπορειτε να φανταστειτε, οσοι απο εσας ειχαν εμπειρια κρισης πανικου η οχι, πως αισθανθηκα εγω? Με σκοτωσε. Το να πεις σε ενα ατομο που ειναι σε κριση πανικου και φοβαται οτι θα τρελαθει οτι τα χαπια αυτα σε μεγαλες ποσοτητες ειναι γαι σχιζοφρενεια αλλα εσυ θα τα παρεις απλα για να ηρεμησεις ειναι σαν να του βαζεις το \'\'μικροβιο\'\' οτι κατι εχει στην ουσια. Εγω ειπα \'\'Παει!Ειμαι ο σχιζοφρενης δολοφονος με το πριονι!\'\'. Πηρα ενα χαπι οπου, ωντας παρθενος ο οργανοσμος μου σε ουσιες, με εκανε σαν φυτο. Φανταστειτε να επερνα ολη τη δοσολογια που μου συνεστησε...Ακομα το θυμαμαι, σαν να ειναι σημερα. Πηρα ενα και μοναδικο χαπι και μετα απο 10 λεπτα πηγα να φαω και μονο που δεν επεσα πανω στο ψαρι απο την \'\'νταγκλα\'\'!
Εγω, ειπα στη μανα μου, προτιμω να πεθανω παρα να ζησω σαν φυτο. Η θεραπευτρια μου επεμενε οτι ματαια την παλευα στους ψυχιατρους και οτι αυτο που ειχα ηταν κριση πανικου. Οχι, δεν σε πιστευω, θελω ψυχιατρο!Εχεις εσυ κανεναν να μου συστησεις? Μου συστησε εναν ψυχιατρο οπου ο ανθρωπος πηρε προσεκτικα το ιστορικο μου. Μια ωρα μιλαγαμε. Στο τελος μου ειπε οτι εχω κριση πανικου και μου εδωσε καποια κοινα ηρεμηστικα να παρω(λεξοτανιλ) μονο αν κι εφοσον νιωθω εντονα την αναγκη. Ετσι κι αλλιως μου ειπε θα σου περασει απο μονο του σιγα σιγα.Πηρα κι απο αυτα ενα και με πολυ πιστη στον εαυτο μου και με πολυ μουσικη Χαντζιδακη (15 εσπερινοι), μετα απο 3 μερες ημουν οκ. Ποσο κρατησε συνολικα?10 μερες. Οσο μου ειχε πει η θεραπευτρια μου.
Το μυνημα που θα ηθελα να παρετε απο αυτην την ιστορια ειναι ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΨΥΧΙΑΤΡΟΥΣ. Προς Θεου υπαρχουν και καλοι αλλα επειδη εχω μιλησει με πολλους ασθενεις και μου εχουν αναφερει παρομοιες εμπειριες, το συμπερασμα μου ειναι οτι οι περισσοτεροι εχουν μεγαλα \'\'θεματα\'\' οι ιδιοι και φοβουνται να τα δουν. Νομιζουν οτι επειδη κατεχουν ενα,δυο,η τρια διπλωμα κλινικης Ψυχολογιας η Ψυχιατρικης, ειναι \'\'θεοι\'\'!Οι θεοι βεβαια δεν εχουν προσωπικα θεματα αρα για ποιο λογο να πανε να τα λυσουν?Ετσι βγαζουν ολη τους την αγνοια και την τσαπατσουλια εις βαρος των δυσμοιρων των θεραπευομενων.
Στην πορεια της θεραπεις μου καταλαβα οτι αυτο το κυμμα φοβου ηταν καλα κρυμμενο μεσα μου οσο το καλυπτε η αναγκη μου για αδυνατισμα, για ελεγχο τροφης. Με το που ξεπεραστηκε αυτη η αναγκη, βγηκαν αλλες αναγκες. Αυτες οι αναγκες εχουν να κανουν με συναισθηματα, απλα, καθημερινα, που δεν ηξερα οτι υπηρχαν γιατι οπως ολες οι κοπελες με διατροφικη διαταταχη, το μονο συναισθημα που αναγνωριζα ηταν σε σχση με το φαγητο. \'\'Ειμαι χαρουμενη γιατι εχασα 2 κιλα\'\' \'\'Νιωθω απαισια γιατι εφαγα ενω δεν επρεπε\'\'. Αυτα ηταν τα μονα συναισθηματα που με κυριευαν. Οταν ομως εφυγε η \'\'εμμονη\'\' με τα κιλα ηρθαν αλλα συναισθηματα. Και το πρωτο απο αυτα ηταν ο φοβος. Η κριση πανικου. Αυτη η κριση πανικου ομως με εφερε εδω που ειμαι τωρα. Με μια θετικη εικονα σωματος, αγαπη για το σωμα,τον εαυτο μου και το μυαλο μου που δεν το αμφισβητω οσο πριν. Ξερω οτι ειναι δυνατο και οτι με εχει βγαλει ασπροπροσωπη μεχρι τωρα και οτι μονο τρελο δεν ειναι!Εχοντας εμπιστευθει τη θεραπευτρια μου 100% και χρωστοντας της πολλη αγαπη για οσο με εχει βοηθησει μενοντας διπλα μου στα δυσκολα και στα ευκολα, στα ομορφα και στα ασχημα, στην αρρωστεια και στην υγεια, ειμαι στο τελος της θεραπειας μου, στο πτυχιο μου στην Ψυχολογια και σε εναν δρομο που μου ανοιγεται για να κατακτησω τα ονειρα μου χωρις φοβο (!) αλλα με παθος. Παθος το οποιο ηταν και αυτο κυμμενο οπως και η χαρα, η αναγνωριση, η ελπιδα, η φιλοδοξια,η συγκινηση ...
Τωρα, περνωντας ολα αυτα τα στοιχεια ανα χειρας, θελω να δοσω μια μουντζα (με το αλλο χερι..!) σε οσους ψυχιατρους χορηγουν ετσι αυθαιρετα φαρμακα λες και ειναι καραμελες και να δοσω μια ευχη σε οσους και οσες ψαχνονται γενικα στη ζωη τους και εχουν σκοπο να πανε παραπερα. Σας ευχομαι καλη δυναμη και πιστη στον εαυτο και στο ΕΝΣΤΙΚΤΟ σας!Παντα να ψαχνετε το δρομο που συμβαδιζει με τις ιδεες σας, οσο μπερδεμενοι και φοβισμενοι και να ειστε (οσοι ειστε). Σας μιλαει καποια που εχει παρει \'\'ΜΑΣΤΕΡ\'\' και στα δυο και εχει βγει απο αυτα.
Kαλες Γιορτες και καλη Χρονια Mε πολλη πολλη ελπιδα!
Μακάρι να είχα ακολουθήσει τα ίδια βήματα όταν έπρεπε. Εγώ νίκησα τη βουλιμία μόνη μου. Πέντε χρόνια βουλιμική και ανήμερα Χριστουγέννων 2001 λιποθύμησα και γύρισε η γλώσσα μου.Εεεεμ ακόμα και το νερό έβγαζα. Δεν ξαναέκανα εμετο ούτε σε περιπτώσεις που έπρεπε π.χ δηλητηρίαση. Δε βοήθησα τον εαυτό μου όμως μετά. Για 6 χρόνια νόμιζα ότι κάτι παθολογικό έχω. Κ ήρθαν και ρίζωσαν οι πανικοί στη ζωή μου. Σήμερα το πρωί όμως ξαπόστειλλα μια δυνατή για τα δεδομένα μου κρίση. Τι συναίσθημα νίκης κι αυτό..... Burnout το \'\'όρμα του\'\' θυμήθηκα
ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΡΙΑΦ ! ΠΙΣΤΕΥΩ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΙΑ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΘΕΡΜΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΛΑΤΗ . ΚΑΙ ΓΩ ΒΙΩΝΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΑΛΛΑ ΕΥΤΥΧΩΣ ΧΩΡΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ . ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΕΛΗΣΗ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ . Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΕΙΔΕ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΜΗΝΙΑΙΑ ΤΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ . ΠΑΝΤΩΣ ΠΙΣΤΕΥΩ Ο,ΤΙ ΟΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΩ ΣΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ \'\'ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΗΝ ΒΙΑΖΕΣΤΑΙ \'\' . ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΤΕΡΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΑ ΒΑΦΩ ΜΑΥΡΑ. ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟΣ ΣΕ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΚΑΝ ΝΑ ΑΝΤΙΜΙΛΗΣΩ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΦΟΒΑΜΑΙ Ο,ΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΩ ΣΕ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΛΛΑ ΚΑΝΩ ΥΠΟΜΟΝΗ ΟΣΟ ΜΠΟΡΩ ΠΑΝΤΩΣ ΠΡΙΝ 10 ΜΕΡΕΣ ΗΜΟΥΝ ΠΟΛΥ ΧΑΛΙΑ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΤΩΡΑ ΕΧΩ ΦΤΑΙΞΕΙ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΤΑ 70%. ΠΑΝΤΩΣ ΝΙΩΘΩ Ο,ΤΙ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΜΑ ΣΥΝΔΕΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΜΕ . ΜΗΝ ΝΙΩΘΕΤΑΙ ΔΙΑΦΙΡΕΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ , ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΤΑΜΕ ΜΕΤΑ !!!!!!!!!!!!!!!! ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΤΑ ΞΑΝΑΛΕΜΕ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μαρία μου συγκινήθηκα πολύ με το ποστ σου. Μπράβο σου και μπράβο και στην θεραπεύτριά σου και στην υπέροχη σχέση που οι δυο σας δείχνει να έχετε. Πιστεύω οτι οι εμπειρίες σου ως τώρα, και ο τρόπος που τις δουλεύεις, θα σου είναι πολύτιμες για τη δουλειά που θέλεις να κάνεις.
Μπράβο σου Βίκυ μου! Χαίρομαι πάρα πολύ με τα νέα σου αυτά και με τη δύναμή σου. Αλλά και για τον/την Burnout (δεν ξέρω το φύλο σου, συγνώμη!!!)που κατάφερε με το παράδειγμά του/της να σε εμψυχώσει...Quote:
Originally posted by ΒΙΚΥ
Μακάρι να είχα ακολουθήσει τα ίδια βήματα όταν έπρεπε. Εγώ νίκησα τη βουλιμία μόνη μου. Πέντε χρόνια βουλιμική και ανήμερα Χριστουγέννων 2001 λιποθύμησα και γύρισε η γλώσσα μου.Εεεεμ ακόμα και το νερό έβγαζα. Δεν ξαναέκανα εμετο ούτε σε περιπτώσεις που έπρεπε π.χ δηλητηρίαση. Δε βοήθησα τον εαυτό μου όμως μετά. Για 6 χρόνια νόμιζα ότι κάτι παθολογικό έχω. Κ ήρθαν και ρίζωσαν οι πανικοί στη ζωή μου. Σήμερα το πρωί όμως ξαπόστειλλα μια δυνατή για τα δεδομένα μου κρίση. Τι συναίσθημα νίκης κι αυτό..... Burnout το \'\'όρμα του\'\' θυμήθηκα
Ευχαριστω πολυ για τα καλα σας λογια Φοιβη, Γιωργο και Βικυ. Ειδικα το Γιωργο που μου ειπε οτι θα γινω καλη ψυχολογος!χι,χι!
Βικυ, ελιζω να εισαι καλυτερα τωρα. Εχω δει φοβερες ιστοριες απο βουλιμικες στο eatingdisorders.gr και πραγματικα αυτα που εχω περασει εχω φενονται τιποτα μπροστα σε αυτα που περνανε αλλες κοπελες...Μια την ειχαν παει στο νοσιοκομειο γιατι της ειχε μεινει στο λαιμο το κουταλακι με το οποιο προσπαθουσε να κανεο εμετο....Φοβερο....Πως τα καταφερες ομως μονη σου χωρις θεραπεια?Δεν φοβασαι μην ξανακυλησεις? Εγω στη θεση σου θα επισκεπτομουν ενα ειδικο γιατι απο οτι φενεται το φαντασματακι της βουλιμιας σε βασανιζει ακομα, και οι κρισεις πανικου δεν σε ταλαιπωρουν?Εγω μετα απο εκεινη την κριση πανικου, δεν μου ξαναεμφανιστηκε τιποτα γιατι δουλεψα εντονα και εντατικα τους φοβους μου οι οποιοι ηταν πολλοι...
Μαρία μου για 4 χρόνια κάθε πρωι ήθελα να ανοίξω το ψυγείο και να φάω ότι υπήρχε μέσα. Και πολλές φορές το έκανα. Δεν έκανα ούτε θα κάνω εμετό πάλι στη ζωή μου. Η εικόνα του εαυτού μου πεσμενη έξω από ένα μπαράκι με τον αδερφό μου να ουρλιάζει ΚΡΑΤΑ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΟΥ ΕΞΩ ακόμα με στοιχειώνει. Το τραγικό? Αυτός΄ήταν ο κύριος υπευθυνος της βουλιμίας, γυμναστής γαρ. Σ\' όλη μου την εφηβεία η φράση του \'\'είσαι χοντρή\'\' γέννησε το πρόβλημα. Αυτός κι ο σωτήρας μου όμως. ΞΕΡΩ ότι δεν θα κυλήσω ξανά στη βουλιμία. Τα μεγάλα προβλήματα που πέρασα έκτοτε -οικονομικά,προσωπικά και πολλά άλλα- ήταν το καλύτερο τεστ. Βέβαια δεν λειτούργησα τόσο σωστά έως τώρα και με τους πανικούς. Δεν ήξερα τι σημαίνει κρίση πανικού μέχρι πριν 1,5 χρόνια. Όταν έμαθα πήγα σε ψυχίατρο. Καλός γιατρός, μέτριος ψυχαναλυτής. Φαντάσου ότι μια φορά είχε ξεχάσει τι είχαμε πει στην προηγούμενη συνεδρία και απλά την επαναλάβαμε. Δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη μου. Συνέχισα όμως για να μη χάσω τη γνώση της αντιμετώπισης των κρίσεων.Τους τελευταίους 6 μήνες παλεύω μόνη μου με τους πανικούς. Με ταλαιπωρούν αλλά τους ξεπερνώ σιγά σιγά. Δεν έχω περιθώρια να ασχολούμαι μόνο με μένα. Έχω ένα κοριτσάκι που μ\'έχει ανάγκη κ ένα φανταστικό σύζυγο που κατανοεί την κατάσταση και με βοηθά. Ετσι λοιπόν ξέρω νιώθω ότι αργά αλλά σταθερά θα βγω νικήτρια απ\'αυτό τον αγώνα. Σ\'ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και εύχομαι να μπορέσεις να βοηθήσεις πολόύς και πολλές με τις γνώσεις σου.
Παντως τωρα που το σκεφτομαι, οσο πηγαινω πισω και βλεπω τον εαυτο μου, η κριση πανικου συνδεεται πολυ στενα με τις διατροφικες διαταραχες. Και τα δυο εχουν ενα κοινο. Τον φοβο μην χασεις τον ελεγχο. Στις διατροφικες διαταραχες φοβασαι να φας γιατι θα γινεις σαν τερας απο το παχος. Στην κριση πανικου φοβασαι μην τρελλαθεις απο τα συναισθηματα που σε διακατεχουν.Φοβασαι να θυμωσεις γιατι θα τρελαθεις, φοβασαι να κλαψεις γιατι θα πεσεις σε καταθλιψη, φοβασαι να χαρεις γιατι θα πεσεις σε μανια!Παντως πιστευω οτι η ψυχιατρικη (οχι η ψυχολογια) εχει συμβαλει πολυ στο να φοβομαστε ακομα περισσοτερο με ολους αυτους τους ορους της οπως, τρελα, καταθλιψη, μανια.Εχουμε καταντησει να φοβομαστε τα απλα συναισθηματα και να τα κρινουμε συνεχως...Συμφωνα με την ψυχιατρικη, ο υγειης ανθρωπος ειναι αυτος που εχει ενα \'\'flat\'\' συναισθημα, χωρις εκριξεις χαρας, λυπης, θυμου.Ειναι παντα μεσα στα ορια του \'\'μετριου\'\'. Ο υγειης ειναι ενα απαθες,μετριο πλασμα χωρις συναισθηματα. Αν ειναι ετσι τοτε συγγνωμη αλλα δεν θελω να ειμαι υγειης...
Βίκυ μου έχεις την καλύτερη βοήθεια: τους δικούς σου δίπλα σου και με μεγάλη κατανόηση. Και τον εαυτό σου αποφασισμένο να δουλέψει σκληρά για να κερδίσει αυτό τον πόλεμο.Quote:
Originally posted by ΒΙΚΥ
Τους τελευταίους 6 μήνες παλεύω μόνη μου με τους πανικούς. Με ταλαιπωρούν αλλά τους ξεπερνώ σιγά σιγά. Δεν έχω περιθώρια να ασχολούμαι μόνο με μένα. Έχω ένα κοριτσάκι που μ\'έχει ανάγκη κ ένα φανταστικό σύζυγο που κατανοεί την κατάσταση και με βοηθά. Ετσι λοιπόν ξέρω νιώθω ότι αργά αλλά σταθερά θα βγω νικήτρια απ\'αυτό τον αγώνα. Σ\'ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και εύχομαι να μπορέσεις να βοηθήσεις πολόύς και πολλές με τις γνώσεις σου.
Σου εύχομαι τα καλύτερα, αν και κάτι μου λέει οτι με αυτές τις προοπτικές ο θρίαμβος σου είναι σίγουρος!;)
Η καλύτερή μου βοήθεια Φοίβη μου κ σ\'ευχαριστώ που χωρίς να με ξέρεις πιστεύεις σε μενα -από πολύ λίγους γνωστούς κ \'\'δικούς\'\' μου το εισέπραξα- είναι ο εαυτός μου, η θέληση κ η δύναμή μου. Το λέω σ\'όσους γνωρίζω με το ίδιο πρόβλημα και το λέω κ σ\'όλους όσους διαβάζουν εδώ. Εγώ θα γίνω ο ψυχίατρός μου πλέον. Ξέρω τον τρόπο, τον πλήρωσα βέβαια, αλλά πλέον έμαθα να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Κ ακόμα έχω δρόμο αλλά δεν τρομάζω τόσο...Καλές γιορτές σε ολους
mariaf ποσο χρονων σου συνεβη για πρωτη φορα η κριση πανικου??