Printable View
μπορεί απλά να παίζει η να προσπαθεί με κάποιο τρόπο να καλύψει κενά του γάμου της... το να χασκογελασει στο καφέ και να κάνει ένα like και τηλέφωνα δεν σημαίνει πως σε θέλει πίσω. Παρεμπιπτοντως παντρεμένη και να πάει να προσεγγίσει και σαν παιδάκι δημοτικού με απόκρυψη στο τηλ. και χασκογελακια μου κάνει για αρκετά ανωριμο ατομο
Σκέφτομαι πως τα χρόνια περνάνε..
πως δεν έχω καταφέρει κάτι σημαντικό ως τώρα στη ζωή μου..
και πως θα πεθάνω κάποια στιγμή..
Αυτό, ο θάνατος δλδ, μου χτυπάει ένα καμπανάκι και μου λέει ότι πρέπει να βιαστώ, να μην αφήνω άλλο τα χρόνια να περνάνε και πως πρέπει να αξιοποιήσω τα λίγα αυτά χρόνια της ζωής που μου απομένουν, για να κάνω κάτι κι εγώ..
Μόνο που το σκέφτομαι κι ανάποδα.. Και έτσι, ανάποδα δλδ, το σκέφτομαι κυρίως και αυτή η ανάποδη σκέψη επικρατεί στη ζωή μου..
Δλδ, αφού ξέρω ότι θα πεθάνω, σκέφτομαι, γιατί να κάνω την οποιαδήποτε προσπάθεια?
Εν τω μεταξύ, δεν ξέρω και προς ποια κατεύθυνση να προσπαθήσω..
Με δεδομένο πως η ανθρώπινη γνώση έχει όρια, πως δεν μπορούμε να τα γνωρίσουμε όλα και πως πάμε σε όλη μας τη ζωή ψάχνοντας, σκέφτομαι πως η οποιαδήποτε γνώση είναι ένα κομματάκι που εξηγεί μονομερώς την αλήθεια και πως αφού δεν μπορεί ο άνθρωπος να κατακτήσει όλην την αλήθεια, δεν βρίσκω το νόημα να προσπαθεί να εξηγεί την πραγματικότητα μονομερώς..
Το βρίσκω μάταιο και ανούσιο και μονόπλευρο..
Μήπως είναι καλύτερα να μην ξέρει κανείς τίποτα?
Απ' την άλλη κι αυτό πολύ βαρετό είναι..
Καλό θα ήταν όπως υπάρχει ολιστική ιατρική, έτσι ολιστικές να είναι όλες οι επιστήμες..
Και τέλος πάντων, έχω τις ίδιες υπαρξιακές απορίες επί 10 χρόνια τώρα..
Δεν πιστεύω πως θα βρω ποτέ απάντηση..
Το θέμα είναι πως με εμποδίζουν να προχωρήσω τη ζωή μου..
Δεν μπορώ να αφοσιωθώ σε κανένα έργο, γιατί σκέφτομαι πως την ίδια στιγμή που θα ασχολούμαι με αυτό, θα μπορούσα να ασχολούμαι με κάτι άλλο και πως χάνω αυτό το άλλο όσην ώρα ασχολούμαι με κάτι που έχω επιλέξει από το πλήθος των πραγμάτων που μπορεί να ασχοληθεί κανείς..
Αλλά πέρα από αυτήν την ακυρωτική σκέψη που κάνω, με εμποδίζει να πράξω και το γεγονός πως βαριέμαι να κάνω το οτιδήποτε..
Ό, τι κι αν πιάσω, μετά από λίγο το παρατάω..
Επίσης αυτό που είπα παραπάνω, ο θάνατος που με περιμένει δλδ, δεν μου δίνει κουράγιο να προσπαθήσω..
Δλδ να προσπαθήσω να κάνω κάτι στη ζωή μου απ' τη στιγμή που όλα θα τελειώσουν?
Πχ αν προσπαθήσω να βοηθήσω με τον τρόπο μου δουλεύοντας και προσφέροντας κάτι στην κοινωνία, απ' τη στιγμή που μετά από 100 χρόνια κανένας από αυτούς που βοηθάω τώρα δεν θα υπάρχει, ούτε εγώ βέβαια, τότε ποιον βοηθάω??
τον αέρα?? έχει κανένα νόημα όλο αυτό??
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το έργο του καθενός μένει κατά κάποιον τρόπο, δεν χάνεται..
Και το πιο συνηθισμένο έργο των ανθρώπων είναι οι απόγονοι που αφήνουνε..
Οπότε έτσι θα μπορούσαμε να πούμε πως βοηθάει κανείς στη διαιώνιση του είδους, στο να μην χαθεί η ανθρωπότητα..
Αλλά και πάλι.. Τι νόημα έχει να διατηρηθεί το ανθρώπινο είδος??
Γιατί πρέπει να αγχωθούμε μ' αυτό τώρα??
Αφού όταν φύγουμε απ' τη ζωή και αν εξαφανιστούν όλοι οι άνθρωποι απ' τη γη, κανείς δεν θα το καταλάβει, γιατί όλοι θα είναι νεκροί..
Ας πούμε ότι το νόημα της ζωής είναι να κάνει κανείς ό, τι τον ευχαριστεί..
Πόσο εφικτό είναι αυτό, απ' τη στιγμή που όλοι γύρω μας είναι άνθρωποι δλδ ίδια πλάσματα με μας με ελαττώματα και προτερήματα??
Πώς θα βρούμε αυτό που μας ευχαριστεί ζώντας σε μια κοινωνία όπου όλα τα μέλη είναι άνθρωποι με τις ίδιες ανάγκες και αδυναμίες??
Θα μπορούσαμε να είμαστε ευτυχισμένοι αν ερχόμασταν σε απευθείας επαφή με το Θεό, αν αυτός υπήρχε, γιατί θα ήταν κάτι ανώτερο από μας, οπότε θα μας τράβαγε προς τα πάνω..
Στην κοινωνία των ανθρώπων μπορούμε να συναντήσουμε άτομα που θα μας τραβήξουν είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω αλλά δεν θα μπορέσουμε ποτέ να απογειωθούμε χάρη σε ένα άτομο..
Θα μπορούσε αυτό που μα ευχαριστεί πέρα απ' την επικοινωνία με τους ανθρώπους να είναι και η γνώση..
Αλλά όταν και αυτή είναι μερική, πόσο ευτυχισμένοι μπορούμε να γίνουμε τελικά??
Δεν ξέρω αν κάνω καλά που γράφω σ' αυτό το νήμα.. Δεν θέλω όμως να ανοίγω καινούργια θέματα, γι' αυτό το κάνω..
Εγώ σκέφτομαι ότι μετά τα βασανιστήρια θα με σκοτώσουν οι μπάτσοι να είναι καλά τα παιδιά σιγά μην τη γλυτωνα
Έχετε γεια βρυσούλες λογκοι βουνά ραχουλεσ
https://youtu.be/bTM-rSP_Zt8
Χωριο δροσια αερακι το βραδυ αραγμα στην αιωρα με τις ωρες ηρεμια χωρις υπολογιστη χαλαρωση τραχανας χωριατικη κλπ..
Επιστροφη στη φυση..
Μηπως αυτη ειναι η λυση? Σκεφτομαι τι με περιμενει απο σεπτεβρη και προβληματιζομαι αν πρεπει να κανω οτι ειναι να κανω..
Αυτή είναι η λύση μπου
Ζαλιζομαι απο τη ζεστη...
Αλέξανδρε που πήγαν τα κοριτσια κι οι υπόλοιποι
Τελικα, καθε ανθρωπος εχει ενα ενοχο μυστικο που δε θελει να το μοιραστει ποτε και με κανενα;
Αναρωτιέμαι τι μυστικό να έχουν τα κορίτσια κι ο Γιώργος
χαχα μονο ενα?....καποιοι εχουν μπολικαQuote:
Originally Posted by eskimo
Σκεφτομαι οτι Ακους συχνα κανε αυτο που σου αρεσει στην ζωη σου για να εισαι ευτυχισμενος (επαγγελματικα,προσωπικα) Μα εγω δεν μπορω, δεν βρισκω κατι που να με κανει ευτυχισμενο!! Και αν ναι, υπαρχουν καπια εμποδια που για να τα ξεπερασω και να πρεπει να δυστυχησω πρωτα για να ερθει μετα η ευτυχια!!
Εξαφανίστηκε ο Τσίπρας
Ναι, andrea, ετσι ειναι η ζωη, κι εγω σε ιδια φαση ειμαι, για να ευτυχησω πρεπει να κανω μεγαλη προσπαθεια πρωτα, να χασω τα κιλα μου, που θελει πολυ κοπο και ιδρωτα σε εισαγωγικα. Γιατι δεν βρισκεις μια σχεση τοσες κοπελες ψαχνονται, αυτο σιγουρα θα σε κανει ευτυχισμενο αν δεν εχεις κατι αλλο να σε βαραινει οπως πχ εμενα τα κιλα. Αλλα δυστυχως αυτο που εχω καταλαβει ειναι οτι δεν μπορουμε να τα εχουμε ολα, κοπιαζεις μεχρι να βρεις αυτο που θες, αλλα και οταν το βρεις, περνας απο 40 κυματα...