Originally Posted by
ioannis2
Πονηριά (με την καλή έννοια) αποκτούμε όταν είμαστε προσγειωμένοι, όταν πατάμε στη γη, δηλαδή όταν είμαστε ταπεινοί. Τότε μπορούμε να αντιληφθούμε και να αντιμετωπίσουμε την πονηριά με την κακή έννοια.
Όταν ακους τη φωνή μέσα σου, δηλαδή αυτό που η ψυχή σου σε ωθεί να πράξεις, ανάγκη από συμβουλές δεν έχεις!
Το ζήτημα είναι όταν νιώθεις πως οι φωνες μεσα σου εχουν ξεθωριάσει και την καθορότητα διαδέχτηκε η σύγχυση. Άμα κατορθώσεις και ξεδιαλύνεις μεσα σ' αυτο το χάος της ψυχής τι σε συμφέρει, τι θα θελες περισσότερο να πράξεις, ποιο είναι το πιο εφικτό ή το πιο ευκταίο, τότε πάλι δεν έχεις αναγκη απο συμβουλες κι απλά ξεκινάς το δρόμο.
Συμβουλή είναι η αντίληψη κάποιου άλλου για εμάς. Άρα ακομα και καλοπροαιρετος να ναι μπορεί να πέφτει έξω.