Ότι το θέλω είναι σίγουρο, για το αν είμαι έτοιμη δεν ξέρω...Quote:
Originally Posted by george1520
Printable View
Ότι το θέλω είναι σίγουρο, για το αν είμαι έτοιμη δεν ξέρω...Quote:
Originally Posted by george1520
Εγώ δεν τόλμησα να το πω με τ' όνομα του, ούτε θέλω ν' ακούω αυτή τη λέξη, με ταράζει πολύ...Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
DeleteQuote:
Originally Posted by george1520
Δεν είπα πως λυπάσαι τους άλλους. Όλους τους άλλους τους θαυμάζεις. Μόνο τον εαυτό σου λυπάσαι και υποτιμάς. Απλά επειδή είχες πει κάποια στιγμή ότι δεν δέχεσαι πως το έπαθες εσύ αυτό σου είπα πως το περνάνε τόσοι άνθρωποι, μπορεί και άνθρωποι απέναντί μας που δεν έχουμε ιδέα ότι πέρασαν κάτι τέτοιο. Το αγοράκι που δεν είχε κανένα και άντεξε μόνο για λύπηση δεν είναι. Μόνο εσύ λυπάσαι τον εαυτό σου. Και όσοι άλλοι νιώσουν αυτά τα συναισθήματα είναι επειδή ξέρουν πως αν ήταν στην ίδια θέση θα φρίκαραν. Δεν είναι κακό συναίσθημα. Αμέσως μετά κάθεσαι και σκέφτεσαι τα χρόνια που πέρασαν και τα βήματα που έχει κάνει ο άλλος, το πως του συμπεριφερόσουν όταν δεν ήξερες, το ότι αυτός ο άνθρωπος αν δεν σου έλεγε ποτέ τι έζησε δεν θα μπορούσες καν να το φανταστείς. Τι σημασία έχει κιόλας το τι θα πιστέψει ο κάθε άγνωστος για σένα; Αυτοί που είναι δίπλα σου ξέρουν ποιός είσαι και σε εκτιμάνε για να συνεχίζουν να το κάνουν. Αν ήτανε για τους γονείς σου να πω εντάξει, που πολλές φορές δεν είναι κακό κα ταρακουνηθούν λίγο, να καταλάβουν τα λάθη τους και να σου σταθούν.
Επίσης ξέχασα να αναφέρω κάτι σημαντικό. Όταν σου είπα πως απώθησε πράγματα το μυαλό μου εννοώ ακριβώς αυτό που γράφεις με την ταινία που περνάει μπροστά στα μάτια σου, και όχι μόνο αυτό. Το είχα τερματίσει γιατί με είχε πιάσει τόσο πείσμα που το πήγα στο άλλο άκρο. Σου λέω να μην υπεραναλύεις και να το κάνεις τεράστιο στο μυαλό σου και εγώ είχα κάνει το αντίθετο. Όταν πήγα στην ψυχολόγο και της ανέφερα το γεγονός, ήταν σαν να μιλούσε άλλος άνθρωπος και όχι εγώ. Ήμουν πολύ άνετη (εκτός από κάποια σημεία) και η ψυχολογός σχολίασε κατευθείαν ότι όλο αυτό ήταν μια μάσκα και τα τείχη που είχα χτίσει τόσα χρόνια για να μην με επηρεάζει ούτε στο ελάχιστο το γεγονός. Αυτή σοβάρεψε αμέσως και ήθελε να συνεχίσει την συζήτηση (δεν υπήρχε πίεση όμως, για να μην παρεξηγηθώ και να της χρεώσω κάτι άδικα) και εγώ ήμουνα κάπως σε φάση "και σιγά, τι έγινε;". Και μ' αυτό είχε σοκαριστεί. Ακόμα κάποιες φορές όταν το σκέφτομαι αυτό πιστεύω. Ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό. Ότι υπερβάλλω. Δεν ξέρω αν έχω λάθος, δεν ξέρω αν τα έχω κάνει μαντάρα ή αν είναι αποδεκτό σαν μέθοδος... το μόνο που ξέρω είναι πως με βοηθάει να προχωράω και να νιώθω δυνατή. Νομίζω πως αυτό εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο και γι' αυτό η ψυχολόγος δεν με διόρθωσε σε κάτι. Μου τόνιζε βέβαια ότι το γεγονός είναι σοβαρό και με ρωτούσε για τα συναισθήματά μου, αλλά δεν μου είχε πει ποτέ πως αυτό που κάνω είναι λάθος. Δεν ήμουνα σε άρνηση. Ήξερα τι έγινε αλλά δεν του έδινα μεγάλη βαρύτητα. Γι' αυτό δεν ξέρω τι είναι πιο σωστό. Εγώ απλά είδα πως το άλλο άκρο μου κάνει κακό. Η υπερανάλυση μου φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα, γι' αυτό σου είπα να δεχθείς το γεγονός σαν γεγονός χωρίς πολλά πολλά και να δεις τι συναισθήματα σου προκαλεί. Δεν χρειάζονται οι λεπτομέρειες.
Μην ρωτάς τι πρέπει Γιώργο. Δεν υπάρχουν κανόνες. Ο κάθε άνθρωπος το βιώνει διαφορετικά. Μπορεί να υπάρχουν μέθοδοι που σε σένα δεν θα πιάνουν. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ο καθένας διαφορετικά σκέφτεται, διαφορετικά λειτουργεί και τα περνάει. Γιώργο ο ψυχολόγος επειδή είναι ειδικός δεν είναι στο μυαλό σου, δεν περνάει όσα νιώθεις και σκέφτεσαι. Σε μένα που τα είπα δεν άλλαξε απολύτως τίποτα. Δεν το λέω για να απογοητευτείς τώρα. Το λέω επειδή βλέπω πως δίνεις υπερβολική σημασία στο τι πρέπει να πεις, πώς να το πεις και ότι όλα αυτά έχουν σημαντική βαρύτητα στη θεραπεία σου. Δεν νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο... Αλλά αν θες να σιγουρευτείς ρώτησε πριν ξεκινήσεις να μιλάς και ψάξε μόνος σου.
Θα καταλάβεις τι σε βοηθάει με τον καιρό αλλά πρέπει να σταματήσεις να υποτιμάς τον εαυτό σου και να του βάζεις ταμπέλες. Αλλιώς θα συνεχίζεις να νομίζεις ότι πάντα κάνεις λάθος, ότι δεν είσαι δυνατός και μπλα μπλα μπλα. Ένας λόγος που ένιωθα πως δεν είναι σημαντικό το γεγονός (ενώ ήταν) ήταν επειδή σαν άνθρωπος έχω πάρα πολλύ πείσμα (ξέρω πως έχεις εσύ, το έγραψες κι' αυτό θα σε βοηθήσει) και με έκανε να νιώθω πάρα πολύ δυνατή. Όχι αυτή η ψεύτικη και φτιαχτή δύναμη όμως. Έμαθα να με αγαπώ με τον καιρό και να καταλαβαίνω τα τραγικά λάθη μου. Εκεί εστίασε και τότε αυτόματα θα βρεθεί και ο τρόπος.
Θα πεις όσα θέλεις εσύ δεν σε αναγκάζει κανείς..Αλλά λογικά αν θέλεις να περάσεις από πάνω του όπως λες..Μάλλον πρέπει να τα πεις όλα..Quote:
Originally Posted by george1520
Blackbird ίσως να παίζει ρόλο το γεγονός ότι εσύ και να ήθελες να ξεχάσεις δεν μπορούσες άρα στην ουσία δεν κατάφερες να το θάψεις. Εγώ το έθαψα και θεωρούσα ήμουν εντάξει με αυτό. Δεν του έριξα ευθύνες, στους μόνους που έριξα ευθύνες ήταν στους γονείς μου. Έλεγα αν οι γονείς μου ήταν διαφορετικοί, αν ήταν δίπλα μου θα τους μιλούσα και θα με έσωζαν, αν μου μάθαιναν πως κανένας δεν επιτρέπεται να αγγίζει το σώμα μας με βίαιο τρόπο θα αντιδρούσα (αλλα με βαραγε η μάνα μου).. Δεν είπα ποτέ "Ναι ρε φίλε ζουσες σε αυτές τις συνθηκες αλλά κανένας δεν είχε δικαίωμα να σου κάνει κακό". Τώρα το έβγαλα στην επιφάνεια και δεν ξέρω πως να το χειριστώ, δεν ξέρω τι πρέπει να πω, να κάνω, αν πρέπει να το αναλύω τόσο.. Τωρα άρχισα να έχω θυμό όσο αφορά αυτόν, τώρα δεν αντέχω την παρουσία του, τώρα ανακατεύομαι όταν τον βλέπω..
Μπορώ να πω σημεία του σπιτιού, μπορώ να πω τι άλλο γινόταν εκείνη την ώρα αλλα μέχρι εκεί. Δεν μπορώ να πω λεπτομέρειες που αφορούν το σώμα μου και την διαδικασία. Η ψυχολόγος τότε που έγινε η συζήτηση είπε πως είναι καλό να πω και αυτές τις λεπτομέρειες γιατί εκεί είναι οι πληγές.Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Μα αυτό που λέω είναι πως το έθαψα και πολλά πράγματα τα έχω ξεχάσει κιόλας. Δεν έλεγα λεπτομέρειες όχι επειδή δεν ήθελα αλλά επειδή δεν τις θυμόμουν... Και εγώ θεωρούσα πως ήμουν εντάξει γι' αυτό (έγραψα και τους λόγους), και ακόμα το θεωρώ. Ο θυμός είναι υγιές συναίσθημα (και αναμενόμενο και ανθρώπινο), αν δεν τον ένιωθες τότε θα ήταν ανησυχητικό. Σου βγαίνει τώρα που τα έγραψες και τα αναλυείς. Απλά πιστεύω πως η τόση υπερανάλυση σου κάνει μεγάλη ζημιά. Για μένα σ' αυτά τα θέματα (βασικά σε όλα, αλλά ειδικά σ' αυτά) δεν υπάρχουν κανόνες και πρέπει. Ότι σου βγαίνει και αν σου βγαίνει. Με τα πρέπει και την τόση ανάλυση μόνο χειρότερα γίνεσαι. Αν δεν αντέχεις να τον βλέπεις και σε επηρεάζει σε τέτοιο βαθμό τότε πάρε δύναμη και θάρρος και κάνε αυτό που είπαμε. Όχι πάλι ανάλυση, συνέπειες και γιατί. Δεν έχεις να χάσεις κάτι αφού ήδη είσαι χάλια. Μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις. Τέτοιους ανθρώπους δεν τους θέλουμε στη ζωή μας, ούτε καν να τους κοιτάμε. Τρίξτου τα δόντια για να καταλάβει πως δεν τον παίρνει πια.Quote:
Originally Posted by george1520
Γιωργο χωρις να θελω να ακουστω επιφανειακος νομιζω πρεπει να δωσεις καποια παραπανω βαρυτητα στο οτι η περιοδος αυτη λογω καραντινας, δεν ειναι φυσιολογικη. Το οτι σε φερνει σε αυξημενη εκθεση σε αυτο το ατομο για καποιους θα μπορουσε να δρασει περισσοτερο σαν καταλυτης, για αλλους ομως ειναι περισσοτερο βασανιστηριο απλα... Αν οχι αφυπνιστης δαιμονων. Απλα σκεφτομαι πως θα ηταν χρησιμο να τα ζυγισεις λιγο καλυτερα γιατι εχεις απο τη μια την πρωτογνωρη για ολους κατασταση κι απ' την αλλη μια κατασταση οπου ειστε εσυ και ο κακοποιητης με ο,τι αυτο συνεπαγεται.
Δεν νομίζω πως αυτή η ψυχολόγος είναι κατάλληλη για να μιλήσεις γι' αυτό το θέμα.Quote:
Originally Posted by george1520
Εγώ πιστεύω ότι οι πληγές είναι μέσα μας..Αλλά μπορεί να έχει και δίκιο..Δεν έχω μιλήσει (και δεν πιστεύω ότι θα μιλήσω) οπότε δεν έχω ιδέα πως το διαχειρίζεται ένας ψυχολόγος..Quote:
Originally Posted by george1520
Ουτε κι εγω...Quote:
Originally Posted by blackbird
Απ' την αλλη βρε blackbird και η λογικη του "θαψε τα συναισθηματα σου, αυτο εκανα κι εγω και δες με τωρα" δεν ειναι και ο,τι καλυτερο. Περα απ' το οτι υπαρχουν πιο συναισθηματικα ατομα απο εσενα, και ο γιωργος ειναι σιγουρα αρκετα συναισθηματικος ανθρωπος, αυτο που περιγραφεις με το να μην αρνεισαι τα γεγονοτα αλλα να αδιαφορεις για το συναισθηματικο τους περιβλημα ειναι ουσιαστικα η αμυνα της απωθησης/συναισθηματικης απογυμνωσης... Αλλα ουτε και η υπεραναλυση ειναι το ιδιο πραγμα με την εμβαθυνση σε συνασθηματικο επιπεδο γιατι αλλο λογικη και αλλο συναισθημα και δεν υπαρχει καποιος ανταγωνισμος αναμεσα στα δυο. Οταν κακοποιειται καποιος, ο συναισθηματικος κοσμος τους διαταρασσεται οχι ο λογικος, ασχετα αν δευτερογενως συμβαινει και το δευτερο εν καιρω. Συναισθηματικη διαταραξη και απωλεια νοηματος βιωνει ο επιζων πρωτιστως, και η εμφαση στη "λογικη" και την "ψυχραιμια" οχι απλα μπορουν να γινουν αμυνες αλλα ειναι και απο τις πιο συχνες, ειδικα για οσους ειναι δυνατοι στους τομεις αυτους (μιας και οι αμυνες μας παντα απο τη δυναμη μας ξεκινουν, ασχετα αν στην ενηλικη ζωη μετατρεπονται σε τροχοπεδη)
Δεν του είπα κάτι τέτοιο. Είπα πως αυτό έκανα εγώ (ο Γιώργος ρωτούσε και για μένα) και με βοήθησε και ότι η ψυχολόγος δεν το βρήκε λάθος και ούτε το βρίσκω εγώ. Αν δεν με βοηθούσε και δεν προχωρούσα, έστω με τον τρόπο που το κάνω, δεν θα το έκανα. Επίσης ο Γιώργος μιλάει για τα πρέπει και τα πώς σε μια θεραπεία και εγώ απλά δίνω μια άλλη οπτική. Ίσα ίσα που του λέω πως ο καθένας μας αντιδράει διαφορετικά και να κάνει αυτό που βοηθάει εκείνον αφού πρώτα το αξιολογήσει. Δεν ξέρω γιατί το πήρες τόσο λάθος αυτό που είπα. Αν είναι να μην μιλάμε καθόλου ούτε όταν μας ρωτάνε. Πες την άποψή σου και αν διαφωνείς δικαίωμα σου. Πάλι επεμβαίνεις στο τι λένε οι άλλοι. Εγώ δεν ξαναμιλάω γιατί ξενέρωσα.Quote:
Originally Posted by oboro
Μόνος μου δεν σκέφτομαι αυτό το θέμα.. Δεν ασχολουμαι. Μόνο όταν τον ακούω ή τον βλέπω νευριαζω.. Ότι σκέφτομαι το καταθέτω εδώ γιατί η σκέψη γίνεται την ώρα που γράφω..Quote:
Originally Posted by blackbird
Να σου πω τι παρατήρησα.. Είδα αλλαγή στην συμπεριφορά πολλών ανθρώπων εξαιτίας της καραντίνας, προς το χειρότερο και απογογρευτηκα. Εγώ προσπαθώ όλο αυτό να το δω από την θετική του πλευρά, ότι έχουμε ευκαιρία να σκεφτούμε, να εκτιμήσουμε κάποια πράγματα, να διορθώσουμε συμπεριφορές μας.. Δεν τα καταφέρνω πάντα γιατί έχω συνέχεια νεύρα. Είμαι στο σπίτι με τους δύο που μου καταστρεψαν την παιδική μου ηλικία, που έπεσα στην κατάθλιψη και με αποκαλούσαν τρελό και απέναντι μου έχω αυτον.Quote:
Originally Posted by oboro
Εννοείς ότι η συγκεκριμένη δεν είναι καλή? Δεν έχεις μιλήσει για αυτό το θέμα πιο βαθιά εσύ.. Άρα ούτε εσύ ξέρεις τι πρέπει να πει κάποιος.. Πιστεύεις ότι οι λεπτομέρειες δεν χρειάζονται? Εμένα πάντως μου πέρασε το μήνυμα ότι πρέπει να τις πω.Quote:
Originally Posted by blackbird
Θες να μιλήσεις?Quote:
Originally Posted by Αλεξία10
Εγώ πάντως θέλω να μιλήσεις.. Μαζί μου μιλάς και για ένα θέμα που έχουμε ζήσει κι οι δυο.. Εμένα με βοηθάνε αυτά που λες.Quote:
Originally Posted by blackbird
Βασικα εγω δεν ξερω γιατι πηρες εσυ τοσο λαθος αυτο που εγραψα... Τελος παντων. Αν θες να ξενερωσεις ειναι δικαιωμα σου, αλλα ξερεις γραφεις σε δημοσιο φορουμ και η αντιθετη αποψη δεν ειναι "επεμβαση", ειδικα οταν αφορα συμβουλες προς τριτον. Μαλλον εσυ εισαι που εχεις λιγο επεκτεινει τα προσωπικα σου ορια. Οσο δικαιωμα εχεις εσυ να σχολιαζεις γραφομενα, τοσο εχω και εγω και ολοι εδω μεσα. Οποτε θελεις να προτεινεις κατι σε μελος χωρις να το δει κανεις, να χρησιμοποιεις πριβε μεθοδους.Quote:
Originally Posted by blackbird
(σκεψου να ειχα πει την αποψη σου πχ "φασιστικη"... :rolleyes:)