Επίσης, για στείλε τον ψεύτη από δω! Θα τον χρειαστώ. Όλη μέρα καταστρώνουμε σχέδια με το παρεάκι, για το πώς θα ξεγλιστρήσουμε από ανεπιθύμητους, που μας έχουν γίνει τσιμπούρια. Κανονίσαμε να πάμε για καφεδάκι σε δροσιές, με κάτι φίλους και δε θέλουμε άλλους. Τέρμα και τελείωσε.
Εδώ ο κόσμος έχει και αυτή την παραξενιά. Είναι επίμονος σε σημείο αναξιοπρέπειας. Ξεχνούν την ύπαρξή σου όλο το χειμώνα και μόλις διαισθάνονται ότι περνάς καλά (αχ, αυτός ο μαγνήτης του καλοζωισμένου)! σε θυμούνται με μανία. Τους αποφεύγεις, λες ψέμματα, δε σηκώνεις το τηλέφωνο, εκεί αυτοί! Θέλεις να μιλήσεις, να πεις, γιατί ρε φίλε, σε ήξερα κι από χθες και θα μου επιβάλεις την παρουσία σου; Πού ήσουν τόσους μήνες, που με έτρωγε η μοναξιά και η κλεισούρα; Αλλά μερικά πράγματα δε λέγονται..
Χθες είπε το παρεάκι ψέμματα για μένα, ότι τάχα είχα φιλοξενούμενους και γι' αυτό δεν απανούσα στα απανωτά τηλέφωνα. Σήμερα θα πει ότι δε μπορεί, γιατί έχει αγώνα.
