Πώς αισθάνεστε τώρα;

Ουφφφ... ρακος!!!

Σαν τσαλαπατημένο σκουλήκι... :-(

νευρα παλι σημερα, δε μπορω να ανεχτω καθολου τιποτα και κανεναν. μακαρι να μπορουσα να εξαφανιστω, να απομονωθω αλλα δε γινεται. ειναι φρικτη η κατασταση ειδικα οταν ζεις στην αθηνα μεστη φασαρια, τα παντα ολα σε ενοχλουν, και ο παραμικρος ηχος ειναι ικανος να σε κανει χειροτερα. θελω να σκοτωσω ανθρωπους, το γραφω ανοιχτα και στο φορουμ εδω, δε μπορω να ηρεμισω.

αισθανομαι λιγο αγχομενη... αυτο το ταξιδι δεν θελω να ατο κανω ...
γαμω τα πρεπει μου!

Ήταν ανάγκη να γυρίσει η ώρα μπροστά; Ένα ακόμα από τα κακά της άνοιξης... Δε φτάνει να τρέχεις όλη μέρα σαν το Βέγγο
να μην μπορείς ούτε να κοιμηθείς λίγο παραπάνω...

Αισθανομαι αυτο που σκεφτομαι...

αργα το βραδυ και η πριγκιπησα νατη! μεστα σκουπιδια εψαχνε να βρει παλατι. κακογαμημενη, κακοδιδαγμενη, με βγαλμενο το ματι. δε λες τιποτα, δε ξερεις τιποτα, δε βλεπεις τιποτα. ολα σου φαινονται υποπτα. εκανε αποπειρα αυτοκτονιας χτες καταναλωνοντας 4 ντεπον, τα οποια τα πηρε γιατι δε περνουσε ο πονοκεφαλος της και απ'το πονο ηθελε να πεθανει, οχι οτι ηθελε να πεθανει. εχει χαθει το νοημα παλι σε πολυ μεγαλο βαθμο, σε φαση να μη ξερουμε ποιοι ειμαστε και που παμε. δε πειραζει ομως και τοσο γιατι ημουν αορατος, δε με εβλεπε και δεν με ειχε αναγκη κανενας ανθρωπος! ωστοσο αν με χρειαστει κανεις ξερετε οτι θα ειμαι διπλα του. ελπιζω να ξεμπερδεψω συντομα λοιπον απ'το κοσμο σας γιατι με κουρασε. μπάι μπάι απ'τον ασεξουαλ τον μπαμπη το σουγια.

Συγκινημενη απο μια πολυ ευγενικη χειρονομια που εκανε ενα φιλαρακι για μενα πριν απο λιγο :)

επεστρεψα εχωντας προσπαθησει να παρω λιγο καθαρο αερα, εκμεταλευομενος και την ηλιολουστη μερα. το οξυγονο δυστυχως ειναι πολυ μολυσμενο και δε μπορουμε να αναπνευσουμε καθολου εδω. πνιγομαστε στο ξυπνιο μας, πνιγομαστε και στον υπνο μας. δε ξερω αν φταιει το αγχος καθολου γι'αυτο και μεχρι που μπορουν να φτασουν τα αναπνευστικα προβληματα, σιγουρα παντως επηρεαζει τη καρδουλα μας. τελικα η ζωη στην αθηνα μου εκανε πολυ μεγαλη ζημια. σε λιγα χρονια αν ζω θα κυκλοφοραω με μασκα και μηχανημα οπως οι κωλογεροι. γιαυτο καλο ειναι να την κανουμε σιγα σιγα...

Νιώθω άγχος και θέλω να σταματήσει...

Εχω να νεύρα μου ..... Κάποιος θα την πληρώσει .....

ενθουσιασμενος κι ανυπο-μονος. το απογευμα θα παω να φαω το πρωτο μου παγωτο για φετος!!!!!! δωδωνη κρεμα παρφε, εχει και καραμελα, αλλα θα ξεκινησουμε ετσι! ξερω οτι ειναι καπως νωρις κι ακομα φοραμε μακρυμανικα και δε μπηκε ο απριλιος, αλλα θελω αυτη τη χρονια να το ευχαριστηθω οσο τιποτα αλλο γιατι περσυ το ειχα ριξει στη γυμναστικη και τη διαιτα και δεν εφαγα τοσα.

εξασθενημενη
καθως απο ανεκαθεν εγω ημουν η δυνατη οπου επρεπε να στηριζω ολους τους..
καποιες φορες θελω κι εγω απο καπου δυναμη για να συνεχιζω αυτο το τεραστιο εργο
παντα ημουν αυτη που δεν μασαει..που δεν την φοβουνται..που δεν παιρνει χαμπαρι
το δυνατο και αξιο παιδι
θελω καμια φορα να πω..ε!κι εγω ειμαι ανθρωπος!
μα ξερω την επομενη ημερα ολο αυτο θα φευγει και ξερω πως αυριο θα νιωθω παλι μια χαρα...

Απαίσια...ζαλίζομαι, νιώθω ότι δεν έχω αέρα, ότι πνίγομαι, νιώθω ότι θα πεθάνω σήμερα, φοβάμαι κι επίσης νιώθω ότι δε θα τα καταφέρω κι ότι άδικα ταλαιπωρούμαι...μακάρι να κάνω λάθος...πάντως αυτό που νιώθω είναι η κόλαση προσωποιημένη...

Ναρκωμένη μέσα μου...πώς γίνεται αυτό;