The Holy Mountain του Jodorowsky αν ΔΕΝ εισαι χριστιανουλα.
Printable View
τι γενικε; κρασαρε το συστηματακι της ομαδας πολυ; χαχα μιλαμε με εχει πιασει καταθλιψη εδω και λιγη ωρα και δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω περα απο το να βρω ενα τροπο να νιωθω πως βρισκομαι σε πλανητη που θα φιλοξενει ζωη σε μερικες δεκαδες χρονια. μαλλον εθελοτυφλω. κλεινω τα ματια μου εξ επειτηδες στην αποτυχια ομαδικης ευφυιας, στο τα καναμε θαλασσα με τους κακομοιρηδες κατ εμας ψυχακηδες αρρωστους. η μηπως οχι. το μυστηριο θα συνεχιστει στο επομενο τευχος μερα.
το τυμπανο που καποιοι μου ειπαν πως καπου ειδαν μετα το σοου και οτι οποιος εχει τη τιμη του ξερει να κρυβει τη ντροπη του τοσο καλα ωστε να ανατελει για παντα και να γυριζει η τυχη του απο την πλατη και να κανει μορφασμους θαυμασμου και να κοιταζεται στον καθρεφτη να βλεπει ενα ομορφο παιδι αλλα να στεναχωριεται γιατι δεν βρηκε ποτε του μια καθως πρεπει τρυπα να κρυφτει.
εχω καταριψει ρεκορ επισκεψης στη τουαλετα για καταθεση σε χοντρα αυτες τις μερες.
και κατι αλλο που με προβληματιζει. η θρησκεια ειναι παρελθον. η πιστη ειναι παρελθον. μονο καποιοι ελαχιστοι ηλικιωμενοι η αρρωστοι η ορφανα φαινεται να αντλουν καποια πιστη στην συγχρονη κοινωνια σε κατι θειο η θεο οπως το αντιλαμβανονταν οι θρησκιες παλαιοτερα. διανυουμε το τελος της προσευχης και το τελος της ημερας. οχι οτι θα ξεσηκωθουμε ποσο μαλλον οταν το λεει ενας φτωχος και "αστατους" συναγωνιστης σας στη ζωη.
αυτο με τη τουαλετα δε ξερω γιατι. κατι θα με πειραξε να υποθεσω.
και το "αστατους" να το διαχωρισεται απο το "διασημους" και να το σημειωσετε και αυτο στα απομνημονευματα της ελληνικης ηθικης νεας ταξης κοριακων πραγματων και εικονικη απραγματηκοτητας.
Διαβασα με πολλή προσοχή το μηνυμα σου.
Από το επίπεδο το οποίο έχουν η πρώτη και η τελευταια γραμμή της πρώτης παραγράφου ανάλογη σοβαρότητα έχουν αυτα που λες στο ενδιαμεσο της παραγραφου. Όταν εγγραφες αυτα στο ενδιάμεσο της παραγραφου ο εγκέφαλος σου βρισκόταν στο σημείο του σώματος σου στο οποίο αφορά η πρώτη και η τελευταια γραμμη, απόδειξη το ότι ξεκινάς με το ίδιο και τελειώνεις με το ίδιο.
Ως προς τη δευτερη παράγραφο δε βγάζω νόημα, άρα είχε ανέβει πιο ψηλα ο εγκέφαλος.
υπαρχει μια σχετικη θεωρεια η οποια λεει πως το σωμα μας και το πνευμα μας βρισκονται μεσα μας και το μυαλο μας ειναι ενα συννεφο.
Σκέφτομαι τόσα που νομίζω πως θα εκραγώ. Σκέφτομαι τον κολλητό μου, ένα γλυκύτατο, όμορφο, σέξυ, γαμάτο παιδί, που όταν συνειδητοποίησε πως ήταν γκέι, έκλαψε με μαύρο δάκρυ. Και τον σκέφτομαι και τώρα, και σκέφτομαι, τι μπορώ εγώ να ξέρω για τα πράγματα που στερείται και που κάνει προσπάθειες ακόμη να αρνηθεί? Τι δικαίωμα έχω να του λέω έλα να το παλέψουμε μαζί? Γνωρίζω το φόβο του? Ένα παιδί από επαρχία.
Όμως γνωρίζω τη δική μου οργή. Την οργή της γυναίκας που την θεωρούσαν και θεωρούν κατώτερη. Την οργή για τις επιφάσεις της ισότητας. Το μεγάλο θυμό που με δέρνει όταν βλέπω πως με αντιμετωπίζει η οικογένειά μου. Είμαι το αλλοπρόσαλλο πλάσμα. Την οργή όταν προσπαθούν να μετατρέψουν τα παιδιά μου σε εξαρτήματα της δικής τους πατριαρχικής μηχανής. Το ξεχείλισμα αυτό του πόνου, όταν συλλογίζομαι τον γκέι αγαπημένο που μου εξομολογήθηκε πως έκλαιγε όταν μπήκε η χ.α. στη βουλή. Και σκέφτομαι πως ένιωθα τη χώρα μου ξένη, τη χώρα μου μια άγνωστη χώρα, και κείνον οικογένειά μου, και τα μέλη της νόμιμης εξ αίματος πατριαρχικής φασιστικής οικογένειάς μου ΜΙΣΗΤΑ. Απεχθάνομαι όσους μου επιτάσσεται να αγαπώ και όσους και όσες μου επιτάσσουν να απεχθάνομαι, τις αγαπώ. Aν αυτό με κάνει φρικιό, so be it, η χώρα μου που μετατρέπεται σε μια ξένη εχθρική.
Να ξαναδιαβάσω το μαυρόασπρο του Καλοβυρνά, τώρα τελευταία όταν πέφτω, είναι το μόνο που μπορεί να με σηκώσει ξανά.
... σκέφτομαι αν υπάρχει κανάς χριστιανός - όχι απαραίτητα - να με βοηθήσει... λοιπόν, έχω ασύρματη σύνδεση στη Βονταφόνε... βλέπω τώρα πως έχω ένα μήνυμα εδώ και με το που κάνω "κλικ" για να το διαβάσω, με βγάζει στη σελίδα της Βονταφόνε στην οποία παρακολουθώ πόσο έχω ακόμη να ξοδέψω... έχετε κάτι κατά νου, για να πάρω τηλέφωνο και ν' αρχίσω τα βρισίδια;... η πλάκα είναι πως για να πάρω τηλέφωνο πρέπει να εγκαταλείψω όχι απλά το σπίτι που μένω, αλλά τη χώρα μάλλον, λολ!... το κινητό μου δεν έχει σήμα στα όρη στα βουνά. Ευχαριστώ!...