To αμφιθεατρο δεν το γνωριζω . Αλλωστε η αυτοκινηση μεσουρανουσε το 80-86 , μετα μετεφερθη απεναντι , αλλα ειχε πλεον χασει την αιγλη της .
Το γκουγκλαρα , ειναι στην τεχνοπολη , ε ? δεν εχω παει ποτε προς τα κει , μπορει και ναχεις δικιο .
Printable View
Όχι το Αμφιθέατρο ήταν στη παραλιακή λίγο πιο κάτω από τα Αστέρια. Πραγματικά ήταν το καλύτερο μαγαζί του πλανήτη, ειδικά για την εποχή του....
Φυσικά κατεδαφίστηκε πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες και τελικά το μόνο που μας έμεινε από αυτό, είναι ότι διαθέτουμε από αναμνήσεις και ότι φωτογραφίες κυκλοφορούν στο διαδίκτυο...
Ένας λόγος που δεν βγαίνω τις νύχτες έξω είναι αυτός... Έχω ζήσει τόσο καλές εποχές που θεωρώ ότι θα βάλω τα κλάματα αν τυχόν αποφασίσω να βγω έξω αυτή την εποχή.
Και τώρα που σου έγραψα αυτά που σου έγραψα... βούρκωσα!
https://www.youtube.com/watch?v=8ecpbLrobZo
Ντεπ , δεν εχω παει ποτε , καλο φαινεται το μαγαζι , κριμα που τοχασα . Θυμιζει 80s . Οσο για τις νυχτες που δεν βγαινεις εξω , σε καταλαβαινω , γιατι κι εγω ετσι αισθανομαι , απογοητευση , και αμα εχεις ζησει καλες εποχες , παντα θα τις συγκρινεις με τις τωρινες , μπροστα στις οποιες , η τωρινες ωχριουν !
Σωστή αλλά και αυτονόητη η επισήμανση σου. Όμως μ' αυτο τον τρόπο διασκεδάζουμε, χαλαρώνουμε σήμερα. Είναι πιο εύκολο λολ να πλησιάσεις καποια κοπέλα. Αυτα ειναι τα θετικα του νεου αυτου τροπου δισκέδασης. Άμα χορεύει στην κοσμάρα της πως να της μιλήσεις?
Στην περιοδο που αναφερεσαι, αμα εξαιρεσω το ελαφρολαϊκό, η διασκέδαση ήταν διαποτισμένη μουσικολογικά με το στοιχείο της δυστυχίας και του πόνου. Αυτο δεν θα μου εφτιαχνε εμενα το κεφι.
Ομως για την εποχή που μιλας ο κόσμος ήταν λιγότερο απονήρευτος, πιο απλός, υπήρχε περισσοτερη εμπιστοσυνη και αλληλοβοήθεια. Εβλεπα όμως μεγαλύτερους στην ηλικια που ειχαν δει δυσκολες καταστασεις (φτωχια, πολέμο κλπ), να ειναι βλαμένοι και βίαιοι κι αλλοιμονο σε μας τους μικροτερους που τους συναναστρεφομασταν. Ηταν η επαλήθευση αυτου που ειπε ο Φρόυντ ότι την προσωπικοτητα τη διαμορφώνουν τα τραυματα της παιδικης ηλικίας. Σήμερα αυτοί οι βλαμενοι έχουν καπως εκλείψει.
ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΚΑΙ ΑΡΓΗΣΑ ΝΑ ΤΟ ΒΡΩ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩhttps://www.youtube.com/watch?v=0ud1RZzeZ-o
Σκέφτομαι ότι ίσως ν' ανοίγομαι υπερβολικά πολύ και πρέπει να το προσέξω αυτό γιατί τελικά γυρίζει εναντίον μου...
Επίσης σκέφτομαι ότι ευτυχώς που έχω τουλάχιστον τον γάτο για παρέα...
θα τους τσακισω τους μαλακες.. ουστ
σκεφτομαι οτι εδω μεσα εχει πολυ γυναικομανι φωλιαααα λολολλλλλλλλλλλλλλ
Μακ λύσε μου ένα γρίφο που μου ήρθε στο μυαλό....
Όταν κάποιος έχει κατάθλιψη έχει τρεις δρόμους
1)Να πάει σε ψυχίατρο
2)Να αυτοκτονήσει
3)Να αναγεννηθεί
Αν κάποιος πάει σε ψυχίατρο αρχίζει να συμβιώνει με την ιδέα της κατάθλιψης. Και στο τέλος λόγω των φαρμάκων συμβιώνει με την κατάθλιψη και την κάνει μέρος της ζωής του. Αν δεν πάει στο ψυχίατρο θα μπορέσει κάποιος να συμβιώσει με τη κατάθλιψη για 15 ή για 20 χρόνια; Αν όχι τότε δεν θα εξαναγκαστεί να αναγεννηθεί; Βεβαίως και μπορεί να κάνει απόπειρα και να είναι επιτυχημένη, αλλά μήπως τελικά η μοναδική διέξοδος για την αναγέννηση είναι το να αντιμετωπίσεις αυτό που σε έφερε εδώ ξεκινώντας για παράδειγμα με τα πιο απλά πραγματάκια, τρώγοντας για παράδειγμα τροφές πλούσιες σε θρεπτικά στοιχεία;
Εσύ τι έχεις να πεις;
Αγαπητε Ντεπ , ευλογη και ευστοχη η απορια σου . Αν μιλαμε για βαρια κτθλψη , η φαρμακευτικη αγωγη ειναι απαραιτητη . Αλλα αυτη ειναι πολυ σπανια , μελητεα θαλεγα , και εμπεριεχει εντονη αυτοκτονικοτητα . Συμφωνω οτι η μοναδικη διεξοδος για την αναγεννηση , ειναι ανευ φαρμακων , αλλα αυτο που σεφερε σε αυτην την κατασταση , δεν ειναι η κακη διατροφη , αλλα καποιο στρεσσογονο/τραυματικο γεγονος , το οποιο δεν μπορεσες να το διαχειριστεις σωστα , για αγνωστο μεχρι στιγμης λογο ( αμα ηξερα και το λογο , θαπαιρνα και το Νομπελ ιατρικης !! ) . Οποτε , κοιταζοντας πισω , θεωρω οτι η καλυτερη μεθοδος ειναι η ψυχοθεραπεια , την οποια ουδεποτε εκανα , πολυ κακως , διοτι το ιδιο το συστημα σε σπρωχνει στην πεπατημενη , που ειναι ο ψυχιατρος με τα πολυχρωμα φαρμακακια , βλεπεις , τα μεγαλα συμφεροντα κανουν κουμαντο , οι φαρμακοβιομηχανιες . Απο την αλλη , αντε να βρεις τον καταλληλο ψυχοθεραπευτη , πολυ δυσκολο . Και μετα την παροδο καποιου χρονικου διαστηματος , η καταθλιψη αυτονομειται , αποκτα την δικη της υποσταση , δλδ , αν σου προκαλεσε κτθλψη ενας χωρισμος πχ. , και να πετυχεις επανενωση με το αντικειμενο του ποθου σου , δεν περναει η κτθκλψη , διοτι απαξ και πυροδοτηθει , θελει διαφορετικη μεταχειρηση , εχεις ασθενησει πλεον . Νομιζω οτι ημουν σαφης οσον αφορα την αποψη μου , περι κτθλψης .
Depressed_soul, δεν ξέρω τι ηλικίας είσαι αλλά, ψυχοθεραπεία (εννοώ ψυχολογο) καλό είναι να κάνει κάποιος όσο πιο νωρίς γίνεται στη ζωη του, για να δει αποτελέσματα, ήτοι όσο είναι πιο ευπλαστος σαν χαρακτηρας και συνεπως δεκτικός στην αλλαγή. Αναγεννηση άνευ φαρμακων σημαίνει πράξεις από μέρους σου, σημαίνει να επιδιωξεις να διορθώσεις ή να κανεις πράγματα τα οποια ήταν η αιτια της καταθλιψης. Τα φαρμακα ηρεμουν αλλα δεν διαγράφουν αυτα τα πραγματα από τη μνημη.
πηγαινοντας σε ψυχιατρο δεν συμφωνω ότι συμβιβαζεσαι με την εννοια της καταθλιψης ή της οποιας διαταραχης. δες το σαν μια ευκαιρια να γνωρισεις σε βαθος τον εαυτό σου και τι πραγματικα σε ενοχλει. παλαιοτερα εκανα ψυχοθεραπεια (παρεα με αγωγη γιατι ειχα φτασει σε μη λειτουργικο σημειο) και με εκανε να νιωσω πολυ καλυτερα και ισως και να διαχειριζομαι καποιες καταστασεις που προεκυψαν αργοτερα που θα με εφερναν σε απελπισια.
Το θεμα ειναι με τις ψυχικες ασθενειες οτι δεν περνανε ποτε. απλα μαθαινουμε να ζουμε με αυτες και να τις διαχειριζομαστε. εγω αντιμετωπιζω συνεχεια σωματικα συμπτώματα διαφορετικα καθε φορα, ταυτοχρονα μου προκυπτουν και φοβιες απο το πουθενα. τωρα παλι ξεκινησα αγωγη γιατι ξυπνουσα με ταχυκαρδιες, και μου ξεκινησαν οφθαλμικες ημικρανιες ...(αν δεν το εχετε βιωσει ειναι αρκετα τρομακτικο) και σημερα εχω πρωτη συνεδρια νευροαναδρασης ....βλεποντας.
Τις τελευταίες ημέρες συμβαίνει να έχω σιχαθεί αρκετούς με τους οποίους συσχετίζομαι. Βεβαια πάντα τους θεωρουσα βασικα ως γνωστους παρα φιλους, ως ατομα για να μου καλύπτουν κενα. Καπου ξεκινουν προστριβες, ειρωνείες, άμυνες και βλεπω πλεον τετοια ατομα ανταγωνιστικα, ήτοι να τους επιβληθω εκει που αισθανομαι έστω και την παραμικρη προσβολή. Σημασία εχει ότι μου καλυπτουν κενα τα οποια δεν καλύπτω τωρα αλλιώς.
Υπήρξε και μια αποτυχημενη προσπαθεια δημιουργίας σχεσης αυτες τις μερες (εχω γραψει πιο πανω γι αυτο). Το τελευταιο δεν με αγγιξε, όμως με εκανε να διερωτωμε που έκανα λάθος, ίσως και να μην εκανα, ίσως όμως και να ανεβασα τον πυχη και εκει να ηταν η αιτια της αποτυχιας (ήτοι ξεκινας γνωριμια με καποια και θεωρεις αλλες πιο ποθητες) κι αρα να ειμαι υπερβολικος και να χασα αλλη μια καλη περιπτωση, μπορει βεβαια εγω να μην ανταποκρινομουν τελικα στα δικα της στανταρ.
Με εχει πιασει και μια ταση (ορθως σε καποιο βαθμο) να διαγραφω επαφες απο τη μνημη του κινητού. Καποιες είναι όντως αχρειαστες.
Εγώ έχω πάει σε ένα μήνα σε 3 ψυχίατρους και 1 ψυχίατρο-ψυχοθεραπεύτρια.
Οι τρεις ψυχίατροι δεν με ρώτησαν ποτέ πριν νιώσω άσχημα, τι διατροφή ακολουθούσα, η δε 4η με ρώτησε μετά από 40 λεπτά συζήτησης.
Τι δεν μου πρότεινε κανείς από τους 4;
Να κάνω αναλύσεις αίματος για να δούμε αν υστερώ σε μεταλλικά στοιχεία, βιταμίνες κτλ Μάντεψε τι μου έστειλε ένας φίλος στο FB πριν 20 λεπτά που έκανε την ανάλυση; Δεν μπορούσα να την κάνω εγώ στον εαυτό μου την ανάλυση, δεν είχα τη ψυχική δύναμη και την έκανε ένας φίλος και τι μου έστειλε πριν 20 λεπτά;
Ότι παρουσιάζω έλλειψη σε 4 βιταμίνες και 2 ιχνοστοιχεία!
Λοιπόν ας δούμε τι μου πρότειναν οι 3 ψυχίατροι +1 ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής
1)Αντικαταθλιπτικά (βέβαιη συμβίωση με αυτά)
2)Ομοίως ως άνω
3)Αντιψυχωσικά (βέβαιη καταστροφή στη ζωή μου)
4)Αγχολυτικό-υπνωτικό (βέβαιος εθισμός)
επιτελουσ ενα που το πιασα μολισ βγηκε επιτελουσ νεα κυκλοφορια!!!https://www.youtube.com/watch?v=2rzST5rDwR8
πρωινη βολτα και ολοι κατι κανουν πανε δουλεια,καφε,σουπερ μαρκετ και δεν ενιωσα αχρηστος γιατι κλεινω βδομαδα μεσα στο στουντιο μερα νυχτα να δουλευω εξωφυλα και να δουλευω μουσικη και μπορω να πω οτι θα το κανω για πολυ καιρο ακομα.μπιιιιιιιιιτσ δεν προλαβαινω
Συμφωνω απόλυτα. αλλά πως γίνεται αυτή η ανάλυση. επισης οταν εχεις εντονα συμπτωματα στην καθημερινοτητα δυστυχως τα φαρμακα δυσκολο να τα αποφυγεις...ετσι πιστευω δηλαδη..καλα οσο για την διατροφή μου ειναι "αστα να πανε" πραγματικα οτι να'ναι οποτε να'ναι...
επειδη δε θελω να λεγονται βλακειεσ για το ατομο μου να σασ πω απλα οτι ειμαι ΕΝΑ ΡΕΜΑΛΙ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΖΩ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΑ ΑΛΛΑ ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΡΕΜΑΛΙ
ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΥΤΟ ΑΠΟ ΟΤΙ ΒΛΕΠΩ ΑΠΛΑ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΖΩ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΑΞΙΖΩ ΚΙ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ
ΕΝΑ ΡΕΜΑΛΑΚΙ ΕΙΜΑΙ
Γίνεται η συγκεκριμένη ανάλυση. Είμαστε σε σχετικά καλό δρόμο (2015 διανύουμε), απλώς οι περισσότεροι γιατροί δεν τις κάνουν τις συγκεκριμένες αναλύσεις και προτιμούν είτε να το πάρουν μόνοι τους πάνω τους και από την συμπτωματολογία που θα αναφέρει κάποιος, να κάνει μία πρόβλεψη και να χορηγήσει ένα συμπλήρωμα πιστεύοντας πως θα επανέλθει σε φυσιολογικά επίπεδα είτε δεν μπορώ να αντιληφθώ το τρόπο που το σκέπτεται. Το φλέγον ζήτημα είναι αν ο ασθενής θα είναι σε θέση να αναγνωρίσει τη συμπτωματολογία, ώστε να πάει σε γιατρό να εξετασθεί ή ο γιατρός να διερωτηθεί αν η διατροφή που ακολουθεί ο ασθενής επαρκεί για την θρεπτικότητα του οργανισμού.
Δεν είναι λοιπόν τόσο απλά τα πράγματα, για αυτό υπάρχουν άλλωστε οι εξετάσεις για να μας βελτιώνουν τη ζωή. Τα φάρμακα και τα θεραπευτικά σχήματα εν γένει μπορούν να αποτελέσουν μια επιλογή, απλώς ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα της δικής του επιλογής. Εγώ προτιμώ να εξερευνήσω ανεξερεύνητα και ξεχασμένα μονοπάτια. Άλλωστε από το 80 που επιστήμονες προσπαθούσαν να συνδέσουν το παζλ των ψυχικών διαταραχών με την διατροφή, μέχρι σήμερα άφησαν αναρίθμητα ανεξερεύνητα λόγω ανεπαρκούς χρηματοδότησης μονοπάτια, εν αντιθέσει με τη χρήση φαρμακευτικών σκευασμάτων, οπότε εφόσον γνωρίζω πως η πεπατημένη αποτελεί μια μορφή συντροφικότητας και δέσμευσης με τα σκευάσματα ίσως εφόρου ζωής, προτίμησα το δύσκολο τρόπο, χωρίς να αποτελεί προτροπή για εσένα ή τον οποιοδήποτε αναγνώστη.
Σκέφτομαι πως ακόμα και αν ξεφύγει κάποιος από τα σκευάσματα κάποια στιγμή στη ζωή του ακόμα και αν αυτό επιτευχθεί ως δια μαγείας, θα έχει χάσει πλέον το μέτρο σύγκρισης με το οποίο θα μπορεί να ορίσει τη διαφορά της απλής στεναχώριας με την κατάθλιψη και θα επιστρέφει με σχετική ευκολία στο δρόμο των σκευασμάτων. Αφού σε προσωπικό επίπεδο ανακάλυψα τις ελλείψεις του οργανισμού μου, ας καλύψω πρώτα αυτές και αν συνεχίζω να παρουσιάζω μια ασταθή διάθεση, οι ψυχίατροι και τα φαρμακεία στα πόστα τους θα είναι για να οδηγηθώ σε αυτούς. Ας κάνω όμως πρώτα μία προσπάθεια ο ίδιος από μόνος μου. Ίσως να επανέλθω εκεί που ήμουν και σε ακόμη καλύτερη κατάσταση. Δεν μπορώ να κατηγορήσω τον εαυτό μου, που του πρόσφερα απλόχερα ένα ανορθόδοξο χρονικό πρόγραμμα και συνάμα τρόπο θρέψης. Κάπως θα έπρεπε να αντιδράσει σε όλο αυτό, για να με υποκινήσει να τον βοηθήσω. Ας τον βοηθήσω λίγο και εγώ!
σκέφτομαι ότι είμαι ένα θύμα..θύμα των ανθρώπων,θύμα των φαρμάκων,θύμα της υπερφαγίας..
από ένα υγιές πλάσμα όπως με θυμάμαι μικρή έχω καταντήσει ένα καταθλιπτικό άτομο χωρίς γιατρειά..
από'κεί που ήμουν-μέσα στην παιδικότητά μου και την γονεική ομπρέλα-αυτόνομη,έπαιρνα πρωτοβουλίες και έκανα πράγματα για να γεμίσω το χρόνο μου,είτε διάβαζα είτε έπαιζα με τα ξαδέρφια μου αυτοσχέδια παιχνίδια(μιλάω για πολύ μικρή)..
σιγά σιγά εξελίχθηκα σε ένα παθητικό,άβουλο ον που δεν ξέρει τι να κάνει για να γεμίσει το χρόνο του και προτιμάει να βαριέται όλην την ώρα και να ξεφυσάει..
δεν κάνω κάτι από μόνη μου..ακόμα και δουλειές στο σπίτι πρέπει να μου πουν οι άλλοι να τις κάνω..
πραγματικά αισθάνομαι κατευθυνόμενη από τους άλλους..σα να μην έχω δικιά μου βούληση..
δεν ξέρω τι φταίει ακριβώς και ούτε μπορώ να σκέφτομαι πια τι φταίει..φταίνε τα φάρμακα?φταίω εγώ?φταίει η"αρρώστια"που με χτύπησε?το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν είμαι αυτή που ήμουν και ότι δεν είμαι καλά..δεν έχω όρεξη για ζωή..
ξέρω πετάγομαι κάθε τρεις και λίγο και λέω τον πόνο μου αλλά θέλω κάπου να μιλήσω..
και δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλοι όλα σωστά..κι εγώ θα ήθελα να είχα αντιμετωπίσει αυτό που είχα χωρίς φάρμακα αλλά με πιο φιλικές προς τον οργανισμό μεθόδους..πχ υγιεινότερη διατροφή και άσκηση αλλά δε φτάνει!και ακόμα κι αν υπάρχει άλλος τρόπος θέλει τόσο ψάξιμο που όταν είσαι σε κατάθλιψη όχι να ψάξεις και να διαβάσεις δεν έχεις όρεξη και τη δύναμη να το κάνεις αλλά ούτε και το μπάνιο σου που λέει ο λόγος..
όσοι είναι πιο δυνατοί καταφέρνουν και γίνονται επαναστάτες στη ζωή τους..όλοι οι υπόλοιποι είμαστε για τα μπάζα και απορώ γιατί υπάρχουμε..
ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΠΡΩΤΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΣΤΕ
ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΕΙΟΥΣ ΜΑΣ ΚΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΣΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ
ΥΓΙΕΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΘΕΛΕΙ ΛΕΦΤΑ ΟΠΟΤΕ ΔΕ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΑΣΚΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙΣ ΑΠΟ
ΜΙΚΡΗ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΕΞΑΣΚΗΘΕΙΣ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
ΔΛΔ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΕΝΑ ΒΑΡΥ ΣΥΓΡΑΦΕΑ ΑΛΛΑ ΚΑΤΙ ΛΑΙΤ ΣΙΓΟΥΡΑ ΜΟΠΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ Ε ΜΗ ΤΟ ΣΝΟΜΠΑΡΕΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ
ναι συμφωνώ με όσα λες..κι εγώ αισθάνομαι παραδομένη στους δικούς μου και γενικά έχω παραδώσει τα όπλα..έχω συμβιβαστεί και δεν αγωνίζομαι πια για να αφυπνιστώ και να κερδίσω την αληθινή ζωή..
διατροφή κάνω πολύ άσχημη γιατί το να τρέφομαι υγιεινά δε με τραβάει..δε μ'αρέσει η υγιεινή διατροφή..και δεν θεωρώ ότι είναι τόσο ακριβή,δλδ για μένα δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν τρώω υγιεινά..και λεφτά να είχα πάλι τις ίδιες βλακείες θα έτρωγα..
άσκηση επίσης δε θεωρώ ότι πρέπει να κάνεις από μικρός..δλδ όσοι δεν έκαναν από μικροί και άρχισαν ενήλικοι δεν έχουν ελπίδα?όχι δεν είναι έτσι..
αλλά και πάλι δεν κάνω ούτε γυμναστική γιατί τη θεωρώ μάταιη και δε μου αρέσει και η προσπάθεια..
όσο για το διάβασμα..διαβάζω όποτε με πιάνει..τώρα θα'χω κανά μήνα να πιάσω βιβλίο..ίσως και παραπάνω γιατί έχασα κι εκεί το νόημα..
τα βιβλία είναι ένα χάος και περισσότερο άγχος με γεμίζουν όταν βλέπω ότι δεν ξέρω τίποτα και περισσότερο με μπερδεύουν παρά με βοηθάνε..
τα βιβλία είναι ατέλειωτα..γι'αυτό σκέφτομαι τώρα να κατευθύνω την αναζήτησή μου σε βιβλία που θα με βοηθήσουν να πιστέψω ότι όντως υπάρχει ο παράδεισος και να δω τι θα κάνω για να τον κερδίσω..δε μ ενδιαφέρει τίποτε άλλο πλέον..
ΚΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΑΛΕΥΩ ΜΗ ΝΟΜΙΖΕΙΣ
Αν και δεν πιστεύω στον παράδεισο την λογική σου την βρίσκω πολύ βολική και αποπνέει μια ηττοπάθεια.Δηλαδή είναι σαν να λες,δεν αντέχω την ζωή μου,είμαι μια άχρηστη και ποιος ο λόγος να προσπαθώ;;Οπότε ας κλείσω ένα εισιτήριο για τον παράδεισο να πίνω pina colada αιωνίως.
Τελείως λάθος λογική γιατί χάνεις την ομορφιά αυτής της ζωής που σου δόθηκε και ψάχνεις να βρεις κάτι που κανένας δεν μπορεί να στο αποδείξει ότι και να κάνει.Είναι απλά πεποιθήσεις χωρίς απόδειξη.Η μόνη πραγματικότητα είναι ότι είσαι ζωντανή,αναπνέεις,τρως,σκέ� �τεσαι,πράττεις, αλλά σπαταλάς την ενέργειά σου στην αδράνεια.
Πάντως και παράδεισος να υπήρχε, νομίζω για να κερδίσεις μια αιώνια ζωή πρέπει πρώτα να ζήσεις την τωρινή και όχι να είσαι ένας βολεμένος που παραιτήθηκε από όλα και με πονηριές θέλει να κερδίσει μια θέση.Oπότε ή αλλάζεις θεωρία και στάση ζωής ή μένεις να περιμένεις κάτι που δεν ξέρεις αν υφίσταται και χάνεις το μοναδικό δώρο που σου δόθηκε.
Φιλικά πάντα,take care!!
ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ
ΕΜΕΝΑ ΠΑΛΙ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΩΣΩ
δε θεωρώ τη ζωή αυτή δώρο..γιατί αυτή ζωή είναι μια μικρή κόλαση και πια είμαι πεπεισμένη γι'αυτό..για κάποιο λόγο όμως μας έχουνε βάλει εδώ..ίσως γιατί όπως λες ο παράδεισος θέλει προσπάθεια για να τον κερδίσεις..οπότε μας έχουν βάλει σε μια μικρή κόλαση για να περάσουμε από δοκιμασίες που αν τις ξεπεράσουμε θα κερδίσουμε τον παράδεισο..
αλλά θέλω να διευκρινίσω κάτι..εγώ έχω παραιτηθεί από την υλική ζωή..από την ύλη..που κυβερνά αυτόν τον κόσμο που είναι μια μικρή κόλαση..γιατί η ύλη τον κυβερνά..
τελικά το να έχεις ένα ωραίο σώμα,να προσέχεις την υγεία σου,να δουλεύεις για να βγάλεις χρήματα είναι χίμαιρες..είναι μια άβυσσος..ποτέ δεν είσαι ευχαριστημένος με ό,τι υλικό έχεις..θα θέλεις όλο και περισσότερο..όλο και καλύτερη υγεία(βλέπε υστερία με κολλαγόνο και υαλουρονικό),όλο και πιο ωραίο σώμα,όλο και περισσότερα χρήματα για να πετύχεις όλα αυτά που θέλεις..δεν τελειώνει αυτό ποτέ..
δλδ για μένα αυτή ζωή δεν έχει νόημα..άσε που εκτός από μια υλική χίμαιρα είναι και αφόρητα ίδια,επαναλαμαβανόμενη και βαρετή..και δεν εννοώ επειδή εγώ δεν κάνω μπαντζινκ τζαμπινγκ ή δεν δοκιμάζω πολλές διαφορετικές δραστηριότητες αλλά επειδή μέσα μου είμαι ίδια και δεν βιώνω κάτι το διαφορετικό..δλδ το μέσα μας έχει σημασία και όχι οι παραστάσεις που μπορεί να αλλάξουν για μια στιγμή μέσα από μια δραστηριότητα αλλά που στο τέλος μας αφήνουν κενούς!
το θέμα είναι να βρω ποιο είναι το νόημα τελικά στη ζωή..το νόημα ίσως είναι να ανακαλύψω τον εαυτό μου..δε βλέπω άλλο δρόμο..
γιατί τώρα είμαι ένα τηλεκατευθυνόμενο ανθρωπάκι που ο καθένας μπορεί να το κάνει ό,τι θέλει..πρέπει να ανακαλύψω τη δύναμή μου,να νιώσω ελεύθερη μέσα μου και να γίνω κύρια της ζωής μου και του εαυτού μου..και αυτό για μένα είναι πολύ δύσκολο ειδικά και λόγω της εμπλοκής μου με τα φάρμακα τόσα χρόνια..που θεωρώ σε κάνουν να χάσεις τον εαυτό σου,σε καταστέλλουν..
και φυσικά να ερευνήσω και το θέμα της άλλης ζωής,του παραδείσου όπως είπα,γιατί κακά τα ψέματα όλοι έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε ότι υπάρχει κάτι καλύτερο και τελειότερο από αυτό που ζούμε..
ΕΙΜΑΙ Ο ΑΣΧΗΜΟΤΕΡΟΣ ΟΛΩΝ ΣΑΣ ΠΑΝΤΩΣ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ
Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΜΟΥ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΕΒΓΑΛΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΠΡΙΝ ΑΟΠ ΤΡΕΙΣ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΒΑΖΩ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ