ΣΤΙΧΟΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ

Αχ Ελλάδα λυπημένη έρημη μα δοξασμένη
πόσο σ' αγαπώ
Στης Ελλάδας τον κόρφο ως πότε θα φωλιάζουν ηγέτες προδότες;
Πατρίδα μου αγαπημένη
ποια κατάρα σε βαραίνει


https://www.youtube.com/watch?v=LDS-XsFvlWs

Διδάχτηκες ἀπὸ μικρὸς
τὴν ἔχθρα μὲ τοὺς Οὐρανοὺς
καὶ αὐτὰ μὲ τὰ ὁποῖα
ἔρχεται σὲ σκοτασμὸ ὁ Νοῦς.
Ἔλαβες ρηχὲς πληροφορίες
θεωρώντας ὅτι εἶχες Γνώση,
νόμιζες ὅτι προόδευες
μὲ τὸ νὰ σύρεσαι ἀπὸ πτώση σὲ πτώση.
Βασανίστηκες ἀπὸ νωρίς,
ἀναζητώντας χαρὲς θνησιγενεῖς,
χάθηκες μέσα στὶς ἀποπνικτικὲς
ἀναθυμιάσεις τῆς παρακμῆς.
Σπατάλησες χρόνο
με ἀνθρώπους μανιακοὺς γιὰ τὴν ἔνταση,
ἐπὶ μακρὸν ὀλίσθησες μαζί τους
ἀπὸ ψευδαίσθηση σὲ ψευδαίσθηση.
Λόγισες ἀρετὴ
κάθε ἐπαίσχυντο συμβιβασμό,
κάθε ἀπίστευτη μικροψυχία,
κάθε ἀνεκδιήγητη εὐτέλεια,
κάθε σοβαροφανῆ ἀγυρτεία,
σὲ μία ἀτμόσφαιρα
δηλητηριασμένη ἀπὸ τὴν κακία,
μὲ τύπους μαινόμενους γιὰ τὰ ἀργύρια,
σὲ καταναλωτικὴ βακχεία.
Βίωσες τὴν ἐκτεταμένη μωρία,
σὲ μία ἀκοινώνητη κοινωνία,
ὅπου τὰ μέλη της δὲν εἴχανε πρόσωπα,
ἀλλὰ εἴχανε προσωπεῖα,
μὰ ξάφνου μ' ὅλα αὐτὰ ἦρθες σὲ ρήξη,
ὅταν ἦρθ' ἡ ἄνωθεν κλήση
κι αἰσθάνθηκες ὅτι,
μέσα ἀπὸ ἕναν ἐφιάλτη εἶχες ξυπνήσει!

Ἀπὸ τὸν θάνατο πρὸς τὴ ζωὴ
καὶ ἀπὸ τὴ γῆ στὸν οὐρανό...
Ἀπὸ τὸν θάνατο πρὸς τὴ ζωὴ...
Μακάριοι ὅσοι πορεύονται
τὴν Αἰωνία Ὁδό!

Ἀκολούθησες ὁδοδεῖκτες
ποὺ δείχνανε δυτικὰ τῆς Ἐδέμ,
σύρθηκες ὣς τὸ μηδέν,
προσκύνησες κάθε νεοεποχίκο τοτέμ,
γιατί ἔτσι ἐπίτασσε ἡ νέα θεότητα,
ἡ πολιτικὴ ὀρθότητα
υἱοθέτησες πρότυπα,
ποὺ ἐξέπεμπαν κάθε ἀρνητικὴ ἐπιρροή,
πρωί--βράδυ, βράδυ--πρωί,
προπαγάνδιζαν μία κοσμικὴ ζωή,
ποὺ δὲν τὴ σημάδευε οὔτε ἕνας λόγος,
οὔτε μία πράξη σοβαρή.
Ὅπως στὶς σάρκες τοῦ Ἡρακλῆ,
ὁ χιτώνας τοῦ Νέσσου εἶχε κολλήσει,
ἔτσι κόλλησαν πάνω σου ἀνοίκειες ἕξεις
κι ἔγιναν δεύτερή σου φύση.
Μιλοῦσες γιὰ ἐλευθερία,
τὴ στιγμὴ ποὺ ἤσουν δοῦλος ὅλων τῶν παθῶν
κι ἀντὶ γιὰ ἐμπειρία πνεύματος,
εἶχες παραισθήσεις ναρκωτικῶν.
Γνώρισες ἀγάπες,
ποὺ δὲν εἶχαν βαθύτερες ὑπαρξιακὲς ἀφορμὲς
καὶ πρόσωπα διπρόσωπα,
ποὺ ὁμοίαζαν μὲ τοῦ Ἰανοῦ τὶς προτομές.
Ὑπερκορέστηκες ἀπὸ βλέμματα κενὰ
καὶ ἐπηρμένες ὀφρύες,
ἀτέλειωτες κούφιες κουβέντες,
ἐλαφρὲς φιλολογίες,
λυκοφιλίες,
κυνέρωτες,
ἄφρονες γέλωτες
καὶ ἕνα σωρὸ χαμόγελα τῆς ἐτικέτας,
ἀνθρώπους μὲ κινήσεις μηχανικές,
ὅπως αὐτὲς τῆς μαριονέτας.
Ζοῦσαν ἐνστικτωδῶς,
σκορπίζανε ὅπως τὰ ξερὰ φύλλα στὸν ἄνεμο,
ψυχὲς ποὺ εἴχανε παραδοθεῖ
πρὶν ἀπὸ τὴν ὥρα τους στὸν θάνατο,
μὰ ξάφνου μ' ὅλα αὐτὰ ἦρθες σὲ ρήξη,
ὅταν ἦρθ' ἡ ἄνωθεν κλήση
κι αἰσθάνθηκες ὅτι,
μέσα ἀπὸ ἕναν ἐφιάλτη εἶχες ξυπνήσει!

Κι αν βάζουν σύρτες στις ψυχές μας, στο στόμα μας ταινία,
υπάρχουν πεζοδρόμια, υπάρχει κι η πλατεία.

Μιλάνε για ένα τέλος που είναι αίσιο,
για όνειρα που γίνονται εξατμίσεις.
Κοπάδι που μας κλείνουν σε ένα πλαίσιο,
και "ΠΥΡ!" σε όποιον έχει αντιρρήσεις.

Μας δίνουν υποσχέσεις ανεκπλήρωτες
με φόντο την παγκόσμια ειρήνη.
Μας ρίχνουνε καπνούς, μας θέλουν είλωτες,
με αρχηγό το κράτος ασπιρίνη.

"Deutschland über alles!"
"Η Γερμανία πάνω απ’ όλα!"

https://www.youtube.com/watch?v=Miico0R8vWg


I don't mind the things that you say
I don't even mind going out of my way
I try and do these things for you
Why should I do it I'm always untrue

Well, I did you no wrong
I did you no wrong
Going out of my head

I ain't seen you off the screen
But those films are my dreams
And I can't take much more of you
'Cause the bog is no place to see your face

Oh can't you see I'm out of my head
Oh can't you see I'm a little insane
Oh can't you see going out of my head
Oh can't you see I'm really dead

Going down, down, out of my head
I did you no wrong
I did you no wrong
I did you no wrong

I did you no wrong
I did you no wrong
Going out of my head

I curse my mother for her choice to create a life
And I curse my father for his tepid, soon twenty-seven years old grain so virile

But mostly so I curse myself, you disgusting bastard, you tasteless joke
From birth lost, since childhood forever doomed
I'm the missing link, a mistake that should never be allowed to have happened

I say no to life, no to myself
And all God's perverted creations
Mother Earth, all the forests and mountains

A gene pool so imperfect
A darkness so perfect

oi στιχοι που με εκφραζουν
απο ενα αδιεξοδο με βγαζουν

http://youtu.be/tZFzBKl5ODY

Patience is a virtue, virtue is a grace
Grace is a little girl who wouldn’t wash her face
Grace is a virtue, virtue is a mean
Between two extremes, one of excess, one of deficiencies
Patience is a virtue, virtue is a dirty stain
Cleanliness is next to godliness and isn’t worth the pain
Grace is a virtue, virtue of the pageant
And this is not a love ballad

You suggested Lithium to get me better again
That is unless if we, uhm, get together again
But that ain’t gonna happen, never again
Send my well wishes to your nutritionist
Your dietician, your pharmacist
Your personal trainer and your accomplices
Your partners in thought crime
Your criminal group thinking doctors online
There is a difference between what is and isn’t
Business and friendship
Parental assistance and an assistant
A permanent solution and a quick-fix
A fit body and sound mind
A hundred hour weeks, and dangerous amounts of downtime
You got a lot to offer, but you’re not an author
If I kill your persecution complex that don’t make you a martyr
Drop the styrofoam cross, you can’t walk on water
You could use it for floatation, not a flying saucer
You suggested professional help like I wasn’t mentally well
What I was feeling wasn’t mentally felt
Duly noted, you’ll be quoted in the eulogy
It’ll be passed off as poetry between you and me
I know you know the difference between confession and conjecture
Prosity and needing to be lectured to a meet up
The student becomes the teacher, the son becomes a parent
From a scab to teamster, the sun becomes apparent
From a chemical imbalance to a litany of habits
And this is not a love ballad

You should drown me in that womanhood and teach me how to swim
Beat me with my own hands and tie down my limbs
Suffer for my sins or let me suffer from within
But in the end this is not a love ballad
We can battle with tattoos to cover up the bruises
The first to show any sign of discomfort loses
For the first time in a long time you’re not who my muse is
And this is not a love ballad
I’m not thirsty, I just got hungry eyes, you look appetizing
And from a distant stare broken eye contact in disrepair
Sometimes I disappear, but now you see me
A part Irish goodbye, other part Harry Houdini
Put my feet to the fire, I got Satan on my heels
If it’s all about prestige, just wait for the reveal
I got a new bag of tricks to turn, a new black magic woman bitch to burn
So much for live and learn

Is a music box that haunts me from the top-shelf of the bedroom closet
I don’t touch it, it just cuddles with my conscience
I’m on constant guard, jittery the whole night
Clinging the sheets because it sings to me slow like
And that’s her song running through an hourglass
Built with two wine bottles that I found in a flower patch
Planting it in quicksand, refusing to sink fast
Abusing me slow, I hear the music and I think back
Before the fall, before the set up
Before the interest in sex even developed
I fell in love with distance as an ex’s best friend
There used to be revenge, but i couldn’t see no end
So I had to switch the lens in and focus on some flesh
No more clinging to old threads

όχι τόσο το refrain όσο το υπόλοιπο κομμάτι,
το "sometimes" ας το αντικαταστήσουμε με "Most of the times"
και στα "fights" ο αντίπαλος είναι ο εαυτός μου, ζόρικος :P
http://www.youtube.com/watch?v=bxKXkVMvf0Q

το απόλυτο κομμάτι, στο refrain αυτή την φορά

Do you know what it's like
When your world seems to change overnight
And it feels like the earth could break
Tell me do you know what it takes

Stop my heart
Don't let it break
Is it true that you did what you said
And it's hard for me to see you so far
And it's hard for me to see you for what you are

Hold my breath, hold me down
Take the hand of god and lead me to drown
And it's fine to say that it's not real
Well maybe I won't run or I won't feel

Heaven won't ever forgive
Making it hurt when you see
My every day my every night
I hide I hide I say why
http://www.youtube.com/watch?v=9VDNSnK8_8c

Τρελάθηκε λοιπόν ο έρωτας μας
και δεν αισθάνεται
πως άλλη μια φορά ο εγωισμός μας
στον ύπνο πιάνεται...
Δεν ντρέπεσαι, δεν ντρέπομαι
εσύ που επιστρέφεις
κι εγώ που επιμένω να σε δέχομαι..

https://www.youtube.com/watch?v=YD448yl4EEo

Ευτυχώς που ξέχασα να μεγαλώσω
κι αν με γυρέψετε είμαι ακόμα στην αλάνα
ευτυχώς που ξέχασα να μεγαλώσω
μη με μαζεύεις απ΄το δρόμο ακόμα μάνα..


https://www.youtube.com/watch?v=44KuRvOCcsc

https://www.youtube.com/watch?v=K1ALfoZjeT8

I'm a man
At least I'm trying to be
I have lived before
The other half of me
I have lived before
That you don't want me
But in this search
For nothing desperately
Oh, I'm trying trying
Not to be a fool
I'm trying trying
Lord to keep my cool, baby trying so hard to keep it together

After I find, baby
That true love of mine
I am just Rolling screaming
Crying flying
Cannot be trusted, but busted
Rolling stone

You are a woman
At least you say you are
You are a woman
At least you look like you are
You are a woman
At least you taste like you are
But you can take it off
In bed with my guitar
And then you leave them
Throw me outside
To cry, cry
To the moon and the nighttime
Save my soul
You cannot find
All you want is a ticket to ride
After you show me everything
It did prove otherwise

You just rolling, screaming, crying good love is sometime
But cannot be trusted
Stepping stone
Stepping stone

We run in the packs, sick dogs of attack
Methods of warfare, front to the back
Shooting in the troops the juice so they last
Put it in the food can't get through the mask
Remember it's all fair in war
Head confusion, down by law
Poisoning the mind with visions of mad killing
Filling me with hate
I can't fight the feeling

It's a chemical attack from all sides
Carefuly devised
Spraying pesticides on rations
We're catching homicide
Agent orange destroy in similar fashion
Less action little attraction
Still death is maxim, they're multi-platinum
Killing millions mostly civilians
Through secret experiments with disregard for your opinion
In the 'shroom fields we feel real defenseless
Against this disorganization of the senses
It's tenseless, past or present, we're invalid
Consider yourself a lyric in this death ballad

-Wasted yeah
Get hit by the slugs drugs in war zone
-Wasted
Lose your sense against these streets where I roam
-Wasted yeah
Invading the space of your dome of your home
-Wasted
In the fields we live and die our minds gone
Wasted yeah
Wasted

το παιζω κορονα γραματα
για να μαθω αν μ αγαπας ακομα
γιατι δε κοιταξες καταματα
που για σενα ειχα γινει λιωμα.

Ηρέμησε και μην κλαις
σκούπισε τα δάκτρυα από τα μάτια σου
στο ζεστό σου κρεββάτι είσαι και,
ήταν μόνο ένα κακό όνειρο
που γυρίζει με μανία στο κεφάλι σου
τα μυαλό σου σε ξεγέλασε για να νιώσεις τον πόνο
κάποιου κοντά σου που αφήνει το παιχνίδι της ζωής
έχεις μια καινούρια ευκαιρία
με μάτια ανοιχτά θα αντιμετωπίσεις την ημέρα,
και έτσι το όνειρο τελείωσε, ή τώρα μόλις ξεκίνησε;

Aς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα,
ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα και ο ουρανός,
ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό και ο αέρας,
ας ιδιωτικοποιηθεί η Δικαιοσύνη και ο Νόμος,
ας ιδιωτικοποιηθεί και το περαστικό σύννεφο,

ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο,
ειδικά στην περίπτωση που γίνεται την ημέρα
και με τα μάτια ανοιχτά.

Και σαν κορωνίδα όλων των ιδιωτικοποιήσεων,
ιδιωτικοποιήστε τα Κράτη,
παραδώστε επιτέλους την εκμετάλλευση υμών των ιδίων σε εταιρίες του ιδιωτικού τομέα με διεθνή διαγωνισμό.
Διότι εκεί βρίσκεται η σωτηρία του κόσμου…

Και μια και μπήκατε στον κόπο,
ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε
και την ******* την μάνα που σας γέννησε.
Ζοζέ Σαραμάγκου (Νόμπελ Λογοτεχνίας 1998)

Human labrats terrorized
Altared personas triggered
Stalked individuals irradiated

Torture, submission
A detour to suicide

Disassociation
Subhumanization
Born behind enemy lines
The battlefield is our minds

Phoenix from the ashes of failure
Velon bloodprime
Your souls undermine
Symbols burned inside

Psywar - pull the trigger
Psywar - kill the target
No future
Lost forever
Psywar
End of torment

https://www.youtube.com/watch?v=piSGhB4j5EE

After all the jacks are in their boxes
And the clowns have all gone to bed
You can hear happiness staggering on down the street
Footprints dressed in red

And the wind whispers Mary

A broom is drearily sweeping
Up the broken pieces of yesterday's life
Somewhere a queen is weeping
Somewhere a king has no wife

And the wind cries Mary

The traffic lights they turn a blue tomorrow
And shine their emptiness down on my bed
The tiny island sags downstream
Cause the life that they lived is dead

And the wind screams Mary

Will the wind ever remember
The names it has blown in the past
And with its crutch its old age and its wisdom
It whispers "no, this will be the last"

And the wind cries Mary

Έτσι, γιατί περίεργα την είδα
έτσι, γιατί βαρέθηκα τα ίδια
έτσι, γιατί γουστάρω να'μαι μόνος
είμαι πιο καλύτερα δε το μετανιώνω
θα 'μαι για τη πάρτη μου και μόνο

You let the wind take us down
You let the storm come and wipe us out
I saw the fox stomp you out
I saw the ocean come take you under

I have my bullet stuck in your mouth
I have you screaming for your last breath, yeah
I shoved the boat deep inside
I still waiting for the devour

You take the high road down
I take the ground below you
You take the high road down
I take the ground below

You are the one nobody likes
You are the plague that was brought here by rats
I like to hunt you, lets fight
Watching you fade out and never come back

You take the high road down
I take the ground below you
You take the high road down
I take the ground below

https://www.youtube.com/watch?v=llUEg7ACUDI&feature=share

Η ΜΑΛΑΚΙΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΚΟΒΕΤΕ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΔΕΝ ΚΟΒΕΙΣ ΜΕ ΝΙΚΟΡΕΤ

Di quei violini suonati dal vento
l' ultimo bacio mia amata bambina
bruccia sul viso come gocce di limone,
l' eroico coraggio di un feroce addio...
Il senso spietato di un non ritorno...

https://www.youtube.com/watch?v=q5Ig8V8tL5s

Απόψε χαραμίσαμε λίγη ζωή ακόμη...

https://www.youtube.com/watch?v=RCBoU5-OKhk

Εμαθα να συμβιβαζομαι με το θανατο
οσο ζωη με νικουσες με ενα προσωπο τοσο αποκρουστικο
κ σιχαμενο οντως ειναι σαν να κανεις βουτια στο κενο
οντως ειναι τοσο αληθινο που σε τρομαζει
καθως η νυχτα σαν βελουδινο πεπλο τα ματια μου σκεπαζει
ο,τι φαινεται δεν ειναι κ ο,τι μοιαζει με αντανακλαση
φωτα απο φτηνα μαγαζια με πελατες απροσωπους και ανεκφραστους περαστικους
που οι σκιες του δρομου καλυπτουν τα λιγοστα τους χαρακτηριστικα
αλλιωτικα βρεθηκα απο τα παιδικα ονειρα
σε ενα πηγαδι γεματο ψυχες, αναπηρος, και ο χειμωνας καταπιε τις τεσσερις εποχες
σε ενα διαμερισμα που χρονια υγρασια σταζει
ολοι φοβουνται αυτο που πισω απο τα σκοταδια μας κοιταζει
και ολικο φαινοτυπο το φως εφοσον εφ'ολης της υλης
ειναι αναλωσιμοι, υποσυνείδητα υποδουλοι του στρες
σαδιστες σεξιστικοι, σαδομαζοχιστες και τζασμενοι
προφητες της ΟΚΑΣ πισω απο κρυσταλινους αδενες κοκας
περα απο καθε μου αποθεμα λογου δεν εχω κουβεντα να πω
περαιτερω οταν ειμαι φυτο στον πυρετο της φλοκας
συνεπως αλλαζω προσωπα, αυτοσκοπος επιβιωσης , τα χρονια
που η μερα πεθαινει και αφηνει καταλοιπα
αγαπη και μισος αποτομα αλλαζουνε, εκει που τα παθη φωλιαζουνε
εκει που τα λογια βουλιαζουνε, ενα προς ενα μεθυστικα τα αποτυπωνω
απο τα χρονια που εθιστικα, τα λογια δεν εχουνε πλεον καμμια σημασια
ολα ξεκινανε απο το μηδεν εκει που η χρηση γινεται ζωης θυσια
πυρετος στην ιδια σκεψη και υπο την ιδια ουσια
επήρεια, επιστροφη στα παρκα και τα "προς κατεδαφιση" κτιρια¨, μονη
καθοτι η οποια επαφη με τον εξω κοσμο σκοτωνει ο,τι δικο μας απεμεινε
σερνεται στα γονατα κ επειτα αλλοκοτα αλλαζει μορφες, αποκομματα,
ραντεβου για στενες επαφες, αναχωματα απο τυψεις
2006 ετη φωτος, μα και σηψεις σ ανακαλυψεις εσωτερικες
στου μυαλου μου τις σκοτεινες φυλακες, δεινε ρουφιανε
ποτε σου δεν μπηκες, φοβηθηκες τοσο, σκοταδι που εκει κατοικει
κ εχω την συνειδηση μου βρομικη
μετα απο αυτο πεταχτηκα απο τον υπνο μου
βαδισα στην σιωπη σαν ξωτικο, ο,τι κ αν αγαπησα
το εχασα στοιχηματίζοντας ολοι σε μενα, προσωπα παραμορφωμενα
με βλεμματα στραμμενα στην βλεννα που μερα τη μερα
αναπτυσεται παρασιτωντας στον αυχενα, κατασπαραζει σαρκα και πνευμα
εμετος, ειναι ο πιο προστυχος, βρωμικος κ αρρωστος καιρος που ζησαμε
ολοι μαζι και ο καθεις χωριστα αμαρτησαμε τις νυχτες εκεινες
ερεβος οπου κοιτω, συμπερανα πως οι αμφεταμινες σε καταντανε φυτο
πως να σου το πω, τα παντα γυρω μας αλλαζουν κ αθορυβα περιφερεται
ο διαβολος αναμεσα μας, τα σωθηκα μας κατασπαραζουν
τα σκοτεινα προσωπα της νυκτος μ αρπαζουν
ανεμοι φυσανε στην αγονη γη, με νικανε δαιμονες, θεοι
λογια που σκορπισαμε στο απειρο, βγηκα μια νυχτα εχοντας εντονη την
επιθυμια να αποκτησω ενα ακομη λαφυρο, μονο και μονο για μενα δεν
νοιαστηκες ποτε, και καποτε, καποτε να περνας, να με σκεφτεσαι μην με ξεχνας, στην πρωτη μας πραξη νομιζα πως ολο τον κοσμο αγαπας μα γελαστηκα, πηρα χασις και αλκοολ, καθησα και στοχαστηκα δεν βγηκα πουθενα και πιαστηκα διχως αιτια στο ξυλο, πισω μου σε εχω σατανα μεταμορφωμενο σε φιλο και ποτε ξανα δεν περιμενω πανω απο πεντε λεπτα
αν περασουν την εκανα κ εφυγα για τα καλα. δεν το βαζει για αναπτυξη
τρελλας μην υποτιμας οτι δεν μπορει το μυαλο σου να δεχτει, να ανεχτει
πες πως υφισταται, ειναι ανυπαρκτες οι μορφες που σε εχουν καταβαλλει
γαμω το κερατο μου γουσταρω πολυ μα δισταζω να τραβηξω σκανδαλη
εισαι γλυκια ζωη και θυμα στην παγιδα σου αναμενεται να πεσω παλι
υπεθεσα πως ημουνα δεδομενη τροφη για τα κτηνη, με κυνηγαν εκεινοι
που ξερουν πως εχω στριμωχτει, τι κοιτας, τι?
υπαρχουν εκεινες οι στιγμες που τις ζεις μεσα απο χαλασμενες οθονες
ελπιζεις να σου βγει σε καλο μα σου μπηγουν το μαχαιρι ως το κοκκαλο
κ αιμοραγω μονος σε καποιο στενο, στο δρομο που συναντιεται το ψευτικο με το αληθινο στο σταυροδρομι που οτιδηποτε ειναι πιθανο να συμβει
οι προθεσεις συνηθως αλλαζουν απο στιγμη σε στιγμη
πνιγομαι, στις παρυφες της οικογενειακης μελαγχολικης συμβιωσης,
κομβος ενοχης, τα βλεμματα μας προδιδουν, τα ψεμματα μας στην επιφανεια βγαινουνε εκζεματα, ζουμε το τωρα για το πριν και στο μετα
ονοματα να μην αναφερεις καν, με εχει κουρασει αυτη η αμφισβητηση
ακομα κ αν στοματα λεν πως μ αγαπαν οστοσο ποτε δεν μου το δειξαν
το πνιξαν καταδικαζοντας ο,τι πιο γλυκο, θυμαμαι καποτε σ ειχα αγαπησει
θυμαμαι καποτε σ ειχα αγαπησει, με τα χειλη μου βραχια στο προσωπο της γης, εξακολουθω να παραμενω ασαφης, με ενα ακομα αφηρημενο τραγουδι μου
διαπραγματευω με τα εσω, και δεν ητανε λιγες οι νυχτες εκεινες, που χαζευοντας το κενο αποφασισα να πεσω, ειπα η προσκρουση μετραει και επειτα η ψυχη μου πεταει, χαθηκα αναμεσα σε νερο οργη και λασπη, οπου υλη οργανικη ζωντανο με κραταει, πες μου τι να κανω πως να ζησω φυσιολογικα, πως να σταματησω αυτη τη μεταλλαξη, θελω να σκεφτω επιτελους θετικα, μεταξιδεβει σε μερη που ποτε μου ως τωρα δεν βρεθηκα και μην βιαστεις να κρινεις, ο ιδιος ο κοσμος ειναι αυτος που πολλες φορες σε αναγκαζει αλλοκοτος να γινεις, ενα με ο,τι σιχενεσαι, ενα και το αυτο, ενα για σενα και ενα για αυτο, για αυτο που σ αγγιζει μερα και νυχτα σαν αερικο, προκαλωντας φρικη, παραθετωντας εννοιες σκανε ατονιες
κ ανοιγει, το κελι μεσα στο οπιο, κατοικεις, ειναι το μοναδικο σου καταφυγιο μην ξεμυτισεις στις σκιες, στο φως μεινε συνεχως, εχω την υπονεια πως ο κοσμος γυρω μου ειναι υποκριτης κ αγχωτικος, ειναι ταφος ανοιχτος, πασαλος καρφωμενος αναμεσα σε στηθη, και ειπα να βγω να δω τους επαναστατες του χθες στα γονατα, ρακενδιτοι ζητιανευουν οι μυθοι κ
αγωνιστες που μπερδεψαν τον δρομο, των ιδανικων,με το μονοπατι που οδηγει στο παραμυθι, μισος, χαρα, λυπη, αγαπη, χτυποι αλλεπαλληλοι, εφαπτομενοι και παραλληλοι, οι δρομοι της πολης μας οδηγουν στο πουθενα
μου το πε η νυχτα πως σε μια κουφαλα απο μπετον καποιο πρωι θα πεθαινα

παιδι στου κουκου τη φωλια, κρατω την ανασα μου προκειμενου να μην μ ακουσουν, ειναι τοσο κοντα, νιωσε με αδερφε μου, καθε μερα βουλιαζω ολο και πιο βαθια, βλεπω τον ηλιο να πνιγεται στην αγκαλια της σεληνης, ερποντας σαν εντομα, κοιτα μεσα μου η φλογα δεν εσβησε ακομα και απο εδω και μπρος μετραω, τα λαθη μου μεταφραζονται σε χρονο που λιγοστευει, λιγοστευω, σαπιζοντας με ολα αυτα που μισω κ αγαπαω

Καντήλι καίει ένας καημός,
θα γίνει απόψε χαλασμός
πηγάδι ανοίχτηκε βαθύ,
απόψε κάποιος θα χαθεί...
Απόψε κάποιος θα χαθεί...
Κι αν ορφανέψει μια καρδιά,
η μοίρα περπατάει βαριά
απόψε κλείσαν οι ουρανοί
για να μη δουν τι θα γενεί...
Για να μη δουν τι θα γενεί...
Μαύρη είν' η μοίρα παράπονό μου,
μαύρη είν' η μοίρα της ζωής
έξω νυχτώνει
κλείσαν οι δρόμοι
πού θα σταθείς;

https://www.youtube.com/watch?v=Lvv-mBEce80

Γύρνα τις ώρες
που χάθηκαν απόψε,
κοίτα που φεύγεις
πως κλαίει το δειλινό...
Αγέρας παίρνει
απόψε τη ζωή μου,
κλείνω τα μάτια
που φεύγεις να μη δω...
Κάπου νυχτώνει
κι ο ήλιος παγώνει,
χάνεται ο δρόμος
και που να σταθώ;
Κάπου βραδιάζει,
μην κλαίς, δεν πειράζει
πες πως τελειώνει
ο κόσμος εδώ...

https://www.youtube.com/watch?v=Lljs_4Dh888

Ο ουρανός φεύγει βαρύς
πάνω από τη ζωή μου
μα η θύμησή σου έμεινε
να δένει την ψυχή μου...
Ο ουρανός φεύγει βαρύς
τα όνειρά μου παίρνει
και μες στην τόση μου φωτιά
άλλη φωτιά μου φέρνει...
Δεν έχω μάτια να σε δω
καρδιά να σου μιλήσω
πέσαν τα χέρια μου νεκρά
και πώς να σε κρατήσω...

https://www.youtube.com/watch?v=-myiU_mh6lk

η μοναξια μεσα στη πολη που σε πνιγει να ξες ειναι επισκεπτης που θα σου χτυπισει θελεις δε θες, εκει που δεν το περιμενεις μεσα στο πιο μεγαλο πληθος θα σου χαμογελασει ετσι κανει συνηθως, αλλα η μανα μου εφτιαξε τον πιο μεγαλο πεισματαρη ξεκαθαρη η σκεψη μου δεν περνω χαμπαρι, θα μου πεις ποτε δεν ξερεις πως θα φερθεις,πως να ξανασηκωθεις οταν στα γονατα βρεθεις, και θα σου πω μην μασας ειναι κατι γνωστο η φαρα μου ειναι φτιαγμενη απο ατσαλι γερο,ξεχωριζω οπου αξιζει και αγαπω δυνατα,ναι, ζω για την στιγμη και ειναι παντα γλυκια,η ζωη μας μια ζαρια και εμεις να φωναζουμε ριχτα γι αυτο χαμογελαμε οταν ερχετε η νυχτα

http://www.youtube.com/watch?v=MOKKO3p2NHo

Εσύ κι εγώ κι οι δρόμοι,
το φως δε λέει συγγνώμη,
τρέμει, χαράζει κι ανασταίνεται,
μάτια που κλαίτε μ' αρρωσταίνετε
ζητώντας τ' όνειρο
μια ζωή παραμύθι κι όνειρο...
Η λογική μου κι η τρέλα μου...
Φοβάμαι φως μου,
μ' ένα σώμα, μια ψυχή
δίδυμος γκρεμός η ενοχή...
Εμείς οι δυο κι οι φόβοι...
Όσα σου δίνω είναι έναντι,
σε κάποια πρέπει μου
μια ζωή να χωράει στην τσέπη μου...

https://www.youtube.com/watch?v=5vW4WeqFKJ4

Σε Συμπληγάδες μια ζωή παγιδευμένη...
Αυτά τα χρόνια που χρεώθηκες να ζήσεις,
με ποιά τραγούδια να σωθείς
με ποιούς δικούς σου να βρεθείς
και ποιάν αλήθεια τώρα πια να μαρτυρήσεις;
Στο ίδιο πάντα σκηνικό
και στης ψυχής τον πανικό
απόψε πνίγομαι, χρειάζομαι αέρα...

https://www.youtube.com/watch?v=Yw4l3uK8ZiM

Oceans Of Despair

Pale flickering heart of dust
Please bear with me
For how long will this fire burn?
Patterns repeating

How far can my voice reach?
Beyond the stars?
Will dusk bring hope or devour me?

Even with the sun, comes the night
As gravity took you away
I slept by the gallows that day
When gravity took you away

I've lost so many years
Building my defence
Through oceans of despair
So many years
I've tried
I failed

Crushed by the waves
And thrown into the ocean's throat
This vast sea will be my death
If only my heart could navigate

If there's nothing left to say,
then something is wrong...

https://www.youtube.com/watch?v=FVpXly1wVLY

Θέλω να σε δω
να μ' αναζητάς,
σε κάθε οδό κι εδώ
στα λίγα που ζητάς...
Καμιά φορά,
φοράω τα λόγια μιας πληγής
καμιά φορά
ξεχνιέμαι αλλιώς
κι απ' όλους κρύβομαι...
Τη χαρά μου λες
γιατί στην κάνω συμφορά
και δε χωρά η ζωή να μπει
στο γλέντι ούτε μια φορά...
Θέλω να σε δω
να μ΄εκδικηθείς
να πιω νερό,
κρυφά, εκεί που θα πλυθείς...

https://www.youtube.com/watch?v=Ne4s_Ob0Ods

Τελικά η ζωή τρία γράμματα...

Έχει ο κίνδυνος την ομορφιά του,
της ζωής φωτιά ή του θανάτου;


Η αγάπη ήρθε από μακριά - Γλυκερία

Μα ποιό τέλος δεν πονάει πολύ;

https://www.youtube.com/watch?v=QGccTJ3QlGQ

γραφω στιχακια
οταν οι αλλοι μου αναβουν τα λαμπακια
τα σημειωνω σε χαρτακια
κ στο τελος τα κανω κοματακια..

χαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχα (εχω ξεφυγει)

Αν το τέλος είναι αυτό
δεν θέλω να το δω,
δεν θέλω καν ν' αρχίσω...
Αν το τέλος είναι αυτό
με τί να κάνω αρχή
και πώς να συνεχίσω;
Δεν θέλω καν ν' αρχίσω...

https://www.youtube.com/watch?v=S_grbqNcFfA

Καημός αλήθεια να περνώ
του έρωτα πάλι το στενό,
ώσπου να πέσει η σκοτεινιά
μια μέρα του θανάτου...
Στενό βαθύ και θλιβερό,
που θα θυμάμαι για καιρό
τι μου στοιχίζει στην καρδιά
το ξαναπέρασμα του...