https://www.youtube.com/watch?v=aQa1Tg0jesk
Printable View
Ώρα για τα χάπια μου και για νάνι...με την ελπίδα να μην ξυπνήσω αύριο πάλι αξημέρωτα...
τι σκεφτομαι τώρα ?ότι παντα καταλήγω στο ότι για να ξεπερασεις και να αντιμετωπισεις κατι χρειαζεται επιμονη και υπομονη ακομα και ολα (για σενα ) ειναι χαλια !
αυτα καλη σας νυχτα
είμαι θυμωμένη..αυτό σκέφτομαι..και αυτό αισθάνομαι..είμαι θυμωμένη που γεννήθηκα και πρέπει να ζήσω ντε και καλά..και είμαι θυμωμένη που ο θάνατος δεν έρχεται όταν τον θες..είμαι θυμωμένη με όσους πιστεύουν πως ο θεός μας είχε στο μυαλό του πολύ πριν γεννηθούμε,πως ξέρει τι σκεφτόμαστε ανά πάσα στιγμή και πως νοιάζεται για μας και θέλει το καλό μας..γιατί αν ήταν έτσι πράγματι εγώ που δεν έχω κανένα λόγο ύπαρξης πάνω στη γη θα έπρεπε ο θεός να το είχε καταλάβει αυτό και να με είχε απαλλάξει από τη βασανιστική αυτή ζωή..
είμαι θυμωμένη που πρέπει όλην την ώρα να προσευχόμαστε από μέσα μας για να παρακαλούμε το θεό να μας χαρίσει ειρήνη,φώτιση και αγάπη..αυτός δεν το ξέρει ότι τα θέλουμε εμείς αυτά?δλδ αυτό με την προσευχή ποτέ δεν το κατάλαβα..δλδ να παρακαλάω κάποιον να με βοηθήσει τη στιγμή που ξέρει ότι χρειάζομαι τη βοήθειά του!
είμαι θυμωμένη με το θεό και ακόμα περισσότερο με τους ανθρώπους που προσπαθούν να τον ερμηνεύσουν..και μετά αφού σου έχουν ζαλίσει το κεφάλι με το πώς σκέφτεται ο θεός σου κοτσάρουν και ένα "άγνωσται αι βουλαί του κυρίου"για να'ναι μέσα..
είμαι θυμωμένη με όλες τις αρετές γιατί θέλουν προσπάθεια για να τις κατακτήσεις και υπομονή πολλή..
και πάν'απ'όλα είμαι θυμωμένη με όσους ΚΡΙΝΟΥΝΕ τους άλλους χωρίς να έχουν πολύπλευρη γνώση της ψυχοσύνθεσής τους και των αιτίων που τους οδηγούν σε συγκεκριμένες κατακριτέες πράξεις..
τι μαλακια εκανεσ πεσ μου θελω να ακουσω οπλυ θελω να ακουσω
όχι δεν έκανα κακό στον εαυτό μου αν αυτό εννοείς..γενικά μιλούσα με το "ο θάνατος δεν έρχεται όταν τον θέλεις"..απλά είναι μια γενική αλήθεια κι εγώ απλά τη διατύπωσα..μαζί με όλα τ'άλλα που είπα τα οποία πιστεύω και με εκφράζουν..
έχω πολύ θυμό και ακόμα πιο πολύ μ'ενοχλεί που είναι όλα τόσο μπερδεμένα μέσα μου και που ακόμα δεν ξέρω τι θέλω απ'τη ζωή μου..ή μάλλον ξέρω..δεν τη θέλω απλά αυτό..
και είμαι θυμωμένη που δεν μπορώ να εκφράσω αυτόν τον θυμό μου με λόγια..είναι ένας ανείπωτος θυμός..σα να με πνίγει..
επειδή δε βρίσκω τα λόγια..και γενικά δε μιλάω και αυτό με θυμώνει επίσης..με μια παρέα να βγω εγώ θα κάθομαι μουγγή γιατί δεν έχω τι να πω!άσε που τα μισά καταλαβαίνω..γιατί είμαι κοινωνικά αναλφάβητη..δε βλέπω ταινίες,δεν παρακολουθώ ενημερωτικά σάιτς,δε με ενδιαφέρει τι γίνεται στον κόσμο παρά μόνο στο δικό μου μικρόκοσμο..κι έτσι μένω εκτός κοινωνίας..
α κι εγω ετσι ζω απλα κανω λιγη γυμναστικη με μονη διαφορα αυτο δλδ
μπασ και αλλαξει η σκατενια ψυχολογια μου και βελτιωθει ενα τραυμα που εχω στο ποδι
και μη φανταστεισ γυμναστικη πολυ δεκα λεπτα ποδηλατο κανω ισα για να κανω τη βολτα μου
φοβερη ζωη
κι εγώ τώρα θα πάω για περπάτημα..δεν έχει νόημα αυτό που κάνω γιατί περπατάω δυο-3 φορές την εβδομάδα συνήθως κάθε 2 βδομάδες..όποτε μου ρθει..δεν έχω σταθερό πρόγραμμα..θα πάω όμως τώρα μπας και νιώσω λίγο καλύτερα και ξεχαστώ..έστω στιγμιαία..αύριο ξέρω πάλι τα ίδια..
καλη βολτα το περπατημα ειναι υγεια κανεισ και τη βολτα σου αντε κουκλα θα γινεισ
Αναρωτιεμαι αν ενας χωρισμος θα γινοταν ποτε αιτια να εξελιχθει σε μια βαριας μορφης καταθλιψη???
εγω σκεφτομαι οτι καπου εμπλεξα παλι κι αυτη τη φορα δε θα βγω ζωντανοσ
αλλα τεσπα ευχομαι να γινει με ανωδυνο τροπο μη με πλακωνουν ολη μερα ολοι στο ξυλο
Κάποτε ναι και κάποτε όχι. Αν στο προσωπο του ειχες βρει το ταιρι των ονείρων σου ναι, αν εχασες απλά ένα καλό ταίρι όχι. Εξαρταται επιπλέον κι απο το ποσο δυνατος χαρακτηρας εισαι κι απο το αν εχεις ξαναβρεθει σε εμπειρια χειρισμου ωστε να ξερεις πως να το χειριστείς.
Το μόνο δεδομένο ειναι πως τα αρνητικά συναισθηματα ειναι πολύ έντονα στα πρωτα σταδια του χωρισμού, ασχετως βαθμού συνδεσης με τον άλλο, όμως αυτό δεν προδικάζει τη συνεχεια.
Kαλημερα Γιαννη,
Δεν αναρωτιεμαι προσωπικα για μενα,τις φασεις αυτες τις περασα (αν τις ξεπερασα εντελως θα μας το πει ο χρονος) προσπαθησα να μην αφησω ανοιχτους λογαριασμους,και να εκλογικευσω τις καταστασεις που οδηγησαν εκει οσο το δυνατον περισσοτερο.
Τι γινεται ομως αν καποιος ειναι αυτοκαταστροφικος ανθρωπος,αν διαλυει τα παντα στην ζωη του με μια κλωτσια και κυριως αν το κανει σε οτι αγαπα πιο πολυ? Και μετα γεματος ενοχες αρχιζει και βυθιζεται στην θλιψη???
Οποτε μαλλον καπου υποβοσκε η καταθλιψη ωστε να γινει απορροια της αυτοκαταστροφικοτητας του...Και αντε τωρα να του αλλαξεις πεποιθησεις , οτι το προβλημα εχει βαθυτερες ριζες απο οτι πιστευει ο ιδιος
Μαρια
Καλησπέρα και καλή εβδομάδα σε όλους..... Τι κάνετε;
ολα τα πλασματα του κοσμου χρειαζονται αγαπη...ακομα και σε μια γλαστρα με βασιλικο αν της μιλησεις τρυφερα, αλιως θα ανθίσει.. εδω στο μεταξυ μας τα διποδα, το αναλύουμε πολυ...αλλιως την θελουμε την αγαπη, αλιως μας ερχεται και επειδη δεν την εχουμε οπως θελουμε εμεις κλωτσαμε σαν 3χρονα κακομαθημενα.. ετσι νομιζω εγω...τωρα γιατι το κανουμε αυτο ..νομιζω οτι επειδη εχουμε την πολυτελεια να ασχολουμαστε πολυ με την εγωαρα μας... ειναι μια ταινια...ταινιαρα και αριστουργηματικο soundtrack .."The Painted Veil"... (σωστα το ειπα CC??).. πρεπει να την δεις αν δεν την εχεις ήδη δει ;)
Στην δικη μου περιπτωση βεβαια κ για τον συγκεκριμενο ανθρωπο τα πραγματα ειναι αλλιως..στην πλειοψηφια ομως ναι ειναι αυτο που λες κ εσυ,παρο ολα αυτα πιστευω καθε προβλημα εχει κ την λυση του..οποιος ειναι δυνατος στα μαθηματικα τα καταφερνει...
Ωραια να δουμε κ την ταινιαρα καποια στιγμη :D
οχι δεν νομιζω πως εχει πολλες διαφορες, αν το δεις απλοποιημενα, η καταθλιψη είναι μια πολυ εγωιστική φαση, και εμπεριεχει μια ανωριμότητα..κλειστικαμε στον εαυτο μας και ξεχασαμε να εκτιμαμε το σπανιο δωρο της αγαπης οπως και αν ερχεται... αν το εκτιμουσαμε τοσο εγω , ο πρωην σου και όλοι οι καταθλιπτικοι... δεν θα ειχαμε πια αυτην την αρρωστεια :)πιστευω..
Άγχος και μοναξιά...θέλει κανείς να μιλήσει;
Ουπς, λάθος πήγαινε για το πως αισθάνεσαι το ποστ μου αλλά κι εδώ να μιλήσω δεν με χαλάει...
Οταν λοιπον ο πρωην σου,σου δηλωνει οτι εγω αυτο που θελω το ειχα πριν πολλα χρονια και το χασα και δεν προκειται να το ξανα εχω ποτε και ουτε θελω να το μοιραστω με κανεναν αυτο..τι συμπαιρενεις?
Κ αν στο μυαλο του εχει κολησει οτι αυτος ευθυνεται που το εχασε? Πως του αλλαζεις γνωμη? (Οταν δεν ξερεισ κιολας περι τινος προκειται)
Και οταν για ολη του την μετεπειτα πορεια ζει στο ιδιο το μοτιβο,να φτιαχνει κ να γκρεμιζει προκειμενου να γεμιζει ενοχες για ολα εχωντας βρει ετσι τον τροπο να αυτοτιμωρειται επειδη παγιδευτηκε σε λαθος πεποιθησεις για τον εαυτο του...τι μπορεις να κανεις?
Ε τπτ δεν κανεις τουλαχιστον εγω προτιμησα να τα αναλυσω τοσο ωστε να κατανοησω την συμπεριφορα του σε ολα και εκει που περιμενε να του δωσω πονο,γιατι αυτο ηθελε κ παλι για να χει λογους να ξανα τιμωρηθει του δειχνω αγαπη κ ενδιαφερον γιατι του αξιζει....και εγω προχωραω στην ζωη μου παρακατω με ηθικο διδαγμα να με αγαπαω κ να με φροντιζω περισσοτερο :)
ναι βεβαια δεν μπορεις να κάνεις τιποτα..και πολύ καλα κανεις κ προχωρας παρακάτω...το πιο πιθανο είναι ουτε και ο ίδιος να μην καταλαβαινει τι λέει ..θυμασαι ενα σημειο στα λινκς σου..η
"καταθλιψη σου λέει ψεμματα" ...ε αυτή ειναι η μόνη αληθεια που καταλαβαίνω! ;) παραμυθιάζουμε την ανικανότητα μας να νιώσουμε.. τον εαυτο μας παραμυθιάζουμε όχι τον αλλον.. ειδικα οταν ειμαστε σε φαση αρνησης, εκει παιζει τρελο αυτοδούλεμμα!!!
δεν ξερω αν αυτο ειναι δικαιο για σενα... όσο βαζεις τον εαυτο σου σε αυτη τη διαδικασία μενεις πίσω, ασε που στην κατασταση του θα τον ωφελούσε περισσοτερο να μην έχει καμια αξία μπας και κινητοποιηθει απο αυτο και κανει κατι να βοηθησει τον εαυτο του!..στην φαση αρνηση, διαφωνω με το "νταντεμα", καθαρα προσωπικη εκτιμηση βεβαια!
Δεν μου κοστιζει κατι να υπενθυμιζω μια αληθεια ή να πω εναν καλο λογο
σε αυτη την υποτυπωδη
επαφη που εχουμε κρατησει....οσο για την αξια που λες , απο την στιγμη που ολοι απομακρυνθηκαν και δεν εχει κανεναν και "μυαλο" που λεει ο λογος δεν εβαλε , και γιατι να βαλει οταν ζει το αναμενομενο για εκεινον...αυτο δεν πιστευει αλλωστε οτι δεν αξιζει ουτε το ελαχιστο απο καποιον? Ε πανω σ'αυτο λεω να μην του δωσω και εγω την αναμενομενη για εκεινον "χαρα" ισως αυτο να του ανατρεψει λιγο τις σκεψεις...Θα δειξει...
Για μενα σου ειπα πλεον δηλωνω και εργενισσα χαχαχαχαχαχαχα μ'αρεσει η λεξη :p
και οντως το εχω αποδεχτει το ολο συμβαν,και συνεχιζω παραπερα ...μα με το ζορι δεν γινεται ?
Αφου ο ανθρωπος δεν μπορεσε να νιωσει κατι ,προσπαθησε πιεστηκε δεν τα καταφερε τι να τον κανουμε? Ολα καλα Ρεα οπως ειχα ζωη πριν απο εκεινον ετσι θα εχω και τωρα χωρις εκεινον,το ξεκαθαρησα κ αυτο ;)
Το πέρασα το στάδιο της αδράνειας, σε νιώθω όσο τίποτα άλλο σε αυτό το κομμάτι. Σε σκοτώνει μέρα με την μέρα όλο και πιο πολύ. Μακάρι να μπορούσα να σε πάρω βοηθό, μακάρι να μπορούσα να πάρω πολλούς βοηθούς αλλά δυστυχώς δεν είναι στο δικό μου χέρι:(
btw ακόμα στην δουλειά είμαι ;)
σημερα εξω εχει ατελειωτα αστερια.ισως ο πιο ομορφος ουρανος που εχω δει μεχρι τωρα
σκέφτομαι μάλλον αναρωτιέμαι γιατί είμαι έτσι?
πάω σε ένα ιεκ τώρα,πέρυσι το ξεκίνησα,και φέτος που ξανασυναντήθηκα με τα παιδιά είναι σα να μη με ξέρουνε..σα να μη με γνωρίσανε ποτέ..
όχι ότι δε χαιρετηθήκαμε..χαιρετηθήκα με αλλά μέχρι εκεί..από κεί και πέρα τους ακολουθώ σαν μαύρη σκιά από πίσω τους όπου και να πάνε είτε μένω μόνη μου μέσα στα διαλείμματα..θυμήθηκα τον παλιό μου εαυτό..πάνε πολλά χρόνια,πάνω από 10,που πήγαινα γυμνάσιο και βίωνα ακριβώς τα ίδια σκηνικά..
να ακολουθώ κάτι άλλους πάντα,να μένω πάντα τελευταία στην τάξη μέχρι να συμμαζευτώ για να φύγω,ή να μένω μόνη μου μες στην τάξη στα διαλείμματα χωρίς να μιλάω σε κανέναν..
αναρωτιέμαι γιατί είμαι έτσι?
δεν μπορεί κάτι πάει στραβά με μένα..
διαπιστώνω ότι παρά τα όποια ψυχικά προβλήματα αντιμετώπισα μετά το σχολείο,με τα φάρμακά μου τώρα έχω επιστρέψει στον παλιό μου εαυτό..
ο οποίος κάθε άλλο παρά ευχάριστος είναι..τουναντίον είναι πολύ κουραστικός..έχω δίκιο που θέλω να πεθάνω τελικά..
αποφάσισα να μην τρέχω από πίσω τους όπως έκανα..αφού δε συμμετέχω έτσι κι αλλιώς στις συζητήσεις τους,τι νόημα έχει να τους κυνηγάω?
θα κάθομαι μόνη μου στα διαλείμματα αδιαφορώντας για τους άλλους..είναι η μόνη λύση που βλέπω προκειμένου να προασπίσω την υπερηφάνειά μου και να μην τη ρίχνω να μου την πατάνε..
δεν είπα ότι φταίνε οι άλλοι..είναι προφανές ότι εκπέμπουμε σε άλλα μήκη κύματος..
όταν εμένα καθημερινά με απασχολεί γιατί είναι έτσι ο κόσμος και αν υπάρχει θεός και γιατί υπάρχει το κακό ενώ αυτές είναι προσγειωμένες στην πραγματικότητα και δεν ψάχνουν κάτι άλλο,είναι λογικό να μην μπορούμε να επικοινωνήσουμε..
απλά μου κάνει εντύπωση που δεν μιλάω ποτέ σε μια παρέα..φταίνε τα μήκη κύματος τελικά ή φταίει που είμαι χαζή ή κι απόχαζη?
ασ μου πει καποιοσ οτι δεν μπλεξαμε με αυτη τη μαλακια εδω χαμω και απλα λεμε μαλακιεσ να περναει η ωρα
και δε θα βρουμε κανενα μπελλα και απο δω γτ εχω αρκετουσ μπελαδεσ δε θελω κι αλλουσ
ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ στην ζωη μου απο τα μαθητικα μου χρόνια δεν επετρεψα στον εαυτο μου να αφηνει καποιο παιδι μονο του παραμερισμενο. δεν υπήρχε περιπτωση να δω καποιο παιδι μονο του και να μην το πλησίαζα. ειναι κατι που θεωρω ακομα και τωρα μεγαλη γαιδουριά!... ενα παιδι μπορει να ειναι ντροπαλο απλα και να θελει παρότρυνση ....δεν ειναι ελαττωμα, ειναι απλα χαρακτηριστικο... που εγινε κομπλεξ γιατι τα υπόλοιπα παιδια ειναι στην κοσμαρα τους!! μπορω μαλιστα να πω εκ πειρας οτι τα πιο ντροπαλα ατομα εχουν το πιο εξυπνο χιουμορ! υπομονη κορίτσι μου!