Μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις...
https://www.youtube.com/watch?v=Gulth-Ew4yA
Printable View
Μα τα φτερά σου σιγοπριονίζεις...
https://www.youtube.com/watch?v=Gulth-Ew4yA
θάλασσα είναι η ζωή
σαν τις γυναίκας την ζωή
το σώμα
σαν πέσεις ναυαγός
μην φοβηθείς
να κολυμπάς για κείνη
(F)
θα σου πω για ενα παιδι τον θυμαμε απο την γειτονια,επαιζε μπαλα στην αλανα μαζι με τα αλλα παιδια ,με πατερα δουλευταρα και μια αξια μανα,ο γιαννης ηταν καλο παιδι η ηρωινη ητανε *******
Βαρέθηκα τα πολλά που τις ελπίδες στερεύουν
τα μεθυσμένα τα βράδια τις αναμνήσεις που φέρνουν
όσα καλά μού `χουν τύχει μόνο για λίγο να μένουν
να βλέπω άχρηστες μέρες να περνάνε να φεύγουν
βαρέθηκα να μετράω λίγα σωστά πολλά λάθη
να καίγονται τα όνειρά μου πρώτα καπνός μετά στάχτη
βαρέθηκα να πολεμάω σε μια άνιση μάχη
βλέπω το μέλλον μου σ’ ανθρώπους που πέθαναν μονάχοι
Βαρέθηκα να μη μπορώ ποτέ σε κάτι να ελπίζω
το χρώμα που `χουν οι μέρες μου να `ναι πάντα το γκρίζο
βαρέθηκα και τη γνώμη που έχουν οι άλλοι για μένα
μα το μυαλό μου αντέχει ακόμα και με σπασμένα τα φρένα
βαρέθηκα όλους αυτούς που προσκυνάνε το χρήμα
μόνοι χωρίς αντίδοτο σε ένα λάκκο με φίδια
βαρέθηκα τους δήθεν φίλους που χτυπάνε πισώπλατα
κρύβουν συνέχεια τη βρωμιά τους με χιλιάδες αρώματα
μα πιο πολύ βαρέθηκα αυτούς που φανήκαν αχάριστοι
εθιστήκανε στο ψέμα κι έτσι πάθανε εξάρτηση
Ένα δύο ένα δύο με λαμβάνετε;
Σήματα εκπέμπω απευθείας από μια γενιά που χάνεται
κι αισθάνεται πως δεν θα μπορέσει να ζήσει μ' αξιοπρέπεια
ξενιτεύεται από την ανέχεια.
Μας νιώθεις; Κι αν όχι δυνάμωσε τα ηχεία.
Ανεργία πιστοποιημένη μέσα από πτυχία.
Έπειτα από μία "δωδεκαετή" δευτεροβάθμια παιδεία
στοιχισμένοι πηγαίνουμε στα σφαγεία.
Και θλίβομαι μα απ' τη θλίψη μου δε βγαίνει κάτι
κι οργή το πιθανότερο να οδηγήσει σε λάθη
και πνιγόμαστε. Τι χειρότερο από ένα μικρό παιδί
που λέει πως έναν Παπαδόπουλο χρειαζόμαστε;
Στη χώρα αυτή που τη δημοκρατία γέννησε
φέτος ένας στους τρεις να ψηφίσει δε θέλησε
κι ένας στους δέκα απ' αυτούς που το 'καναν
λύση θεώρησε το νεοναζισμό όταν το ανέλυσε.
Και κάποιοι άλλοι περιμένουνε τον πόλεμο
μα δεν κατάλαβαν πως έχει ήδη αρχίσει.
Απλά το στράτευμα μπήκε με τρόπο εμβόλιμο,
ο εχθρός μας βρήκε νέους τρόπους να μας κατακτήσει.
Χτύπησε την παιδεία, ρίζωσε την άγνοια.
Πως αλλιώς να εξηγηθεί τόση απάθεια;
Και σταθερά βαδίζουμε προς την αστάθεια σαν χώρα.
Έλληνα μ' απογοητεύεις χρόνια τώρα.
Και κατά βάθος δεδομένη η διαδρομή : θρανίο, καναπές και τάφος.
Έτσι προγραμμάτισε για μας το κράτος.
Κι ο στρατός δεν σε μαθαίνει πως θα ελευθερωθείς
κάνει απλά μια προσομοίωση του πως θα ζεις σαν σκλάβος.
Οι φυλακές γεμάτες με τα λάθος άτομα.
Χρωστάς ένα ευρώ κι αποτελεί παράπτωμα
ενώ πολιτικοί μας κλέβουνε φανερά και ξεδιάντροπα,
φάση «Χέρια ψηλά, πέστε στο πάτωμα».
Λένε πως έχουμε τους ηγέτες που αξίζουμε
μα πως τους βρίζουμε αφού πρώτα τους ψηφίζουμε;
Τα ίδια δάχτυλα που στα ψηφοδέλτια τους σταυρώνεις
τα τεντώνεις στο Σύνταγμα και μουντζώνεις.
Γιατί ο Έλληνας κοιτάει μα δεν βλέπει
κι αντιδρά μονάχα όταν του βάζουνε χέρι στην τσέπη και θυμώνει
μα τριάντα χρόνια τώρα δεχόταν να τα τσεπώνει
κι η νοοτροπία από παππού σ' εγγόνι συνεχίστηκε
έγινε συνήθεια και διαπρέπει.
Ζητάς αξιοκρατία μα δέχεσαι το ρουσφέτι.
Αν δεν το 'κανες εσύ θα το 'κανε άλλος άρα κάντο κι ας μην πρέπει
κι η σαπίλα συνεχίστηκε για έτη μέχρι σήμερα
που από μέτρα και μνημόνια λύγισες.
Πολιτικούς, Θεούς και δαίμονες απείλησες
και δεν θυμάσαι πως εσύ ήσουν αυτός που το ξεκίνησες.
Τι να το κάνω τώρα που ξύπνησες;
https://www.youtube.com/watch?v=kJblpFK-C_w
ΤΡΥΠΕΣ - ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΖΑΛΗ
Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
Σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
Μα εσύ σε λίγο δε θα βρίσκεσαι εδώ
Κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη
Θέλεις ξανά ν’ αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι
Ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
Ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
Ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει ποιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Το όνειρο που σ’ έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει
Θέλεις ξανά ν’ αποτελειώσεις μοναχός
Ένα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
Κάτω απ’ τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
Μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι
Ποια νήματα σ’ ενώνουν με μια άλλη θηλιά
Ποια κύματα σε διώχνουν απ’ αυτό το λιμάνι
Ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
Ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
Ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δε θέλουν να βγουν
Ποια ελπίδα σ’ οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
Ποια θλίψη σε κλωτσάει πιο μακριά από παντού
Πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι
Σαν αποθανω θαψτε μου
το κινητο στο μνημα
μα μην με θαψετε βαθια
γιατι δεν θαχω σημα .
Με το 4g της κοσμοτε ολουθε θα εχεις σημαQuote:
Originally Posted by Macgyver
και σαν πεθανεις εσυ μωρε βαλε δονηση στο μνημα!
χαχαχαχαχαχα
je veux dormir, dormir plutot que vivre
dans un sommeil aussi doux que la mort (Charles Baudelaire)
μτφ (Σιμιτζή, αν δεν κάνω λάθος) "να κοιμηθώ, να κοιμηθώ θέλω παρά να ζήσω/ μεσ' σ' έναν ύπνο σαν το θάνατο γλυκό"
Τοχεις το ποιητικο ..........Quote:
Originally Posted by mnimonio
Στίχοι:Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική:Τρύπες
Τρύπες
Δεν κοπάζει δε σβήνει
στη καρδιά μου η φωτιά
που με τρώει και με ρίχνει
απ’ την Εδέμ στο πουθενά
Οι αιώνες ρωτάνε
πόσο ακόμα θα αντέξω
να τρικλίζω εκεί έξω
ξυπόλυτος μόνος
Κι εγώ ψιθυρίζω
δικιά μου η χαρά
δικό μου το αίμα
δικός μου κι ο τρόμος
Δεν είμαι μόνος
Δεν είμαι ο μόνος
Όλα είναι δρόμος
Η φωτιά, η γιορτή, η απώλεια, ο πόνος
Ο κάθε μικρός θάνατος
κι ο μεγάλος ο ατέλειωτος κόσμος
Όλα είναι δρόμος...
Για ποιόν έρωτα μιλάς ;
Eγώ όταν κλείνω τα μάτια και με αγκαλιάζω τον έχω πάνω μου.
Εσύ ψάχνεις απο κάπου να τον αρπάξεις ...
Εγώ τον είχα απο πάντα ..χωρίς να τον ζητιανεύω..
Είν' ο αέρας που τα βράδια μου σφυράει
είν' η καρδιά μου που φρικτά σε αγαπάει
είν' η ζωή μας που αφήσαμε και πάει
μια φλέβα έρωτα που σπάει και χτυπάει...
Είναι το φως σου που μ' αγγίζει και ανθίζω
είναι που έμαθα στο τίποτα να ελπίζω
είναι που έπαψα την τύχη μου να βρίζω
μια τύχη άτυχη που πια δεν την γνωρίζω..
https://www.youtube.com/watch?v=OPKQKX5JWqY
Face up to the fact
That you are who you are
And nothing can change that belief
just be
https://www.youtube.com/watch?v=tVh229r5tzY
κάπως έτσι θέλω να γίνει η κατάσταση
I'm no longer frightened,
No more sleepless nights,
No more bruises on my soul,
Troubles out of sight.
I've no more sorrow,
No more search for light
I got my train of inner thoughts
backl to the tracks of life.
I'm no longer frightened,
No more sleepless nights,
No more bruises on my soul,
Troubles out of sight.
I've no more sorrow,
No more search for light
I got my train of inner thoughts
backl to the tracks of life.
Livin' my life again,
Livin' my life again,
So up the way, by the wind I've changed,
Takin' time to rearrange.
Livin' my life again,
Livin' my life again,
So up the way, by the wind I've changed,
Takin' time to rearrange.
Livin' my life again,
Livin' my life again,
So up the way, by the wind I've changed,
Takin' time to rearrange.
Livin' my life again,
Livin' my life again,
So up the way, by the wind I've changed,
Takin' time to rearrange.
I'm no longer frightened,
No more sleepless nights,
No more bruises on my soul,
Troubles out of sight.
I've no more sorrow,
No more search for light
I got my train of inner thoughts
backl to the tracks of life.
Livin' my life again,
Livin' my life again,
So up the way, by the wind I've changed,
Takin' time to rearrange.
Livin' my life again,
Livin' my life again,
So up the way, by the wind I've changed,
Takin' time to rearrange
Το καθαρότερο πράγμα της δημιουργίας
Δεν ξέρω, μα δεν έμεινε καθόλου σκοτάδι.
Ο ήλιος χύθηκε μέσα μου απο χίλιες πληγές.
Και τούτη τη λευκότητα που σε περιβάλλω
δε θα τη βρεις ούτε στις ‘Αλπεις, γιατί αυτός ο αγέρας
στριφογυρνά ως εκεί ψηλά και το χιόνι λερώνεται.
Και στο λευκό τριαντάφυλλο βρίσκεις μια ιδέα σκόνης.
Το τέλειο θαύμα θα το βρείς μοναχά μες στον άνθρωπο:
λευκές εκτάσεις που ακτινοβολούν αληθινά
στο σύμπαν και υπερέχουν. Το πιο καθαρό
πράγμα λοιπόν της δημιουργίας δεν είναι το λυκόφως,
ούτε ο ουρανός που καθρεφτίζεται μες στο ποτάμι, ούτε
ο ήλιος πάνω στης μηλιάς τ’ άνθη. Είναι η αγάπη.
Νικηφόρος Βρεττάκος
Everybody is tired and poor and sick of trying
If you see me on the corner
Will you stop or will you splash me
Take a look at what we've become
Nothing more than silhouettes of
A pretty family on a postcard
Picture perfect, I don't want it
So I hold my breath 'til my heart explodes
Cause this is how it is and this is how it goes
You can steal my body but you can't steal my soul
Cause this is how it is and this is how it goes
Shitty weather, bad timing
Lucky penny glued to the ground
Dirty look from total stranger
Hope you get lost and you're not found
Take a look at what we've become
Nothing more than silhouettes of
A pretty family on a postcard
Picture perfect, I don't want it
So I hold my breath 'til my heart explodes
Cause this is how it is and this is how it goes
You can steal my body but you can't steal my soul
Cause this is how it is and this is how it...
This is, how it, it goes
This is, how it, it goes
This is, how it, it goes
This is, how it, it goes
So unscrew my head
And rinse it out
Polish my thoughts
Turn into doubts
Unscrew my head
And rinse it out
Polish my thoughts
Turn into doubts
Turn 'em into, turn 'em into doubts
So I hold my breath 'til my heart explodes
Cause this is how it is and this is how it goes
You can steal my body but you can't steal my soul
Cause this is how it is and this is how it goes
Είναι που όλα τα βρήκα όπως μου τα ’χαν πει
Γνώσεις, παιδεία, θρησκεία, μουσική
Η κοινωνία φροντίζει για όλα και για όλους
αρκεί να πηγαίνεις με τους νόμους
Μη μιλάς, κάνε πως δεν βλέπεις, μη ρωτάς
Φροντίζουμε για σένα πάντα, αυτό μην το ξεχνάς
Η γνώση είναι όπλο, πρέπει να πας σχολείο
κι αν θες να γίνεις κάτι, χρειάζεσαι πτυχίο
Πίστευε και ερεύνα, τόσα βιβλία γράψαμε
με τη βοήθεια του Θεού τα υπόλοιπα τα κάψαμε
κι όσον αφορά την καλλιέργειά σου
μουσικές νότες πλάσαμε ν’ ακούν και τα παιδιά σου
Την επανάστασή σου την έχουνε χεσμένη
Είναι νόμιμο σκονάκι και χιλιοφορεμένη
Πρώτα σχολείο, μετά στρατός, κι ένα-δυο στην εταιρεία
Το μόνο που σου φταίει είναι η καλή μας κοινωνία
Μην τρελαίνεσαι, κανένας δεν γουστάρει ν’ αγοράσει την ψυχή σου
Το μόνο που γουστάρω είναι να ρίξω την τιμή σου
Να ντρέπεσαι για σένα, το σώμα σου, το σπίτι σου, τον κώλο και τη μύτη σου
Αγόρασε το προϊόν μου, θ’ αλλάξει τη ζωή σου
Όσο απομακρύνεσαι από σένα, τόσο ελέγχω την ψυχή σου
Γιατί θέλεις ν’ αρέσεις, θέλεις να ξεχωρίζεις
Θέλεις να γίνεις σαν αυτόν τον ήρωα της φήμης που θαυμάζουμε
Κι αυτός είναι ο σταρ που τελικά αγοράζουμε
Κι αυτός είναι ο τρόπος που συνειδήσεις πλάθουμε
κι όταν μας καταλάβουνε, το ρίχνουμε στην πλάκα
Οι μόδες πάνε κι έρχονται διαχρονικά
Τα πρότυπα μολύνουνε σταθερά
Τα χρέη μας αυξάνονται γεωμετρικά
και όλοι προχωράμε στο γκρεμό ληθαργικά
γιατί μας έχουν αποπροσανατολίσει ολοκληρωτικά.
http://www.youtube.com/watch?v=DOyp_WS1gVQ
Its time to get mine and i'm gonna do it my way.. No one can do it better.. I, i'm the type of guy..is gonna do just what i like.. Nobody is gonna tell me othervise.. I tell yoy omce again dont give a damn what you say cause i'm gonma do it my way.. Its my world.. No one can tell me what to do.. Its my life.. I dont give a damn what people say.. Its my world i'll do what i wanna do..Quote:
Originally Posted by KENO
Ναι, θα σου πω
ανάσταση του έρωτα το φως
και θάνατος ο κάθε χωρισμός
φοβάμαι...
https://www.youtube.com/watch?v=ULXpaQ6THnY
Το σκυλακι το κανις
ποιος το εκλεψε , κανεις
το ρολοι , την γραβατα
και της αγκυρας τη γατα .
John Wu [Mastermind] - Ανάποδος Κόσμος (Track 3) από τον ελεύθερο ψηφιακό δίσκο "Ανάποδος Κόσμος" 2012
Στιχοι:
Είμαι απλά μια οντότητα
Ευλογημένη με μοναδικότητα
Ζω σε μια παράδοξη πραγματικότητα
Σ' ένα κόσμο όπου όλα μοιάζουνε ανάποδα
Στον κόσμο των ανέσεων γιατί νιώθω άβολα
Ζούμε σε μέρες σκοτεινές με νύχτες φωτεινές
Πέφτουμε χαμηλά για θέσεις στις κορυφές
Αρχίζουμε πολέμους για να φέρουμε ειρήνη
Νιώθω οδύνη έχουνε δικαιώματα οι ομοφυλόφιλοι
Μα όχι τα παιδιά στη Παλαιστίνη
Μονάχα ένα δάκρυ όταν το φέρετρο κλείνει
Οι απολίτιστοι προσεύχονται στις κατακόμβες
Γιατί οι πολιτισμένοι τους ρίχνουν έξυπνες βόμβες
Ψάχνουμε τρόπους να επικοινωνούμε με εξωγήινους
Μα δεν μάθαμε καν να συζητάμε με τους ιδίους τους
δικούς μας ανθρώπους στο ίδιο μας το σπίτι
βαρέθηκα να ζω σε ένα τρελό πλανήτη
φιλέ γνωρίζω νεκρούς που περιπατάνε στη γη
φίλε γνωρίζω θαμμένους που ακόμα εκπέμπουν ζωή
νιώθω δέος το πε ο Ναζωραίος
ο τελευταίος θα ναι πρώτος και ο πρώτος θα ναι τελευταίος
έχω βρει το νόημα της ζωής
δες πως ζουν οι άλλοι
και συ κάνε τα αντίθετα για να σωθείς
αυτό είναι το μεγάλο μυστικό
ότι τα πάντα στο κόσμο αυτό είναι ανάποδα
Δείχνω αγάπη και στοργή και με σιχαίνονται
Γίνομαι εγωιστής δείχνω οργή και με ερωτεύονται
Αναρωτιέμαι πως συμπεριφέρονται
Οι γυναίκες στις μέρες μας δεν υποφέρονται
Η ελευθερία που οι γονείς μας έχουν δώσει
Μας έχει σκλαβώσει και τώρα όλοι θέλουμε μια δόση
Λυπόμαστε για τα λίγα που δεν έχουμε
Και δεν νιώθουμε χαρά για τα τόσα που κατέχουμε
Κάναμε το φως σκοτάδι και το σκοτάδι φως
Το αρνητικό θετικό θετικό αρνητικό
Το να αγαπώ τον τόπο μου το λένε εθνικισμό
Το να αγαπώ το Χριστό το λένε φανατισμό
Αν όμως αγαπώ την πορνεία
Τα λεφτά τις βρισιές και την ατιμία
Τότε αυτό είναι το θεμιτό
Στις μέρες μας είναι θετικό
Σε ποσοστό 99 τοις εκατό
Μμε και λάθος μήνυμα
Τι να πιστέψω δίλλημα
Μας παρουσιάζουν την εκκλησία
Σαν κερδοσκοπική εταιρία
Και την βρώμικη μασονία σαν φιλανθρωπικό ίδρυμα
Σε μια εποχή οπού οι Χριστιανοί στρέφονται στο Βούδα
Πάντρεψαν το Χριστό με τη Μαγδαληνή
Αθώωσαν τον Ιούδα
Θεέ μου φως δώς μου
Γιατί ζούμε σε ανάποδο κόσμο
Γεμάτα τα μπαλκόνια,
πολιτικά αηδόνια
υποσχέσεις και αγάπες
και πολύχρωμα μπαλόνια
για ευτυχισμένα χρόνια...
Ζούμε σ’ ένα κόσμο μαγικό
υποχθόνια δουλεύει με μοναδικό σκοπό
να σε μπάσει στο παιχνίδι,
τη ζωή σου πως θα φτιάξει
να σου τάξει, να σου τάξει
την ψυχή σου να ρημάξει...
Κι όταν φτάσει να ελέγχει
της ελπίδας σου τον πόνο
δεν του φτάνει ετούτο μόνο...
Με γλυκόλογα σε παίρνει απ’ το χέρι,
σε βαφτίζει της Ελλάδας νοικοκύρη
κι εκεί που λες αλλάξανε τα πράγματα
και σηκώνεις το ποτήρι
αρπάζει, κλέβει τ’ όνειρό σου
και του κάνει χαρακίρι...
Η ζωή σου να το ξέρεις
είναι επικηρυγμένη,
να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο
κι άλλο εκείνη να σε πεθαίνει...
https://www.youtube.com/watch?v=pMXOqJpE6TA
Ξέρω κάτι φίλους
που την ψάχνουν γι' αλλού
μα έχτισαν στην άμμο
τα πιο απίθανα όνειρα,
κοιτάζουν μες τα μάτια
τους κοινούς τους θνητούς
αυτούς που δεν μπορέσαν,
δεν αντέξαν και χάθηκαν...
Παιχνίδια της ζωής
κοντά στους πόλους της γης,
ο τροχός της τύχης
δεν γυρνάει, δε στέκεται...
Μια σκέψη, μια ελπίδα,
ένα ταξίδι γι αλλού
το καράβι του νότου
έχει σαλπάρει πια, χάθηκε...
Προσπάθησαν μια νύχτα
από τη θλίψη να βγουν
μα είδανε πιο κάτω
το φεγγάρι να κρύβεται...
Ο φόβος, το σκοτάδι,
η αλήθεια, το φως,
να πνίξουν τη νύχτα
που ταράζει τα όνειρα...
Συλλάβισαν το μήνυμα
νωρίς το πρωί
δυο λόγια, ένα δάκρυ,
οι τελευταίες κουβέντες τους
στο σπίτι κι απόψε
έχει απλωθεί η σιωπή,
σπασμένα ρολόγια
που να δείχνουν μεσάνυχτα...
https://www.youtube.com/watch?v=0ZGSuATUvUM
αυτοι που περασαν μ ολοισια ματια
στου θανατου το αλλο βασιλειο μας θυμουνται
-αν καθολου μας θυμουνται
σαν κουφιους ανθρωπους
σαν βαλσαμωμενους..
ωχρα σπειροχαιτη σιχοι TS Elliot
When You Are Old
W. B. Yeats
When you are old and grey and full of sleep,
And nodding by the fire, take down this book,
And slowly read, and dream of the soft look
Your eyes had once, and of their shadows deep;
How many loved your moments of glad grace,
And loved your beauty with love false or true,
But one man loved the pilgrim soul in you,
And loved the sorrows of your changing face;
And bending down beside the glowing bars,
Murmur, a little sadly, how Love fled
And paced upon the mountains overhead
And hid his face amid a crowd of stars.
Maybe I, maybe you
can make a change
to the world...
Maybe I, maybe you
can find a key to the stars
to catch the spirit of hope,
to save one hopeless heart...
Maybe I, maybe you
I'm just dreaming sometimes
but the world would be cold
without dreamers like you...
You look up to the sky
with all those questions in mind,
all you need is to hear
the voice of your heart...
In a world full of pain
someone's calling your name,
why don't we make it true
maybe I, maybe you...
Maybe I, maybe you - Scorpions
https://www.youtube.com/watch?v=TGa1IyKLmtY
Όσο υπάρχουμε ακόμα,
από αίμα κι από χώμα
κι όσο μας κυβερνά η καρδιά...
Όσο κρατάνε τα όνειρα μας
κι αντέχουν τα φτερά μας,
εμείς θα ξεκινάμε ξανά...
Κάναμε λάθη και γι' αυτό πονάμε
μα έχουμε μάθει πια να προχωράμε,
να πηγαίνουμε πάντα μπροστά...
Εμείς που τόσα έχουμε χάσει,
που έχουμε ξεχάσει
γεμάτη αγκαλιά τι θα πει...
https://www.youtube.com/watch?v=s4-rm78-9oY
Φύγαμε - Άνεμος
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες
κιθάρες. Ο άνεμος, όταν περνάει,
στίχους, ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις χορδές που κρέμονται σαν καδένες.
Είμαστε κάτι απίστευτες αντένες.
Υψώνονται σα δάχτυλα στα χάη,
στην κορυφή τους τ’ άπειρο αντηχάει,
μα γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.
Είμαστε κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.
Στο σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε.
(Καρυωτάκης)
Στίχοι:
Διονύσης Καψάλης
Μουσική:
Διάφανα Κρίνα
1. Διάφανα Κρίνα
Ξέρω πως θα `ρθει και δε θα `μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου.
Μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.
Δε θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δε θα ρωτήσω αναιδώς, πού το κεντρί σου;
Γονιός δε θα `ναι να μου πει, σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε παιδί μου, ξημερώνει.
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη.
Θα `ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου.
Δε θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δε θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου
Θα `ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου...
Σαν αποθανω θαψτε μου ,
το κινητο στο μνημα ,
μα μην με θαψετε βαθια ,
γιατι δεν θαχω σημα .
Στιχοι Κ. Καβαφη .
χαχαχα!! Περαστικέ δεν περίμενα κάτι άλλο από Καρυωτάκη!! Σου αφιερώνω την Πρέβεζα (μεταξύ μας άσχετα που δεν είμαι πεσιμίστρια μου αρέσει κι εμένα ο Καρυωτάκης, έχω και τα άπαντα του)Quote:
Originally Posted by περαστικός
Μοναξιά, με χιλιάδες γκάζια
στα μισά της διαδρομής
έχω χάσει επαφή
και τρακάρω στη στροφή
και δεν έρχεται κανείς...
Σ' όλα αυτά πουθενά εμείς...
Είναι ψέμα αυτό που ζω,
μες το χάος επιζώ
και δεν έρχεται κανείς...
Ψάχνω κάπου να πιαστώ
και δεν έρχεται κανείς...
Όλα είναι ψέμα,
ψάχνω κάποιο θέμα
λίγο πριν να τρελαθώ...
Άνεμος ο χρόνος
κι είμαι πάντα μόνος,
πες μου που να κρατηθώ...
Κόκκινο σκοτάδι,
κόλαση το βράδυ
και δεν είσαι πουθενά...
Έμεινα στο δρόμο,
έζησα τον τρόμο
που το σώμα διαπερνά...
https://www.youtube.com/watch?v=ehyzygadM54
It doesn't matter what I want,
it doesn't matter what I need...
It doesn't matter if I cry,
don't matter if I bleed...
I've been on a road,
don't Know where it goes
or where it leads...
You've been in a cage
throw you to the wind,
you fly away...
https://www.youtube.com/watch?v=sn-kKFlstF8
Αγκαλιά να με πάρεις θάλασσά μου εσύ
τη μπορώ την αρμύρα και ας είμαι πληγή.
Γίνε δρόμος και μοίρα θάλασσά μου και πες
τι σημαίνουν οι λέξεις αλλά κι οι σιωπές.
Αν με ζητήσει κανείς
δεν υπάρχω εγώ γίναμε ένα να πεις.
Μέσα σου χάθηκα πια
απ’ το λίγο που ζω ας πνιγώ στα βαθιά.
Αν με ζητήσει κανείς
θάλασσα σώσε με κάτι να βρεις να τους πεις.
"Υπάρχουν, φαντάζομαι, άνθρωποι που δεν τολμήσανε να ζήσουν, από υπερβολική ευαισθησία. Η ευαισθησία, για να είναι χρήσιμη, πρέπει να συντροφεύεται από ανάλογη δύναμη." Γ.Σεφέρης
Σε ποιόν να πω
αυτά που θα ΄λεγα σ' εσένα,
ούτε στον ίδιο τον εαυτό μου δεν μπορώ...
Δεν έχω εγώ
δικό μου άνθρωπο κανένα
αυτά που θα 'λεγα σ΄εσένα για να πω...
Εγώ που σ' αγαπώ μα δε σε είχα
σωπαίνω εδώ...
"Getting Away With Murder"
Somewhere beyond happiness and sadness
I need to calculate
What creates my own madness
And I'm addicted to your punishment
And you're the master
And I am waiting for disaster
[Chorus]
I feel irrational
So confrontational
To tell the truth I am
Getting away with murder
It isn't possible
To never tell the truth
But the reality is I'm getting away with murder
(Getting away, Getting away, Getting away)
I drink my drink and I don't even want to
I think my thoughts when I don't even need to
I never look back cause I don't even want to
And I don't need to
Because I'm getting away with murder
[Chorus]
Getting away, Getting away, Getting away,
Getting away, Getting away, Getting away,
Getting away, Getting away, Getting away,
With murder
Somewhere beyond happiness and sadness
I need to calculate
What creates my own madness
And I'm addicted to your punishment
And you're the master
And I am craving this disaster
https://www.youtube.com/watch?v=-rdmG0k8S8k
Δώσε μου λιγάκι ουρανό,
πάρε με μαζί στο πέταγμα σου
μάθε με κι εμένα να πετώ,
να μην έχω ανάγκη τα φτερά σου...
https://www.youtube.com/watch?v=H9xjqa48IjE
close my eyes only for a moment, and the moment's gone
All my dreams pass before my eyes, a curiosity
Dust in the wind, all they are is dust in the wind
Same old song, just a drop of water in an endless sea
All we do crumbles to the ground, though we refuse to see
Dust in the wind, all we are is dust in the wind
Now, don't hang on, nothing lasts forever but the earth and sky
It slips away, and all your money won't another minute buy
Dust in the wind, all we are is dust in the wind (all we are is dust in the wind)
Dust in the wind (everything is dust in the wind), everything is dust in the wind (the wind)
θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.
Για το Μαδράς τη Σιγκαπούρ τ’ Αλγέρι και το Σφαξ
θ’ αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ σκυφτός σ’ ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.
Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα `χω πια ξεχάσει,
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ’ όποιον ρωτά:
"Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει"
Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει.
Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθειά στις μακρινές Ινδίες,
θα `χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες